Καλησπέρα,
Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, σημαίνει πως ξέρεις να διαβάζεις. Αν καταλαβαίνεις και αυτό που λένε, τότε μπορει και να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε. Βέβαια, δεν είναι απαραίτητο να να μιλάμε την ίδια γλώσσα για να συμβεί αυτό. Πολλές φορές είναι πιο εύκολο να συνεννοηθείς με κάποιον που δεν μιλάτε ο ένας την γλώσσα του άλλου. Οπότε, ξέχνα την πρώτη παράγραφο κι ας κάνουμε μια δεύτερη προσπάθεια.
Καλησπέρα,
Πλησιάζει ο Δεκαπενταύγουστος και δεν θα ήθελα να μην εχεις επιλογή σε περίπτωση που σου τη σπάνε τα τριζόνια ή οι γρύλοι. Γι’ αυτό, έφτιαξα μια playlist, να την πάρεις, να την ακούσεις, να την βάλεις τέρμα, να ενοχλήσεις τους γύρω, να σου πετάξουν το ηχειάκι στη θάλασσα, να την βάλεις στα ακουστικά, να την αποθηκεύσεις, να στείλεις από κει που ‘ρθε ή εκεί που θα ‘θελες να πάει – και τέλος πάντων, να την ευχαριστηθείς. Τώρα, ο λόγος που σου μιλάω στον ενικό, είναι η προσπάθειά μου να σπάσει αυτή η απόσταση που δημιουργεί που δημιουργεί η απόσταση. Αλλά, μακριά κι αγαπημένοι. Πριν κλείσω αυτό το γράμμα, θέλω να θυμάσαι πως, υπάρχουμε – δεν υπάρχουμε μέχρι την επόμενη φορά, Λευτεριά στην Παλαιστίνη και Σκατά στους φασίστες.