Ποιος σώζει ποιον; Η κρίση ως επιχειρηματικό μοντέλο
Μία ταινία από τη βάση.

Των Leslie Franke και Herdolor Lorenz
παραγωγή KernTv

Μια ταινία για τους πραγματικούς κερδισμένους της οικονομικής κρίσης και γι αυτά που οδήγησαν ως εδώ. Μια ταινία που γεννήθηκε ως απάντηση στην φράση “πακέτα διάσωσης” που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο της Γερμανίας. Οι Φράνκε και Λόρεντς, ζευγάρι κινηματογραφιστών απο το Αμβούργο, έθεσαν το εξής ερώτημα “Ποιος τελικά σώζει ποιον στην κρίση; Σώζουν οι Γερμανοί τους νότιους, ή μήπως όλοι μαζί οι πολίτες της Ευρώπης διασώσαμε και εξακολουθούμε να διασώζουμε τις μεγάλες διεθνείς τράπεζες;”

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με οικείες εικόνες από την Ελλάδα της περιόδου 2013-14 πριν περάσει στο πιο ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό κομμάτι: στην περιγραφή της τρομακτικής απάτης με τα τοξικά δάνεια στην Ισπανία, που πυροδότησε το μαζικό κίνημα κατά των εξώσεων και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα. Εν συνεχεία ο φακός των Φράνκε και Λόρεντς ανακαλύπτει τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο οι Ιρλανδοί μασκαρεύουν τα κλειστά μαγαζιά ωραιοποιώντας το δικό τους δράμα και μας μεταφέρει στις ΗΠΑ, όπου το δικαίωμα στην δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση έχει προ πολλού μετατραπεί σε δικαίωμα πρόσβασης σε φοιτητικά δάνεια.

Τα παραδείγματα ιδιωτικού και δημόσιου υπερδανεισμού που συμπλέκονται στην ταινία έχουν όλα εναν κοινό παρονομαστή. Προκλήθηκαν εξαιτίας της ηθελημένα απερίσκεπτης συμπεριφοράς τραπεζών, που γνώριζαν ότι όταν η περίοδος του επιθετικού δανεισμού παρέλθει και η φούσκα σκάσει, μπορούν να προστρέξουν για βοήθεια στα δημόσια ταμεία. Και όταν τα κράτη λυγίσουν από το βάρος, οι εκπρόσωποι της χρηματοπιστωτικής ελίτ υποδεικνύουν ότι το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος κοστίζει πολύ και πρέπει να καταργηθεί. Περισσότερο από δεκάδες ρεπορτάζ, μας βοηθάει να κατανοήσουμε τι συμβαίνει η αποστροφή του Μάριο Ντράγκι “Το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο κοστίζει πολύ και πρέπει να καταργηθεί”. Ο Ντράγκι χρησιμοποιεί την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα ως όπλο για να πνίξει οποιαδήποτε φωνή αντιτίθεται στον στόχο αυτό.

Η ταινία περιγράφει την μάχη που έδωσε το 1999 ο τότε υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, Οσκαρ Λαφονταίν για την επιβολή capital controls και υπογραμμίζει ότι οι κεφαλαιακοί έλεγχοι είναι ένα από τα λιγοστά εργαλεία των δημοκρατιών απέναντι στους κερδοσκόπους. Με την επιβολή capital controls κατόρθωσε η Ισλανδία να διασώσει μέρος της οικονομίας της, όταν ο τραπεζικός της κλάδος, που είχε διογκωθεί στο 10πλάσιο του ΑΕΠ της κατέρρευσε σε μία νύκτα, τον Οκτώβριο του 2008. Στην ταινία περιγράφονται τα μέτρα που έλαβε η Ισλανδία, χωρίς ωστόσο να αναφέρεται μια κρίσιμη για εμάς λεπτομέρεια του ισλανδικού δράματος: Τι έγινε όταν οι Ισλανδοί αρνηθηκαν με δημοψήφισμα να εξοφλήσουν τους ξένους πιστωτές των πτωχευμένων ισλανδικών τραπεζών; Αυτό που συνέβη είναι ότι την επόμενη ημέρα του “όχι”, οι πιστωτές επανήλθαν προσφέροντας καλύτερους όρους.

Το “Ποιος σώζει ποιον” γυρίστηκε χάρη σε χιλιάδες μικρές δωρέες ανθρώπων και οργανώσεων από όλη την Ευρώπη και προβλήθηκε για πρώτη φορά σε εκατοντάδες αίθουσες σε όλη την Ευρώπη στις 11 Φεβρουαρίου 2015. Τα γερμανικά τηλεοπτικά δίκτυα αρνούνται πεισματικά να προβάλουν όχι μόνο την αρχική εκδοχή της ταινίας, διαρκειας 103 λεπτών, που θα παρακολουθήσετε το Σάββατο στο ThePressProject, αλλά και την πιο σύντομη, τηλεοπτική εκδοχή της. Οσο όμως υπάρχει το τείχος της λογοκρισίας, τόσο θα υπάρχουν και αυτοί που την μάχονται.

https://youtube.com/watch?v=VVBP7JIrarY%3Fa%3D1