Για τις εξελίξεις στην αριστερά και σε σχετική δημοσκόπηση, ανέφερε πως: «Καταρχήν, αυτή η δημοσκόπηση αποτυπώνει την κρίση στον χώρο της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Μια κρίση η οποία δεν ξεκίνησε προφανώς ούτε με τις αποχωρήσεις ούτε με την εκλογή του Στέφανου Κασελάκη. Ήταν μια φθίνουσα πορεία του χώρου του ΣΥΡΙΖΑ μετά το 19, η οποία αποτυπώθηκε με πολύ ηχηρό τρόπο στα αποτελέσματα των εκλογών των βουλευτικών του Μαΐου και του Ιουνίου.
Άρα λοιπόν, αν κάποιος θέλει να αναλύσει αυτή την κατάσταση, πρέπει να ξεκινήσει στις αιτίες το γιατί φτάσαμε ως εδώ. Όσον αφορά το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς, νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς μέσα σε μια εβδομάδα για να μπορέσουμε να βγάλουμε κάποια πρώτα δημοσκοπικά αποτελέσματα, τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει συγκροτηθεί κάποιος, έστω υπό διαμόρφωση φορέας. Έχουμε μια παρουσία μέχρι τώρα σε δύο συζητήσεις φορολογικά νομοσχέδια που γίνανε, που συζητήθηκαν στη Βουλή αυτή τη βδομάδα. Έχουμε τον προϋπολογισμό που θα είναι μια ευκαιρία για να υπάρξει μια πιο συστηματική τοποθέτηση σε διάφορα ζητήματα.
Εγώ νομίζω ότι η μεγάλη πρόκληση για τη νέα Αριστερά είναι το να μπορέσει να εκφράσει δύο πράγματα. Πρώτα από όλα μια κοινωνική αριστερά που θεωρώ ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν έβρισκε μια πλήρη έκφραση στο πολιτικό επίπεδο. Δηλαδή κόσμος ο οποίος, να το πω σχηματικά, έχει έναν αριστερό τρόπο προσέγγισης στα τεκταινόμενα στο κοινωνικό πεδίο, αλλά δεν υπήρχε κάποια πολιτική δύναμη να τον εκφράσει με έναν αυθεντικό τρόπο. Και το δεύτερο είναι να καλύψει αυτό το κενό που δημιουργείται από τη ραγδαία μετατόπιση, πολιτική μετατόπιση και μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Εγώ ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι η Αριστερά είναι μια Αριστερά, είναι και το ΚΚΕ, δογματική Αριστερά δεν με εκφράζει, Αριστερά είναι και άλλες μικρότερες ομάδες. Εγώ μιλάω για τη σύγχρονη αριστερή, ριζοσπαστική, ανανεωτική αριστερά».
Ως προς τις διαφορές με το ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε πως: «Βλέπω πολλές διαφορές που σχετίζονται ακριβώς με τα αίτια της καθοδικής πορείας και της συρρίκνωσης αυτού του χώρου. Πρώτα απ’ όλα ο τρόπος που. Αντιπολιτευτική, μετά. 19 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας τρόπος χωρίς προγραμματικές αιχμές, χωρίς σαφείς αιχμές, προγραμματικές, αντιφατικός, που φλέρταρε πολλές φορές με τον λαϊκισμό, που στην προσπάθειά του να τα πει όλα δεν έλεγε τίποτα με σαφήνεια, που οδήγησαν τελικά σε μια αναξιοπιστία του χώρου και γι’ αυτό υπήρξε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απωλέσει αυτό που λέμε συλλογική πολιτική συζήτηση και λειτουργία τα τελευταία χρόνια, πράγμα που δεν διευκόλυνε πολιτικές ενστάσεις ή διαφορετικές προσεγγίσεις να συζητώνται με έναν συλλογικό τρόπο, να εκλογικεύονται και να οδηγούν σε κάποιες βελτιώσεις της παρουσίας. Ήταν κι αυτό θεωρώ, ένα από τα προβλήματα που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά δεν τα είχε δει τότε η πλειοψηφούσα ηγετική ομάδα, αυτή που διαμορφώθηκε μετά το 2019».
Συνέχισε λέγοντας: «Εγώ από το πεδίο της κριτικής μου δεν βγάζω κανέναν. Και προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας ως πρόεδρος του κόμματος και αυτός είναι μέσα σε αυτό το πεδίο της κριτικής με τις ευθύνες που του αναλογούν. Θα έλεγα ότι ένα από τα μεγάλα λάθη και τα ελλείμματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι μετά το 2019, μετά την απώλεια δηλαδή της κυβέρνησης, δεν κάθισε κάτω να κουβεντιάσει αυτοκριτικά για την προηγούμενη πορεία.
Αντίθετα, διάλεξε μια θολή προσέγγιση, απαξιωτική θα έλεγα, που παραμέρισε τις καλές στιγμές και υιοθέτησε κάποιες διαιρετικές καταστάσεις, οι οποίες δεν παρήγαγαν πολιτικό έργο. Δηλαδή ποιοι είναι με την Αριστερά, ποιοι είναι με τη διεύρυνση, ποιοι θέλουν να κυβερνήσουν, ποιοι θέλουν να χάσουν. Τεχνητές διαιρέσεις, οι οποίες οδήγησαν στο να χάσουμε αυτό που ήταν αναγκαίο, δηλαδή έναν βηματισμό πειστικό, αντιπολιτευτικό, έναντι της ΝΔ».
Για το επιχείρημα του κ. Κασσελάκη ότι όσοι αποχώρησαν το έκαναν γιατί έχασαν τις εσωκομματικές εκλογές, απάντησε: «Εγώ τουλάχιστον μιλάω για τον εαυτό μου. Έφυγα από έναν χώρο ο οποίος, όπως σας είπα πριν, είχε μεταλλαχθεί από έναν χώρο που είχε χάσει την ταυτότητά του. Διότι όταν απευθύνεσαι και θέλεις να πείσεις τον κόσμο, πρέπει να ξέρεις ποιος είσαι εσύ προηγουμένως, ποια είναι η δικιά σου ταυτότητα. Ένα χώρο που μπορούσε να εκφράσει τους προβληματισμούς της νέας γενιάς των εργαζομένων, το να πιάνει επαφή με τα διάφορα κινήματα, αυτά όλα τα οποία είχε απωλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από μια θολή φυσιογνωμία και είναι πολύ σημαντικά».