της Γεωργίας Κριεμπάρδη
Από τα ξημερώματα της Πέμπτης έχει εισβάλλει η Ρωσία στην Ουκρανία, μετά από αίτημα των ηγεσιών των δύο λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς, τις οποίες και αναγνώρισε, ενώ οι επιθέσεις συνεχίζονται σε Κίεβο κι άλλα μέτωπα. Ένας δάσκαλος στην Κρήτη θεώρησε πιο σημαντικό να εξηγήσει στα παιδιά τι σημαίνει πραγματικά ο πόλεμος, αφιερώνοντας την Παρασκευή (25/2) σε αυτό, αντί του κανονικού προγράμματος.
«Υπήρχαν ερωτήσεις από την Πέμπτη» θα πει στο ΤΡΡ ο Άρης, που αποφάσισε την επόμενη μέρα να μιλήσει στα παιδιά για τον πόλεμο, στη θέση του «γλώσσα-γλώσσα-μαθηματικά…». «Μπήκα το πρωί στην τάξη και τους είπα πως είναι μια ιστορική μέρα και “μετά από χρόνια, μαθητές όπως εσείς θα τη μαθαίνουν από τα σχολικά βιβλία”. Τους εξήγησα πως δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε» εξηγεί, μιλώντας στο ΤΡΡ.
«Όλα τα παιδιά ήξεραν τι συνέβαινε. Κάνουμε μια εισαγωγική κουβέντα για τον πόλεμο γενικά, όπου υπήρχαν ερωτήσεις ποιοι το ξεκίνησαν κλπ. Επειδή είναι ευαίσθητη ηλικία, τους είπα ότι “η δουλειά μας δεν είναι να κρίνουμε, ούτε είμαστε πολιτικοί, έχουμε μια κατάσταση ανάμεσα σε δύο δυνατές χώρες όπου μπλέκονται κι άλλοι από πίσω”». Ο Άρης μεταφέρει αυτολεξεί όσα ειπώθηκαν στη συνέχεια από τα παιδιά. «Κύριε, πίσω είναι οι Αμερικάνοι», «το κάνουν για τα πετρέλαια»… Και κάπου εκεί στη συζήτηση άρχισε να γυρίζει στο κεφάλι μου ο στίχος «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».
Ο Άρης τους μίλησε για τους πολέμους που γίνονται για το συμφέρον των πλουσίων και την πληρώνει ο κόσμος. Τους έδειξε στον χάρτη πώς εκτυλίσσεται η κατάσταση και τους εξήγησε πως οι άνθρωποι δεν έχουν να χωρίσουν κάτι. «Στο τέλος, προκαλείται πόνος, δυστυχία.. Παιδιά που αντί να πηγαίνουν σχολείο, κρύβονται σε καταφύγια… Κατατρεγμένοι».
Τα παιδιά έδειχναν εμφανώς να αγωνιούν για το αν η Ελλάδα κινδυνεύει. Το περίεργο είναι πως, αν και είναι μόλις 10 χρονών, γνώριζαν για τις στρατιωτικές βάσεις, τη Σούδα, το ΝΑΤΟ και την εμπλοκή της Ελλάδας. «Κάποιος είπε ότι δεν πρέπει να έχουμε άλλους άδικους πολέμους. Ρώτησα αν υπάρχουν δίκαιοι. Τα παιδιά ήξεραν πως ο πόλεμος για τα συμφέροντα των πλουσίων είναι άδικος» συμπληρώνει ο ίδιος. Ένας μαθητής με μαμά από την Ουκρανία και γιαγιά που ζει στην Οδησσό, περιέγραφε τον φόβο που ζουν εκεί οι κάτοικοι
Τους πήγε σε μια ενότητα στο βιβλίο της γλώσσας της ΣΤ’ τάξης. Μια ενότητα με τίτλο« πόλεμος και ειρήνη». Διάβασαν κείμενα, στο ανθολόγιο διάβασαν ποίηση του Ρίτσου, έβαλαν τραγούδια και ζωγράφισαν αντιπολεμικά μηνύματα. Υπό τους ήχους του Ξυλούρη και της Μπαλάντας του κυρ Μέντιου και του Σπύρου Γραμμένου με το «τι με κοιτάς», στόλισαν την τάξη με χρώμα κι έφτιαξαν μια αντιπολεμική γωνιά.
«Να μην είμαστε άνιωθοι»