«Αυτός είναι ο πόλεμος μεταξύ των υιών του φωτός και των υιών του σκότους», Μπίμπι Νετανιάχου, προς το παρόν πρωθυπουργός του Ισραήλ

Το Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ, το δικαστήριο του σώματος που εκπροσωπεί κάθε κράτος του πλανήτη, και γι’ αυτό συνήθως είναι έρμαιο πολιτικών πιέσεων και εκβιασμών των ισχυρών εις βάρος των αδυνάτων, αποφάσισε, με ψήφους 15-2, ότι στη Γάζα είμαστε απέναντι σε μια «plausible case of genocide», εύλογα θεωρούμενη ως υπόθεση Γενοκτονίας του Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων, όπως ακριβώς ανέπτυξε, στην ακροαματική διαδικασία, η Νότιος Αφρική. Ο χαρακτηρισμός “εύλογα θεωρούμενη ως υπόθεση Γενοκτονίας” επιβάλλει σε όλα τα κράτη μέλη του ΟΗΕ να χαρακτηρίζουν έτσι τις πράξεις του Ισραήλ. Τα περί αυτοάμυνας πήγαν σούμπιτα στον κάλαθο των αχρήστων.

Το δικαστήριο απέρριψε, επίσης, *όλες* τις “θέσεις” που παρουσίασε το Ισραήλ. Και εξέδωσε έκτακτη απόφαση προληπτικών μέτρων, ακριβώς γι’ αυτό: γιατί, όπως και στην περίπτωση των Ροχίγκιε, θεωρεί ότι είμαστε απέναντι σε μια γενοκτονία, μετά την πρώτη εξέταση των στοιχείων, κι αυτή πρέπει να μην ολοκληρωθεί.

Επίσης, αποδέχθηκε – και έβαλε τη σφραγίδα της έγκρισής του- σε όλους τους τραγικούς αριθμούς, που κάποιοι αμφισβητούσαν: των θανάτων, των αγνοουμένων, των αναπήρων και τραυματιών, των προσφύγων. Κατέγραψε την πείνα, τη δίψα, την καταστροφή των υγειονομικών υποδομών, την καταστροφή των σχολείων, των κατοικιών. Αναγνώρισε την δεύτερη Νάκμπα. Και αποφάσισε μέτρα, γιατί αναγνώρισε ότι βρισκόμαστε έναντι μιας εξελισσόμενης γενοκτονίας, prima facie.

Κοινώς, το δικαστήριο εξήγησε, με νομικούς όρους, στο Μπίμπι Νετανιάχου και τον ακροδεξιό εσμό που κυβερνάει το Ισραήλ, ότι τους “υιούς του σκότους” τους βλέπουν κάθε πρωί στον καθρέφτη.

Το δικαστήριο, λοιπόν, μας παρέδωσε ένα μεγάλο όπλο. Έδειξε τον ένοχο, ονομάτισε ως “εύλογα θεωρούμενη ως υπόθεση Γενοκτονίας” όσα συμβαίνουν στη Γάζα, και ουσιαστικά κάλεσε τα μέλη του ΟΗΕ να αποφασίσουν και εφαρμόσουν μέτρα που θα οδηγήσουν το Ισραήλ, με τη σειρά του, να υποταχτεί στην απόφαση και που αποτελούν περιγραφή εκεχειρίας, κατάπαυσης του πυρός, κι ας μην την κατονομάζουν.

Ήδη, αρκετά κράτη και συνασπισμοί κρατών αναγνωρίζουν ότι η απόφαση είναι δεσμευτική για αυτούς. Ήδη, το θέμα οδηγείται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ: «Η Μόνιμη Αποστολή της Αλγερίας στον ΟΗΕ έλαβε οδηγίες από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να ζητήσει άμεση σύγκλιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την εφαρμογή της απόφασης που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο σχετικά με τα προσωρινά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Ισραηλινή κατοχή», ανακοινώθηκε αμέσως μετά την απόφαση. Ήδη ο μεγάλος σύμμαχος του Ισραήλ, οι ΗΠΑ, βρίσκονται αντιμέτωπες με την μεγαλύτερη πίεση που έχουν δεχθεί από την αρχή της γενοκτονίας. Κι επειδή οι ΗΠΑ στέλνουν όπλα και πυρομαχικά στο Ισραήλ, και μόνον μια απόφαση που θα οδηγήσει έστω στον περιορισμό των εξοπλισμών αυτών, είναι σημαντική. Ανοίγει, επίσης, η πόρτα ώστε να τεθεί εκτός ΟΗΕ το Ισραήλ, όπως έχει γίνει με άλλα κράτη παλαιότερα, να γίνει πλήρες μέλος η Παλαιστίνη, να διωχθούν από το δικαστήριο οι ηγέτες του Ισραήλ ως οι εγκληματίες που είναι, και, επειδή δεν πειράζει να ονειρευόμαστε μέχρι τέλους, να δούμε το Μπίμπι να πεθαίνει σε ένα κελλί φυλακής, όπως του αξίζει. Ή μπορεί να μη γίνει και τίποτε από όλα αυτά. Εξαρτάται από μας, από τη διεθνή πίεση από τα κάτω. Υποχρεωτικά, τώρα πια, οι από πάνω οφείλουν, βάσει των διεθνών τους υποχρεώσεων, να μας ακούσουν.

Το δικαστήριο μας παρέδωσε ένα μεγάλο όπλο, το ξαναγράφω. Που πρέπει άμεσα να το χρησιμοποιήσουμε. Με πορείες και διαδηλώσεις συνέχεια και παντού. Με πίεση στα συνδικαλιστικά μας όργανα και τους συλλόγους μας για ανακοινώσεις αλλά και για χρηματοδότηση των αντιστοίχων οργάνων των Παλαιστινίων – ομολογώ, εδώ σκέφτομαι ειδικά για τους δημοσιογράφους που έχουν απομείνει ζωντανοί, αυτούς που κρατούν στα χέρια τους και συνεχίζουν να καταγράφουν τις αποδείξεις της γενοκτονίας, αυτές που το δικαστήριο ζήτησε να προστατευθούν. Με ενίσχυση των σωματείων των ναυτεργατών που αρνούνται, ανά τον κόσμο, να συμπράξουν στο έγκλημα: οι διαμαρτυρίες και πρακτικές τους ενάντια στον εξοπλισμό του Ισραήλ τώρα μπορούν να γίνουν κρατική πολιτική, με το νόμο.

Όταν η ΕΕ ανακοινώνει πως «οι εντολές του Διεθνούς Δικαστηρίου είναι δεσμευτικές για τα μέρη, που πρέπει να συμμορφωθούν με αυτές. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει την πλήρη, άμεση και αποτελεσματική εφαρμογή τους», αυτό, με τη δική μας συνεχιζόμενη πίεση, μπορεί να μεταφραστεί και σε εμπάργκο κάθε όπλου και αγαθού προς την χώρα – γενοκτόνο, επιβολή κυρώσεων, διακοπή διπλωματικών σχέσεων… Τίποτε από αυτά δε θα γίνει αν εμείς δεν είμαστε στο δρόμο. Τίποτε από αυτά δε θα γινόταν πιο προσιτό αν δεν υπήρχε η απόφαση του δικαστηρίου.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στην Ιρλανδία, την πιο φιλική προς την Παλαιστίνη χώρα της ΕΕ, η οποία όμως, παρά τις τεράστιες πιέσεις από τα κάτω και από την αντιπολίτευση, δεν αποφάσισε να στηρίξει στο δικαστήριο την Νότιο Αφρική. Χθες, αμέσως μετά την απόφαση, το κόμμα της αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Σιν Φέιν, υπέβαλε νέα πρόταση προς την κυβέρνηση, ζητώντας η Ιρλανδία να υποστηρίξει την Νότιο Αφρική στο Δικαστήριο, απο δω και πέρα. Είχε απορριφθεί το προηγούμενο αίτημά τους, όμως η απόφαση υποχρεώνει πια την κυβέρνηση του Λίο Βαραντκαρ να επανεξετάσει το θέμα, και αυτή τη φορά δυσκολα θα αγνοήσει την λαϊκή ετυμηγορία: ο λαός της Ιρλανδίας είναι ενωμένος στο ζήτημα.

Το φως, που πάντα έρχεται από τα κάτω, έχει και τώρα τη δύναμη να διαλύσει το σκοτάδι. Με δουλειά πολύ, πίεση, συντονισμό. Και με ένα μεγάλο όπλο παραπάνω. H απόφαση του Δικαστηρίου είναι νομική νίκη για τη Ν. Αφρική και τους Παλαιστινίους αλλά δε θα σταματήσει τη σφαγή. Τη σφαγή μπορούμε να τη σταματήσουμε μόνο εμείς. Γιατί εμείς, το παγκόσμιο εμείς, είμαστε και πίσω από την απόφαση του δικαστηρίου.