Δύο γυναίκες, δυο συγγραφείς, δυο Μαργαρίτες. Λυμπεράκη-Καραπάνου. «Τα Ψάθινα Καπέλα»-«Η Κασσάνδρα και ο Λύκος». Ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθετεί τις Ρένη Πιττακή και Πέγκυ Τρικαλιώτη σε μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Δε μ’ αγαπάς. Μ’αγαπάς» (εκδ. Καστανιώτη), που παρουσιάζει τη σχέση της Μαργαρίτας Καραπάνου με τη μητέρα της, Μαργαρίτα Λυμπεράκη, μέσα από τα γράμματα που έστελνε η Λυμπεράκη στην Καραπάνου όσο ζούσε στο Παρίσι. «Τζιτζίκι μου», γράφει η μάνα. «Μου λείπεις μαμά», επαναλαβάνει διαρκώς η κόρη. Μια αγαπησιάρικη σχέση μητέρας-παιδιού; Κάθε άλλο. Ο δεσμός Καραπάνου-Λυμπεράκη μοιάζει περισσότερο με την επαφή που έχει μια τανάλια μ΄ ένα καρφί. Η μία τραβάει η άλλη πονάει. «Είμαι όμορφη;», ρωτάει η Καραπάνου. «Χθες ήσουν πολύ όμορφη», απαντάει η Λυμπεράκη. Σκληρή, γοητευτική και υπεράνω, φέρεται στην κόρη της με μια άνευ λόγου εκδικητικότητα. «Να διαβάζεις». «Να πάρεις το απολυτήριό σου». «Κάνε λίγο πιο ευανάγνωστα γράμματα», υποδεικνύει ακόμα κι όταν διακρίνει τις πρώτες καταθλιπτικές τάσεις της κόρης της, που ουρλιάζει «μικραίνω και μεγαλώνω και δεν υπάρχει πόρτα για να βγω και τρώω-τρώω-τρώω». Η Καραπάνου παραληρεί, μπερδεύοντας τον εαυτό της με την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων». «Κόψτε της το κεφάλι-κόψτε της το κεφάλι», φωνάζει ως «Αλίκη» απέναντι στην «Ντάμα Κούπα» που έκοβε τα κεφάλια των υπηκόων της – αλλά και ως Μαργαρίτα στη βασίλισσα-μητέρα.
Γάτες σιαμαίες
«Σε παρακαλώ, μην ξαναστείλεις εξπρές ούτε τηλεγράφημα- εκτός κι αν είναι κάτι επείγον- γιατί με ξυπνάνε στις επτά το πρωί και, όπως ξέρεις, αυτό μου χαλάει τη διάθεση» γράφει η Λυμπεράκη. «Έβαλα σε ένα κουτί δύο σιαμαίες γάτες και τις πήγα πακέτο-δώρο στον Σακελλαρόπουλο (τον ψυχαναλυτή της)», αφηνιάζει η Καραπάνου. Στη διάρκεια της ζωής της η Μαργαρίτα Καραπάνου νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική, κέρδισε το βραβείο καλύτερου ξενόγλωσσου μυθιστορήματος στη Γαλλία (για τον «Υπνοβάτη»), ταξίδεψε, υπέφερε από μανιοκατάθλιψη, όλα αυτά κάτω από το μητρικό βλέμμα. «Η μητέρα μου κι εγώ γνωριζόμαστε από παλιά. Όταν ήμουν παιδί, μου έδειχνε τα άστρα. “Είναι δικά μου”, μου έλεγε. Όταν ήμουν δώδεκα χρόνων, περπατούσαμε μ' έναν άντρα στο δρόμο. “Είναι δικός μου”, μου έλεγε». Το 2001 η Μαργαρίτα Λυμπεράκη πέθανε κι επτά χρόνια αργότερα πέθανε και η Μαργαρίτα Καραπάνου. Η παράσταση αφηγείται ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας τους. Είναι δροσερή και ζωντανή, κάποιες στιγμές γίνεται ενδιαφέρουσα, κάποιες υπερβολική (ιδίως από την Πέγκυ Τρικαλιώτη) και λίγο βαρετή. Περισσότερο είναι μια καλή αρχή για όποιον θέλει να μπει στον κόσμο της μεγάλης αλλά ιδίως της μικρής Μαργαρίτας που, απευθυνόμενη στη μητέρα της, όταν πεθανε, της παραδέχτηκε ότι «ο θάνατός σου με απελευθέρωσε. Έφυγε όλο αυτό το διφορούμενο που είχαμε στη σχέση μας κι έμεινε μόνο η αγάπη».
Η Κασσάνδρα και ο Λύκος
info: Η παράσταση «Δε μ' αγαπάς. Μ' αγαπάς» παίζεται στο Θέατρο Βασιλάκου (Προφήτη Δανιήλ 3 & Πλαταιών, Μεταξουργείο, 210-3470707), Πέμπτη-Κυριακή (Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη στις 20:00, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 και 21:00, Κυριακή στις 20:00). Εισιτήριο: 20 ευρώ, φοιτ.-νεανικό-λαϊκή 15 ευρώ.