«Θέλω να πιστεύω ότι από τη θέση που ήμουν μπόρεσα, να αποτρέψω τα πολύ χειρότερα για τη χώρα. Η σημερινή κατάσταση θα ήταν καταστροφική, όχι απλά χειρότερη, αν δεν κάναμε εκείνες τις ενέργειες τότε» τόνισε ο Γ. Παπακωνσταντίνου.

 
Αναφερόμενος στα όσα δηλώνει στην εφημερίδα Wall Street Journal, ο Αντώνης Σαμαράς για το έλλειμμα , ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δηλώνει «ο κ. Σαμαράς επιβεβαίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο στην εφημερίδα Wall Street Journal ότι το έλλειμμα το 2009 ήταν 15%, ακυρώνοντας με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο όλη αυτή την παραφιλολογία περί φουσκώματος του ελλείμματος». Και προσθέτει «εδώ και πολύ καιρό λέω ότι υπάρχει μία πολύ μεγαλή διαφορά και μία πολύ μεγάλη υποκρισία στο γεγονός ότι η ΝΔ ψήφισε στη Βουλή το 2ο μνημόνιο που είναι βασισμένο στα στοιχεία της Γιούρστα για έλλειμμα 15,8% και στο δημόσιο λόγο της ΝΔ που επιμένει να μιλά για φούσκωμα, για ευθύνες  ακομη και για σκαμνί σε μία ανακοίνωση του κ. Μιχελάκη».
 
«Υπάρχουν ευθύνες για το πως οδηγήσαμε τη χώρα μέχρι εδώ. Αυτό που ζούμε τώρα με αυτό το βίαιο τρόπο, είναι το τέλος μίας εποχής ψεύτικης ευδαιμονίας, μίας ανάπτυξης με πήλινα πόδια, όπου δεν φροντίσαμε από τη στιγμή που αποφάσισε η χώρα να ενταχθεί στην ευρωζώνη, να παίξει με τους κανόνες της ευρωζώνης. Νομίζαμε ότι υπήρχε κάποιος που θα συνέχιζε να ανανηβει ένα κράτος κάθε φορά που δανειζόταν, που ξόδευε καθε χρόνο πολύ παραπάνω από αυτά που εισέπραττε και αυτό θα γινόταν στο διηνεκές» συμπλήρωσε.
 
Αναφερόμενος στα περί συνεργασίας μιλά για παράφραση των όσων δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη του. «Αυτό που λέω είναι ότι ακόμα κι αν ένα κόμμα έχει τη δυνατότητα να σχηματίσει από μόνο του κυβέρνηση, τα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας, οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, οι συγκρούσεις που πρέπει να γίνουν, είναι τόσο μεγάλες που ένα κόμμα μόνο του δεν τις αντέχει. Χρειάζονται ευρύτερες συνεργασίες και συναινέσεις που θα εκφραστούν και κοινοβουλευτικά» διευκρινίζει ο υπουργός ΠΕΚΑ και προσθέτει «για να πείσουμε την κοινωνία χρειάζεται τουλάχιστον μία πλειοψηφία συνολική στις εκλογές και μία ευρεία πλειοψηφία στο κοινοβούλιο που να στηρίξει αυτά τα πράγματα. Πρέπει να βρούμε ποιες πολιτικές δυνάμεις είναι διατεθειμένες να βρουν έναν κοινό τόπο ωστε να βγει η χώρα από την κρίση. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα διατηρήσουν την ιδεολογική τους φυσιογνωμία. Είμαστε σε μία κατάσταση πολέμου όχι απέναντι στην κοινωνία αλλά απέναντι σε χρόνια προβλήματα τα οποία για επιλυθούν πρέπει να ξεπεράσουμε αγκυλώσεις, μικροκομματικές και συντεχνιακές λογικές, βολέματα και να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις».