Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ταχυδρόμος», φοιτητής που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, στη Λάρισα, ενώ έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του αδυνατεί να λάβει το πτυχίο του λόγω χρέους στις φοιτητικές εστίες.

Όπως διερωτάται και ο ίδιος ο φοιτητής σε επιστολή του προς την Πρυτανεία του πανεπιστημίου «μήπως δεν γνωρίζετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που διαμένει στις απαρχαιωμένες εστίες του Π.Θ. , διαμένει εκεί γιατί δεν έχει άλλη επιλογή λόγω χαμηλού έως και μηδενικού εισοδήματος;» ενώ σε άλλο σημείο τονίζει πως είναι βέβαιος ο πρύτανης γνωρίζει πολύ καλά «ότι κανένας φοιτητής, κανένας γονιός δεν θα επέλεγε να μένει στις εστίες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Κανένας φοιτητής δεν θα επέλεγε να μην πληρώσει τα όποια χρωστούμενα αν μπορούσε να κάνει αλλιώς όμως δεν μπορούμε».

Μιλώντας σήμερα στην εκπομπή του Αντ1, «Καλημέρα Ελλάδα», ο φοιτητής ανέφερε πως έχασε τον πατέρα του ενώ σπούδαζε ενώ το καλοκαίρι η μητέρα του έπεσε θύμα σοβαρού εργατικού ατυχήματος, από το οποίο απειλείται με μόνιμη αναπηρία. Όταν ωστόσο ζήτησε να προχωρήσει η διαδικασία της ορκωμοσίας για να πάρει πτυχίο, τον ενημέρωσαν ότι θα πρέπει πρώτα να τακτοποιήσει το χρέος του προς την φοιτητική εστία.

Όπως αναφέρει ο ίδιος «το ζήτημα δεν είναι το χρηματικό ποσό των 100, 150 ευρώ που χρωστάω, είναι ότι πρέπει να καταργηθεί ένας κανονισμός που πετάει από την εστία δεκάδες φοιτητές επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Ένας κανονισμός που λέει ότι θα πρέπει να δίνεις ετησίως 150 ευρώ για τα δίκλινα στις φοιτητικές εστίες της Λάρισας (του πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, το ίδιο ισχύει για Τρίκαλα και Καρδίτσα) ή 400 ευρώ για τα μονόκλινα … Το προηγούμενο διάστημα ήταν δεκάδες οι φοιτητές στους οποίους δεν έδιναν κλειδί, επειδή δεν είχαν χρήματα να πληρώσουν. Με παρέμβαση του εκεί φοιτητικού συλλόγου το πήραν πίσω».

Προς το παρόν, μόνο το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας έχει απαντήσει στον φοιτητή λέγοντας πως το χρέος του συγκεκριμένου μπορεί να ρυθμιστεί από το ίδρυμα, αλλά ότι δεν διατίθεται να αλλάξει την πολιτική της επιβάρυνσης των φοιτητών για την διαμονή τους στις φοιτητικές εστίες.

Ολόκληρη η ανακοίνωση του πανεπιστημίου Θεσσαλίας:

«Σε απάντηση σχετικού δημοσιεύματος, με βάση τον κανονισμό των εστιών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, στη Λάρισα η ετήσια συνδρομή για να διαμείνει κάποιος στη συγκεκριμένη εστία είναι 150 ευρώ. Η οικογενειακή και οικονομική κατάσταση του κυρίου Κουρελά έχει ληφθεί υπόψη και έχουν γίνει οι σχετικές εκπτώσεις με βάση τον κανονισμό.

Ο κύριος Λαυρέντης Κουρελάς έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του, υπέβαλε πρόσφατα πριν από ένα μήνα αίτημά του να πάρει πτυχίο και οφείλει 105 ευρώ. Συγκεκριμένα, παρέδωσε την πτυχιακή του εργασία στις 4/7/2022, δεν υπέβαλε αίτημα για ορκωμοσία τον Ιούλιο και ζήτησε εγγράφως να συμμετέχει στην ορκωμοσία στις 1 Νοεμβρίου.

Αν πράγματι ο κύριος Κουρελάς αδυνατεί και πληρώσει το ποσό των 105 ευρώ, το αίτημά του θα ρυθμιστεί από το ίδρυμα.

Το αίτημά του όμως να καταργηθεί για όλους τους φοιτητές το «χαράτσι» όπως επικαλείται, κατά παράβαση του κανονισμού, δεν μπορεί να γίνει δεκτό. Το σύνολο των εστιακών φοιτητών γνωρίζει το συμβολικό κόστος της ετήσιας συνδρομής και ανταποκρίνεται στην υποχρέωση αυτή».

Ολόκληρη η επιστολή του φοιτητή προς την Πρυτανεία:

«Με την παρούσα επιστολή μου επιστολή προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εκφράζω την αγανάκτηση μου γιατί εδώ και δύο εξάμηνα ο εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας των εστιών με εμποδίζει να πάρω το πτυχίο μου.

Είναι εξωφρενικό, αλλά με βάση τον κανονισμό, οι φοιτητές που δεν πληρώνουν το «χαράτσι» της φοιτητικής μέριμνας απαγορεύεται να ορκιστούν και να πάρουν το πτυχίο τους ακόμα και αν είναι έχουν ολοκληρώσει το πρόγραμμα σπουδών τους.

Με όλο τον σεβασμό, σας ρωτώ κύριε πρύτανη γιατί εσείς, που όπως ισχυρίζεστε είστε δίπλα στους φοιτητές ασκώντας «κοινωνική πολιτική» , επιτρέπετε την ύπαρξη αυτού του απαράδεκτου όρου, που μάλιστα αποτελεί πανελλαδική αρνητική πρωτοτυπία.

Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, μήπως δεν γνωρίζετε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που διαμένει στις απαρχαιωμένες εστίες του Π.Θ. , διαμένει εκεί γιατί δεν έχει άλλη επιλογή λόγω χαμηλού έως και μηδενικού εισοδήματος.

Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, πως σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε στο μέλλον τις εκατοντάδες περιπτώσεις που θα προκύψουν σαν την δική μου, ειδικά σε μια συνθήκη σαν την τωρινή που τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο για οικογένειες σαν την δικιά μου.

Σας ρωτώ κύριε πρύτανη, τι σκοπεύετε να κάνετε με ακόμα πιο «ειδικές κατηγορίες – ευάλωτες ομάδες» φοιτητών που βρίσκονται σε ακόμα πιο δεινή θέση καθώς είτε αποτελούν προστάτες οικογένειας όπως εγώ, είτε άτομα του οικογενειακού τους περίγυρου βρίσκονται σε ανήμπορη κατάσταση, όπως εγώ που είχα την ατυχία να πληρώ και αυτές τις δύο δραματικές προϋποθέσεις καθώς και τον πατέρα μου έχασα κατά την διάρκεια των σπουδών μου και η μητέρα μου νοσηλεύεται εδώ και μήνες σε πολύ δύσκολη κατάσταση με πιθανότητα αναπηρίας για το υπόλοιπο της ζωής της ύστερα από εργατικό ατύχημα στον χώρο εργασίας της.

Είμαι βέβαιος κύριε πρύτανη ότι το θεσμικό σας αξίωμα ως πρύτανης σε ένα από τα μεγαλύτερα ιδρύματα της χώρας αλλά και η κοινωνική σας πείρα σας κάνει να γνωρίζεται πολύ καλά ότι κανένας φοιτητής, κανένας γονιός δεν θα επέλεγε να μένει στις εστίες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.

Κανένας φοιτητής δεν θα επέλεγε να μην πληρώσει τα όποια χρωστούμενα αν μπορούσε να κάνει αλλιώς όμως δεν μπορούμε.

Γι’ αυτό και με συνέπεια αγωνίστηκα όλα τα χρόνια των σπουδών μου για να έχουμε δικαιώματα οι εστιακοί φοιτητές , μπήκα μπροστά σε αυτό τον αγώνα μαζί με δεκάδες άλλους , μέσα από τις οργανωμένες δομές των εστιακών φοιτητών είτε ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του συλλόγου εστιακών φοιτητών είτε ως μέλος της διοίκησης του φοιτητικού συλλόγου, με κάθε μου ιδιότητα.

Και πρώτα απ’ όλα με την ιδιότητα μου ως άνθρωπος που παλεύει να ζει με αξιοπρέπεια, που παλεύει για τις σπουδές και τη ζωή του. Γιατί γνωρίζετε και γνωρίζω και εγώ καλά ότι ούτε εσείς θα ήσασταν πρύτανης ούτε εγώ φοιτητής αν αυτά τα ιδρύματα δεν είχαν χτιστεί μέσα από τη φορολογία των Ελλήνων πολιτών μεταξύ των οποίων οι γονείς μου και χιλιάδες άλλου λαού.

Γι’ αυτό και ζητώ η εξευτελιστική αυτή διάταξη του εν λόγω κανονισμού να καταργηθεί στην πράξη αποδεικνύοντας έμπρακτα εσείς ο ίδιος ότι πραγματικά η «κοινωνική σας πολιτική» όπως λέτε έχει στόχο και περιεχόμενο , δεν είναι δηλαδή κενές φλυαρίες , που από αυτές έχουμε χορτάσει. Η απόφαση μου να απευθυνθώ σε εσάς και το ενδεχόμενο να δημοσιοποιήσω στην κοινωνία της Λάρισας το πρόβλημα μου αφορά τα δικά μου άμεσα δικαιώματα στην αγορά εργασίας όπως και όλων όσων ακολουθούν στην δική ή σε παρόμοιες θέσεις. Περιμένω άμεση απάντηση σας»