Ακριβώς πριν εξήντα χρόνια, σαν σήμερα, την 3η Φεβρουαρίου του 1962, ο Τζέι Εφ Κένεντι, πρόεδρος των ΗΠΑ, υπέγραφε τις ολικές κυρώσεις εις βάρος της Κούβας. Είχε προηγηθεί το εμπάργκο πωλήσεων στη ζάχαρη, επί Αϊζενχάουερ, ως «τιμωρία» για τις εθνικοποιήσεις που έκανε η επαναστατική κυβέρνηση. Ομως το ολικό εμπάργκο, El Bloqueo, όπως θα το ονόμαζαν οι Κουβανοί, είναι προϊόν της κυβέρνησης Κένεντι.
Ακριβώς πριν υπογράψει, ο Κένεντι είχε διατάξει το προσωπικό του Λευκού Οίκου να γεμίσει τους υγραντήρες του με κουβανικά πούρα – αγοράστηκαν χίλια πούρα ακριβώς. Οι κυρώσεις κυρώσεις, η απόπειρα εξόντωσης ενός λαού επιθετικότατη, αλλά ο πρόεδρος να μην στερηθεί και τα πούρα του.
Στόχος των ΗΠΑ, όπως φαίνεται και στο έγγραφο που δημοσιεύουμε, ήταν να σκορπίσουν «πείνα, απελπισία» ώστε να οδηγήσουν στην ανατροπή της κυβέρνησης της Επανάστασης. Κι αυτό γιατί, όπως παραδέχεται και ο υποβάλλων το σχετικό μέμο, υφυπουργός Εξωτερικών Λέστορ Μάλλορυ, «Η πλειονότητα των Κουβανών στηρίζει τον Κάστρο» και το «μικρότερο ποσοστό» αυτής της στήριξης «είναι το 50%». Παράλληλα «δεν υπάρχει αντιπολίτευση». Οπότε «το μόνο μέσο» στο οποίο μπορούσαν να καταφύγουν «μη στρατιωτικό» είναι η πρόκληση «οικονομικών προβλημάτων και κακουχίας» στο λαό της Κούβας, να «αποστερήσουν τους Κουβανούς από χρήματα και προμήθειες», να «μειωθεί το εισόδημά του λαού», ώστε «να επιτευχθεί πείνα, απελπισία και ανατροπή της κυβέρνησης».
Είναι η έναρξη μιας ευρείας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, που από και και ύστερα έγινε πάγια τακτική με στόχο ακριβώς τον ίδιο: την πείνα και κακουχία ολόκληρων λαών, την απελπισία και, εξ αυτών, την ανατροπή της όποιας κυβέρνησης δεν αρέσει στις ΗΠΑ. Είναι η νέα μορφή πολέμου και. καταστροφής που επιλέγουν, που ακριβώς λόγω της φύσης του και των στόχων του, πλήττει πρώτα τις πιο αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, σε πολλές περιπτώσεις εξοντώνοντάς τες, πριν οι υπόλοιποι οδηγηθούν στην «εξέγερση». Και, βεβαίως, πρόκειται για ξεκάθαρο έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, για παραβίαση όλων των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ολόκληρων λαών, με δύο λέξεις για ιμπεριαλιστική τρομοκρατία.
Σήμερα, οι εμπορικές και οικονομικές κυρώσεις μπαίνουν στις ειδήσεις είτε ως γενικότητες, με λέξεις αποφορτισμένες της αληθινής τους και εις βάθος σημασίας για ολόκληρους λαούς – ή εμφανίζονται ως επιβεβλημένες σε κάποια ισχυρά κράτη (Ρωσία, Κίνα) και κάποιους ολιγάρχες που δεν έχουν αμερικάνικο διαβατήριο. Δεν αναφέρονται ποτέ οι βαρύτατες, εξοντωτικές συνέπειες που έχουν για το γενικό πληθυσμό. Είναι οι κυρώσεις που βασανίζουν όχι μόνο το λαό της Κούβας – που βγαίνει ακόμη νικηφόρος στον αγώνα εναντίον τους – αλλά και της Βολιβίας, της Βενεζουέλας, της Νικαράγουας, του Αφγανιστάν, του Ιράν, της Υεμένης, της Παλαιστίνης, του Λιβάνου, της Καμπότζης, του Λάος, της Βόρειας Κορέας, της Συρίας, της Ζιμπάμπουε, της Ερυθραίας… Είναι δεκάδες οι λαοί που υποφέρουν από την πολιτική των παράνομων και βάρβαρων κυρώσεων, που θρήνησαν χιλιάδες θύματα στην πανδημία εξαιτίας των κυρώσεων αυτών και που σήμερα έχουν μπει στη λίστα του ΟΗΕ ως υποψήφιες να ζήσουν λιμούς το 2022. Ώστε να επιτευχθεί ο παλιός, καταγραμμένος αμερικάνικος στόχος: «πείνα, απελπισία και ανατροπή της κυβέρνησης»