Το κάλεσμα του ΠΑΜΕ: 

«Τώρα πρέπει να δυναμώσει η οργάνωση και ο αγώνας μέσα από τα Συνδικάτα, η αντίσταση απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, που προγραμματίζεται και μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Ο νέος Κρατικός Προϋπολογισμός που κατατέθηκε για το 2025 είναι βαθιά ταξικός, άδικος για τον λαό. Τον βυθίζει ακόμα περισσότερο στην ανέχεια για να συνεχίζει να ενισχύει το κεφάλαιο. Χορεύει στον ρυθμό της “πολεμικής οικονομίας”, με δυο πολέμους να μαίνονται στην περιοχή και την αποφασιστική εμπλοκή της χώρας δεδομένη. Η χώρα μας δαπανά πάνω από το 3% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Θηριώδη κονδύλια απορροφώνται για πολεμικές δαπάνες που θα τα πληρώσει ο λαός μας από την τσέπη του, μαζί με άλλους λαούς και με το αίμα του.

Η κυβέρνηση της ΝΔ λέει ψέματα όταν αναφέρεται σε “κοινωνικά προσανατολισμένο” προϋπολογισμό. Δεν μπορεί να κρύψει την επίθεση στην τσέπη της εργατικής οικογένειας, τη “θυσία” των δικαιωμάτων μας για να μεγαλώνουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Το πραγματικό εισόδημά μας μειώνεται χρόνο με τον χρόνο. Το καταλαβαίνουμε όταν έρχεται η ώρα να πάμε σοπερ μάρκετ, να πληρώσουμε το ρεύμα. Όταν αναγκαζόμαστε να βάλουμε το χέρι στην τσέπη για την υγεία μας, για το σχολείο των παιδιών μας.

Μια ματιά στα βασικά μεγέθη του αρκεί:

  • Η κυβέρνηση εκτοξεύει τους φόρους για το 2025 στα 70 δισ., 3 δισ. παραπάνω από τον προηγούμενο χρόνο. Το 95% το πληρώνουμε εμείς. Την ίδια στιγμή δίνει μόνιμα πάνω από 370 εκατ. ευρώ τον χρόνο για πετρέλαιο και άλλα καύσιμα σε εφοπλιστές, βιομήχανους και κλινικάρχες. Διατηρεί τους “αναβαλλόμενους φόρους” των τραπεζών που σπάνε συνεχώς ρεκόρ κερδοφορίας. Νομοθετεί “αναπτυξιακούς νόμους” με νέες προκλητικές φοροαπαλλαγές. Από την αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος θα προκύψουν για ακόμα μια φορά τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα για να “βγουν” τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης!
  • Οι υποτιθέμενες “αυξήσεις του εισοδήματος” προσδιορίζονται στα αστρονομικά ποσά του μισού ευρώ την ημέρα στις συντάξεις και των σαράντα λεπτών την ημέρα στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, με το συνολικό κονδύλι να “κοστίζει” στο κράτος όσο η παραμονή της φρεγάτας στην Ερυθρά θάλασσα για μισό χρόνο.
  • Η χρηματοδότηση για την Παιδεία παραμένει στα άθλια περσινά επίπεδα, “εξασφαλίζοντας” με βάση και την αύξηση του κόστους τη συνέχιση της τραγικής κατάστασης στις σχολικές υποδομές, τη διαιώνιση των κενών σε εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό.
  • Οι ελάχιστες αυξήσεις στις δαπάνες για την Υγεία δίνονται για να καλύψουν το κενό από τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Οι προσλήψεις είναι «άγνωστες λέξεις» για την κυβέρνηση ενώ τα στοιχεία που αναφέρονται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού, ότι την τελευταία διετία οι αποχωρήσεις του τακτικού προσωπικού από το υπουργείο Υγείας είναι περισσότερες από τις αντίστοιχες προσλήψεις καταρρίπτουν τον μύθο της ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας και χαρίζουν στον υπουργό “εμπορίας της Υγείας” τον τίτλο του μεγαλύτερου φιδέμπορα.

Τελικά, η κατάθεση του προϋπολογισμού από την κυβέρνηση αποτελεί το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές και τους τραπεζίτες. Αποτελεί ακόμα ένα μνημείο βαθιάς αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ και των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Στη βολική αντιπολίτευση των ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ταιριάζει γάντι το “κοίτα ποιος μιλάει”. Είναι συνυπεύθυνοι με τη ΝΔ, αφού η φορολογική και δημοσιονομική πολιτική των μνημονίων, που ασκείται την τελευταία 15ετία, είναι υπογεγραμμένη από όλους. Αποδέχονται τις Οδηγίες της ΕΕ για την κατάρτιση των προϋπολογισμών με κατεύθυνση την “πολεμική οικονομία”, την εκτόξευση των στρατιωτικών δαπανών σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Κυβέρνηση, νέα και παλιά “αξιωματική αντιπολίτευση” δίνουν ρεσιτάλ ώστε να κρυφτεί ότι ο προϋπολογισμός σε κάθε του φράση βάζει άλλο ένα καρφί στα δικαιώματά μας.

Οι δυνάμεις τους, που συγκροτούν τις ξεπεσμένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αποτελούν τα χρήσιμα στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής. Προωθούν τη λογική ότι για να πάρουμε ένα κομμάτι ψωμί, θα πρέπει να προσμένουμε τα ψίχουλα που θα περισσέψουν από την τεράστια κερδοφορία των ομίλων. Έτσι και αλλιώς αποδείχθηκε ξανά ότι έχουν αλλεργία στους εργατικούς αγώνες και στις διεκδικήσεις, γι’ αυτό δεν έβγαλαν κιχ για το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τον υπολογισμό του κατώτατου μισθού με βάση την “παραγωγικότητα” μονιμοποιώντας όλες τις μνημονιακές περικοπές των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα τα Συνδικάτα να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους! Να δυναμώσουν τον αγώνα τους, διεκδικώντας:

  • Αυξήσεις στους μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό. Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ, κατώτερος μισθός στα 950 ευρώ.
  • Αύξηση 20% στους δημοσίους υπαλλήλους. Επαναφορά στο Δημόσιο του 13ου και 14ου μισθού, χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων, κατάργηση του απαράδεκτου διαχωρισμού στη μισθολογική εξέλιξη ανάλογα με την κατηγορία εκπαίδευσης.
  • Επαναφορά κατακτήσεων, όπως οι τριετίες, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου 2012-2023, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, η μετενέργεια και η συρροή, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών.
  • Ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας μέσα από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Να γίνει υποχρεωτικά καθολική η εφαρμογή του επιδόματος γάμου στο 10%.
  • Ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις. Επαναφορά 13ης και 14ης σύνταξης. Ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς και κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Καμία σύνταξη κάτω από το 80% του μισθού.
  • Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους και χωρίς προϋποθέσεις στο 80% του μισθού.
  • Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια και για την προστασία του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος. Αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο και 3.000 ευρώ για κάθε παιδί. Μείωση τιμών και πλαφόν στις τιμές της Ενέργειας και των ειδών λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση του ΦΠΑ και των έμμεσων φόρων σε όλα αυτά τα είδη για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
  • Απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους που οργανώνουν ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ. Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία του παλαιστινιακού και του λιβανέζικου λαού. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

Το δίλημμα ”ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ».