Ουκρανία: Ο Πόλεμος και η Πρόκληση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και Παραπέρα

Tου Αχαμού Μπαράκα*

Οι κυβερνώντες χρειάστηκαν σχεδόν τρεις δεκαετίες για να θεραπεύσουν επιτέλους το λαό από αυτή την πάθηση. Όμως, ήταν και προσεκτικοί οι κυβερνώντες.

Η βάναυση πραγματικότητα όσων έκαναν οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ εξωραΐστηκε, ξεπλύθηκε. Για αυτό οι εικόνες που έρχονται τώρα στη δημοσιότητα από τα μεγάλα εταιρικά μέσα ενημέρωσης είναι τόσο σοκαριστικές. Έχουν περάσει πάνω από δύο γενιές από την τελευταία φορά που ο λαός των ΗΠΑ εκτέθηκε στις φρικτές εικόνες του πολέμου.

Τη δεκαετία του 1960 οι κυβερνώντες επέτρεψαν ακουσίως την υπονόμευσή τους από τη νέα τεχνολογία της τηλεόρασης, που έφερε την απαίσια πραγματικότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου μέσα στα σπίτια του κόσμου. Σήμερα, η άρχουσα τάξη ενεργώντας μέσω των δικών της προπαγανδιστικών μεγάλων εταιρικών μέσων ενημέρωσης, πρακτικά χρησιμοποιεί Ουκρανική πολεμική προπαγάνδα, όχι για να αυξήσει το αντι-πολεμικό συναίσθημα αλλά για να ενισχύσει την υποστήριξη σε περισσότερο πόλεμο!

Προς έκπληξή μας, οι προπαγανδιστές ακολουθούν μια γραμμή που ουσιαστικά λέει πως στο όνομα της «ελευθερίας» και της υποστήριξης της Ουκρανίας, ο λαός των ΗΠΑ οφείλει να επωμιστεί τη θυσία ακριβότερων καυσίμων και τροφίμων. Κάτι που έρχεται να προστεθεί στον πληθωρισμό, τον οποίο εργάτες και καταναλωτές αντιμετώπιζαν εξερχόμενοι από το καπιταλιστικό σκάνδαλο γύρω από τον κορονοϊό, που κατέστρεψε εκατομμύρια εργατών και τα χαμηλότερα στρώματα της μικροαστικής τάξης.

Ο πόλεμος, και μαζί το άδικο φορτίο όλων των εξόδων της καπιταλιστικής κρίσης του 2008-2009, και από πάνω ο αντίκτυπος του κορονοϊού στις εργατικές τάξεις στις ΗΠΑ, αντιστοιχούν σε καπιταλιστικό φόρο. Επιβάλλεται από την ολιγαρχία στους εργάτες ώστε να επιχορηγείται η υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των συνθηκών της αισχροκέρδειας, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης του κορονοϊού και ακόμη και τώρα, εν μέσω του Ουκρανικού πολέμου.

Πρόκειται για εγκληματικές πολιτικές. Ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να προσποιούνται πως προασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον κόσμο, η αποτυχία του κράτους να προστατέψει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών και των κατοίκων των ΗΠΑ είναι προφανής σε όλους, όμως λίγοι μιλούν γι’ αυτήν, εκτός από την Κινεζική κυβέρνηση.

Για όσους ενδεχομένως θεωρήσουν πως η Κινεζική κριτική στις ΗΠΑ ωθείται μόνο από πολιτικά συμφέροντα, κάτι που μπορεί να ισχύει, μια γρήγορη, αντικειμενική εξέταση των κρατικών πολιτικών των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια αποκαλύπτει ένα σοκαριστικό ρεκόρ συστηματικών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θα οξυνθεί ακόμα περισσότερο ως αποτέλεσμα του κατασκευασμένου πολέμου των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Η Συνεχιζόμενη Κρίση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η εργατική τάξη των ΗΠΑ, και ειδικά η Μαύρη εργατική τάξη, δεν ανέκαμψε ποτέ από την οικονομική κρίση του 2008, πριν καταστραφεί ξανά το 2020 με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που επιδεινώθηκε από τον κορονοϊό. Μετά τους δύο αυτούς κλυδωνισμούς, σήμερα εκατομμύρια εργατών βιώνουν μια μόνιμη κατάσταση επισφάλειας με εξώσεις, συνεχιζόμενη απώλεια ιατρικής κάλυψης, απρόσιτα κόστη στέγασης και τροφίμων, και τον πληθωρισμό που έχουν προκαλέσει οι καπιταλιστές. Οι κυβερνώντες ενεργούν υπό την εντύπωση πως με τον καθημερινό βομβαρδισμό εικόνων πολέμου, οι εργάτες και οι φτωχοί στις ΗΠΑ θα αποδεχτούν τις αυξανόμενες τιμές του πετρελαίου και ακόμα περισσότερες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων.

Δεν έχει καμία υποχρέωση το κράτος να διασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών ανθρώπινων δικαιωμάτων του λαού; Όχι, διότι η φιλελεύθερη πρακτική επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαχωρίζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα – όπως το δικαίωμα στην υγεία, το φαγητό, τη στέγαση, την εκπαίδευση, στο βιοπορισμό σε ένα αποδεκτό επίπεδο υλικής κουλτούρας, τον ελεύθερο χρόνο, και την ισόβια κοινωνική ασφάλεια – από το δημοκρατικό διάλογο σχετικά με το τί καθιστά ευθύνη του κράτους ανθρώπινα δικαιώματα και ποιά έννομα συμφέροντα οφείλει να προασπίζει.

Η μη αναγνώριση του αδιαίρετου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με την οποία τα οικονομικά ανθρώπινα δικαιώματα έχουν ίση αξία με τα δημόσια και πολιτικά δικαιώματα, εξέθεσε τις ηθικές και πολιτικές αντιφάσεις του φιλελεύθερου πλαισίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι μαζικοί οικονομικοί εκτοπισμοί με πείνα, ανεργία, και θανάτους – που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί- του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών, με δυσανάλογα ποσοστά νόσησης και εισαγωγών σε νοσοκομείο μεταξύ των μη λευκών εργατών και των φτωχών στις ΗΠΑ, δεν καταδικάστηκαν ποτέ ως παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πόλεμος και Οικονομική Στέρηση, οι Συστημικές Αντιθέσεις του Δυτικού Αποικιοκρατικού / Καπιταλιστικού Εγχειρήματος

Ο πόλεμος που διεξάγεται κατά της παγκόσμιας ανθρωπότητας από τον Άξονα Κυριαρχίας των ΗΠΑ/ΕΕ/ΝΑΤΟ είναι ένας υβριδικός πόλεμος που χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία στη διάθεσή του – κυρώσεις, μαζικό εγκλεισμό, πραξικοπήματα, ναρκωτικά, παραπληροφόρηση, κουλτούρα, υπονόμευση, φόνους, και άμεση στρατιωτική εμπλοκή για την ενίσχυση της λευκής ισχύος. Ο Ευρωκεντρισμός και το «Κίνημα Οι Λευκές Ζωές Μετράνε Περισσότερο» (White Lives Matters More Movement), που αντιπροσωπεύει η κάλυψη του πολέμου στην Ουκρανία, εξάλειψαν κάθε προσποίηση της υποτιθέμενης φιλελεύθερης δέσμευσης προς την παγκόσμια ανθρωπότητα. To ξέπλυμα του κινδύνου των ακροδεξιών και νεο-ναζιστικών στοιχείων στον Ουκρανικό στρατό και κράτος και ο λευκός εθνο-πατριωτισμός που παρήγαγε η σύγκρουση σε όλο το Δυτικό κόσμο έδειξαν, και πάλι, πώς o ρατσισμός και η αφοσίωση στο φαντασιακό κατασκεύασμα της λευκής υπεροχής συνεχίζει να υπερισχύει της τάξης και του ταξικού αγώνα και της ικανότητας ανοικοδόμησης μιας πολυ-εθνικής, ταξικής αντικαπιταλιστικής, αντι-ιμπεριαλιστικής αντίστασης στο Βορρά.

Αυτοί που πεθαίνουν είναι κυρίως εργάτες από τη Ρωσία, το Ντονμπάς και την Ουκρανία. Όμως όπως και το διάστημα πριν τον πρώτο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ευρώπη, που είναι γνωστός ως Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, οι εργάτες με την ενθάρρυνση των εθνικών τους αστικών τάξεων, στοιχίζονται πίσω από τους ηγέτες τους για να υποστηρίξουν τον καπιταλιστικό επανα-διαχωρισμό που λαμβάνει χώρα, έναν επανα-διαχωρισμό που μπορεί να ολοκληρωθεί μόνο με πόλεμο, όσο ο καπιταλισμός και ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός συνεχίζονται. Όμως, αντί οι «προοδευτικοί και ριζοσπαστικοί» να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να αντισταθούν στην πολεμική κινητοποίηση, βρίσκουν δημιουργικούς τρόπους να συμμορφωθούν με τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεών τους, υποστηρίζοντας το αποικιοκρατικό/καπιταλιστικό εγχείρημα.

Στο μεταξύ, ο λαός του Αφγανιστάν λιμοκτονεί, με χιλιάδες μωρά να πεθαίνουν πλέον από υποσιτισμό επειδή οι ΗΠΑ έκλεψαν τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους τους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αν η κατάσταση δεν ανατραπεί, περισσότεροι άνθρωποι θα πεθάνουν λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ/ΕΕ από όσους πέθαναν κατά τη διάρκεια του εικοσαετούς πολέμου. Και ο αντίκτυπος του πολέμου στην Ουκρανία, με την απώλεια των εξαγωγών σιτηρών από την Ουκρανία και τη Ρωσία, δεν έχει ως αποτέλεσμα μόνο την αύξηση των παγκόσμιων τιμών τροφίμων, αλλά ,σε μέρη όπως η Ανατολική Αφρική, προκαλεί θανάτους λόγω λιμού.

Στις ΗΠΑ, όπου παρατηρούμε το πιο απαράδεκτο ρεκόρ αποτυχίας στον πλανήτη όσον αφορά τον κορονοϊό, ο ιός θα συνεχίσει να αποδεκατίζει τον πληθυσμό, με δυσανάλογο αριθμό νοσήσεων και θανάτων για όσους είναι φτωχότεροι ή απέχουν περισσότερο από τη λευκότητα.

Οι λακέδες του κεφαλαίου που παίζουν το ρόλο δημοκρατικών αντιπροσώπων ισχυρίζονται πως δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι για την ανακούφιση των εργατών που εκπροσωπούνται στο ήπια αναμορφωτικό πακέτο γνωστό ως Ξαναχτίσε Καλύτερα (Build Back Better). Όμως, το Project Κόστος του Πολέμου του Πανεπιστημίου Μπράουν εκτιμά πως οι πόλεμοι που έχουν διεξαχθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες αυτόν τον αιώνα έχουν κοστίσει οκτώ τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι στιγμής, με άλλα οκτώ τρισεκατομμύρια που θα ξοδευτούν τα επόμενα δέκα χρόνια στο στρατιωτικό προϋπολογισμό αν τα κόστη παραμείνουν σταθερά. Οι ΗΠΑ πρόσφατα ενίσχυσαν το στρατιωτικό τους προϋπολογισμό κατά 778 δισεκατομμύρια δολάρια.

Κανένα λογικό ανθρώπινο ον δεν επιθυμεί τον πόλεμο και τη σύγκρουση. Η φρίκη του πολέμου, στην οποία το κοινό εκτίθεται επιτέλους, επειδή ήρθε και πάλι στην Ευρώπη, την πιο βίαιη ήπειρο του πλανήτη, οφείλει να μας κάνει να αμφισβητήσουμε όλους τους βάναυσους και αδικαιολόγητους πολέμους που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι-υπηρέτες τους διεξήγαγαν σε όλο τον παγκόσμιο Νότο τα τελευταία εβδομήντα χρόνια. Δυστυχώς, λόγω της ιεραρχίας της αξίας των ανθρώπινων όντων, οι εικόνες του πολέμου στην Ουκρανία δε μεταφράζονται σε απόρριψη του πολέμου, αλλά αντίθετα σε απόρριψη του πολέμου στην Ευρώπη και κατά λευκών Ευρωπαίων.

Αυτό σημαίνει πως οι πόλεμοι θα συνεχιστούν και πρέπει να παλέψουμε, συχνά μόνοι, διότι όπως έλεγε ο Μπομπ Μάρλεϊ στο τραγούδι του «Πόλεμος»:

Μέχρι η θεωρία / Που ορίζει μια φυλή ανώτερη και άλλη / κατώτερη / χάσει επιτέλους/ και για πάντα / την αξιοπιστία της / Και εγκαταλειφθεί/  Παντού είναι πόλεμος / Εγώ λέω πόλεμος

Until the philosophy/ Which hold one race superior and another/ Inferior/ Is finally /And permanently / Discredited / And abandoned/ Everywhere is war / Me say war

*O Αχαμού Μπαράκα είναι εκπρόσωπος και οργανωτής σε εθνικό επίπεδο της Μαύρης Συμμαχίας για την Ειρήνη (Black Alliance for Peace), στις ΗΠΑ, όπως και στέλεχος της Ενωμένης ΑντιΠολεμικής Συνεργασίας (United National Anti-War Coalition, UNAC). Ήταν υποψήφιος για την αντιπροεδρία με τους Πρασίνους το 2012.

Μετάφραση στα ελληνικά: Ε.Ζ. Το αγγλικό πρωτότυπο μπορείτε να βρείτε εδώ.