Μα είναι κάτι πιο βαθύ κι απ΄ τη Μενδώνη – Είναι η βεβαιότητά τους ότι μας κάνουν χάρη που μας κυβερνούν, είναι η έπαρση της αριστείας έναντι του λαουτζίκου, είναι η οίηση του «καλύτερου βιογραφικού της χώρας», είναι η αντίληψη των ιδιοκτητών έναντι των «ενοικιαστών της εξουσίας», όπως έλεγε και ο Σημίτης.
Είναι η αυθάδεια του Άδωνι, η αλαζονεία της αισθητικής υπεροχής του Λιγνάδη και του Καβάκου, που καταλήγει άλλοτε στο κελί των φυλακών Τριπόλεως και άλλοτε στο προεδρικό με κιμά γαρίδας και μπισκότο σουπιάς.
Αυτής της κάστας είναι γέννημα η αναίδεια της Μενδώνη να θέλει να τοποθετήσει το όνομά της στα μάρμαρα του Παρθενώνα. Και όχι μόνο του, μαζί με του Ωνάση φυσικά, για να ζηλέψετε, φτωχάτζες. Τσαλαπατώντας ακόμα και την αρχαία έννοια της χορηγίας που ήταν υποχρεωτική ως παράλληλη φορολογία για τον πλούτο και όχι ως φιλανθρωπία στο πόπολο.
Κι εσύ; Διαλέγεις να βγεις από αυτό; Ή μήπως ψηφίζεις ό,τι δεν μπορείς να πιάσεις ελπίζοντας πως κάποτε θα φτάσει και σε σένα ένα κομματάκι εξουσίας;
(Σκίτσο του Πέτρου Ζερβού – ΕΦΣΥΝ)