Ποιος ευθύνεται για την απουσία του ΟΗΕ από την ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα;

του Σωτήρη Λαπιέρη

Τα γεγονότα στην Παλαιστίνη, μονοπωλούν αυτή την στιγμή την ειδησεογραφία. Η επιχείρηση της Παλαιστινιακής Αντίστασης στις 7/10 είχε ως αποτέλεσμα των θάνατο περίπου 280 μελών των Ισραηλινών κατοχικών δυνάμεων και 900 αμάχων. Ταυτόχρονα, περίπου 150 Ισραηλινοί όμηροι απήχθησαν, με στόχο να ανταλλαχθούν με Παλαιστίνιους κρατουμένους στις ισραηλινές φυλακές.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι λίγο- πολύ γνωστά. Το Κράτος του Ισραήλ εξαπέλυσε μια τρομερή εκστρατεία συλλογικών αντιποίνων, επικαλούμενο το δικαίωμα του στην αυτοάμυνα και χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες της Παλαιστινιακής Αντίστασης «τρομοκρατία». Μέχρι στιγμής, οι νεκροί από αυτήν την εκστρατεία αντιποίνων ξεπερνούν του 3.000 και οι τραυματίες τους 10.000.

Τα παραπάνω έχουν συνοδευτεί από έντονη διπλωματική κίνηση. Τα ΜΜΕ συνεχώς αναμεταδίδουν δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων, αξιωματούχων του Ισραήλ, αλλά και διεθνών οργανισμών. Όμως, απουσιάζουν συστηματικά από την δημόσια σφαίρα, δύο πράγματα: ο λόγος των Παλαιστινίων, αλλά και οι εξελίξεις στο εσωτερικό των διεθνών οργανισμών, και πρώτα από όλα του ΟΗΕ. Εδώ θα ασχοληθούμε με την δεύτερη πλευρά, προσεγγίζοντας τις εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας, όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, υπό το βάρος του χιλιάδων δολοφονημένων αμάχων Παλαιστινίων, συνεδρίασε 2 φορές. Ταυτόχρονα θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε μέσα από τις διπλωματικές θέσεις που διατύπωσαν τα κράτη- μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, κάποια συμπεράσματα για την θέση του Ισραήλ, τόσο στο σύστημα διεθνών σχέσεων, όσο και το στάτους του ενώπιον του Διεθνούς Δικαίου.

Η πρώτη Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας: Ρωσία εναντίον «συλλογικής Δύσης»

Η πρώτη αντίδραση του Συμβουλίου Ασφαλείας (Σ.Α., στο εξής), γίνεται στις 8/11. Το Συμβούλιο Ασφαλείας (μετά από αίτημα της Μάλτας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων-ΗΑΕ στο εξής) διεξάγει κλειστή άτυπη συνεδρίαση. Στη συνεδρίαση αυτή συμμετείχαν μόνο τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, δηλαδή τα 5 μόνιμα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία) και τα 10 που καταλαμβάνουν αυτήν την περίοδο τις μη-μόνιμες θέσεις (Αλβανία, Βραζιλία, Γκαμπόν, Γκάνα, Εκουαδόρ, Ελβετία, ΗΑΕ, Ιαπωνία, Μάλτα, Μοζαμβίκη). Ο χαρακτήρας της συνεδρίασης ήταν εκ των προτέρων η διαβούλευση μεταξύ των μελών του και δεν κατέληξε σε κάποια απόφαση.

Μετά από την άτυπη συνεδρίαση στις 8/11, σειρά οργανισμών του συστήματος του ΟΗΕ, απηύθυναν εκκλήσεις για την ανθρωπιστική κρίση που εξελισσόταν στην Γάζα από τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/ WHO) στις 10/10 απευθύνει κάλεσμα για την δημιουργία ανθρωπιστικού διαδρόμου καθώς τα νοσοκομεία της Γάζας «δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς καύσιμα, χωρίς ενέργεια». Στις 11/10 το γραφείο του ΟΗΕ για τον Συντονισμό για τις Ανθρωπιστικές Υποθέσεις (OCHA) προειδοποιεί ότι το εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος της Γάζας, ξέμεινε από καύσιμα και «υφίσταται σοβαρή έλλειψη πόσιμου νερού, επηρεάζοντας πάνω από 650.000 άτομα».

Την ίδια μέρα, ο ΓΓ του ΟΗΕ, Antonio Guterres, δηλώνει ότι «πρέπει να επιτραπεί να περάσουν στην Γάζα, κρίσιμες προμήθειες- όπως καύσιμα, νερό, τρόφιμα- που θα σώσουν ζωές». Επίσης την ίδια μέρα, ο εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ,Stephane Djujarric, δηλώνει ότι η Αίγυπτος εξέφρασε την πρόθεση της να επιτραπεί να ανοίξει το πέρασμα της Ράφα προς την Γάζα, από την δική της πλευρά των συνόρων, και να χρησιμοποιηθεί το αιγυπτιακό και να χρησιμοποιηθεί το αιγυπτιακό αεροδρόμιο στην χερσόνησο του Σινά
για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Στις 13/10, επαναλαμβάνεται κλειστή διαδικασία διαβουλεύσεων, έπειτα από αίτημα των ΗΑΕ και της Βραζιλίας (που έχει αυτήν την περίοδο την κυλιόμενη προεδρεία του Σ.Α.)

Στις 14/10, ο επικεφαλής της Ρωσικής Αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, παραχωρεί συνέντευξη τύπου, όπου δηλώνει, ανάμεσα σε άλλα:

• Την καταδίκη της Ρωσίας για τις σφαγές που προκλήθηκαν από την κατά την επίθεση στις 7/10, ως «κινήσεις ακραίας βίας, δολοφονικές και τρομοκρατικής κλίμακας βία». Συμπληρώνει ότι «όσα συνέβησαν στο έδαφος του Ισραήλ στις 7/10 είναι μη αποδεκτά» και τονίζει ότι «το Ισραήλ έχει δικαίωμα να προστατεύσει τους πολίτες του[…] έχει το δικαίωμα να διαφυλάξει την ασφάλεια του. 
• Επισημαίνει όμως ότι υφίστανται «δυο αδιαχώριστες διαστάσεις της εξελισσόμενης τραγωδίας και δεν μπορεί να επισημαίνεται η μία και να αποκρύβεται η άλλη», τονίζοντας ότι είναι επίσης απαράδεκτοι οι βομβαρδισμοί αμάχων από το Ισραήλ στην Γάζα κι ο αποκλεισμός της Λωρίδας από προμήθειες κρίσιμες για την επιβίωση των κατοίκων («συνιστά πολιορκία που εμάς [στην Ρωσία] μας φέρνει στην μνήμη την πολιορκία του Λένινγκραντ κατά τον Β’ Π.Π.»). 
• Χαρακτηρίζει τις ενέργειες του Ισραήλ ως «συλλογικά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της Γάζας» και βρίσκει απαράδεκτο το τελεσίγραφο του Ισραήλ για εκκένωση της Βόρειας Γάζας «και συγκέντρωση τους σε ένα de facto γκέτο στον Νότο της Γάζας». 
• Επισημαίνει ότι η Δύση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει τις αιτίες των εξελίξεων και για να προωθήσει την αφήγηση ότι η τρέχουσα κλιμάκωση συνέβη από το πουθενά, ήταν απρόκλητη και ευθύνεται για αυτήν η «άγρια τρομοκρατική επίθεση εναντίον πολιτών του Ισραήλ». Η διαδηλώσεις στην Δυτική Όχθη και η ευρεία υποστήριξη του μουσουλμανικού και αραβικού κόσμου, αποδεικνύει το αντίθετο. 
• Κάθε προσπάθεια να αγνοηθεί το υπόβαθρο της κλιμάκωσης («η συστηματική παραβίαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και η επέκταση του παράνομου εποικισμού, που διώχνει τους Παλαιστίνιους από την γη τους), συνιστά χειραγώγηση της πραγματικότητας. 
• Η ευθύνη για την επέκταση της κλιμάκωσης βαραίνει τις ΗΠΑ. «Η Ουάσιγκτον, εγωιστικά και ασύνετα, μπλοκάρισε την διαμεσολαβητική δράση του Κουαρτέτου (ΗΠΑ, Βρετανία, Κίνα, Ρωσία), ώστε να μονοπωλήσει την ειρηνευτική διαδικασία και να την περιορίσει στην επιβολή οικονομικής ειρήνης ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους, αλλά και με άλλες χώρες, χωρίς να λυθεί το Παλαιστινιακό ζήτημα. Συστηματικά προειδοποιήσαμε ότι αυτή η κατάσταση θα γυρίσει κάποια στιγμή μπούμερανγκ». 
• Επισήμαινε ότι οι ΗΠΑ συστηματικά και για χρόνια μπλόκαραν τις απόπειρες του Συμβουλίου Ασφαλείας να απευθύνει έστω καλέσματα αυτοσυγκράτησης, αποδεικνύοντας ότι πλέον είναι εμφανές ότι αυτή η προσέγγιση απέτυχε. 
• «Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία δεν θα ανεχτεί την αδράνεια και την απουσία αντίδρασης από πλευράς του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά και του Γενικού Γραμματέα». 
• Κανένα Δυτικό μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν έχει καταθέσει αίτημα για συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, γεγονός που «αναδεικνύει τα δύο μέτρα και δύο σταθμά» των Δυτικών χωρών. «Δεν βρίσκουν το κουράγιο να καλέσουν συνεδρίαση για έναν θέμα που έχει άμεση επίπτωση στην διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» ενώ επιμένουν να καλούν συνεδριάσεις για την Ουκρανία με κάθε πρόσχημα και να επιβάλλουν τριμηνιαίες συνεδριάσεις για την Συρία, επιτιθέμενοι στην Συριακή κυβέρνηση. 
• Ανέδειξε την υποκρισία της Δύσης, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τις δηλώσεις της Προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία καταδίκαζε τις Ρωσικές επιθέσεις σε πολιτικές υποδομές στην Μαριούπολη («οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την παρούσα κατάσταση»), ενώ τώρα δεν βρίσκει κουβέντα να πει για τους βομβαρδισμούς και την πολιορκία που διεξάγει το Ισραήλ και απλά «στέκεται στο πλευρό του Ισραήλ». 

Τέλος περιέγραψε το σχέδιο που ψηφίσματος που καταθέτει η Ρωσία για το Σ.Α., το οποίο κινούνταν στα εξής βασικά σημεία:

• Άμεση ανθρωπιστική εκεχειρία, για να προληφθεί περαιτέρω κλιμάκωση. 
• Ανεμπόδιστη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. 
• Καταδίκη όλων των μορφών βίας και τρομοκρατίας. 
• Άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων. 

Αφού επεσήμανε ότι η Ρωσία καταθέτει το σχέδιο ψηφίσματος και το θέτει στην διάθεση των μελών του Σ.Α. για σχόλια και τυχόν τροποποιήσεις, τόνισε ότι η Ρωσία διατηρεί σχέσεις και με τις πλευρές και διατίθεται να λειτουργήσει διαμεσολαβητικά, αλλά δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι αποτελεί ιστορικό δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, κάτι που επιβεβαιώνεται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της ΓΣ του ΟΗΕ. 

Σε ερώτημα για την απουσία αναφοράς στην Χαμάς στο σχέδιο ψηφίσματος, τόνισε ότι «το ψήφισμα έχει ανθρωπιστικό χαρακτήρα, και όχι πολιτικό, όμως αναφέρει την καταδίκη της τρομοκρατίας». 

Το Συμβούλιο Ασφαλείας συνεδριάζει στις 16/10, δύο μέρες μετά την παρουσίαση του σχεδίου ψηφίσματος. 

Το ψήφισμα απορρίπτεται καθώς δεν συγκεντρώνει την απαραίτητη πλειοψηφία των 9 ψήφων. 

Το στηρίζουν με την ψήφο τους Ρωσία, Κίνα, Γκαμπόν, Μοζαμβίκη και ΗΑΕ. 

Απέχουν Αλβανία, Βραζιλία, Γκάνα, Εκουαδόρ, Ελβετία και Μάλτα. 

Ενώ καταψηφίζουν οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και Ιαπωνία. 

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν συγκεντρώνονταν οι 9 θετικοί ψήφοι, το ψήφισμα δεν θα μπορούσε να εγκριθεί καθώς τρία μόνιμα μέλη του ΣΑ με δικαίωμα βέτο (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) είχαν καταψηφίσει. 

Η βασική κριτική που άσκησαν οι ΗΠΑ, μπορεί να συμπυκνωθεί στα λόγια της Αντιπροσώπου τους στον ΟΗΕ, Linda Thomas-Greenfield:

«Το ψήφισμα της Ρωσίας, που προωθήθηκε χωρίς προηγούμενες διαβουλεύσεις, δεν κάνει ούτε μια αναφορά στην Χαμάς – καμία. Αποτυγχάνοντας να καταδικάσει την Χαμάς, η Ρωσία καλύπτει μια τρομοκρατική ομάδα που βιοπραγεί εναντίον αθώων πολιτών. Είναι εξοργιστικό, είναι υποκριτικό και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με κανέναν τρόπο. 

Συνάδελφοι, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να υποστηρίξουν το ψήφισμα της Ρωσίας- που αγνοώντας την τρομοκρατία της Χαμάς, ατιμάζει τα θύματα. Συμφωνούμε ότι το Συμβούλιο πρέπει να δράσει, αλλά πρέπει να το κάνουμε σωστά. Και θα εργαστούμε με τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου προς αυτήν την κατεύθυνση. 

Συνάδελφοι, η μεγάλη πλειοψηφία των οικογενειών στην Γάζα υποφέρουν λόγω λαθών που δεν είναι δικά τους. Όπως είπα, η Χαμάς πυροδότησε την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Και δεν μπορούμε το Συμβούλιο να μεταθέσει, αδίκως, την ευθύνη στο Ισραήλ και να αθωώσει την Χαμάς για τις δεκαετίες της αγριότητάς της. Τελεία και παύλα.»

Από τα λόγια της Αντιπροσώπου των ΗΠΑ, φαίνεται να αποτελεί βασικό σημείο απόρριψης του ψηφίσματος η απουσία οποιασδήποτε ονομαστικής αναφοράς στην Χαμάς και στις ενέργειες της, καθώς και η οποιαδήποτε απόδοση ευθυνών στο Ισραήλ, για την ανθρωπιστική κρίση στην Γάζα. 

Η Δεύτερη Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας: ο πλανήτης εναντίον των ΗΠΑ…

Μετά τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου και την έκτακτη σύγκληση που υποβάλλεται Τρίτη βράδυ (ώρα Ελλάδος), η Βραζιλία παίρνει την πρωτοβουλία, έπειτα από προτροπή κι άλλων μελών του ΣΑ, να καταθέσει σχέδιο ψηφίσματος, προχωρώντας σε διαβουλεύσεις με όλα τα μέλη του Σ.Α.

Κατατίθεται λοιπόν ένα ψήφισμα που:

• Καταδικάζει ρητά την Χαμάς και συγκεκριμένα αναφέρεται στις «ειδεχθείς ενέργειες τρομοκρατίας της Χαμάς και την αιχμαλωσία πολιτών», των οποίων ζητά «την άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση» 
• Υπενθυμίζει σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (χωρίς καμία ρητή αναφορά σε συγκεκριμένες πράξεις, πέραν των προηγούμενων για την Χαμάς) την ανάγκη τήρησης του Διεθνούς Δικαίου περί προστασίας των αμάχων, των πολιτικών υποδομών και του προσωπικού ανθρωπιστικών οργανισμών και υπηρεσιών 
• Απευθύνει κάλεσμα για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα 
• Τονίζει ότι πρέπει να επιβληθούν  ανθρωπιστικές καταπαύσεις πυρός, και να δημιουργηθούν ανθρωπιστικοί διάδρομοι, χωρίς όμως να θέτει ζήτημα εκεχειρίας 
• Επισημαίνει την ηθική υποχρέωση για αποκατάσταση της πρόσβασης των κατοίκων της Γάζας σε ρεύμα, νερό, τροφή και ιατρικές προμήθειες, 
• Τέλος τονίζει την ανάγκη προστασίας των αμάχων από εξαναγκαστικές εκτοπίσεις, από την στιγμή που δεν υφίστανται οι όροι για ασφαλή μετεγκατάσταση. 

Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που θα βρει το παραπάνω σχέδιο ψηφίσματος μεροληπτικό υπέρ των Παλαιστινίων. Αντίθετα, η απουσία ρητής αναφοράς στους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς αμάχων (μια μέρα μετά το νοσοκομείο στην Γάζα, αλλά και τους προηγούμενους βομβαρδισμούς αμάχων που προηγήθηκαν, ανάμεσα τους και σχολείο της UNRWA), μπορεί να θεωρηθεί μεροληπτική αποσιώπηση υπέρ του Ισραήλ.

Το γεγονός αυτό οδήγησε ακόμα και παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ, όπως η Γαλλία ή πολύ περισσότερο, η Βρετανία, να μην καταψηφίσουν, με την Γαλλία να ψηφίζει υπέρ και την Βρετανία να απέχει. Ο ισορροπημένος χαρακτήρας του ψηφίσματος, μπορεί να συμπυκνωθεί στα όσα δήλωσε ο Αντιπρόσωπος της Βρετανίας:

«Το κείμενο ορθά καταδικάζει τις φρικτές επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτώβρη, τονίζοντας την σημασία να διασφαλιστεί ανθρωπιστική δίοδος και προστασία των αμάχων, ενώ επισημαίνει την κοινή προτεραιότητα των μελών του Συμβουλίου στην πρόληψη της κλιμάκωσης της σύγκρουσης σε περιφερειακό επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά το κείμενο θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο στο εγγενές δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα και αγνοεί το γεγονός ότι αθώοι Παλαιστίνιοι χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες». 

Αναδεικνύεται ξεκάθαρα από την Βρετανική τοποθέτηση, ότι επιτεύχθηκαν οι προθέσεις της Βραζιλιάνικης αντιπροσωπείας : «Δείχνοντας καλή πίστη στις διαφορετικές- συχνά αντιτιθέμενες- θέσεις, η επικέντρωση μας ήταν και παραμένει η κρίσιμη ανθρωπιστική κατάσταση στην Γάζα. Μας καθοδήγησε ο πολιτικός ρεαλισμός, αλλά ήμασταν διαρκώς επικεντρωμένοι στην επιτακτικότατα της ανθρωπιστικής κατάστασης». 

Κι όμως! Οι  ΗΠΑ οι ΗΠΑ καταψήφισαν, κάνοντας χρήση του βέτο που διαθέτουν ως μόνιμος μέλος τους ΣΑ. 

Πριν δούμε όμως την επιχειρηματολογία καταψήφισης από τις ΗΠΑ, αξίζει αναφορά στις δυο τροποποιήσεις που πρότεινε η Ρωσία, καθώς όπως ανέφερε ο Αντιπρόσωπος της στο ΣΑ  «έχει εξαντληθεί, πλέον, κατά πολύ το περιθώριο χρόνου για διπλωματικές λεκτικές μεταφορές». Οι τροποποιήσεις ήταν δύο και αφορούσαν: 

1. Καταδίκη του άκριτου βομβαρδισμού αμάχων και υποδομών στην Γάζα, αλλά και του αποκλεισμού και της πολιορκίας που έχει επιβληθεί ενάντια της. Την υπερψήφισαν Ρωσία , Γκαμπόν, Βραζιλία, ΗΑΕ, Κίνα, Μοζαμβίκη. Απείχαν: Βρετανία, Γαλλία, Αλβανία, Μάλτα, Γκάνα, Ιαπωνία, Εκουαδόρ, Ελβετία. Καταψήφισαν: ΗΠΑ

1. Επιβολή άμεσης, πλήρους και με διάρκεια, ανθρωπιστικής εκεχειρίας. Υπερψήφισαν: Ρωσία, Γκαμπόν, Βραζιλία, Κίνα, ΗΑΕ, Μοζαμβίκη, Ελβετία. Απείχαν: Βρετανία, Γαλλία, Αλβανία, Μάλτα, Γκάνα, Ιαπωνία, Εκουαδόρ. Καταψήφισαν: ΗΠΑ

Υπενθυμίζουμε ότι η Συνεδρίαση στις 18/10, διεξάγεται μετά τον βομβαρδισμό του νοσοκομείου Αλ-Αχλί στην Γάζα. Είναι εμφανές ότι ο βομβαρδισμός πίεσε ακόμα και μόνιμα μέλη (Βρετανία, Γαλλία). Με αποτέλεσμα να αλλάξουν την στάση που είχαν κρατήσει στο ψήφισμα της Ρωσίας και να μην ακολουθήσουν τις ΗΠΑ. Το γεγονός από μόνο του βοηθάει να γίνει κατανοητή η εκστρατεία παραπληροφόρησης που συντονίζει το Ισραήλ, και στοχεύει στο αποπροσανατολισμού από το έγκλημα που διαπράχθηκε με τον βομβαρδισμό και ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μας σειράς άλλων εγκλημάτων. 

Αξίζει επίσης να παρατηρήσουμε ότι η εκστρατεία παραπληροφόρησης και δημιουργίας «ομίχλης πολέμου» έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά, ώστε να καταλαγιάσει ο αχός από επόμενα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστική η σιωπή που επικρατεί μετά τον βομβαρδισμό της εκκλησίας του Αγίου Πορφυρίου.

Συνεχίζοντας για τις εξελίξεις στο ΣΑ, είναι εύλογο να προκύπτει η εξής απορία. 

Γιατί οι ΗΠΑ καταψήφισαν αφού δεν εγκρίθηκαν οι τροποποιήσεις της Ρωσίας και αφού η το ψήφισμα της Βραζιλίας καταδίκαζε ρητά την Χαμάς, χωρίς καμία συγκεκριμένη αναφορά για ευθύνες του Ισραήλ για τις δολοφονίες αμάχων, πέρα από την γενικόλογη προτροπή προς όλα τα μέρη για προστασία των αμάχων, και αφού δεν έθετε θέμα μόνιμης εκεχειρίας (πέραν από ανθρωπιστικές παύσεις; Δεν απαντήθηκαν όλες οι αιτιάσεις που είχαν προβάλει δύο μέρες όταν καταψήφιζαν την πρόταση της Ρωσίας; Δεν φαίνεται αυτό και από την στάση που κράτησαν Γαλλία και Ιαπωνία, υπερψηφίζοντας, και η Βρετανία, απέχοντας;

Ας αφήσουμε την Αντιπρόσωπο των ΗΠΑ να μας πει:

«Συνάδελφοι, οι ΗΠΑ είναι απογοητευμένες για το γεγονός ότι αυτό το ψήφισμα δεν κάνει αναφορά στο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα. Όπως κάθε έθνος στον κόσμο, το Ισραήλ έχει το εγγενές δικαίωμα της αυτοάμυνας, όπως περιγράφεται στο άρθρο 51 της Χάρτας του ΟΗΕ. Μετά από προηγούμενες τρομοκρατικές επιθέσεις από ομάδες όπως η Αλ-Κάιντα ή το ISIS, αυτό εδώ το Συμβούλιο επανεπιβεβαίωσε αυτό το δικαίωμα. Το ίδιο θα έπρεπε να είχε κάνει και αυτό εδώ το κείμενο. 

[…]

Ας είμαστε σαφείς: οι ενέργειες της Χαμάς προκάλεσαν την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα. Και η Χαμάς προκάλεσε πολύ μεγάλο και αχρείαστο πόνο, θάνατο και καταστροφή. Κάθε κράτος- μέλος οφείλει να καταδικάσει την Χαμάς. Και κάθε κράτος- μέλος οφείλει να απευθύνει κάλεσμα στην Χαμάς να σταματήσει το μπαράζ επιθέσεων με ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ. Αυτό που λέω δεν είναι κάτι σύνθετο. Δεν είναι αμφιλεγόμενο. Είναι το απολύτως απαραίτητο. 

Με λίγα λόγια, αυτό που δηλώνουν οι ΗΠΑ είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανθρωπιστική βοήθεια, οργανωμένη από τον ΟΗΕ, εάν πρώτα δεν αναγνωριστεί το “δικαίωμα του  Ισραήλ” να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του εναντίον της Γάζας! Για τις οποίες επιχειρήσεις εξάλλου, και την καταστροφή που προκαλούν, δεν φέρει καμία ευθύνη, αφού για όλα φταίει η Χαμάς!

Ο εξωφρενικός χαρακτήρας αυτής της επιχειρηματολογίας αναδεικνύει ότι οι ΗΠΑ δεν είναι ούτε στο ελάχιστο διατεθειμένες να ασκήσουν την οποιαδήποτε πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει τις σφαγές. Το αντίθετο: πιέζουν τους πάντες να αναγνωρίσουν το δικαίωμα του Ισραήλ στον βομβαρδισμό αμάχων, ως προϋπόθεση για να δοθεί ανθρωπιστική βοήθεια στους αμάχους! Εξάλλου, αυτός είναι και ο λόγος που από τα 20 βέτο των ΗΠΑ στο ΣΑ από το 1990, τα 17 αφορούν το Παλαιστινιακό ζήτημα και την μονομερή υπεράσπιση του Ισραήλ. 

Και όλα αυτά, οφείλουν να είναι στο μυαλό, όταν την επόμενη φορά θα δείτε κάποιον να αναγνωρίζει το “δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα “: είναι το μάντρα που η σιωνιστική hasbara έχει επιβάλλει να απαγγέλλεται μετά από κάθε αποτρόπαια πράξη που διαπράττουν οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής.

Συμπέρασμα: το δικαίωμα της αυτοάμυνας, ως νομιμοποίηση του δικαιώματος του Ισραήλ στην εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων.

Η οποιαδήποτε αναφορά στην Hasbara, ως στοιχείο κριτικής στην αφήγηση που αναπτύσσει το Ισραήλ, συνοδεύεται από κατηγόριες για αντισημιτισμό. Δεν έχει κάποιο νόημα να αντικρουστούν αυτές οι κατηγορίες εκ των προτέρων, καθώς εξαπολύονται ούτως ή άλλως. 

Έχει αξία όμως, να παραθέσουμε δυο αποσπάσματα για το ζήτημα από υπεράνω πάσης υποψίας πηγές. 

Το πρώτο προέρχεται από τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Σαουδική Αραβία, Charles Freeman. Ο Freeman είναι πλέον Ισόβιο μέλος του ΔΣ του Atlantic Council, του think tank του ΝΑΤΟ. Είχε επιλεγεί από την κυβέρνηση Ομπάμα για την θέση του Διευθυντή Μυστικών Υπηρεσιών (Director of National Intelligence), θέση από την οποία θα ήταν επί της ουσίας επικεφαλής όλων των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ. Τελικά η τοποθέτηση του δεν προχώρησε μετά από αντιδράσεις του Ισραήλ και υποστηρικτών του για αντι-Ισραηλινές τοποθετήσεις του: 

«Το Ισραήλ είναι μια μικρή χώρα, περικυκλωμένη από εχθρούς και εξαρτημένη από διαρκή βοήθεια και στρατιωτική υποστήριξη από τις ΗΠΑ. Άσχετα από τον τρόπο που μπορεί κανείς να αξιολογεί την σοφία των πολιτικών που αναπτύσσει το Ισραήλ, ή την έλλειψη της, δεν αποτελεί έκπληξη ότι, σε αυτό το πλαίσιο, το Ισραήλ έχει ανοίξει τον δρόμο της κατανόησης της σημασίας του πολέμου της πληροφορίας και έχει αναπτύξει νέες μεθόδους για να τον διεξάγει. Τον δρόμο που άνοιξε το Ισραήλ, θα τον ακολουθήσουν και άλλοι. 

Ο Αισχύλος έλεγε “στον πόλεμο, η πρώτη απώλεια είναι η αλήθεια”. Αλλά, τι γίνεται όταν η αλήθεια είναι εύπλαστη, αναπλάσιμη και ψηφιοποιημένη, ένας καθ’ όλα συμμετέχων στον πόλεμο; Στον σύγχρονο πόλεμο, ο έλεγχος του πληροφοριακού περιβάλλοντος μπορεί να είναι εξίσου σημαντικός με τον έλεγχο του πεδίου της μάχης. Η Ισραηλινή ιδέα της hasbara αποτελεί ένα μοντέλο για το πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί στην ψηφιακή εποχή. Αξίζει περαιτέρω μελέτη.»

Κι αν ο πρώην πρέσβης δεν μπορεί να είναι ύποπτος για αντι-ιμπεριαλιστικά αισθήματα, ας μην αφήσουμε την κριτική που του άσκησε το Ισραήλ, να θολώσει τις αξιολογήσεις του για την ισραηλινή προπαγάνδα. 

Για αυτό ας τελειώσουμε με μια ανοιχτά φιλο-ισραηλινή περιγραφή της hasbara, από την μη κερδοσκοπική οργάνωση «The Truth about Israel». Ιδρυτής της είναι ο Danny Ayalon, πρώην πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ (2002-2006), πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ (2009-2013), πρώην βουλευτής και είχε διατελέσει σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής τριών ισραηλινών πρωθυπουργών (Ariel Sharon, Ehud Barak, και Benjamin Netanyahu), ενώ to 2011 είχε ανακηρυχθεί από το Foreign Policy Magazine, ο πλέον επιδραστικός διπλωμάτης στον πλανήτη. 

Ας δούμε πως το «Truth abou Israel» περιγράφει τους στόχους της hasbara, την οποία περιγράφει ως τον «εβραϊκό όρο για την υποστήριξη του Ισραήλ και της δημόσια διπλωματία του, το Ισραηλινό PR (Δημόσιες σχέσεις)». 

 «Πως μπορεί να κερδηθεί η Χασμπάρα;

Για να κερδηθεί η Χασμπάρα, πρέπει να ακολουθούνται 4 αρχές:

1)Επικέντρωση στο κεντρικό μήνυμα- η γη του Ισραήλ ανήκει στον Εβραϊκό λαό, όσο και ο εβραϊκός λαός ανήκει σε αυτήν τη γη. Ο Εβραϊκός λαός έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού για ένα εβραϊκό κράτος στην ιστορική τους πατρίδα. Αυτό είναι γεγονός είναι αδιάψευστο και επιβεβαιώνεται από ιστορικά δεδομένα και αρχαιολογικές ανακαλύψεις. Το Ισραήλ είναι διατεθειμένο, σε αντίθεση με κάθε άλλο έθνος στον κόσμο, να δώσει τμήμα της πατρίδας του ώστε να δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος, ένας κράτος που δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Θα συνεχίσει να επιζητεί την ειρήνη, από την στιγμή που διασφαλίζεται το μέλλον και η ασφάλεια του.

2) Διάλυση των ψεμάτων, λέγοντας και επαναλαμβάνοντας την αλήθεια. Γρήγορες απαντήσεις σε ζωντανό χρόνο σε κάθε ψέμα και κατηγορία των παλαιστίνιών. 

3) Προληπτική δράση και όχι απλά αντίδραση. Ενεργητική συζήτηση ζητημάτων που αφορούν τα εβραϊκά δικαιώματα και τα δίκαια των εβραίων. Ανάδειξη της Ισραηλινής κοινωνίας ώστε να φανεί ο δημοκρατικός χαρακτήρας της, ο πλουραλισμός της, τα ανθρώπινα δικαιώματα της, η καινοτομία και η δημιουργικότητα της, η συμβολή της στον πλανήτη και ταχεία κινητοποίηση για την παροχή αρωγής σε λαούς και έθνη που έχουν ανάγκη, όπως στην Αϊτή μετά τον σεισμό και στην Ιαπωνία μετά το τσουνάμι. 

4) Χρήση των social media για την δημιουργία όγκου πληροφοριών, ώστε να φθάσει σε κρίσιμη μάζα ανθρώπων και να γνωρίσουν το Ισραήλ απευθείας, και όχι μέσα από τα προκατειλημμένα μάτια των εχθρών του.»

Τα παραπάνω είναι χρήσιμα στον πόλεμο πληροφορίας που εξελίσσεται. Εξάλλου, αυτός ο πόλεμος, όσο ουδέτερα και να περιγράφεται, έχει έναν αντικειμενικό στόχο, όπως τονίζει ο Dr. Emad Moussa, Παλαιστίνιο-Βρετανός αναλυτής και ερευνητής:

«Επειδή το Ισραήλ δεν μπορεί να κάνει εθνοκάθαρση στους Παλαιστινίους όπως το 1948, αναμένει από τους Παλαιστίνιους να “καθίσουν ήσυχοι”: να παραμείνουν απλά παθητικοί και να αποδεχτούν την κατοχή και όλες τις τρομερές συνέπειες της, ως γεγονότα φυσιολογικής ύπαρξης. Η αποτυχία τους να συμμορφωθούν έχει ως άμεση επίδραση την ταύτιση τους με τρομοκράτες και επισύρει βίαιη αλλά “νόμιμη” Ισραηλινή αντίδραση, υπό το δόγμα της “αυτοάμυνας”».