του Κώστα Εφήμερου
Το πρώτο περιοδικό εκδόθηκε το 1663 στη Γερμανία με τίτλο Erbauliche Monaths Unterredungen και περιείχε φιλοσοφικά και λογοτεχνικά κομμάτια. Εβδομήντα περίπου χρόνια μετά τυπώθηκε στο Λονδίνο το The Gentleman’s Magazine. Αυτό ήταν το πρώτο περιοδικό ευρύτερης θεματολογίας. Έπειτα από εκατό χρόνια το The Illustrated London News ήταν το πρώτο που είχε τη μορφή που πάνω-κάτω γνωρίζουμε σήμερα. Τα περιοδικά χρειάστηκαν περισσότερα από 300 χρόνια να εξελιχθούν, σε αντίθεση με τις εφημερίδες που ακολούθησαν μια ξέφρενη πορεία αλλαγών στοιχειοθεσίας και θεματολογίας.
Ο θεωρητικός της επικοινωνίας και φιλόσοφος Μάρσαλ Μακλούαν έμεινε στην ιστορία με τη φράση «το μέσο είναι το μήνυμα» και πάνω σε αυτή τη φράση -που καταγράφεται για πρώτη φορά το 1964- ξεκινάνε όλες οι σύγχρονες σχολές δημοσιογραφίας και επικοινωνίας.
Αυτό είναι το 2ο τεύχος του περιοδικού ΖΗΝ. Θα μπορούσε και αυτό να μείνει στην εκδοτική μας ιστορία ως το πρώτο «ένθετο» περιοδικό ηλεκτρονικού ειδησεογραφικού μέσου. Αν όλα πάνε καλά θα μπορούσε να διεκδικήσει και κάποια ουσιαστικότερη θέση. Γεννιέται κάθε μήνα σε προγραμματιστικό κώδικα και διακινείται πρωτίστως από το διαδίκτυο αλλά είναι παλαιομοδίτικο (και για αυτό άλλωστε τυπώνεται και σε χαρτί).
Το ΖΗΝ είναι ένα εκδοτικό σύνολο. Είναι τα ιστορικά κείμενα, τα λογοτεχνικά έργα, οι βιβλιοκρισίες και τα αναλυτικά ρεπορτάζ. Είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να μην μπορείς εύκολα να μοιραστείς ένα κομμάτι του μόνο στο διαδίκτυο, όπως δεν έσκιζες τις σελίδες των περιοδικών για να τις μοιράσεις στους φίλους σου. Είναι ένα περιοδικό που θέλει να βρει το χαρακτήρα του ως μέσο και ως μήνυμα, ως ένα σύνολο, ένας οργανισμός.
Γράφω αυτές τις σκέψεις ως απάντηση στο ερώτημα μιας φίλης που ήθελε να σχολιάσει το κείμενο του Διονύση στο πρώτο τεύχος. Της πρότεινα να μοιράσει στα κοινωνικά της δίκτυα όλο το τεύχος και πάνω σε αυτή την ανάρτηση να γράψει το σχόλιο της.
Και αυτό προτείνω και σε εσάς. Ας μείνει το ΖΗΝ προσκολλημένο στο παρελθόν. Έξω από τον αδηφάγο ρυθμό των κοινωνικών μας δικτύων. Ας είναι και λίγο μονότονο σχεδιαστικά. Δεν πειράζει. Το ΖΗΝ -όπως το σκεφτήκαμε όταν το δημιουργήσαμε- ζει στους ρυθμούς των προγόνων του.
Στο ThePressProject έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε όλα τα θετικά της ταχύτητας και της διαδραστικότητας, ως διαδικτυακό μέσο. Με αυτό το περιοδικό σάς ζητούμε να αντιληφθούμε και να επεξεργαστούμε μαζί τα θετικά της αργής και συνολικής ανάγνωσης.