του Κώστα Εφήμερου
Και αν δεν έχετε ξαναδεί διαφήμιση τράπεζας πάνω στο λογότυπο του περιοδικού κρατηθείτε λίγο ακόμα, γιατί το «Έξτρα τηλεγράφημα» ξεπερνάει κάθε λογική και φτάνει στα όρια του σκανδάλου.
Σύμφωνα με το editorial που υπογράφει ο Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του ΑΠΕ, Μιχάλης Ψύλος, το 16σελιδο περιοδικό θα κυκλοφορεί κάθε εβδομάδα με τιράζ 40.000 και θα διανέμεται δωρεάν στους κεντρικούς σταθμούς του ΜΕΤΡΟ και σε κεντρικά βιβλιοπωλεία στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη (εκεί θα δυσκολευτούν λίγο με το ΜΕΤΡΟ) και στις μεγάλες πόλεις της χώρας.
Θα μπορούσε το ΑΠΕ να εκδίδει ένα ενδιαφέρον εβδομαδιαίο free press; Φυσικά και θα μπορούσε. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έχει στη διάθεσή του εκατοντάδες δημοσιογράφους, ανταποκριτές, φωτογράφους. Έχει τη δυνατότητα να αναδείξει ζητήματα με τρόπους που τα περισσότερα ΜΜΕ δεν μπορούν ούτε να αγγίξουν. Κι όμως…
Το 16σελιδο περιοδικό που ξεκίνησε να μοιράζεται χθες είναι απλά μια «αρπαχτή», κάτι που μάλιστα είναι και ο λόγος της ύπαρξής του αφού όπως διαβάζουμε στις Τυπολογίες: «σύμφωνα με τη διοίκηση του πρακτορείου η έκδοση γίνεται για να συγκεντρωθούν έσοδα από τη διαφήμιση προκειμένου να καλυφθεί μέρος της ζημιάς που έχει προκύψει μετά τη στάση πληρωμών στην οποία έχουν προχωρήσει τα μεγάλα συγκροτήματα που λαμβάνουν την ύλη του».
Κι όμως, ακόμα και αν ο σκοπός του περιοδικού είναι η συγκέντρωση εσόδων μας είναι εντελώς ακατανόητο γιατί πρέπει τούτο να γίνεται στη βάση της προσβολής των αναγνωστών του. Ας δούμε μαζί το 1ο τεύχος του περιοδικού για να καταλάβετε τι εννοώ:
Στο εξώφυλλο / οπισθόφυλλο δεσπόζει η Τράπεζα Πειραιώς. Ας μην σχολιάσουμε ότι η συλλογή εσόδων για το ΑΠΕ γίνεται από μια τράπεζα που έχουν πληρώσει (και θα ξαναπληρώσουν) με βαρύ τίμημα οι πολίτες μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων. Είναι όμως λογικό το λογότυπο της Πειραιώς να βρίσκεται ενσωματωμένο με τους 2 τίτλους του περιοδικού και με το λογότυπο του Αθηναϊκού / Μακεδονικού Πρακτορείου;
Το πρώτο σαλόνι περιλαμβάνει το editorial και την ταυτότητα. Εκεί βλέπουμε τουλάχιστον 7 άτομα, μεταξύ των οποίων και τον «συντονιστή» (που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συντονίζει). Το editorial των 300 λέξεων είναι γραμμένο με γραμματοσειρά μεγέθους 16 στιγμών (και για τους πρεσβύωπες λοιπόν το περιοδικό).
Μετά ξεκινάει η συνέντευξη της Χαρούλας Αλεξίου. Γιατί όχι… Εμείς βέβαια από το πρακτορείο θα περιμέναμε κάποια γεωπολιτική στρατηγική ανάλυση ή κάποιο θέμα ερευνητικό ή έστω διεισδυτικό αλλά αφού έτσι το ήθελε η σύνταξη… ΟΚ. Κι όμως υπάρχει και πάλι πρόβλημα: Η συνέντευξη καταλαμβάνει τις επόμενες 6 σελίδες! με τεράστιες φωτογραφίες, μεγάλα κενά και τεράστια γραμματοσειρά. Η συνολική συνέντευξη σε οποιοδήποτε άλλο περιοδικό θα χωρούσε άνετα σε 2 σελίδες.
Μετά έχουμε το πρώτο θέμα περιοδικού στον κόσμο που ο τίτλος του είναι σχεδόν το ίδιο μεγάλος με το θέμα. Ζήτημα το κείμενο του Κωνσταντίνου Μίχα να ξεπερνάει τις 280 λέξεις. Θα χωρούσε δηλαδή σε ένα μονόστηλο, αλλά στο περιοδικό το «τηλεγράφημα» καταλαμβάνει άλλες 2 ολόκληρες σελίδες.
Το ίδιο και το επόμενο Σαλόνι. Κείμενο για το περιβάλλον που πραγματικά είναι αδύνατο να καταλάβεις εκτός από τον τίτλο, ποιο είναι το lead, ποιο το βιογραφικό και ποιο το κείμενο. Όλα έχουν την ίδια έκταση: μια μικρή παράγραφος αλλά το σύνολο δεσπόζει σε άλλο ένα απολαυστικά κενό δισέλιδο.
Και το ρεκόρ είναι στο τελευταίο σαλόνι. Ένα ακόμα 2σέλιδο με τίτλο «Αλήθεια». Η αλήθεια όμως φαίνεται ότι έρχεται από κάποιον ολιγόλογο φιλόσοφο…
Πέραν της πρωτοφανούς -και κατά τη γνώμη μου σκανδαλώδους- προσβολής των αναγνωστών μέσω της έκδοσης ενός περιοδικού με αποκλειστικό σκοπό την συλλογή χρημάτων (και χωρίς πραγματική ύλη) υπάρχει και ένα ακόμα θέμα. Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς θα έπρεπε να είναι και της οικολογίας. Να μη ξεχνάμε ότι και η Πειραιώς μας έχει πρήξει με τις διαφημίσεις για το πόσο νοιάζεται να σωθούν τα δέντρα με την μείωση της χρήσης χαρτιού. Πώς μπορεί λοιπόν να εκδίδεται ένα τέτοιο έντυπο που στην πραγματικότητα, αφού δεν εκπληρώνει τον σκοπό της δημοσίευσης, δεν είναι τίποτα άλλο από πεταμένο χοντρό, ιλουστρασιόν χαρτί.
Ας ελπίσουμε ότι το δεύτερο τεύχος θα έχει αν μη τι άλλο και λίγη ύλη. Γιατί το πρώτο περιοδικό δεν μπορεί να αποκαλεστεί παρά μόνο ως «χοντροκομμένη αρπαχτή». Και ξέρουμε ότι υπάρχουν οι άνθρωποι για να το κάνουν περιοδικό.
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό στην σελιδοποίηση του «Έξτρα τηλεγραφήματος» θα καταλάμβανε τουλάχιστον 8 σελίδες.
Υ.Γ.2. Προτείνουμε στις σχολές Καλών Τεχνών και Γραφιστικής να εισαγάγουν μάθημα ένθεσης λογότυπου Τράπεζας Πειραιώς. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει περιοδικό, εφημερίδα ή flyer χωρίς το πορτοκαλί, αγαπημένο μας λογοτυπάκι.