Πανελλαδική απεργία για την επέτειο του εγκλήματος των Τεμπών – «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»

Στην απεργία συμμετέχει η ΑΔΕΔΥ, καθώς και εργατικά Κέντρα, σωματεία και ομοσπονδίες, ενώ στις κινητοποιήσεις συμμετέχουν επίσης πολιτικές οργανώσεις, που ξεκαθαρίζουν πως «δεν ξεχνούν» τις ευθύνες, που οδήγησαν στο έγκλημα στα Τέμπη.

ΑΔΕΔΥ: «Οι ΖΩΕΣ μας πάνω από τα ΚΕΡΔΗ τους – Αυξήσεις μισθών για να ζούμε με αξιοπρέπεια»

«Ένας χρόνος συμπληρώνεται στις 28 του Φλεβάρη του 2024 από το έγκλημα των Τεμπών. Ένας χρόνος κι ακόμα οι υπεύθυνοι της τραγωδίας δεν έχουν λογοδοτήσει για τις εγκληματικές τους ενέργειες που οδήγησαν 57 συμπολίτες μας – στη συντριπτική τους πλειοψηφία νέα παιδιά – στο θάνατο και βύθισαν τις οικογένειές τους στο πένθος. Ένα χρόνο μετά είμαστε και πάλι εδώ στους δρόμους, για να βροντοφωνάξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πως ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι και να ακυρώσουμε κάθε προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών» αναφέρει η ΑΔΕΔΥ, η οποία καλεί σε συγκέντρωση στις 11:00πμ, στην πλατεία Κλαυθμώνος, και συνεχίζει:

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εμπαίζει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο με τις αυξήσεις – κοροϊδία που έδωσε από 1-1-24 δηλαδή 38-42 ευρώ καθαρά το μήνα. Ο Υπουργός Οικονομικών, κ. Χατζηδάκης με περίσσιο θράσος βγαίνει στις εκπομπές του υποψήφιου Ευρωβουλευτή της Ν.Δ. (κατά τα άλλα δημοσιογράφου) και άλλων ΜΜΕ και δηλώνει πως η μέση καθαρή αύξηση για τους Δημοσίους υπαλλήλους το 2024 είναι 1.425ευρώ. Τα λέει και ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ καθόλου, όταν όλοι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο πήραν τα εκκαθαριστικά τους κι είδαν με τα ίδια τους τα μάτια την κοροϊδία.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά τα μνημόνια, όπου οι αποδοχές μας μειώθηκαν κατά 40%, καταργήθηκαν τα δώρα, επιβλήθηκε η εισφορά αλληλεγγύης 2%, πάγωσε η διετία 16-17, μειώθηκε το αφορολόγητο, η κυβέρνηση προκαλεί με τα ψίχουλα της εισοδηματικής της πολιτικής κι οδηγεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.

Ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός, που καλείται να ζήσει στα νησιά με ενοίκιο της τάξης των 350-500 ευρώ τον μήνα, αμείβεται με 734 ευρώ καθαρά τον μήνα. Ένας νοσηλευτής με 680 ευρώ καθαρά. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες κατηγορίες των Δημοσίων Υπαλλήλων. Η κυβέρνηση δεν έχει χρήματα για τους δημόσιους λειτουργούς, έχει όμως για τους κολλητούς της και τους ημέτερους. Τους Διοικητές των οργανισμών και των φορέων του Δημοσίου – τα δικά της παιδιά – στους οποίους έδωσε αυξήσεις 76% τον μήνα!!!

Χρήματα υπάρχουν. Απλά μοιράζονται στους ημέτερους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οφείλουμε να αντιδράσουμε όλοι μαζί ΕΝΩΤΙΚΑ και δυνατά!

Στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε μαζί με τους εργαζόμενους στον Ιδιωτικό Τομέα (πλήθος εργατικών κέντρων και ομοσπονδιών του Ιδιωτικού Τομέα πήραν αποφάσεις για απεργία την ίδια μέρα) με ένα κεντρικό σύνθημα:

“Οι ΖΩΕΣ μας πάνω από τα ΚΕΡΔΗ τους – Αυξήσεις μισθών για να ζούμε με αξιοπρέπεια”

Απαιτούμε ζωή με δικαιώματα, δουλειά με πραγματικές αυξήσεις κι όχι αυξήσεις – κοροϊδία του 1,5 ευρώ τη μέρα, ουσιαστικά μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

• Οριζόντια αύξηση 10% στους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο, προκειμένου να αντιμετωπισθεί στοιχειωδώς η ακρίβεια κι ο πληθωρισμός.
• ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΕΔΩ και ΤΩΡΑ των ΔΩΡΩΝ
• Συλλογικές συμβάσεις για τους μισθούς μας
• Κατάργηση του μισθολογικού παγώματος της διετίας 2016 – 17
• Κατάργηση της εισφοράς 2% υπέρ της ανεργίας
• Αύξηση του αφορολόγητου στα 12.000€
• Αύξηση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας
• Να στελεχωθούν άμεσα με μόνιμους υπαλλήλους όλοι οι κρίσιμοι δημόσιοι φορείς (υγεία, παιδεία, κοινωνικές υπηρεσίες, ασφάλιση κ.α) και να αναβαθμιστούν όλες οι αναγκαίες υποδομές.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ»

Συμμετοχή 7 σωματείων της ΣΤΑΣΥ

Τη συμμετοχή τους στην 24ωρη απεργία που προκήρυξε η ΑΔΕΔΥ για τις 28 Φλεβάρη, ακριβώς ένα χρόνο μετά το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, ανακοίνωσαν 7 σωματεία εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ και συγκεκριμένα τα:

• Σωματείο Εργαζομένων ΣΤΑΣΥ
• Σωματείο Εργαζομένων Τραμ και Αστικών Μέσων Σταθερής Τροχιάς ΣΤΑΣΥ (ΣΕΤ)
• Σωματείο Ηλεκτροδηγών και Λοιπών Εργαζομένων Κίνησης στη ΣΤΑΣΥ ΑΕ (ΣΗΕΚ)
• Συνδικάτο Σταθμαρχών – Πρώτη Γραμμή
• Σωματείο Ηλεκτροδηγών Τραμ Αττικής (ΣΗΤΑ)
• Σωματείο Ηλεκτροδηγών Αττικό Μετρό (ΣΗΑΜ)
• Σωματείο Εργαζομένων Κέντρου Ελέγχου Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΚΕΛΜΑ).

Όπως αναφέρουν τα σωματεία στο κοινό ανακοινωθέν τους, η απεργία αποφασίστηκε ως ένδειξη τιμής και σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία των Τεμπών.

Τα σωματεία εργαζομένων διεκδικούν:

• Άμεσες προσλήψεις προσωπικού
• Νέο και σύγχρονο τροχαίο υλικό
• Συνεχή βελτίωση όλων των υπαρχόντων ηλεκτρονικών συστημάτων ασφαλείας
• Συνεχή επανεκπαίδευση όλων των εργαζομένων
• Την ασφάλεια των εργαζομένων στους εργασιακούς χώρους
• Τοποθέτηση σύγχρονων συστημάτων ασφαλείας στο εθνικό και περιαστικό δίκτυο
• Την αναθεώρηση ή την έκδοση Διαδικασιών Λειτουργίας και Συντήρησης
• Ένταξη του προσωπικού λειτουργίας στα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα.

«Εμείς, που εργαζόμαστε καθημερινά για ασφαλή μέσα σταθερής τροχιάς, το φωνάζαμε και το φωνάζουμε ότι πάνω απ’ όλα προέχει η ασφάλεια του επιβατικού κοινού και των εργαζόμενων στα μέσα, δίχως καμία “έκπτωση”» σημειώνουν και καταλήγουν πως «για την οικογένεια των σιδηροδρομικών η απεργία της 28ης του Φλεβάρη είναι μέρα μνήμης για τους 57 συνανθρώπους μας και ημέρα αγώνα για έναν καλύτερο και ασφαλή σιδηρόδρομο σε όλα τα μέσα, όπως ακριβώς αξίζει σε όλους μας».

Πως θα κινηθούν τα ταξί και τα ΜΜΜ

Τη συμμετοχή τους στην απεργία έχουν ανακοινώσει και οι οδηγοί ταξί, καθώς σύμφωνα με απόφαση του Σ.Α.Τ.Α (Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής) θα πραγματοποιήσουν 48ωρη απεργία, την Τρίτη και την Τετάρτη, 27 και 28 Φεβρουαρίου, αντίστοιχα, ενώ τα λεωφορεία και τα τρόλεΐ την Τετάρτη θα κινούνται 9 π.μ. με 9 μ.μ. (Η αποκατάσταση της κυκλοφορίας αναμένεται από τις 10:00 π.μ. ή αργότερα, η έξοδος οχημάτων από τα αμαξοστάσια στις 8:30 π.μ., ενώ τα τελευταία δρομολόγια αναμένεται να αναχωρήσουν από τις αφετηρίες γύρω στις 20:00).

Το ΗΣΑΠ και ο Προαστιακός θα συμμετέχουν στην 24ωρη απεργία «αφενός ως ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών και αφετέρου στέλνοντας μήνυμα – απαίτηση προς κάθε κατεύθυνση ότι για εμάς τους Σιδηροδρομικούς πάνω από όλους και πάνω από όλα είναι η ασφάλεια των επιβατών και των εργαζομένων».

Επίσης απόφαση για 24ωρη απεργία έχουν λάβει επίσης οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, άρα θα ακυρωθούν όλες οι προγραμματισμένες πτήσεις, ενώ δεμένα θα παραμείνουν τα πλοία στα λιμάνια του Πειραιά, της Ραφήνας και του Λαυρίου.

ΠΑΜΕ: «Όλοι στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου – Τα κέρδη τους ή οι ζώες μας»

Το ΠΑΜΕ απευθύνει κάλεσμα αγώνα σε όλα τα εργατικά σωματεία να πάρουν με μαζικές, συλλογικές διαδικασίες αποφάσεις για συμμετοχή στην απεργία που έχουν προκηρύξει δεκάδες Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εκατοντάδες σωματεία για τις 28 Φλεβάρη, στις  10.30πμ στα Προπύλαια, δηλώνοντας:

«Τώρα που οι εργαζόμενοι υποφέρουν από την ακρίβεια, τώρα είναι η ώρα και η ανάγκη για να βγούμε μπροστά, να οργανώσουμε τον διεκδικητικό αγώνα με αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή και στους χώρους δουλειάς.

Στις 28 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57 συνανθρώπους μας, οι περισσότεροι φοιτητές και νέα παιδιά, προκαλώντας ανείπωτη θλίψη σε όλη τη χώρα και μια διαρκή-ανοιχτή πληγή σε δεκάδες οικογένειες. Τα δάκρυα έχουν γίνει οργή!

Ένα χρόνο μετά κάνουμε την υπόσχεση μας πράξη! Το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί!

ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ!

Έχουμε χρέος στις 28 Φλεβάρη να πλημμυρίσουν οι δρόμοι σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας μας, όπως πριν έναν χρόνο. Δεν πρέπει να περάσει η προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ο ΟΣΕ, η ίδια η Ε.Ε., η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Θέλουν το έγκλημα να ξεχαστεί γιατί όλοι αυτοί είναι ένοχοι! Γι’ αυτόν τον λόγο οι εκπρόσωποι τους στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ (ΕΜΕΙΣ- ΑΡΚΙ) πολέμησαν με κάθε τρόπο την προσπάθεια να παρθεί απόφαση για απεργία στις 28 Φεβρουαρίου. Έλεγαν «εμείς δε θα κάνουμε απεργία για τα Τέμπη», πρότειναν άλλες ημερομηνίες μέσα στο Μάρτη και τον Απρίλη.

Δεν τους πέρασε! Το κύριο που επιδιώκουν είναι να συγκαλύψουν ότι το έγκλημα στα Τέμπη δεν οφείλεται σε “κακιά στιγμή” αλλά ήταν προδιαγεγραμμένο με αιτίες και ενόχους. Προσπαθούν να συγκαλύψουν την εγκληματική πολιτική της Ε.Ε. και όλων των κυβερνήσεων που την υλοποίησαν. Την πολιτική που τα μετράει όλα με το κέρδος των καπιταλιστών θυσιάζοντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές.

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΤΟΣ

Τα εργατικά δυστυχήματα- εργοδοτικά εγκλήματα πληθαίνουν. Πάνω από 160 εργαζόμενοι δε γύρισαν στο σπίτι τους το 2023 ενώ κάθε 2 ημέρες μετράμε και έναν νεκρό εργάτη. Η πολιτική που αντιμετωπίζει ως κόστος την ανθρώπινη ζωή και την ασφάλεια του λαού, που μας θέλει ανυπεράσπιστους μπροστά στις φυσικές καταστροφές και στην προστασία της υγείας μας, προτείνοντας ξανά μπόλικη «ατομική ευθύνη», πρέπει να πάρει αγωνιστική απάντηση.

Η ακρίβεια σαρώνει τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα!

Η ακρίβεια δυναμώνει και το εργατικό-λαϊκό εισόδημα δε φτάνει για να καλύψει τις ανάγκες σε βασικά είδη, σε τρόφιμα, ρεύμα, σε λογαριασμούς και έξοδα που τρέχουν.

Παρακολουθούμε τις τιμές σε βασικά προϊόντα να ακριβαίνουν καθημερινά. Στο ελαιόλαδο η τιμή εκτοξεύτηκε κατά 58,5% ενώ σε διψήφια επίπεδα κινούνται οι αυξήσεις στα φρούτα (15%) και στα λαχανικά (14%), στα τρόφιμα, στο νερό, τα αναψυκτικά και τους χυμούς φρούτων. Αντίστοιχα χωρίς σταματημό κινείται το πετρέλαιο θέρμανσης (13,7%) ενώ σημαντικές αυξήσεις καταγράφονται στα φαρμακευτικά προϊόντα (11,8%), στα αεροπορικά εισιτήρια (10,2%) και συνολικά στις μεταφορές. Η τιμή της κιλοβατώρας έχει διπλασιαστεί σε σχέση με το 2020, τα ενοίκια και οι δόσεις των δανείων έχουν αυξηθεί κατά 30%.

Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων έχει μειωθεί κατά 15% τα τελευταία δυο χρόνια.

Την ίδια στιγμή οι 500 μεγαλύτεροι επιχειρηματικοί όμιλοι στην Ελλάδα εξασφάλισαν αμύθητα κέρδη, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, ειδικά οι επιχειρηματικοί όμιλοι των super markets, της ενέργειας, των μεταφορών, των τραπεζών.

Τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τάχα τα κύματα της ακρίβειας αποτελούν αφενός κοροϊδία -αφού δεν καλύπτουν τις ανάγκες- αφετέρου αναπαράγουν τις αιτίες των ανατιμήσεων καθώς ούτε οι τιμές των προϊόντων μειώνονται, ούτε οι μισθοί των εργαζομένων αυξάνονται, ούτε καταργούνται οι φόροι για το λαό, που θα ήταν μεγάλη και άμεση ανακούφιση.

Η πολιτική που υπερασπίζεται η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και τα κόμματα που στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης επιτρέπει στους επιχειρηματικούς ομίλους, που κινούν τα νήματα στη διαμόρφωση των τιμών και ελέγχουν τις αγορές, να αυξάνουν όποτε και όσο θέλουν τις τιμές για να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους.

Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσεται και η διαδικασία προσαρμογής του κατώτερου μισθού, όπου η όποια μικρή αύξηση δώσει η κυβέρνηση θα εξανεμιστεί λόγω της ακρίβειας.

Την ίδια στιγμή άνθρωποι του μόχθου χάνουν το βιός τους και τα σπίτια τους έχοντας να αντιμετωπίσουν το σύνολο των κατασταλτικών μηχανισμών. Γίνονται χιλιάδες πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών για λογαριασμό των Funds και των διάφορων αρπαχτικών.

Φτηνά πωλούν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι… πανάκριβα αγοράζουμε στα σούπερ μάρκετ! Χιλιάδες αγρότες στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Γι’ αυτό αγωνίζονται: για το ψωμί και το δίκιο τους. Διεκδικούν αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος εξαιτίας της μείωσης της παραγωγής που προκάλεσαν οι μεγάλες ζημιές από καιρικά φαινόμενα και ασθένειες. Παλεύουν ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ που οδηγεί σε μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής!

Υγεία και παιδεία στο έλεος… της κερδοφορίας των λίγων!

Στην υγεία, παρά τις μεγάλες ελλείψεις στα νοσοκομεία και στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, η κυβέρνηση «νομιμοποιεί το φακελάκι» με τα απογευματινά χειρουργεία. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές παραιτούνται μαζικά όταν πλήθος εργαζομένων στα νοσοκομεία βρίσκονται με εργασιακή σχέση προγραμμάτων ΔΥΠΑ, τα φάρμακα έχουν γίνει πανάκριβα.

Στην παιδεία μεγαλώνει η εμπορευματοποίηση με την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και την επιβολή εισαγωγικών εξετάσεων και στις τρεις τάξεις του λυκείου. Έτσι η λαϊκή οικογένεια θα στενάζει για να μπορεί να βρίσκει το παιδί της μια θέση καθώς για τους πολλούς θα υπάρχουν πολλαπλές εξετάσεις και “κόφτες” για την είσοδο τους, ενώ για τους λίγους που θα έχουν να πληρώσουν, οι πόρτες των πανεπιστημιακών σπουδών θα ανοίγουν με ένα φύσημα.

Καμία εμπλοκή- καμία συμμετοχή στον πόλεμο!

Την ίδια στιγμή που απουσιάζουν κρίσιμες υποδομές και σημαντικό προσωπικό στην υγεία, στην παιδεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, η κυβέρνηση επιλέγει να καταθέτει 7δις ευρώ το χρόνο σε ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς και πολεμικές αποστολές που εμπλέκουν ακόμα πιο βαθιά τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε.

Τέτοια είναι η επικίνδυνη απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ, να αναλάβει μέσω του Στρατηγείου της Λάρισας τη διοίκηση της πολεμικής επιχείρησης στην εμπόλεμη Ερυθρά Θάλασσα, με τη συμμετοχή στρατιωτικών – ναυτικών δυνάμεων της χώρας μας 2.000 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα! Την ίδια ώρα η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού συνεχίζεται αμείωτα από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ με ορατό τον κίνδυνο γενικευμένης σύγκρουσης σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

28 Φλεβάρη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ για τις ζωές μας!

Ήρθε η ώρα να βγουν οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο! Να απαντήσουμε αγωνιστικά με διεκδικητικό αγώνα στο τείχος που υψώνεται μπροστά μας. Να προσπεράσουμε τις συνδικαλιστικές δυνάμεις στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που προσπαθούν να επιβάλουν σιωπητήριο.

Αυτές οι δυνάμεις έχουν διαλέξει το αντίπαλο από τους εργαζόμενους στρατόπεδο. Μιλούν για το Ταμείο Ανάκαμψης καλλιεργώντας την αντίληψη ότι τα ποσά που μπαινοβγαίνουν από αυτό μπορούν να διατεθούν για τις λαϊκές ανάγκες και τους μισθούς. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ μας λέει ότι η ακρίβεια οφείλεται στους λειψούς ελέγχους της επιτροπής ανταγωνισμού και ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να θυσιάζουν τα δικαιώματα τους για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Γι’ αυτό άλλωστε εδώ και 12 χρόνια έχει παραδώσει το θεσμό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος. Με το φρενάρισμα των απεργιακών αγώνων δίνουν χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει κρίσιμα αντιλαϊκά νομοθετήματα το επόμενο δίμηνο.

Όλα τα συνδικάτα στη μάχη για την οργάνωση της απεργίας

Απευθυνόμαστε σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να βρεθούμε μέσα στους χώρους δουλειάς, να συζητήσουμε στις ενάρξεις των βαρδιών, στα διαλείμματα, στο σχόλασμα με τους εργαζόμενους. Να προκαλέσουμε συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις, να ακούσουμε τις αγωνίες και τους προβληματισμούς των εργαζομένων, τις διεκδικήσεις τους. Να πουν τη γνώμη τους και να μπουν μπροστά οι ίδιοι για τη ζωή τους. Να φτιάξουμε το έδαφος της αγωνιστικής ανάτασης, να πετάξουμε για μια ακόμα φορά στα σκουπίδια τον νόμο της κυβέρνησης που θέλει τα συνδικάτα να ελέγχονται από αυτήν και τις απεργίες από τα δικαστήρια.

Η απεργία προβάλλει ως ανάγκη! Σε αυτό το απεργιακό μέτωπο έχουμε θέση όλοι. Όλοι όσοι αναγνωρίζουμε ότι η κατάσταση δυσκολεύει για τους εργαζόμενους.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις εργατικών συνδικάτων σε μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις των αγροτών και τα μπλόκα τους, οι φοιτητικές καταλήψεις και διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια των συνταξιούχων δείχνουν τον δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Να γιγαντωθεί ένα εργατικό και λαϊκό ποτάμι διεκδίκησης απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, της Ε.Ε, των επιχειρηματικών ομίλων.

ΤΩΡΑ πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας την υπόθεση των μισθών και των συλλογικών συμβάσεων, την πάλη ενάντια στην ακρίβεια και την αντιλαϊκή πολιτική που μετρά τις ανάγκες μας ως κόστος. Καμιά Ομοσπονδία, κανένα Εργατικό Κέντρο, κανένα συνδικάτο δεν μπορεί να μείνει έξω από αυτόν τον αγώνα.

Κανείς μόνος του! Αποφασιστικός απεργιακός ξεσηκωμός με το σύνθημα:

“Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”

Διεκδικούμε:

• Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Κατάργηση των αντεργατικών νόμων και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα συνδικάτα.
• Αύξηση του κατώτερου μισθού στα 900€. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό.
• Καθολική επαναφορά των τριετιών ενσωματώνοντας την περίοδο 2012 – 2023.
  Επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, της μετενέργειας κοκ.
• Επαναφορά των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα στους δημόσιους υπαλλήλους.
  Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού για όλους τους ανέργους.
• Σταθερή δουλειά με δικαιώματα, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο. Καμία ανοχή στα ωράρια εξόντωσης των εργαζομένων, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και στις απλήρωτες υπερωρίες.
• Ρεύμα φθηνό για το λαό. Με κατάργηση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, Ειδικός φόρος Κατανάλωσης) και πλαφόν στις τιμές της ενέργειας και των καυσίμων. Κατάργηση του χρηματιστηρίου της Ενέργειας.
• Κατάργηση του ΦΠΑ και πλαφόν στις τιμές των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης όπως τα τρόφιμα, τα βρεφικά είδη, είδη προσωπικής υγιεινής κ.α.
• Αφορολόγητο όριο 12.000€ προσαυξημένο κατά 3.000€ για κάθε παιδί. Κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά νοικοκυριά.
• Να μην περάσει το αντιδραστικό νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, καμία σκέψη για αναθεώρηση του άρθρου 16. Αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σύγχρονες σπουδές, εξασφάλιση δωρεάν σίτισης και στέγασης για τους φοιτητές.
• Εξασφάλιση από το κράτος της δωρεάν, πλήρους και απρόσκοπτης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας σε όλους. Δωρεάν όλες οι ιατρικές, διαγνωστικές, εργαστηριακές, προληπτικές εξετάσεις, όλα τα φάρμακα και τα εμβόλια. Να μην κλείσει, να μη συγχωνευτεί κανένα τμήμα, κλινική, νοσοκομείο, κέντρο υγείας. Να επαναλειτουργήσουν πλήρως τα νοσοκομεία, το σύνολο των δομών που έκλεισαν λόγω περικοπών.
• Όχι στις ΝΑΤΟικές δαπάνες – Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
• Αποφασιστική ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, υπηρεσίες κοινωνικής πολιτικής των δήμων, για την προστασία από φυσικές καταστροφές. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλους αυτούς τους κρίσιμους τομείς.
• Να σταματήσει εδώ και τώρα το αίσχος των πλειστηριασμών. Επιδότηση ενοικίου με διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης».

Επιπλέον, στις 9:30 πμ έχουν οριστεί οι προσυγκεντρώσεις των σωματείων του ΠΑΜΕ για την απεργιακή συγκέντρωση στα Προπύλαια, στα εξής σημεία:

• Πλατεία Κάνιγγος: Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
• Καρόλου (κτίριο ΟΣΕ):Εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, στον σιδηρόδρομο, ναυτεργάτες, Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής, Σωματεία και Ενώσεις Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων, Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, Σύλλογοι και Ομάδες Γυναικών, Μαζικοί φορείς των δήμων της Αττικής.
• Προπύλαια: Σωματεία Εκπαιδευτικών, Σωματεία Εργαζομένων στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Κέντρα, Σύλλογοι Φοιτητών, Σύλλογοι στην επαγγελματική κατάρτιση, Ομοσπονδίες και Σωματεία Συνταξιούχων.

Συγκέντρωση πρωτοβάθμιων σωματείων και οργανώσεων στα Χαυτεία

Σε συγκέντρωση στα Χαυτεία, στις 11.00 π.μ., καλούν πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτικές οργανώσεις και συλλογικότητες. Μεταξύ, αυτών ο σύλλογος υπαλλήλων βιβλίου χάρτου και ψηφιακών μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ) αναφέρει:

«Δε χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψουμε την κατάσταση που βιώνουμε ως εργαζόμενοι καθημερινά. Πυρήνας των δυσκολιών για κάθε εργαζόμενη/ο είναι οι πολύ χαμηλοί μισθοί σε συνδυασμό με την ακρίβεια και τη μεγάλη φορολογία, τον πληθωρισμό και τη γενική αντιλαϊκή πολιτική περικοπής των κοινωνικών παροχών και των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης (η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα!), τα μπλόκα των αγροτών, για να μπορέσουν να ζήσουν στα χωριά τους και να καλλιεργούν, αλλά και μιας σειράς κλάδων εργαζoμένων (τηλεφωνικά κέντρα, υγεία κ.ά.), δείχνουν τον δρόμο και τις διαθέσεις. Όμως, χρειάζεται όλοι αυτοί οι αγώνες να κλιμακωθούν, ξεπερνώντας τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άλλων κυρίαρχων συνδικαλιστικών οργανώσεων κατακερματίζοντας και περιορίζοντας τις κινητοποιήσεις «κάθε κλάδος μόνος του» ή καθένας για τα δικά του μόνο μερικά αιτήματα… Να συναντηθούν οι κινητοποιήσεις, να συντονιστούν όλοι οι αγωνιζόμενοι με κοινά συλλαλητήρια, με καταλήψεις, με απεργίες, για να κλονιστεί και να πιεστεί η κυβέρνηση και η εργοδοσία. Η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28/2 μπορεί να στείλει μήνυμα αντίστασης, μήνυμα κοινωνικής δυσαρέσκειας και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων ενάντια στη βαρβαρότητα που ζούμε.

Τώρα ριζική αύξηση των μισθών! Για να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία δουλειά, σταθερή μόνιμη εργασία για όλους με δικαιώματα. Μείωση του χρόνου εργασίας. Η πρόσφατη κατάφωρη κοροϊδία με τη δήθεν επαναφορά των τριετιών, που τελικά αποδείχθηκε ότι αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό εργαζομένων, σε συνδυασμό με την επιμονή του καθορισμού του μισθού με κυβερνητικές αποφάσεις και όχι από συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι απόδειξη ότι ο δρόμος για να πάρουμε αυξήσεις δεν είναι η αναμονή κάποιων μέτρων, επιδομάτων, voucher, κ.λπ. ούτε η «φιλανθρωπία» κυβέρνησης και αφεντικών, που δίνουν ψίχουλα, ενώ σαρώνουν ό,τι έχει απομείνει από δικαιώματα και κατακτήσεις.

Για να πάρουμε αυξήσεις χρειάζεται και απαιτούμε: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας παντού, και στον κλάδο μας. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, κατοχύρωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και άμεση βελτίωση των εργασιακών σχέσεων, πάταξη της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Εργατικός συνδικαλισμός μάχης και όχι θεσμική κρατική καρικατούρα, όπως θέλουν οι νόμοι Χατζηδάκη-Γεωργιάδη.

Όχι στην ακρίβεια και τη φοροληστεία! Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθούν τα κέρδη στους μεσάζοντες και τους μεγαλέμπορους, να μειωθούν τα κέρδη των σουπερμάρκετ-πολυεθνικών και αλυσίδων. Τα δήθεν μέτρα που ανακοινώνει κάθε 10 μέρες κάποιος υπουργός για την ακρίβεια είναι σαν να δίνεις ασπιρίνες για τον καρκίνο. Χωρίς μείωση των κερδών των επιχειρήσεων δεν μειώνονται οι τιμές! Επίσης, απαιτούνται δημόσια κοινωνικά αγαθά, φτηνά και ποιοτικά με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι ρεύμα/ενέργεια, υγεία, παιδεία, νερό, συγκοινωνίες κ.λπ. δεν μπορούν να είναι εμπορεύματα που πωλούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες πάντα έχουν κριτήριο το κέρδος. Σημαίνει όχι στα χρηματιστήριο ενέργειας, νερού, αέρα/ρύπων, τροφίμων κ.ο.κ. για να κάνουν ράλι οι τιμές και να βγάζουν κέρδη δισεκατομμυρίων οι εταιρείες. Σημαίνει προστασία του δικαιώματος στη στέγαση με προγράμματα κοινωνικής-εργατικής κατοικίας. Έλεγχος και περιορισμός των –πανάκριβων σήμερα– ενοικίων. Να απαγορευτούν τα κάθε είδους funds που παίρνουν σε πλειστηριασμούς τα σπίτια των εργαζόμενων για να τα ρίξουν στη βιομηχανία του Αirbnb και του πανάκριβου real estate.

Σημαίνει ότι πρέπει να μειωθεί άμεσα και ριζικά η φορολογία στους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα και να αυξηθεί ριζικά η φορολογία των κερδών και των εταιρειών. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ (φόρος-συνδρομή που πληρώνουμε στην ΕΕ) σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης.

Σημαίνει τέλος, ότι βιώνοντας τη φρίκη του πολέμου, τη σφαγή στη Γάζα, τους ανταγωνισμούς των μεγάλων και ισχυρών του κόσμου, πρέπει να πούμε όχι στους παράλογους εξοπλισμούς που κοστίζουν δισεκατομμύρια, ενώ η φτώχεια επεκτείνεται και η ζωή μας βγαίνει δύσκολα…

Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους χίλιους, που καθένας και καθεμία βιώνει καθημερινά, την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου δεν δουλεύουμε. ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Ο Σύλλογός μας με απόφαση των γενικών του συνελεύσεων ξεκινάει στο πλαίσιο των παραπάνω τη διαδικασία διεκδίκησης νέας κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ήδη οι συνάδελφοί/ισσές μας και το Σωματείο Εργαζομένων στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία, όπως αντίστοιχα και το Σωματείο εργαζομένων στα Public, διεκδικούν Επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις και θεσμικά αιτήματα. Ήδη μια σειρά κλάδοι και σωματεία διεκδικούν ή και κατέκτησαν ΣΣΕ. Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου ας γίνει ένα μήνυμα των εργαζομένων του κλάδου μας και γι’ αυτό το φλέγον ζήτημα!»

«Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, ένα έγκλημα με τραγικό απολογισμό 57 νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες, αποτέλεσμα της εφαρμογής, από την κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και όλων των προηγούμενων, των μνημονίων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων του ΟΣΕ που οδηγούν στα γιγαντιαία κέρδη της ιδιωτικής επιχείρησης, στην κάθετη μείωση του προσωπικού, στην αδιαφορία για τα μέτρα ασφαλείας και στην πλήρη ασυδοσία της εταιρίας» αναφέρει με τη σειρά της η Αντεπίθεση των Εργαζομένων και συνεχίζει:

«Αυτές οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και της ασύδοτης κερδοσκοπίας των επιχειρηματιών εφαρμόζονται από την κυβέρνηση με λύσσα σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, προετοιμάζοντας έτσι νέα μεγάλα εγκλήματα και γιγαντιαία κέρδη για τους επιχειρηματίες.

Στην Παιδεία αυθαίρετα και αντισυνταγματικά γίνεται προσπάθεια κατάργησης του άρθρου 16, δηλαδή του αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που ήρθε ως κομβική κατάκτηση μετά την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Που σημαίνει ιδιωτικοποίηση των δημόσιων πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών, καταργώντας πλήρως τη δωρεάν παιδεία, επιβάλλοντας υψηλά δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια και αποκλείοντας από την μόρφωση τη μεγάλη μερίδα της νεολαίας.

Στην Υγεία η κυβέρνηση καταστρέφει τα νοσοκομεία και τη δημόσια περίθαλψη με την μακροχρόνια υποχρηματοδότηση, την υπερεντατικοποίηση των εργαζομένων και την άρνηση για όποια πρόσληψη, βάζοντας στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίηση, δηλαδή την κατάργηση της δωρεάν υγείας.

Την τελευταία διετία παρά την εκρηκτική αύξηση των τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά, η κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, αρνείται να μειώσει τους φόρους, προστατεύει και ενισχύει τράπεζες, διυλιστήρια, σούπερ μάρκετ, μεσάζοντες, εργολάβους, σιγοντάροντας κάθε είδους παράσιτο να κερδοσκοπεί σε βάρος των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών μαζών , με αποτέλεσμα το βιοτικό μας επίπεδο να καταβαραθρωθεί. Την ίδια στιγμή προσπαθεί να μας δέσει χειροπόδαρα με την απαγόρευση του συνδικαλισμού, την κατάργηση της απεργίας, την απαγόρευση των διαδηλώσεων και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, για να μην μπορέσουμε να αντιδράσουμε.

Ο αγώνας της φοιτητικής νεολαίας και των αγροτών μας δείχνουν τον δρόμο. Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε αυταπάτη ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε ατομικά. Χρειάζεται να οργανωθούμε στα συνδικάτα μας, να τα ανασυγκροτήσουμε, αλλά και να δημιουργήσουμε δομές αυροοργάνωσης και νέα συνδικάτα εκεί που δεν υπάρχουν, να οργανώσουμε έναν σκληρό, μαζικό αγώνα, με απεργίες και διαδηλώσεις για να σπάσουμε την αλαζονεία και την αναλγησία της κυβέρνησης. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη να είναι η αρχή για να ανασύνταξη των δυνάμεών μας, για τον αγώνα μας εναντίον της κυβέρνησης και των αφεντικών που καταργούν τη ζωή μας.

Κοινός αγώνας με τους φοιτητές και τους αγρότες για να τσακίσουμε την κυβέρνηση επιχειρηματιών του μεγάλου κεφαλαίου, να αυξήσουμε τους μισθούς μας, να προστατεύσουμε την Παιδεία και την Υγεία.

Αυξήσεις στους μισθούς
Εθνικοποίηση όλων των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία, ρεύμα, μεταφορές, κ.α.) κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων
Δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία
Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για την δολοφονία στα Τέμπη»

«Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία» αναφέρει η Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων και συνεχίζει:

«1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η “αναβάθμιση” στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες – ούτε για ατυχήματα, ούτε για “ανθρώπινα λάθη”, ούτε για “κακή στιγμή”. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .

Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων – ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.

Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.

Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα – μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα – και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.

Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ

Αθήνα: Χαυτεία, 11.00

διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30»

Ο Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση αναφέρει:

«Ποτέ δε ξεχνάμε αλλά η ζωή συνεχίζεται μονάχα με αγώνα!

Ένας χρόνος έχει περάσει από το καπιταλιστικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη και από όσα αυτό πυροδότησε: Από την απότομη συνειδητοποίηση για εκατομμύρια εργαζόμενους/ες και νέους/ ες του τί σημαίνει για εμάς η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για πλήρη ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίηση κάθε εργατικής και κοινωνικής ανάγκης, αλλά και κάθε πτυχής και δραστηριότητας στις ζωές μας, του τί σημαίνει υποβάθμιση δημόσιων δομών και υπηρεσιών από το κράτος, του τί σημαίνει ο μετέπειτα τεμαχισμός τους, αλλά και του τί σημαίνει το ξεπούλημά τους σε ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.

Από το μετέπειτα μεγαλειώδες λαϊκό ξέσπασμα που έφερε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχόμενων ηττών και οπισθοχώρησης των αγώνων, μία δεκαετία που το περιβόητο TINA (“there is no alternative”) συνοδευόμενο από τη “λογική του μικρότερου κακού”, την “ανάθεση”, την ηττοπάθεια και τον “ευρώ-ρεαλισμό”, κατάφερε να κοπάσει τα κύματα των ταξικών αναταράξεων και μαχών του 2010-2012.

Από την μαζική, σε πρωτοφανή επίπεδα, απεργία της 8ης Μάρτη που η εργατική τάξη και οι οργανωμένες και πρωτοπόρες δυνάμεις της επέβαλλαν, κόντρα στο αφήγημα του “εθνικού πένθους” και της αναβλητικότητας που προσπαθούσε να περάσει η αστικοποιημένη ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά τον δρόμο και τη συζήτηση για το ποιοι άλλοι δρόμοι οργάνωσης υπάρχουν για τους προλετάριους και τις προλετάριες, πέρα και έξω από την συνδικαλιστική αριστοκρατία που υποκλίνεται – όταν δεν τις υπηρετεί ανοιχτά – στις ορέξεις των καπιταλιστών.

Αλλά και από την αδυναμία ή και την ατολμία των οργανωμένων δυνάμεων να πάνε την κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε “απότομα” ένα βήμα πιο μπροστά, ελλείψει προϋπαρχουσών, ριζωμένων μέσα στον λαό, ταξικών και κοινωνικών δομών, φορέων και σχηματισμών στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία.

Ένας χρόνος που μετά το έγκλημα των Τεμπών έφερε περισσότερους από 160 νεκρούς συναδέλφους και συναδέλφισσες σε χώρους δουλειάς, καθώς η “ασφάλεια” της υγείας και των ζωών μας κρίνεται ως περιττό κόστος για τους εργοδότες. Ένας χρόνος με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας μάταια θέση σε κάποιο χειρουργείο ή σε κάποια ΜΕΘ στα υποστελεχωμένα, υποβαθμισμένα και τμηματικά ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία και με άλλες τόσες περιπτώσεις που κόσμος της τάξης μας ξεπουλάει όσο όσο τους κόπους μιας ζωής για να μπορέσει να πληρώσει κλινικάρχες ώστε να σώσει ανθρώπους της οικογένειάς του. Ένας χρόνος με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία, σήμερα μέσω των ιδιωτικών ΙΕΚ και πιθανώς σε λίγες εβδομάδες, μέσω των παραρτημάτων των “μεγάλων” κολεγίων, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Ένας χρόνος που βλέπαμε κάθε μήνα που περνούσε τον μισθό να αρκεί για τις πρώτες 20 ή και 15 ημέρες και την ακρίβεια να κατατρώει τα εισοδήματά μας, που βλέπαμε τα νοίκια να ανεβαίνουν συνεχώς, αγγίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός μας. Ένας χρόνος που δεκάδες λαϊκές οικογένειες ξεσπιτώθηκαν για να επιτευχθεί η κερδοφορία των τραπεζών και των funds. Ένας χρόνος που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας στις πλημμύρες, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων περιοχών στις πυρκαγιές αντιλήφθηκαν ξανά και ξανά τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, που δεν είναι άλλες από την κατασπατάληση χρημάτων για την καταστολή, για τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, για τον πολεμικό εξοπλισμό που αγοράζουμε με εντατικούς ρυθμούς από ΗΠΑ και Γαλλία, αλλά και για την πολεμοκάπηλη και τυχοδιωκτική συμμετοχή του στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία, Αφρική, Υεμένη αλλά και στο πλευρό του Ισραήλ που θέλει να αφανίσει, με κάθε μέσο και τρόπο, τον λαό της Παλαιστίνης.

Κι όμως. Κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παραμένει σταθερός. Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι “νίκες” και οι “ήττες” του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρίες τους. Είναι τέλος, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/ τριες, ερευνητές/ τριες, καθηγητές/ τριες, μαθητές/ τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που στήνουν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατεβαίνουν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες.

Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη που ζει κάτω τόσο από τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της πανεργατικής απεργίας της 28ης Φλεβάρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ και, κυρίως, να επιδιώξουμε τη σύνδεση των αγώνων που δίνει το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αλλά και οι αγρότες με τον αγώνα των προλετάριων.

Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τις γέφυρες που θα επιτρέψουν μία πρώτη, και πολλά υποσχόμενη, συνάντηση μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που είναι σε κίνηση αυτή την περίοδο. Μία συνάντηση που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Καθήκον του κινήματος είναι στις 28 Φλεβάρη, που συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό – καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, να καταδείξει τους υπεύθυνους του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένοι. Είναι οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που βάζει πάνω από την αξία της ανθρώπινης ζωής τα κέρδη των καπιταλιστών. Οι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μετατρέψουν την παιδεία σε εμπόρευμα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, του ΣΕΒ, της αστικής τάξης στην Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό εκφραστή την κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Δίνουμε ραντεβού στους δρόμους για να εναντιωθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις, τους θανάτους στα εργατικά κάτεργα, στην εξαθλίωση, την υποτίμηση και τη φτώχεια. Όπως γράφαμε και πέρυσι, “ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ”.

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αθήνα: 11.00 Χαυτεία
Θεσσαλονίκη: Στήριξη των απεργιακών μπλόκων και των καλεσμάτων των ταξικών σωματείων στις 10.30 το πρωί & συγκέντρωση στις 19.00 στον ΟΣΕ
ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΉΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!»

Το Σωματίο Σερβιτόρων Μαγείρων καλεί επίσης στις 11πμ στα Χαυτεία, ενώ ,ετά την πορεία, θα ακολουθήσει άνοιγμα σωματείου (Σπύρου Τρικούπη 56-58, Εξάρχεια) με απεργιακή συλλογική κουζίνα.

Ακολουθεί το κείμενο της απεργίας:

«28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή τρόπο ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον χώρο εργασίας μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ

ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΩΡΩΝ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ-ΑΔΕΙΩΝ

ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ συμφωνα με τις ανάγκες μας

Ένα χρόνο απο τη κρατική δολοφονία στα Τέμπη, στιγμή που κάνει εμφανές το πόσο αναλώσιμα είμαστε και πως τα κέρδη τους είναι πάνω απο τις ζωές μας. Δύο χρόνια που η ακρίβεια έχει σαρώσει τα πάντα. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, τους λογαριασμούς ρεύματος, τα καύσιμα, τα ενοίκια οι τιμές έχουν υπερδιπλασιαστεί και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα καρτέλ ενέργειας με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση (και όχι μόνο) κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Τα πάντα γύρω μας έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα: το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία, η ενέργεια είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγοράσει. Το κράτος δεν προτίθεται να λάβει μέτρα (πχ. πλαφόν στις τιμές, κατάργηση φπα), σιγοντάροντας την αισχροκέρδεια και συντηρόντας την φτωχοποίηση. Περιορίζεται σε market pass και γελοίες αυξήσεις μισθών για να κατευνάσει την κοινωνική δυσφορία την ίδια στιγμή που πετάει δισεκατομμύρια για πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτικές αποστολές. Βιώνουμε έμμεση υποτίμηση των μισθών μας, καθώς τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά ενώ οι μισθοί μας παραμένουν στάσιμοι. Έτσι, αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα ήδη μειωμένα έξοδά μας, να βάλουμε χέρι σε ο,τι πιθανόν έχουμε στην άκρη, να δουλέψουμε περισσότερες ώρες με αποτέλεσμα να ελαττώσουμε τις προσωπικές μας δραστηριότητες και επιθυμίες.

Για εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη καθώς δουλεύουμε με ήδη χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα συνήθως δεν τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς να παίρνουμε τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε.

Το ερώτημα που μας απασχολεί όλες, μπροστά σε αυτές τις συνειδητοποιήσεις, είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση μας. Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν αυτό μοιάζει ορισμένες φορές, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η δουλειά μας είναι να μιλάμε για αυτά που θέλουμε και να τα διεκδικούμε. Διεκδίκηση που όσο πιο μαζική είναι μέσα στο μαγαζί τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να έρθει αν δεν ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να μιλάμε με τους συναδέλφους μας και να τους στηρίζουμε όταν στοχοποιούνται από το αφεντικό.

Η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα στα μαγαζιά είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή συνθήκη. Χρειαζόμαστε μαζική οργάνωση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που συνδέονται όχι μονάχα με το εκάστοτε μαγαζί αλλά συνολικά με τις συνθήκες του κλάδου και τις κυβερνητικές πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη (ανεξαρτήτως κλάδου) ή σύνθετα προβλήματα όπως η ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια κ.α. Χρειαζόμαστε μαζικά σωματεία από εμάς τις εργαζόμενες που να αποτελούν τόπο συνάντησης και συζήτησης, τόπο δημιουργίας αγώνων και αμφισβήτησης της σιγουριάς ότι τίποτα δεν αλλάζει, μακριά από σκοπιμότητες που δεν εκκινούν από τις πραγματικές μας ανάγκες. Η οργάνωση στο σωματείο μας είναι κομβική για να μπορέσουμε να έχουμε νίκες που θα βελτιώσουν πραγματικά την καθημερινότητα μας. Όλες και όλοι μαζί αποκτάμε εμπειρία, μαθαίνουμε να διεκδικούμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε, κάνουμε την διεκδίκηση συλλογική υπόθεση, αποκτάμε την δυνατότητα να παρεμβαίνουμε σε πολλούς χώρους εργασίας, να διεκδικούμε συνολικές αλλαγές για τον κλάδο π.χ αύξηση κατώτερου μισθού, συλλογικές συμβάσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, εφαρμογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας κ.α.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.

Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 15:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 18:30 – 20:00. Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ»

Η Λαϊκή Δράση – Ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών αναφέρει πως «οι καπιταλιστικές-κρατικές δολοφονίες των Τεμπών έβγαλαν από το περιθώριο τον γίγαντα λαό που βγήκε μαζικά και δυναμικά στον δρόμο» και συνεχίζει:

«Οι χώροι δουλειάς νέκρωσαν και κόντρα στον κυβερνητικό-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ, η απεργιακή κινητοποίηση της 8ης Μάρτη, τα συλλαλητήρια στο Σύνταγμα, οι πορείες στις γειτονιές, η απεργία της 15ης Μάρτη, η Πανελλαδική κίνηση μαζών, απέδειξαν στην πράξη πως μέσα από τον αγώνα υπάρχει ελπίδα και πως μόνο μέσα από την λαϊκή πάλη μπορούμε να τιμήσουμε τους νεκρούς μας!

1 χρόνο μετά και η επίθεση συνεχίζεται ακόμη πιο έντονα από την ντόπια εξαρτημένη άρχουσα τάξη, την κυβέρνησή της και τους ιμπεριαλιστές.

Η Αλεξανδρούπολη και η Θεσσαλία καταστράφηκαν και μετατρέπονται σε γρανάζια πολέμου και μπαταρίες της Ευρώπης.

Οι εργοδοτικές δολοφονίες κλιμακώνονται. Η ακρίβεια και η υποτίμηση του μισθού μας φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη.

Η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο μεγαλώνει και μάλιστα αποκτάει και κυριαρχικό ρόλο μέσα από την Μετατροπή της Λάρισας και της πρώτης στρατιάς σε ορμητήριο πολέμου απέναντι στον λαό της Υεμένης που στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστίνιων!

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η απεργία της 28ης Φλεβάρη πρέπει να μετατραπεί σε ένα παλλαϊκό-πανεργατικό ποτάμι που να ανοίξει τον δρόμο για την συνένωση των επιμέρους κινημάτων και την μετατροπή τους σε ένα ενιαίο κίνημα ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής!
Να δώσει ανάσα και πνοή στην εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία που δεν αντέχουν να κάνουν άλλο βήμα πίσω να πιστέψουν ξανά στην δύναμη της συλλογικής πάλης, για να σπάσει ο αρνητικός συσχετισμός και να μείνουμε στον δρόμο, στις καταλήψεις, στα αγροτικά μπλόκα με διάρκεια, συνέπεια ώστε να ανατρέψουμε την πολιτική ιμπεριαλιστών, ντόπιας αστικής τάξης και κυβέρνησης!

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία να συναντηθούν μαζικά και πλατιά στους δρόμους της οργής, να απεργήσουν, να ισχυροποιήσουν τις φοιτητικές καταλήψεις, να οργανωθούν και να αντισταθούν.

Μπορούμε και θα πάρουμε πίσω τις ζωές μας, ανατρέποντας την σιγή νεκροταφείου που προσπαθεί να επιβάλλει η κυβέρνηση και στήνοντας παλλαϊκό ατσάλινο τείχος απέναντι στο απέραντο Κράτος Χωροφύλακα που ορθώνεται μπροστά μας για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των ιμπεριαλιστών!

• Αθήνα: Στηρίζουμε το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου» και καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις γραμμές του, Πεσμαζόγλου και Σταδίου,11:00.
• Λάρισα: Στηρίζουμε το κάλεσμα του Μετώπου Λαϊκού Αγώνα «Κώστας Βιδάλης», 10:30, Κεντρική Πλατεία Λάρισας.
• Βόλος: Στηρίζουμε το κάλεσμα της συνέλευσης υπεράσπισης των λαϊκών αναγκών και της ταξικής αλληλεγγύης, 10:00 Ταχυδρομείο.
• Άργος: Στηρίζουμε το κάλεσμα σωματείων συνδικάτων 10:30 πλ. Αγίου Πέτρου Άργους

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ,ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ,ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ- ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ-ΜΙΣΘΟ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ-ΕΙΡΗΝΗ- ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ»