του Θάνου Καμήλαλη

Φαντάζεστε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας χωρίς κενά, χωρίς ράντζα, χωρίς ελλείψεις σε υποδομές και εξοπλισμό, χωρίς ασθενείς να στοιβάζονται σε θαλάμους που προορίζονται για λιγότερα άτομα; Ο εφιάλτης της «σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα». Φαντάζεστε να ανοίξουν κανένα νοσοκομείο από όσα έκλεισαν στα χρόνια των μνημονίων στη χώρα και να το στελεχώσουν με προσωπικο; Μετά ξέρετε πόσοι τόνοι προπαγάνδας πρέπει να εκτοξευθούν για να το ξανακλείσουν και να ξαναπολύσουν γιατρούς και νοσηλευτές;

Τι σημασία έχει που έχουμε πανδημία; Η πανδημία κάποια στιγμή θα περάσει. Θα πετάμε εκατομμύρια σε ΜΕΘ, που ανησυχούσε ο Στέλιος ο Πέτσας; Ή θα πληρώνουμε κι άλλους γιατρούς, αντί να τους «νοικιάσουμε» με συμβάσεις μερικών μηνών; Γιατί, αυτοί που έχουμε δεν μπορούν να την κάνουν τη δουλειά, να τη βγάλουμε και σήμερα; Αφού θα κάνουν θυσίες, θα δουλέψουν μέρες ολόκληρες, θα υποφέρουν για να σώσουν έναν ασθενή παραπάνω. Μετά θα βγει ο Βασίλης ο Κικίλιας να γράψει ένα τουίτ ότι «είμαστε όλοι μια γροθιά» και ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης να παραστήσει ότι η κυβέρνησή του «υπερασπίζεται την κοινωνία και τη δημόσια Υγεία».

Να, κοίτα, ένα εμβόλιο. Δηλαδή εμβόλιο δεν υπάρχει ακόμα, αλλά εμείς πορευόμαστε με τις κλεμμένες διαφάνειες του υπουργού Υγείας. Είναι κι αυτή μία μέθοδος αντιμετώπισης πανδημίας μάλλον, θα πρέπει να κατοχυρώσουμε την πατέντα μην μας την κλέψουν. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας βέβαια λέει να μην περιμένουμε εμβόλιο για μήνες, ότι το δεύτερο κύμα θα περάσει ουσιαστικά χωρίς εμβόλιο, αλλά τι ξέρουν κι αυτοί θα μου πεις. Ο ΣΚΑΙ τι λέει;

Τι εννοείς το πρόβλημα δεν λύνεται με ΜΑΤ κι αστυνομία; Μα αυτούς προσλάβαμε εμείς.

Οι δημοσκοπήσεις τι λένε, κερδάμε; Γιατί σημασία έχει να κερδάει το κόμμα. Τη βγάζουμε και σήμερα; Την Τετάρτη παρουσίαση σχεδίου εμβολιασμού (θα γίνεται με ραντεβού και σε ειδικά κέντρα να ξέρετε), την Πέμπτη χειροκροτήματα στις εθελόντριες νοσηλεύτριες, για Παρασκευή και Σαββατοκύριακο έχει ο θεός. Έτσι κι αλλιώς παντού πεθαίνει κόσμος, θα κάτσουμε να μετρήσουμε αν σ εμάς πέθαναν μερικοί παραπάνω;

Άντε, εντάξει, «στη Θεσσαλονίκη πέσαμε έξω», παραδέχθηκε ο Πρωθυπουργός. Κύριοι κλινικάρχες, μήπως μπορείτε να μας δώσετε 200 κλίνες νοσηλείας και να σας αποζημιώσουμε; Ελάτε τώρα, μην είστε τέτοιοι. Άντε, θα κάνω μία επιταξούλα με κάποια αποζημίωση, δεν πάει άλλο.

To μαζικό αίτημα της επίταξης, ήταν να συμπεριληφθούν οι ιδιωτικές κλινικές στον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό. Έγκαιρα και σε ένα συγκεκριμένο, συνεκτικό πλάνο. Δηλαδή να ξέρει ακριβώς το κράτος πόσες κλίνες νοσηλείας διαθέτει και πού. Να μπορεί κάποιος να σχεδιάσει και να πει «εδώ θα στέλνω περιστατικά Covid, εκεί τακτικά χειρουργεία, εκεί νοσηλείες μη Covid και το σχέδιο να λειτουργεί. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν το κάνεις έγκαιρα. Όταν το κάνεις μετά κι από την τελευταία στιγμή, με έγγραφα που λένε «χρειάζομαι 200 κλίνες μέχρι την Παρασκευή» είναι μπάλωμα. Όταν το κάνεις αφού έχει στοιβάξει ασθενείς σε θαλάμους που προορίζονται για λιγότερα άτομα, είναι μπάλωμα. Όταν το κάνεις αφού βαφτίζεις ΜΕΘ χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα, είναι μπάλωμα. Σε αυτό το κομμάτι, οι κλινικάρχες που λένε τώρα ότι θα αναμειγνύονται περιστατικά Covid και μη Covid έχουν κάποιο δίκιο. Γιατί όντως δεν γίνεται ας πούμε τη μία να βάζεις σε ένα ασανσέρ έναν νεφροπαθή και μετά έναν ασθενή με κορονοϊό. Με λίγα λόγια, όλο αυτό κοστίζει σε Υγεία.

Κύριοι γιατροί του ιδιωτικού τομέα, θέλετε δύο η τρία χιλιάρικα με εξτραδάκια για να τιμήσετε τον «όρκο σας στον Ιπποκράτη»; Μισό, θα τα βρούμε. Να κλείσουμε στα δυόμιση γιατί έχουμε και μία πανδημιούλα; Δεν χαλάνε οι φιλίες για τον Covid ρε. Έλατε στο ΕΣΥ, με μία εξάμηνη σύμβαση, πληρωθείτε καλύτερα από τους μόνιμους και συμβασιούχους γιατρούς του δημοσίου, να περάσει ο «πόλεμος», να φύγετε και μετά να βρίζουμε όλοι μαζι το κακό δημόσιο.

Τι παρακολουθούμε λοιπόν; Ένα παζάρι, με επίκεντρο τη δημόσια Υγεία. Με ποιον τρόπο και με πόσο κόστος η κυβέρνηση και οι εγκληματικές ιδεοληψίες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού μπορούν να τη βγάλουν καθαρή από όλο αυτό; Μήπως γίνεται να συνδυαστεί το «τερπνόν μετά του ωφελίμου», στην πιο εκχυδαϊσμένη του μορφή και να βγει και καποιο κέρδος; Πολιτικά ή και οικονομικά. Ας πουμε από τα τεστ που ακόμα, ακόμα, ακόμα δεν συνταγογραφούνται και γίνονται στα ιδιωτικά επί πληρωμή. Πόσο μπορεί και να αντέξει το ΕΣΥ και η κυβέρνηση να αντέξει να μην ενισχύσει ουσιαστικά, μόνιμα το ΕΣΥ; Πότε θα ρθει το ρημάδι το εμβόλιο να επιστρέψουμε στην «κανονικότητα» που εκθειάζουμε τον φοβερό και τρομερό ιδιωτικό τομέα και βρίζουμε, ζητάμε ακόμα και γκρέμισμα των δημοσίων νοσοκομείων;

Ζωές χάνονται και θα χαθούν ακόμα περισσότερες. Τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα, οι γιατροί εξουθενωμενοι, οι κραυγές αγωνίας τους δεν ακούγονται. Οι προτάσεις τους δεν ακούγονται. Αλλα μισό, «καθήστε να το διαπραγματευούμε λίγο».

Το κόμμα στις δημοσκοπήσεις κερδάει;