Στους δρόμους βρίσκονται χιλιάδες Περουβιανοί, στα αστικά κέντρα της χώρας, διαμαρτυρόμενοι για την πραξικοπηματική καθαίρεση του λαοφιλούς προέδρου της χώρας, Μαρτίν Βισκάρα, και την αντικατάσταση του από τον Μανουέλ Μερίνο. Πάνω από τριάντα είναι οι τραυματίες, μεταξύ των οποίων δημοσιογράφοι και μέλη ΜΚΟ, με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας να συνεχίζονται, παρ’ όλα αυτά και παρά την πανδημία, για πέμπτη συνεχή ημέρα. Η αστυνομία απαντά με πλαστικές σφαίρες στις λαϊκές αντιδράσεις, και με δακρυγόνα που, σύμφωνα με καταγγελίες, έριχναν κατά των συγκεντρωμένων από αστυνομικά ελικόπτερα.
Ο Βισκάρα, που καθαιρέθηκε από το Κογκρέσο, θεωρούμενος υπεύθυνος για σκάνδαλα διαφθοράς και για ανικανότητα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, αρνείται τις κατηγορίες. Η λαοφιλία του στηρίζεται ακριβώς στο γεγονός ότι ανέλαβε, το 2018, με βασική ατζέντα την αντιμετώπιση της διαφθοράς στη χώρα, που από δεκαετίες ταλανίζεται από σκάνδαλα και αστάθεια. Μάλιστα, έχει έρθει σε ανοικτή σύγκρουση με την περουβιανή ελίτ, και γι’ αυτό και οι καταγγελίες του για στημένες κατηγορίες και ουσιαστικό πραξικόπημα από πλευράς του – ελεγχόμενου από τους αντιπάλους του- Κογκρέσου γίνονται δεκτές από τις λαϊκές δυνάμεις.
Η ανεξαρτησία του Βισκάρα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, η δηλωμένη επανειλημμένως απόφαση του να μην κατέβει στις εκλογές του 2021, οι πολιτικές και νομοθετικές του πρωτοβουλίες εναντίον της διαφθοράς και των μεγάλων συμφερόντων τον έφεραν απέναντι στο κατεστημένο του Περού, μιας χώρας με τεράστιες ανισότητες, τις οποίες έκανε ακόμη πιο φανερές και βάθυνε η πανδημία.
Ο μέχρι τη Δευτέρα πρόεδρος του Κογκρέσου, Μανουέλ Μερίνο, που ανέλαβε την προεδρία έως τις προγραμματισμένες εκλογές του Ιουλίου του 2021, έχει καταγγελθεί επανειλλημένα από το Βισκάρα ότι σχεδίαζε πραξικόπημα, με την εμπλοκή του στρατού. Μετά την απόφαση του Κογκρέσου, και αν οι λαϊκές αντιδράσεις δε φέρουν αποτέλεσμα, θα παραμείνει στο αξίωμα ως τον Ιούλιο του 2021.
Υπενθυμίζεται η πρόσφατη εκλογή του Λούτσο Αρσε στη γειτονική Βολιβία, που έχει ανησυχήσει συγκεκριμένες δυνάμεις στην περιοχή, όπως και ότι το Περού είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγός χαλκού στον κόσμο, μετά τη Χιλή που ήδη, μετά το πρόσφατο δημοψήφισμα, βαδίζει προς δημοκρατικότερη διακυβέρνηση.