Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου
Εχουν δημοσιοποιηθεί αρκετές εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Όμως αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου. σύμφωνα με την οποία τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Αττική οφείλονται στα κόμματα της αντιπολίτευσης που «άθροιζαν ψήφους κατά του μνημονίου» αντί να υπάρχει «συστράτευση του κοινοβουλευτικού τόξου» είναι -αν μη τι άλλο-… εντυπωσιακή.
Εν ολίγοις, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε πως για την άνοδο της Χρυσής Αυγής φταίνε όσοι είναι αντίθετοι στις πολιτικές λιτότητας!
Πρόκειται για μίαν αποτίμηση που δεν ελέγχεται με κριτήριο απλά την πολιτική σκοπιμότητα που καλείται να εξυπηρετήσει, αλλά και υπό το πρίσμα της… κοινής λογικής. Αξίζει κατ’ αρχάς να θυμίσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνέπραξε κοινοβουλευτικά τον Οκτώβριο του 2013 ώστε να αλλάξουν τα άρθρα 187 και 187 – Α του ποινικού κώδικα προκειμένου να απαγορευθεί η οικονομική ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Επίσης οφείλει να εστιάσει κανείς στο ποιά είναι πραγματικά η στάση των δύο κυβερνητικών κομμάτων απέναντι στο κόμμα των ναζιστών.
Η Νέα Δημοκρατία:
Εδώ και πολλούς μήνες δίνει με χαρακτηριστική συνέπεια «εχέγγυα αντισυστημικότητας» στο νεοναζιστικό μόρφωμα.
Από την μία ασκεί διώξεις εναντίον της με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης» με χαλαρές διαδικασίες (ακόμη δεν έχουν αρθεί οι ασυλίες του συνόλου των βουλευτών της Χρυσής Αυγής).
Από την άλλη «χαϊδεύει» το πολιτικό της ακροατήριο και – όπως περίτρανα αποδείχθηκε με την υπόθεση Μπαλτάκου- διατηρεί διαύλους επικοινωνίας μαζί της. Η πολιτική αντιμετώπιση της Νέας Δημοκρατίας στην Χρυσή Αυγή είναι από μόνη της μία παλινωδία. Προσπαθεί απλά να ελέγξει τα εκλογικά της ποσοστά προκειμένου να μην πλήττουν τα δικά της, διατηρώντας την μεθοδικά στον «αφρό» της πολιτικής ζωής.
Το ΠΑΣΟΚ:
Η μόνη νομοθετική πρωτοβουλία που πήρε για το θέμα της Χρυσής Αυγής ήταν να καταθέσει τον Μάϊο του 2012 μία πρόταση νόμου για την αλλαγή της νομοθεσίας περί αντιμετώπισης των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Επρόκειτο για μία απλή εναρμόνιση του ελληνικού ποινικού κώδικα σε αμφιλεγόμενες ευρωπαϊκές οδηγίες που «τσουβάλιαζαν» την δράση νεοναζιστικών οργανώσεων με την αντιμετώπιση της «τρομοκρατίας» με όποιο περιεχόμενο δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση σε αυτή την έννοια.
Όμως – όπως ξεκάθαρα αποδείχθηκε στην συνέχεια- αυτή η πρωτοβουλία αξιοποιήθηκε ως πρόσχημα και μέσο πίεσης για να αναβαθμιστεί η θέση του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και να πάρει ο Ε.Βενιζέλος την θέση του …αντιπροέδρου.
Τα δύο κόμματα μαζί…
Το σημαντικότερο και πλέον επίκαιρο στοιχείο αφορά το ότι στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές στην Αττική, οι υποψήφιοι που στήριξαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ «έστησαν» μεταξύ τους μία πολιτική αντιπαράθεση που ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των υποψηφίων της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη και Ηλία Παναγιώταρου . Τα θέματα που αμφότεροι επέλεξαν να κυριαρχήσουν στην προεκλογική αντιπαράθεση ήταν αυτά των μεταναστών, του κτισίματος ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα και της αστυνόμευσης.
Χωρίς πολλά λόγια. να θυμίσουμε τις δηλώσεις του Άρη Σπηλιωτόπουλου σύμφωνα με τις οποίες «δεν μπορούμε να είμαστε ξένοι και μετανάστες στην ίδια μας την πόλη» ή την σύγκριση της Αθήνας με την Καμπούλ. Επίσης την θέση του Γιώργου Καμίνη σχετικά με το ότι πρέπει «να σταματήσει η λειτουργία των 120 παράνομων τζαμιών στην Αθήνα» ή την άποψη που έχει εκφράσει σε πάμπολλα δημοτικά συμβούλια μιλώντας για μάστιγα της παράνομης μετανάστευσης.
Χαρακτηριστικό ήταν επίσης το ότι οι υποψήφιοι Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ δημιούργησαν «μέτωπο» απέναντι στην υποψηφιότητα του Γαβριήλ Σακελαρίδη υποστηρίζοντας πώς αντιτίθεται στην αστυνόμευση του κέντρου της Αθήνας.