Ανταπόκριση από το Γιοχάνεσμπουργκ
«Ο Λούλα δε θα συγχωρέσει ποτέ αυτό που κάνανε στους BRICS». Όταν βραζιλιάνος ακτιβιστής μου είπε αυτή τη φράση, ο σημερινός πρόεδρος της Βραζιλίας ήταν στη φυλακή, με κατασκευασμένες κατηγορίες περί διαφθοράς και ήταν πολλοί που θεωρούσαν ότι οι BRICS έπνεαν τα λοίσθια. Οι BRICS ήταν πολύτιμο παιδί του Λούλα, σε διεθνές επίπεδο. Και παραμένουν: σήμερα, από την αρχική ηγεσία, που τους γέννησε το 2009, είναι ο μόνος παρών και πάλι στην αρχηγική πεντάδα. Με το ίδιο όραμα από το 2009 ως σήμερα, την ύπαρξη ενός νέου “νομίσματος” για τις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές, το οποίο θα παραμερίσει το δολάριο και θα μειώσει την δύναμη των δυτικών εργαλείων που ονομάζονται ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα. Που έρχεται, πια, να συναντήσει, μια σειρά άλλα οράματα, και μάλιστα σε μια Αφρική που βράζει, και που είναι βέβαιο πως θέλει να απαντήσει σε όλους όσοι προσπαθούσαν επί έτη να γελοιοποιήσουν τον νεόκοπο και, σε πολλά, παράδοξο αυτό «συνεταιρισμό».
Ποιοί είναι αυτοί οι BRICS;
BRICS, αρκτικόλεξο στην αγγλική, Brazil, Russia, India, China, South Africa, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική. Η Νότιος Αφρική εισέρχεται το 2010, κυρίως ως αποδέκτης επενδύσεων, προσθέτοντας το “S”, στο αρκτικόλεξο που είχε δημιουργήσει ο οικονομολόγος της Γκόλντμαν Σακς, Τζιμ Ο’Νηλ. Ο ίδιος προέβλεπε τότε ότι οι τέσσερις πρώτες χώρες- γράμματα θα κυριαρχούν στην παγκόσμια Οικονομία το πολύ ως το 2050.
Στην πρώτη σύνοδο των BRIC, των τεσσάρων, στο Αικατερίνεσμπουργκ της Ρωσίας, τον Ιούνιο του 2009, οι παρόντες ηγέτες ήταν ο Λούλα, ο Ντιμίτρι Μεντεβέντεφ, ο Μανμοχαν Σινγχ και ο Χου Τσιντάο. Στην Νότιο Αφρική, και τη τωρινή Σύνοδο, εκτός του προέδρου Συριλ Ραμαφόσα, που υποδέχεται και φιλοξενεί, προσέρχονται οι ηγέτες της Βραζιλίας, της Κίνας και της Ινδίας, με τη Ρωσία να την εκπροσωπεί ο υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαυρώφ, μετά την απόφαση της Νοτίου Αφρικής να τηρήσει τις υποχρεώσεις της προς το Διεθνές Δικαστήριο και το ένταλμα σύλληψης εις βάρος του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πούτιν θα μετέχει ιντερνετικώς, είναι η ενημέρωση που έχουμε, παρά την παρουσία του Λαυρώφ.
Παράλληλα, η Νότιος Αφρική υποδέχεται περισσότερες των 40 αντιπροσωπείες κρατών, τα οποία ελπίζουν να ανοίξουν οι πόρτες των BRICS, τώρα ή αργότερα, και γι΄αυτά.
Δεν υπήρξε ποτέ ανάλογο ενδιαφέρον στο παρελθόν, και οι χαλαροί δεσμοί των BRICS δεν έδειχναν ότι μπορεί να μετεξελιχθούν σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό τον, ας πούμε, συνασπισμό εμπορικής άμυνας. Το 2009 οι δυτικές οικονομίες περνούσαν μεγάλη κρίση, την οποία «εξήγαγαν» και οι BRIC δημιουργήθηκαν και για να μπορέσουν να μειώσουν την επιρροή της ευρύτερης Δύσης στις oικονομίες τους και να κερδίσουν κάποιο μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα», πιο κοντά σε αυτό που όντως τους αντιστοιχεί. Και τους αντιστοιχούν πολλά.
Όπως γράφουν και τα πανώ που υποδέχονται στο αεροδρόμιο του Γιοχάνεσμπουργκ τους υψηλούς επισκέπτες, από τις διαφορετικές χώρες, και εκατοντάδες εκπροσώπους του Τύπου, οι χώρες που αποτελούν τους BRICS συνιστούν το 42% του παγκόσμιου πληθυσμού, με πάνω από τρία δισεκατομμύρια κατοίκους, καλύπτουν το 27% της επιφάνειας του πλανήτη και, επίσης, κάτι που δε γράφουν τα πανώ, μετέχουν στους G20. Ο ρόλος που παίζουν στην παγκόσμια οικονομία, δε, έχει ήδη αυξηθεί ιδιαίτερα. Κίνα, Ρωσία και Ινδία χαρακτηρίζονταν, από το 2009, δικαίως, από τον Ο΄Νηλ, ως «ανερχόμενες υπερδυνάμεις», οικονομικά πάντα.
Παρά τις φιλοδοξίες του Λούλα, είναι γεγονός ότι οι BRICS πέρασαν περιόδους πτώσης και ανόδου – οι αλλαγές εξουσιών σε κάποιες από τις χώρες-μέλη επέφεραν και αλλαγές στον τρόπο που αντιμετώπιζαν τους BRICS. Ο ίδιος ο χαρακτήρας της ένωσης το επέτρεπε, καθώς, παρά τις ετήσιες συνόδους, η κυκλική προεδρία έφερνε την ισχύ σε κυβερνήσεις που, για διάφορους λόγους, δεν επιθυμούσαν την ενίσχυσή τους.
Αυτά, μέχρι την ρευστότητα στο διεθνές σκηνικό που επέφεραν οι δυτικές – παράνομες και μονομερείς- κυρώσεις εις βάρος σειράς κρατών, άνω των 35, και εν τέλει και της Ρωσίας. Μετά την εισβολή της τελευταίας στην Ουκρανία, όμως, πολλές από τις κυρώσεις ήταν πρωτοφανείς, και η ανησυχία, σε διεθνές επίπεδο, έφτασε στο ζενίθ. Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκε η Δύση στις κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας, ειδικά, στοχοποιώντας και ιδιωτικές περιουσίες, κατακρατώντας κεφάλαια, ανησύχησε και άλλες χώρες, ειδικά όσες επιδιώκουν σχετική πολιτική ανεξαρτησία ή οι ηγέτες τους έχουν λόγους να ανησυχούν, καθώς έχουν, επί του προσωπικού, ήδη δεχθεί επιθέσεις από τις ΗΠΑ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το σαουδάραβα πρίγκηπα Μωχάμεντ μπιν Σαλμάν, που η χώρα του δεν ανήκει στις αναπτυσσόμενες χώρες, όπως οι περισσότερες που έχουν υποβάλλει αίτημα ή πρόθεση ένταξης.
Ακολούθησε η επάνοδος του Λούλα στην εξουσία, η αποκατάσταση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν, δύο ενεργειακών γιγάντων, και η έκφραση της επιθυμίας τους να εισέλθουν στα BRICS : ήδη, στη γεωπολιτική ειδησεογραφική ενημέρωση, έχει εμφανιστεί το «επεκταμμένο» ακρωνύμιο BRIICSS…
Πέραν των κυρώσεων, οι περισσότερες χώρες που υποβάλλουν αιτήσεις ή εκδηλώνουν ενδιαφέρον, αναζητούν στον οργανισμό μια εναλλακτική λύση και για την οικονομική τους ενίσχυση και για τις διεθνείς σχέσεις, ή και την ανάπτυξη σχέσεων με πόλους για τους οποίους μέχρι χθες δεν ενδιαφέρονταν, ακριβώς λόγω της ρευστότητας του διεθνούς περιβάλλοντος, και γεωπολιτικά και, κυρίως, οικονομικά. Η πρώτη μέρα της συνόδου είναι κατάληξη και του διημέρου εμπορικών και επιχειρηματικών συνομιλιών που προηγήθηκαν σε κατώτερο επίπεδο και θα «πάρουν σφραγίδα» από τους παριστάμενους ηγέτες την Τρίτη το απόγευμα. Η 23η Αυγούστου είναι, μάλλον, η πιο ενδιαφέρουσα μέρα, με μια κεκλεισμένων των θυρών συνάντηση στο υψηλότερο επίπεδο «για θέματα γεωπολιτικής και ασφάλειας» και μία ανοικτή συνεδρίαση για την επιχειρηματικότητα και τον τρόπο που θα αναπτύξει τις εργασίες της η Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα.
Τα μηνύματα ήταν σαφή, και πολλοί οικονομολόγοι άρχισαν να κάνουν λόγο όχι πια για έναν οικονομικό χαλαρό συνασπισμό, πια, αλλά για το σημαντικότερο αντίπαλο δέος στους G7, ειδικά μάλιστα μετά τη δημιουργία της Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας, μιας απάντησης του Παγκόσμιου Νότου στο ΔΝΤ, η οποία ήδη προσφέρει δάνεια με πολύ καλύτερους όρους σε κράτη. Ακολουθούν το σύστημα πληρωμών BRICS, η δημοσίευση κοινών στατιστικών και επέρχεται το κοινό νόμισμα συναλλαγών, όπως όλα δείχνουν – αν και δεν είναι σίγουρο πως θα αναγγελθεί η υλοποίησή του στην τωρινή σύνοδο.
Η ταχύτητα των διεθνών εξελίξεων δεν έχει οδηγήσει, προς το παρόν, σε βεβιασμένες κινήσεις, την πρόεδρο της Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS, πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρούσσεφ. Σήμερα, κατά την άφιξή του εδώ, ο πρόεδρος της Βραζιλίας έφτασε στο αεροδρόμιο Τάμπο μαζί με τη σύζυγό του και τη Ντίλμα – σε τόσες ώρες πτήση είναι λογικό να μπήκαν πολλά στη σειρά, κι εκείνη να του τονίσει αυτό που λέει συνεχώς και που επιμένει ότι πρέπει να αποτελεί την προς τα έξω εικόνα: οι BRICS δεν είναι αντίπαλοι κι εχθροί κανενός.
«Δεν πρέπει να αναμένουμε οι BRICS, στη Νότιο Αφρική, να ανατρέψουν την σημερινή διεθνή τάξη την βασισμένη σε κανόνες [rules based, δηλ. Με βάση τις αρχές που θέτουν οι ΗΠΑ κι όχι το διεθνές δίκαιο, δηλ. law based]. Όχι. Η διαδικασία ανατροπής θα είναι σταδιακή, θα προχωρήσει αργά, θα αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις. Αλλά αυτό που συμβαίνει στη Νότιο Αφρική και θα συμβεί αμέσως μετά τη Νότιο Αφρική είναι, ας πούμε, η Στήλη της Ροζέτας όσων θα ακολουθήσουν» Πέπε Εσκομπάρ, γεωπολιτικός αναλυτής
Τα παράπονά τους στον ΟΗΕ
Δεν μας έχει γίνει ακόμη γνωστή η ακριβής ημερομηνία και ώρα των ανακοινώσεων σχετικά με την επέκταση. Εκείνο όμως που έγινε γνωστό είναι ότι, θα παρίσταται και ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, και τις τρεις ημέρες.
Την ανακοίνωση για την παρουσία και συμμετοχή του Γκουτέρες έκανε ο ίδιος ο πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, Σύριλ Ραμαφόσα, κατά το διάγγελμα του προς τους λαούς της Νοτίου Αφρικής χτες. Ήταν από τα λίγα πολύ ξεκάθαρα μηνύματά του, η ανάγκη για μιαν ουσιαστική «επανίδρυση» του ΟΗΕ, στην οποία θα εκπροσωπούνται, και στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ως μόνιμα μέλη, τα κράτη που αποτελούν σε πληθυσμό και έκταση τα μεγαλύτερα στον πλανήτη.
Το συγκεκριμένο αίτημα προωθεί, μετ’ επιτάσεως, η Ινδία – και έχει όλα τα δίκηα του κόσμου. Όπως έχει πει πολλές φορές η ηγεσία της χώρας, είναι αδιανόητο το γεγονός ότι δεν μετέχει στο Συμβούλιο Ασφαλείας «η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο» και από φέτος η πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη, ασχέτως πολιτικού καθεστώτος, που είναι και πυρηνική δύναμη. Ανάλογες διαμαρτυρίες, σε χαμηλότερους τόνους, έχουν εκφράσει και οι αφρικανικές και οι λατινοαμερικάνικες χώρες, οι οποίες δεν εκπροσωπούνται καθόλου – τουλάχιστον η Ασία εκπροσωπείται από την Κίνα- και βλέπουν όλες τις πρώην και νυν αποικιοκρατικές δυνάμεις, που τις κατέστρεψαν ξανά και ξανά, να κρατάνε τα ηνία του οργανισμού.
Εκείνο που δεν έκανε στην ομιλία του ο Νοτιοαφρικανός πρόεδρος, είναι να αναφέρει έστω και μία φορά τον πρόεδρο της Ρωσίας ή τον εκπρόσωπό της, στη σύνοδο, υπουργό Εξωτερικών, Σεργκέι Λαυρώφ. Ακόμη και όταν ανέφερε τις διμερείς επαφές που θα έχει στο περιθώριο της Συνόδου, μίλησε μόνο για Λούλα και Μόντι, τονίζοντας ότι με το Ζι θα είχε εκτενείς συνομιλίες από σήμερα, Δευτέρα 21η Αυγούστου, οπότε και πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη, την τέταρτη τέτοια στην Νότιο Αφρική, της οποίας η Κίνα είναι παγκοσμίως ο πρώτος εμπορικός εταίρος και η σχέση μαζί της «στρατηγικής σημασίας, λόγω BRICS», όπως είπε ο Ραμαφόσα. Πρόσθεσε, βεβαίως, ότι δεύτερος είναι οι ΗΠΑ, και αναφέρθηκε και στην επίσκεψη εκτενούς εμπορικής αμερικάνικης αποστολής, που θα φτάσει στο Γιοχάνεσμπουργκ το Νοέμβριο.
Αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη, μέσω των επαφών αυτών, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στη χώρα, όπου περίπου το 75% της νεολαίας είναι άνεργο. Ήταν από τα λίγα θέματα που αφορούσαν ευθέως το λαό, μαζί με την παράκληση να αναδείξουν το τουριστικό προϊον της χώρας καθώς «πάρα πολλοί από τους χιλιάδες επισκέπτες θα μείνουν και μετά να επισκεφθούν τις όμορφες περιοχές» της Νοτίου Αφρικής. Μεγαλύτερη ήταν η αναφορά του σε όσα προαναφέραμε για τον ΟΗΕ και στην ανάγκη οι BRICS «να δημιουργήσουν μια νέα παγκόσμια δυναμική και δρώντας μαζί να αλλάξουν όχι μόνο την παγκόσμια οικονομία αλλά και τις διεθνείς σχέσεις» ώστε να υπάρξει «ένας πιο ισορροπημένος κόσμος και ένα πιο περιεκτικό διεθνές σύστημα».
Η αναφορά του στην ανάγκη «να ακουστεί η φωνή της Αφρικής μέσα από τους BRICS» χτύπησε φλέβα στους περίξ μου θεατές, όπως και η ακόλουθη δήλωσή του πως «η Νότιος Αφρική λέει Ναι στην Επέκταση» για «να ξεκλειδωθούν όλες οι ευκαιρίες»- κάτι που άφηνε την υποψία, όμως, πως κάποιος ή κάποιοι λένε Οχι…
Για τον Ραμαφόσα, δεν έχει σημασία παρά μόνο ένα πράγμα, για το άνοιγμα: «να κατορθωσουμε να χτίσουμε νέες συνεργασίες» όλες οι χώρες «με διαφορετικά πολιτικά συστήματα που όμως έχουν τον κοινό στόχο μιας πιο ισορροπημένης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων» με «πολλαπλούς πόλους και όχι διαφορετικά ισχυρά μπλοκ», που θα εκφράζει και τον Παγκόσμιο Νότο και «δε θα στηρίζεται στην ισχύ του μονοπολικού κόσμου αλλά στην πρόοδο των λαών του κόσμου». Με δεδομένη την παρουσία, εδώ, σημαντικής Ιρανικής αλλά και Κουβανικής – υπό τον Πρόεδρο της Κούβας, μάλιστα- αποστολής, το περί «διαφορετικών πολιτικών συστημάτων» δεν αφορούσε την Κίνα αλλά αυτές τις δύο χώρες. Στα υπέρ του λόγου του – και πέραν των ισορροπιών- οι αναφορές στα δίκαια του Παλαιστινιακού Λαού και του λαού της Δυτικής Σαχάρας. Φυσικά και αναφέρθηκε στον πόλεμο στην Ουκρανία, μαζί με άλλες συγκρούσεις όμως, τον οποίο δεν ονόμασε πόλεμο αλλα «ουκρανορωσική σύγκρουση» (Ukraine – Russian conflict). Μιλώντας, ωστόσο, και για την ανάγκη και σε αυτό το θέμα να ακουστεί η φωνή της Αφρικής, και εμμέσως θυμίζοντας ότι η καταστροφή της Λιβύης έγινε παρ’ ότι τότε όλη η Αφρική ζητούσε από τη Δύση να μην προχωρήσει στον γαλλοκίνητο πόλεμο. «Ειρήνη, Δημοκρατία, Ευημερία» είναι το ζητούμενο για την Αφρική, κατέληξε, με αναφορές στο – σημαντικό φόρουμ που διοργανώνεται στην 15η Σύνοδο- για την ανάπτυξη των σχέσεων όλων των αφρικανικών κρατών με τους BRICS.
Η δημιουργία ενός εναλλακτικού συστήματος ανεξάρτητου από το δολάριο, είναι το πιο μεγάλο στοίχημα και έχει την φανερή ψήφο τριών από τα πέντε κράτη – αν και όλα ήδη πραγματοποιούν μεταξύ τους συναλλαγές στα δικά τους νομίσματα. Αυτές οι πέντε τόσο διαφορετικές χώρες, και οι τόσο διαφορετικές ηγεσίες τους, εκεί βρίσκουν και το σημαντικότερο λόγο επέκτασης του οργανισμού. Για την Αφρική όμως, ο πρώτος λόγος είναι ο νέος πολυπολικός κόσμος που αναδύεται και στον οποίο ελπίζει ότι θα ακούγεται η φωνή της. Ο σενεγαλέζος επικεφαλής της Αφρικανικής Διπλωματικής Ακαδημίας, Μπενουά Νγκομ, δήλωνε χτες ότι «αυτή τη στιγμή συνυπάρχουν το παλιό διεθνές σύστημα ντυμένο ως νέο διεθνές σύστημα. Κι αυτό το σύστημα δεν επέτρεψε στις αφρικανικές χώρες να έχουν δική τους φωνή, να αναπτυχθούν, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Γι αυτό οι BRICS αποτελούν [για την Αφρική] την θετική εναλλακτική λυση στις διεθνείς της σχέσεις». Η Αφρική επιλέγει, όπως όλος ο Παγκόσμιος Νότος, τη δυνατότητα που της δίνεται να έχει φωνή και να βελτιώσει, σε συνεργασίες με θετικότερους όρους, την οικονομική της κατάσταση. Γι αυτό και είναι πολλές οι τοποθετήσεις αφρικανών ηγετών εναντίον του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και υπέρ της ανάπτυξης εντός του ΟΗΕ νέων οργάνων, που θα προστατεύουν και τα δίκαια των λιγότερο ισχυρών κρατών. Αυτό, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της τράπεζας των BRICS και το νέο «νόμισμα», μοντέλο συναλλαγών, που προς το παρόν αφορά τους πέντε αλλά έχει δυνατότητες να επεκταθεί, μπορεί να απαλλάξει τα αφρικανικά κράτη, και τα κράτη του Παγκόσμιου Νότου, από ένα σωρό επιπρόσθετα κόστη που επιβάλλουν οι καπιταλιστικοί παγκόσμιοι οργανισμοί στις εμπορικές συναλλαγές τους. Η επέκταση των BRICS γι’ αυτό είναι σημαντική, γιατί μπορεί να επισπεύσει αυτές τις θετικές αλλαγές, σε πρώτο στάδιο, ανακουφίζοντας τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου. Δεν είναι σοσιαλισμός, φυσικά, είναι όμως ένα δικαιότερο σύστημα, με λιγότερο δολοφονικές συνέπειες για δεκάδες κράτη. Είναι ακριβώς αυτό το θέμα που φέρνει κοντά δύο χώρες με, κατά βάσιν, κακές σχέσεις, την Ινδία και την Κίνα, που όμως και οι ίδιες θέλουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και κατανοούν πολύ καλύτερα τις ανάγκες των αναπτυσσομένων κρατών. Και, με την πανδημία κατανόησαν, επίσης, ότι το δυτικό σύστημα δεν επρόκειτο να ενδιαφερθεί για τις ανάγκες τους – όταν ζήτησαν να τους δοθεί το δικαίωμα να κατασκευάσουν οι ίδιες γενόσημα εμβόλια, μόνο για την περίοδο της έξαρσης, και ενώσαν σε αυτό τις φωνές τους όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες, δεν υπήρξε καμμία αποδοχή: η καπιταλιστική Δύση έδειξε ότι τα κέρδη είναι ακόμη πάνω από τις δικές τους ζωές – κι αυτό δεν το έχουν ξεχάσει, ειδικά η Ινδία που έχει και τις υποδομές και δυνατότητες για την κατασκευή γενοσήμων.
Παρ όλα αυτά, η Ινδία θεωρείται ο «αδύναμος κρίκος» και σήμερα.«Οι BRICS δεν χωράνε και την Ινδία και την Κίνα», έγραφε το Μπλούμπεργκ πρόσφατα, για να ενισχύσει τα περί αποτυχίας και απουσίας Μόντι.
Οντως πάντως, η Ινδία είναι η μόνη για την οποία γνωρίζουμε ότι παρουσιάζει αντιστάσεις στην επέκταση του Οργανισμού. Και, βεβαίως, ως μέλος πολλών οργανισμών κατασκευής ΗΠΑ και αποφασισμένη να κρατά ισορροπίες, θα αντιμετωπίσει και τα περισσότερα πολιτικά προβλήματα με την επέκταση και ενίσχυση των BRICS, που, παράλληλα, της είναι απαραίτητα για τις οικονομικές της φιλοδοξίες. Για την Ινδία η σημερινή μορφή – ενισχυουμε ο ένας τον άλλο αλλά δεν είμαστε γεωπολιτική ή στρατηγική ομάδα, περαν τούτου – είναι και η ιδανικότερη. Ομως, δεν είναι και σε θέση να εγκαταλείψει τους BRICS, η σχέση με τους οποίους την έχει ενισχύσει πολλαπλώς, ότι κι αν γράφει το μπλούμπεργκ. Και, βεβαίως, η Κίνα έχει δηλώσει ξανά και ξανά πόσο λείπει η Ινδία από το συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ – το παιγνίδι παίζεται, λοιπόν, σε πολλά γήπεδα.
Πέραν του ΟΗΕ και των οικονομικών, πιθανή αλλαγή των δεδομένων και είσοδος των BRICS ευθέως στο γεωπολιτικό παιγνίδι – αυτό δηλαδή που ελπίζει να γίνει σταδιακά ο Παγκόσμιος Νότος- είναι αυτό που απεύχεται η Δύση. Γι αυτό και ο διεθνής συστημικός Τύπος ..προσπάθησε να εμποδίσει το Μόντι να μετέχει, διαδίδοντας αβάσιμες φήμες, που ξεγέλασαν ακόμη και το Ρώυτερς και προκάλεσαν την όχι πολύ κομψή αντίδραση της υπουργού Εξωτερικών της Ν. Αφρικής. «Κάποιοι θέλουν να καταστρέψουν την Συνοδό μας και δημιουργούν κάθε είδους αφηγήματα, που υποδεικνύουν ότι θα αποτύχουμε», είπε τότε – προ δεκαπενθημέρου- αν και απέφυγε να πει το προφανές – ποιοί θέλουν την αποτυχία- προσθέτοντας πως δεν την νοιάζει από που ξεκινούν αυτά γιατί έχει σοβαρότερες ασχολίες «να ψάχνει ψύλλους στα άχυρα». Η υπουργός Ναλέντι Παντόρ ξέρει πολύ καλά με πόση ανησυχία και κάποτε πανικό αντιμετώπισε η Δύση τη στάση του Παγκόσμιου Νότου απέναντι στον πόλεμο στην Ουκρανία και πόσο θετικά για τα δικά του συμφέροντα είδε ο Παγκόσμιος Νότος την προσέγγιση Κίνας – Ρωσίας. Οι αναπτυσσόμενες χώρες κερδίζουν χώρο να κινηθούν διπλωματικά και οικονομικά, μες στο νέο σκηνικό, και βλέπουν τους BRICS σαν τον οικονομικό ΟΗΕ τους, που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για έναν δικαιότερο κόσμο.