Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουνε ζωή…
Η Θεοδώρα και ο Μάθιου, πήραν το στεφάνι τους, πήραν το γεράνι τους και χόρεψαν με πόνο. Χόρεψαν τη Δραπετσώνα (ως κάτι μεταξύ συρτού και μπάλου) βγάζοντας τον πόνο τους για το σπιτάκι τους, που στην τρύπια στέγη του βλέπουν άστρα και πουλιά, που κάθε του πόρτα είναι ιδρώτας και αναστεναγμός, κάθε παράθυρό του κι ουρανός.
Ναι γιατί όχι; Επειδή μπορούν. Επειδή τα όρια της πρόκλησης ξεπεράστηκαν ήδη από τότε που τους έδωσες το Βυζαντινό μουσείο για να κάνουν τον γάμο τους. Από τότε που ένας λαός χαχόλων μαζεύει τα λουλούδια από τα σκαλιά της εκκλησίας ως ενθύμιο. Ναι, επειδή μπορούν.
*Σήμερα στο πρωινό τους ίσως και να γελάνε εις βάρος σου και να δείχνει ο ένας στον άλλο αναρτήσεις στα social που τους βρίζουν. Ισως και να ήθελαν να γράψουν από κάτω «πονάτε αριστεροί;» Αλλά δεν τους το επιτρέπει η αγωγή τους…