Στην 3830/2015 απόφαση του Β΄ Τμήματος του ΣτΕ γίνεται επίκληση του άρθρου 11, παρ. 2, της οδηγίας 97/13/ΕΚ, το οποίο «καθορίζει τις απαιτήσεις που πρέπει να τηρούν τα κράτη-μέλη κατά τον προσδιορισμό του ύψους των τελών χρήσεως πόρων εν ανεπαρκεία, χωρίς πάντως να προβλέπει ρητά συγκεκριμένο τρόπο προσδιορισμού του ύψους αυτού».
Το ΣτΕ επισημαίνει πως το άρθρο της οδηγίας δεν απαγορεύει στα κράτη-μέλη να κάνουν, κατά τον καθορισμό του ύψους του τέλους αυτού, διάκριση, και μάλιστα σαφή, είτε μεταξύ της ψηφιακής και της αναλογικής τεχνολογίας είτε, εντός κάθε τεχνολογίας, μεταξύ των διαφόρων χρήσεων της τεχνολογίας, υπό την προϋπόθεση ότι διασφαλίζεται η ισότητα ευκαιριών μεταξύ των διαφόρων επιχειρηματικών φορέων.
Η προσφυγή του Mega ήταν ενάντια σε απόφαση της ΕΕΤΤ (2003) για την επιβολή ετήσιων τελών μεταφοράς τηλεοπτικού σήματος από το σημείο παραγωγής του προγράμματος στο κέντρο εκπομπής του σταθμού.
Υπενθυμίζεται ότι το ΣτΕ απέρριψε και άλλη προσφυγή του Mega με την 2594/2015 απόφασή του, κρίνοντας συνταγματικό το ετήσιο τέλος χρήσης συχνοτήτων της αναλογικής εποχής, που οριζόταν σε 2% επί των ακαθάριστων εσόδων. Με άλλη απόφαση (2597/2015) είχε απορριφθεί ανάλογη προσφυγή του Star.