Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, 10 ημέρες πριν την ψηφοφορία που θα κρίνει το αποτέλεσμα, η προσπάθεια του Σαρκοζί να προσελκύσει τα 6,4 εκατ. εκλογείς που ψήφισαν την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν δεν πετυχαίνει όσα θα ήλπιζε.
 
Δημοσκόπηση του TNS Sofres κατέδειξε ότι ο Ολάντ, που κέρδισε τον πρώτο γύρο την Κυριακή, διατηρεί προβάδισμα 10 μονάδων, συγκεντρώνοντας 55% στην πρόθεση ψήφου εν όψει του δεύτερου γύρου την 6η Μαΐου. Παράλληλα, δημοσκόπηση του CSA έδειξε ότι ο Ολάντ προηγείται με 54% και ο Σαρκοζί συγκεντρώνει το 46%.
 
«Υυπάρχουν όλες οι συνθήκες για να νικήσουμε…έχουμε την ορμή», ανέφερε, από την πλευρά του ο Ολάντ, σε δηλώσεις του στο τηλεοπτικό δίκτυο France 2. Πρόσθεσε πως «ο απερχόμενος πρόεδρος έχει πει ότι θα κριθεί για την ανεργία, και θα κριθεί. Είχε υποσχεθεί να μειώσει την ανεργία στο 5% και τώρα είναι στο 10%».
 
Εξάλλου, στις δηλώσεις του στο ίδιο τηλεοπτικό δίκτυο τάχθηκε εναντίον της λεγόμενης πολιτικής της «άδειας καρέκλας» -της αποχής από τις διαδικασίες της ΕΕ- για την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου, εκτιμώντας πως αυτή μπορεί να γίνει μέσω διαπραγματεύσεων, «όχι απειλών».
 
«Δεν είναι η Γερμανία αυτή που πρόκειται να αποφασίζει για όλη την Ευρώπη», υπογράμμισε εξάλλου αναφερόμενος στο ζήτημα της πολιτικής για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Ο Ολάντ προέβλεψε ότι θα έχει μια «σκληρή αλλά φιλική» συζήτηση με τη Μέρκελ για την επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμφώνου.
 
Ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αν και αρνήθηκε να τοποθετηθεί αρνητικά για το επίπεδο της μετανάστευσης προς τη Γαλλία, ανέφερε ότι «οι μετανάστες που βρίσκονται νόμιμα στη χώρα δεν θα απελαθούν, αλλά εκείνοι οι οποίοι είναι παράνομα θα οδηγηθούν στα σύνορα».
 
Εν τω μεταξύ, δημοσκόπηση έδειξε ότι οι ψηφοφόροι της Ένωσης για ένα Λαϊκό Κίνημα (UMP), του κόμματος του Σαρκοζί, τάσσονται υπέρ μιας συμφωνίας με τη Λεπέν, ωστόσο ο Γάλλς πρόεδρος έχει αποκλείσει κάθε πιθανότητα να δώσει υπουργικούς θώκους σε στελέχη του Εθνικού Μετώπου ή να συμβάλει ώστε υποψήφιοί του να κερδίσουν έδρες στις βουλευτικές εκλογές.
 
Κατά τη δημοσκόπηση του TNS Sofres, μόλις το 51% των ψηφοφόρων της Λεπέν θα ψήφιζαν Σαρκοζί, ενώ ο Πρόεδρος εκτιμάται πως χρειάζεται το 80%.
 
«Μάλλον επικίνδυνος ο Ολάντ»

 

Ο Economist, στο τελευταίο τεύχος του εκτιμά ότι η εκλογή στη γαλλική προεδρία του σοσιαλιστή Ολάντ θα είναι «κακή προοπτική και για την πατρίδα του, αλλά και για την Ευρώπη», ενώ τον ίδιο τον Φρανσουά Ολάντ τον χαρακτηρίζει «άνθρωπο μάλλον επικίνδυνο».
 
Με τον τίτλο «Ο μάλλον επικίνδυνος κ. Ολάντ», το κύριο άρθρο του Economist τάσσεται ευθέως υπέρ της επανεκλογής του συντηρητικού Νικολά Σαρκοζί. «Αν στις 6 Μαΐου είχαμε μια ψήφο, θα ψηφίζαμε τον κ. Σαρκοζί, όχι τόσο για τις αρετές του, αλλά για να αποκλείσουμε τον κ. Ολάντ» σημειώνει ο Economist και σε ειρωνικό τόνο προσθέτει: «Παρ' ότι δεν το μαντεύετε μέσα από τα προγράμματα, για τα οποία οι υποψήφιοι πρόεδροι κάνουν εκστρατεία (στη Γαλλία), εντούτοις η Γαλλία έχει κραυγαλέα ανάγκη μεταρρυθμίσεων».
 
«Το γαλλικό δημόσιο χρέος όχι μόνον είναι υψηλό αλλά είναι συγχρόνως και ανοδικό, ο προϋπολογισμός της Γαλλίας εδώ και 35 έτη δεν είναι πλεονασματικός, οι γαλλικές τράπεζες δεν έχουν επαρκή κεφαλαιοποίηση, η ανεργία είναι επίμονη όσο και καταστροφική, την ώρα που με δεδομένο ότι το γαλλικό δημόσιο ξοδεύει το 56% του ΑΕΠ, βέβαια είναι το μεγαλύτερο σε όλη την Ευρώπη. Κατόπιν αυτών, το πρόγραμμα Ολάντ αποτελεί μια ταπεινή απάντηση» επισημαίνει.
 
Σύμφωνα με τον Economist, «μόνον σε γειτονικά με τη Γαλλία κράτη έγιναν αληθινές μεταρρυθμίσεις … Μόνο για κοινωνική δικαιοσύνη μιλά ο Ολάντ όχι, όμως, για την ανάγκη να δημιουργηθεί πλούτος».
 
Πάντως, την ίδια ώρα, το περιοδικό βαθμολογεί με «καλό βαθμό» στο κύριο άρθρο του την «αντιπολίτευση από τον Ολάντ στη γερμανική επιδίωξη για συρρίκνωση των ελλειμμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό» επειδή «αυτή στραγγαλίζει τις πιθανότητες να ανακάμψει η οικονομία της ευρωζώνης». Ωστόσο, αυτήν την αντιπολίτευση η βρετανική οικονομική επιθεώρηση την αποδίδει «σε λαθεμένα κριτήρια» ενώ προβλέπει τη «διάπραξη λαθών από τον Ολάντ, τα οποία και την ευμάρεια στη Γαλλία, αλλά και την ευμάρεια στην ευρωζώνη θα τρώσουν».
 
«Πρόκειται, λοιπόν, για μια αντίσταση στην αλλαγή, για μιαν αποφασιστικότητα να συντηρηθεί -με το οποιοδήποτε τίμημα- το γαλλικό κοινωνικό μοντέλο» αποφαίνεται το κύριο άρθρο. «Ο Ολάντ δεν επιδιώκει την επιβράδυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής, για να προλειάνει το έδαφος για μεταρρυθμίσεις, μάλιστα προτείνει: καμία μεταρρύθμιση. Επομένως δεν μπορεί να εκπλήσσει πώς η Μέρκελ δηλώνει ότι θα κάνει εκστρατεία ώστε να μην εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας».
 
Το περιοδικό σημειώνει ακόμη πως «Ολοι οι Γερμανοί καγκελάριοι κατάφεραν να μάθουν να 'εκπαιδεύουν' τον πρόεδρο της γείτονος» και εκτιμά πως «ο κ. Ολάντ θα είναι ένας εταίρος λιγότερο ευπροσάρμοστος σε σχέση με τον κ. Σαρκοζί». «Ένα πράγμα είναι βέβαιο: ένας Γάλλος πρόεδρος τόσο εχθρικός στην αλλαγή θα υπονομεύσει τη βούληση της Ευρώπης να διεξάγει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις, που όμως πρέπει υπό προθεσμία να ολοκληρωθούν, προκειμένου το ίδιο το ευρώ [EUR=X]  να επιζήσει. Κι αυτό, κάνει τον Ολάντ μάλλον επικίνδυνο» καταλήγει.