Πήξαμε στη συναίνεση
Συναινετικά τον αποχαιρετήσαμε, όπως συναινετικά μπήκαμε στην ΟΝΕ, όπως συναινετικά εφαρμόσαμε μετά τα μνημόνια, τα εξοπλιστικά προγράμματα κτλ. Καταναλώνουμε περισσότερη συναίνεση από όση μπορεί να αντέξει αυτός ο λαός. Και αν άκουσες το χθεσινό αφήγημα και από τους δύο αρχηγούς, ο αντίπαλος της συναίνεσης είναι ο… λαϊκισμός, που τόσο πετυχημένα απέφυγε τις σειρήνες του ο εκλιπών, όπως είπαν και οι δύο.
Όπου «λαϊκισμός» είναι όλες οι φωνές που λένε ότι καταστραφήκαμε με το ευρώ, ότι διέλυσαν το ασφαλιστικό, το ΕΣΥ και τη χώρα γενικά κτλ. Και για να μην έχεις καμία αμφιβολία για το ποιους εννοούν, μας βάζουν όλους μέσα. Από εσένα που κατεβαίνεις στον δρόμο για την Παλαιστίνη και τα Τέμπη μέχρι τον Σαμαρά και τη Λατινοπούλου. Ο,τι δεν εντάσσεται στη «συναίνεση» είναι η άλλη πλευρά. Ωραίο το παραμύθι αλλά έχει κακό δράκο. (Και δεν είναι ο Βενιζέλος που περιμένει καρτερικά να γίνει Πρόεδρος…)