Μα που τον είδατε τον υπερτουρισμό;
Όχι, δεν υπάρχει υπερτουρισμός στην Ελλάδα, είπε ο Κ. Μητσοτάκης σε συνέδριο της Καθημερινής. Μόνο λιγάκι τις υποδομές πρέπει να δούμε. Να τις φτιάξουμε καλύτερες και μεγαλύτερες για να μπορούμε να φιλοξενήσουμε ακόμα περισσότερους τουρίστες. Δεν είναι θέμα έλλειψης υποδομών αλλά θέμα έλλειψης πόρων, λένε οι επιστήμονες. Κοινώς αν δεν έχεις νεράκι να τους ποτίσεις τους τουρίστες, και εν τέλει αν δεν έχεις και φυσικό τοπίο για να απολαύσουν αφού θα τα έχεις κάνει όλα ξενοδοχεία και πισίνες, τότε απλά έχεις καταστρέψει τη χώρα, όπως κατέστρεψες τη Μύκονο και τη Σαντορίνη.
Ο Μητσοτάκης επιμένει. Όχι δεν έχουμε υπερτουρισμό, μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές υπάρχει πρόβλημα. Που σημαίνει ότι μέχρι να δεις ορδές τουριστών π.χ. στο Παγκράτι και στα Ανω Λιόσια, εντάξει προχώρα, όλα καλά…
Live your Myth in Greece!
Στις Πίσω Σελίδες μιλούν:
—–
Αλεξάνδρα Γκεμιτζή, καθηγήτρια στο τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης: «ΔΕΝ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΟΡΟΙ»
Η Αλεξάνδρα Γκεμιτζή, καθηγήτρια στο τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, μιλά για τον υπερτουρισμό και τη φέρουσα δυνατότητα κάθε τόπου να υποστηρίξει αυτό το μοντέλο ανάπτυξης, με βάση έρευνα του Πανεπιστημίου.
Η ίδια επισημαίνει ότι πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα και αφορά τόσο την ανθρώπινη δραστηριότητα, όσο και τον πληθυσμό που μπορεί να φιλοξενήσει κάθε τόπος ενώ ενσωματώνει επίσης κοινωνικές, οικονομικές αλλά και περιβαλλοντικές διαστάσεις, με έμφαση την εξισορρόπηση της ανάπτυξης με τη βιώσιμη χρήση των πόρων.
Όπως τονίζει, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας και του γεγονότος ότι ο τουρισμός αποτελεί την βασική βιομηχανία, το κράτος δίνει σημασία μόνο στις οικονομικές διαστάσεις του ζητήματος.
Επίσης αναφέρεται στη σχετική έρευνα και τους βασικούς δείκτες που χρησιμοποιήθηκαν και διαπιστώθηκε ότι οι νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας έχουν την μικρότερη φέρουσα ικανότητα ενώ σημειώνει συγκεκριμένα το ζήτημα του νυχτερινού φωτισμού του κάθε τόπου που αποτελεί έναν δείκτη ανάπτυξης καθώς δείχνει ότι η περιοχή συγκεντρώνει πολλές ανθρώπινες δραστηριότητες. Με βάση αυτό διαπιστώθηκε ότι οι Κυκλάδες έχουν χαμηλή φέρουσα ικανότητα και υψηλή συγκέντρωση δραστηριοτήτων ενώ αναφέρεται και στην εποχικότητα καθώς την τουριστική σεζόν αυτός ο δείκτης αυξάνεται.
Παράλληλα τονίζει ότι το πρόβλημα δεν είναι ζήτημα υποδομών αλλά έλλειψης πόρων καθώς όσες υποδομές και να γίνουν σε ένα μέρος, αν δεν μπορεί να τις αντέξει, δεν θα λειτουργήσουν θετικά, φέρνοντας ως παράδειγμα μια παραλία της Χαλκιδικής η οποία παραχωρήθηκε σε fund και να μεν αποδίδει οικονομικά, ωστόσο επηρέασε αρνητική το τοπικό οικοσύστημα.
Κλείνοντας τονίζει ότι πρέπει να ξεφύγουμε από την πρακτική να λειτουργούμε μόνο με οικονομικά κριτήρια καθώς αν γίνει μια ολοκληρωμένη επιστημονική ανάλυση (οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική), μπορεί να υπάρξει ένα βέλτιστο αποτέλεσμα, που πάνω σε αυτό θα μπορέσει η χώρα να χαράξει τη χωροταξική της πολιτική.