Νέα πενταμερή για το Κυπριακό, και μάλιστα «σύντομα», ανακοίνωσε ο γγ του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτιέρες, με το πέρας της παρούσας διαδικασίας στη Γενεύη. 

Με την ολοκλήρωση των Εργασιών, ο γγ του ΟΗΕ δήλωσε ότι ακόμη δεν έχει βρεθεί κοινό έδαφος αλλά ο ίδιος θα συνεχίσει τις προσπάθειες με βάση τις προτάσεις του, που αποτελούν επαναφορά, επί το χείρον, του σχέδιο Αννάν. 

Πληροφορίες σε κυπριακά μέσα ενημέρωσης θέλουν να αναλαμβάνει τις προετοιμασίες της νέας πενταμερούς, μετά από πρόταση Γκουτιέρες, ειδική απεσταλμένη για το Κυπριακό η Τζέιν Χολ Λιουτ. 

Η Τζέιν Χολ Λιουτ έχει υπηρετήσει ως υποδιευθύντρια της υπηρεσίας Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security) των ΗΠΑ, επί Ομπάμα, είναι στέλεχος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και παντρεμένη με τον στρατηγό Ντάγκλας Λιούτ, που υπήρξε επικεφαλής της μόνιμης αποστολής των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ από το 2013 ως το 2017 και έχει υπάρξει προεδρικός σύμβουλος ασφαλείας για θέματα Ιράκ και Αφγανιστάν. 

Εάν επιβεβαιωθεί, η τοποθέτηση της κας Λιούτ σε αυτή τη θέση μιλά πιο καθαρά από κάθε τι για το ποιος κρύβεται πίσω από τις συνομιλίες και τι επιδιώκει. Ειδικά καθώς η Ελληνική και η Κυπριακή πλευρά εμφανίζονται έτοιμες να  μετέχουν και σε νέα πενταμερή διάσκεψη, ακόμη και μετά τις προκλητικότατες δηλώσεις Τατάρ, που φέρνουν τη διχοτόμηση πολύ κοντά – κάτι που πολλοί υποστήριζαν ότι ήταν και βασικός στόχος της συγκεκριμένης πενταμερούς.

Ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων και των Τούρκων εποίκων της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου, Ερσίν Τατάρ, κατέθεσε έγγραφο έξι σημείων στο οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητεί κατάργηση όλων των προηγουμένων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Συγκεκριμένα, ζητεί νέο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που θα θεωρεί ισότιμες, και μάλιστα με «κυριαρχική ισότητα» τις δύο πλευρές, κατ΄ ουσίαν αναγνωρίζοντας τα κατεχόμενα ως κράτος και υποβαθμίζοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμένει επίσης στην παρουσία της αποικιοκρατικής δύναμης, της Βρετανίας, ως εγγυητή και κάνει λόγο για διαπραγμάτευση «επί της σχέσης των δύο ανεξαρτήτων κρατών» για περιουσίες, σύνορα και «σχέσεις με την ΕΕ», την οποία προτείνει ως παρατηρητή «όποτε κρίνεται αναγκαίο».

Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι στην παρούσα πενταμερή είχε θελήσει να μετάσχει και η ΕΕ, κάτι που δεν έγινε δεκτό από την Τουρκία, γιατί η ΕΕ αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Η πενταμερής αυτή , που επεδίωξε ο Ερντογάν παντοιοτρόπως, αποτέλεσε (Αμερικανό)Βρετανική και Τουρκική ιδέα, και γίνεται εκτός πλαισίου των Ηνωμένων Εθνών, ώστε να μη λαμβάνονται οι αποφάσεις και τα ψηφίσματα υπόψιν – η παρουσία του Αντόνιο Γκουτιέρες είναι «ενδιαμέσου» μεταξύ των πέντε και του ΟΗΕ, όπως έχει δηλώσει. Το «μπαλάκι» που πέταξε, όμως, στην κα Λιούτ λέει πολύ περισσότερα για τον ρόλο που όντως έχει αναλάβει. 

Αν η Ελληνική και Κυπριακή πλευρά συνεχίζουν να συνομιλούν εκτός πλαισίου ΟΗΕ, θέτουν υπό αμφισβήτηση και όποιο άλλο δικαίωμα τους προκύπτει βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Όπως παρατήρησε, σε οφ δε ρεκορντ συνομιλία μας, κορυφαίος αναλυτής για τις συγκεκριμένες προτάσεις, «το όλο σχέδιο, όπως φαίνεται, είναι να μπει η Τουρκία στην ΕΕ από το παράθυρο, μέσω των κατεχομένων», στερώντας έτσι το βασικότερο όπλο της Ελληνικής και Κυπριακής πλευράς στην προσπάθεια για επιβολή των αποφάσεων του ΟΗΕ και εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και παράλληλα «η κατάργηση του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας από εξωτερικούς παράγοντες», κατ’ ουσία διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και ας μη μιλήσουμε για το (έμμεσο) βέτο που έτσι δύναται να αποκτήσει η Άγκυρα στην ΕΕ.

Οι προτάσεις Ταταρ όχι μόνον δεν βοηθούν οποιοδήποτε καλοπροαίρετο διάλογο, αλλά καταργούν κάθε προηγούμενο κεκτημένο και ανοίγουν το δρόμο για τη διχοτόμηση. Δυστυχώς, νεύμα υπέρ αυτού αποτελεί ακόμη και η παρουσία του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη, στις συνομιλίες, αφού δέχθηκε να παραστεί ως εκπρόσωπος κοινότητας και όχι ως ηγέτης δημοκρατικού κράτους, μέλους της ΕΕ. 

Το ναυάγιο της πενταμερούς μπορεί να ήταν αναμενόμενο, ειδικά με την Τουρκία να μαξιμαλίζει πέρα από κάθε λογική. Εκείνο που δεν θα έπρεπε να είναι αναμενόμενο είναι να αποδεχθούν, μετά από αυτά, Ελλάδα και Κύπρος, να συνεχίζουν να μετέχουν σε πενταμερείς που έχουν ως στόχο, και είναι πια εμφανές, να εξυπηρετήσουν μόνον αλλότρια συμφέροντα και που προδίδουν  ότι πίσω και από την παρουσία τους, σε αυτή την πενταμερή, υπήρξαν εντολές άνωθεν. Καμμία λογική δεν έχει ούτε η συμμετοχή, ούτε η άρνηση συμμετοχής, μετά ταύτα, σε νέα πενταμερή «σύντομα», όπως θέλει ο Γκουτιέρες. 

Μετά την διαπίστωση των Τουρκικών (και αμερικανο-βρετανικών) προθέσεων, η παραμονή σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις δεν έχει καμμία λογική, κανένα όφελος και δεν προσφέρει καν στο διάλογο για την ειρήνευση. Το γεγονός ότι ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, δεν προέβη σε δηλώσεις για τη συνάντηση του με τον Βρετανό ομόλογό του, Ντόμινικ Ράαμπ, μιλά ξεκάθαρα, επίσης. Αντιθέτως, μετά τη δική του συνάντηση με τον Ντόμινικ Ράαμπ, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε (συμπερασματικά; ) την πλήρη υποστήριξη του(ς) «στο νέο όραμα για λύση, που προτείνει η τουρκοκυπριακή πλευρά», αναφέροντας μάλιστα ότι οι συνομιλίες πρέπει να γίνουν «μεταξύ δύο κρατών».

Όπως γράφαμε πρόσφατα, στο ΤΡΡ, η πενταμερής, επιβεβαιώνει την πλήρη αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες Ελληνικές κυβερνήσεις, όπως και την αλλαγή πλεύσης της Κυπριακής κυβέρνησης, αποτελεί άνευ προηγουμένου οπισθοχώρηση από κεκτημένα, και μάλιστα εντός της ΕΕ. Καμμία ελληνική ή κυπριακή κυβέρνηση, από το 1974 και μέχρι σήμερα δεν έχει αποδεχθεί να μετάσχει σε αντίστοιχη πενταμερή, και μάλιστα με την επίσημη υποβάθμιση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας σε απλό εκπρόσωπο των Ελληνοκυπρίων. Η απουσία της ΕΕ αλλά και των χωρών μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ είναι αρνητικά σημάδια και τεράστιες παραχωρήσεις (για να είμαστε ευγενικοί).

Ο Δένδιας στην Πενταμερή για το Κυπριακό, Βρετανία και Τουρκία και πάλι ρυθμιστές