του Δημήτρη Zερβουδάκη, Προέδρου Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος (Σ.Μ.Β.Ε.)

 

Αυτό που με τρομάζει και με θλίβει ακόμη περισσότερο λοιπόν, είναι η εξοικείωσή μας με την διαφθορά. Το γεγονός του να «λειτουργεί» ένα δημόσιο αγαθό, όπως είναι ένας οργανισμός διαχείρισης , σαν το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με την λογική και τους όρους ιδιωτικού καλλιτεχνικού γραφείου και μάλιστα με μορφή Ανώνυμης Εταιρίας, δημιουργεί ένα σοβαρότατο, απόλυτο έλλειμμα Δημοκρατίας. Πρόσθετα, είναι βέβαιο πως δημιουργεί ακόμη και αθέμιτο ανταγωνισμό, προς όλους τους επαγγελματίες στον χώρο της διοργάνωσης εκδηλώσεων και μάλιστα με την «στήριξη» και την χρηματοδότηση του Δημοσίου. Το περιβάλλον αίφνης γίνεται ασφυκτικό, απόλυτα εναρμονισμένο στις πολιτικές-κομματικές ανάγκες των εκάστοτε «διαχειριστών», η πιο σωστά των «τεχνικών της εξουσίας». Σκόπιμα τόσα χρόνια δεν τίθεται πλαίσιο λειτουργίας, το οποίο να εξασφαλίζει την ισονομία, την δημόσια διαβούλευση, μια στοιχειώδη αξιοκρατική συγκρότηση στις δομές και τέλος ένα καθεστώς ίσων ευκαιριών για όσους περισσότερο γίνεται. Η σκόπιμη, αυθαίρετη και απολύτως τεχνητή ταύτιση του πολιτισμού με τον τουρισμό, αλλά και με τον αθλητισμό, δημιουργεί ακριβώς εκείνο το υπόβαθρο, όπου ο πολιτισμός απονευρώνεται από την ουσία του, μέσα σε ένα ανομοιογενές μίγμα. Επιτρέψτε μου λοιπόν στην συνέχεια, για καθαρά χρηστικούς λόγους κατά την ροή του κειμένου των σκέψεών μου, να απευθύνομαι συμβολικά αλλά και ουσιαστικά προσωπικά, σε όλους όσους διαχειρίζονται αυτό το Δημόσιο αγαθό. Είτε αυτοί είναι αιρετοί, είτε διορισμένοι για τον σκοπό αυτό.

Ο τρόπος, κυρίες και κύριοι, με τον οποίο συνεχίζετε και επιμένετε, να αξιολογείτε τα πολιτιστικά δρώμενα, συνολικά το πολιτισμικό γίγνεσθαι, με βάση την απόδοσή τους σε χρήμα, είναι απολύτως και σκόπιμα λανθασμένος και σκοταδιστικός. Το να αξιολογείτε επίσης την ωφέλεια του πολιτισμού, ως προς την μικροπολιτική ανέλιξη, για λογαριασμό της κυρίαρχης πολιτικής παράταξης στον Δήμο, στην Περιφέρεια, ακόμη και στην Κυβέρνηση, την οποία βέβαια με τόση θέρμη κάθε φορά λόγω θέσης εξυπηρετείτε, δεν είναι τίποτε άλλο παρά «διατεταγμένη υπηρεσία». Έτσι ο πολιτισμός πολύ απλά και εύκολα μετατρέπεται σε έναν ανάλγητο μηχανισμό «προπαγάνδας» υπέρ του εφήμερα και πλασματικά ισχυρού. Εκεί εδράζεται και η απίστευτη δυσανεξία σας, στην μειοψηφούσα άποψη. Δυσανεξία παροιμιώδης. Παρόλα αυτά, δυστυχώς για εσάς, ο πολιτισμικός πλούτος ως «σπόρος», υπάρχει ακριβώς εκεί. Στην άνθηση των ποικίλων και πολυπληθών μειοψηφικών τάσεων της καλλιτεχνικής και δημιουργικής αναζήτησης.

Οι νέες μορφές καλλιέργειας και έκφρασης του ταλέντου, οι οποίες έχουν επέλθει με τις νεότερες πια γενιές στο προσκήνιο, μέσα από σπουδές, πόνημα, οικογενειακή όπως και ατομική δοκιμασία, για εσάς δυστυχώς δεν υφίστανται καν. Απαξιώνετε με μεγάλη ευκολία όλη την προσπάθεια που γίνεται στα Πανεπιστήμια, τα μουσικά σχολεία, καταντώντας τους αποφοίτους τους, αόρατους ανθρώπους. Επιχειρείτε να δημιουργήσετε συνθήκη «εργαστηρίου», συνθήκη απόλυτου ελέγχου, την ώρα που η δημιουργικότητα σπαράσσει στα σπλάχνα των πόλεων. Την στιγμή που η παράδοσή μας «επιμένει» ζώσα και οικουμενική, από άκρη σε άκρη στον τόπο μας.
Το μόνο που δείχνει να σας αφορά, είναι η δημιουργία μιας κάλπικης εικόνας πολιτιστικής ευδαιμονίας, χωρίς όμως το παραμικρό ουσιαστικό εντέλει αντίκρισμα. Για παράδειγμα, ούτε καν που σας πέρασε από το μυαλό να ενισχύσετε τα ωδεία , μέσα από τη διαχείριση των ΕΣΠΑ για το επιχειρείν. Τα ωδεία τα οποία δοκιμάζονται ιδιαίτερα σκληρά, ειδικά αυτήν την περίοδο της πανδημίας. Κι όμως, οι οργανισμοί αυτοί «γεννούν» τα νέα πληθωρικά ταλέντα στην Τέχνη μας. Τα ωδεία μας, γεμίζουν αδιάλειπτα πλέον την «δεξαμενή» του ανθρώπινου δυναμικού στην Τέχνη της Μουσικής, εκεί ακριβώς όπου κι εσείς «αλιεύετε». Μιλώ για όλους, τους εν δυνάμει πρεσβευτές μας, στην επικοινωνία μας με τον Κόσμο. Μιλώ για ένα απίστευτο κύκλο «εξαγωγής» πολιτισμού με κέντρο την Θεσσαλονίκη στην οποία ζω. Πόσο δε μάλλον όταν η αναγωγή αφορά την Ελλάδα. Μιλώ για σοβαρούς άδηλους πόρους. Μιλώ για αναθέρμανση της εργασίας. Πάνω από όλα όμως, μιλώ για την Ελληνική παιδεία.

«Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».

Σε έγκριτη μετάφραση:

«Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τους άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη του λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και κατόρθωσε (η πολιτεία μας) ώστε το όνομα των Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον της καταγωγής, αλλά της πνευματικής ανύψωσης, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή». (Ισοκράτους Λόγοι, Πανηγυρικός, Μτφρ. Α. Μ. Γεωργαντοπούλου, Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, 1940.)

Δεν υπάρχει καν στο «κάδρο» σας, η ενίσχυση συλλογικοτήτων όπως ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, ο οποίος φέτος κλείνει 100 χρόνια ζωής στην πόλη μας. Από φιλοτιμία και μόνον δηλαδή, να ενθαρρύνετε την αντίληψη, για το πως οφείλει να “επιχειρείται” η τέχνη της μουσικής, ελεύθερα από τους ίδιους τους μουσικούς, οι οποίοι είναι στην ουσία οι “καθ’ ύλην αρμόδιοι”. Να τους δοθεί δηλαδή με απλά λόγια, η δυνατότητα να απευθύνουν τις υπηρεσίες τους στο κοινό, μέσα από τις συλλογικότητές τους, χωρίς την διαμεσολάβηση μηχανισμών σκοπιμοτήτων και “πανάκριβων” ενδιαμέσων. Πρόσθετα είναι πρόδηλο το γεγονός, ότι δεν διανοείστε καν να στηρίξετε, ένα πολιτιστικό στοιχείο όπως ο ΣΜΒΕ, στην ιστορική διαδρομή της Θεσσαλονίκης η της χώρας. Αυτό μόνο και μόνο γιατί εκφράζει κάτι διαφορετικό. Κάτι το οποίο προφανώς δεν κατανοείτε, δεν αποδέχεστε, οπότε απλά το δαιμονοποιείτε με σκοπό να το ξεφορτωθείτε. Εκτός των άλλων, δυστυχώς έχετε περάσει στην γραφικότητα, υπερθεματίζοντας ακόμη και ως «καλλιτέχνες εν υπνώσει», περιφέροντας το καλλιτεχνικό σας ατελεύτητο.

Ταράζεστε με την ανεκτικότητα, το διαφορετικό και την πολυπολιτισμικότητα. Ενθαρρύνοντας για παράδειγμα με ενθουσιασμό αντίστοιχα τον εθνικιστικό κύκλο του αίματος στα Βαλκάνια, αντί για την φιλία των λαών αλλά και την μεγάλη ιδέα του Ρήγα. Νιώθετε όφελος και σιγουριά στην αγκαλιά της αισθητικής του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ομοφοβίας.

Η συνεχής σας παρότρυνση για αποστολή προτάσεων και στη συνέχεια η απόρριψή τους, με αδιαφανή κριτήρια και μεθόδους, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την λογική του «στρίβειν δια του αρραβώνος». Μια δαιδαλώδης γραφειοκρατική επί τούτου διαδρομή. Μια «κρεατομηχανή» αξιολόγησης ανθρώπων, έργου και πνευματικού ιδρώτα. Θλίβομαι δε όταν διαπιστώνω πως ακόμη και ιδέες υποκλέπτονται από τους πνευματικούς τους γεννήτορες, για να υλοποιηθούν στην συνέχεια από μηχανισμούς δικής σας επινόησης. Μηχανισμούς απολύτως στοιχισμένων «φίλων» σας. Μία όμως είναι η αλήθεια για όλους εμάς. Παλαιότερους η νεότερους, καλλιτέχνες και δημιουργούς. Μας έχει αξιολογήσει και μας αξιολογεί καθημερινά το κοινό μας, μέσα από την δουλειά μας. Μας αξιολογούν οι δάσκαλοί μας, μέσα από τα χρόνια σπουδών και προσπάθειας. Τέλος, μην αυταπατάσθε. Μας αγκαλιάζει η συλλογική μνήμη όπου, θέλετε δεν θέλετε, εντάσσονται με τόσο κόπο τα έργα μας, νικώντας τον χρόνο. Η εμμονική σας προσκόλληση σε συγκεκριμένα πρόσωπα κατά την διοργάνωση των παραγωγών σας, μέρα με τη μέρα γίνεται παροιμιώδες αστείο. Η εργώδης προσπάθεια υπονόμευσης μέχρις αφανισμού της εναλλακτικής, αντιεξουσιαστικής προσέγγισης της Τέχνης, καταγράφει τον μύχιο φόβο σας απέναντι σε αυτό που αποκαλείται «ελεύθερο πνεύμα».

Η αντίληψή σας για τον πολιτισμό, είναι απολύτως καθεστωτική. Γνωρίζετε πολύ καλά και από τις πιθανές σπουδές σας φαντάζομαι, πως η καινοτομία ειδικά στην Τέχνη, ζει και αναπνέει στις «αντιεμπορικές» μειοψηφίες. Αυτές που με τόση επιμέλεια σκόπιμα πνίγετε, ακριβώς για την σαφή αντικαθεστωτική τους, από φύση και θέση τοποθέτηση η αν επιθυμείτε αντίληψη. Ο πειραματισμός, η αναζήτηση του νεωτερισμού, μέσα από την συνεχή και αγωνιώδη προσπάθεια για πρωτοτυπία, εννοείται πως δεν δύναται να γεμίσει «Μέγαρα». Με βάση την ισχυρά και σκόπιμα περιχαρακωμένη αντίληψή σας, την αρχή της «ανταποδοτικότητας» δηλαδή, ο Ντανταϊσμός για παράδειγμα δεν έπρεπε ουδέποτε να υπάρξει. Αντίστοιχα ο Ανδρέας Εμπειρίκος θα πρέπει να καεί στην πυρά, ως «ασύμφορος». Όταν πρωτοκυκλοφόρησε ο «Μεγάλος Ερωτικός» του Μάνου Χατζηδάκι λέγεται πως «πούλησε» μόλις 500 αντίτυπα! Πλήρης αποτυχία δηλαδή. Δεν δύνασθε καν να δείτε την ωφέλεια, την γόνιμη επίδραση του καλλιτεχνικού πονήματος, στις συνειδήσεις, στις ψυχές, στο αισθητικό επίπεδο, στην ίδια την ζωή τελικά, ενός ολόκληρου ασθμαίνοντος λαού. Δεν αντιλαμβάνεστε την δυναμική των μεγεθών αυτών μέσα στον χρόνο. Μεγέθη ποιοτικά, τα οποία δεν αξιολογούνται ευτυχώς σε χρήμα. Ωστόσο εσείς προτιμάτε και μάλιστα μέσα από σαφή πολιτική αντίληψη, να «αβαντάρετε» τις τηλεπερσόνες των τηλεσκουπιδιών.

Μοιράζοντας χρήμα που δεν υπάρχει, ως περίσσευμα, σε μια εποχή ακρίβειας, δυσκολίας και φτώχειας, πασχίζετε να ανατροφοδοτήσετε τις ακροαματικότητες των ευνοούμενων των διαφόρων κρυφών «λιστών» σας. Να καλλιεργήσετε με επιμέλεια, την απαραίτητη αναπαυτική σιωπή, ως μούδιασμα στην κοινωνία.
Οτιδήποτε πηγαία «λαϊκό» εμπεριέχει την βασική ουσία της ανατροπής μιας καθεστηκυίας τάξης απλά σας «μυρίζει». Μόλις πριν λίγους μήνες, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας της άποψης της ΥΠΠΟ κ. Μενδώνη, σε ότι αφορά την κυρίαρχη κυβερνητική αντίληψη για τα αναρίθμητα ταπεινά μας «ταβερνάκια». Ως λάσπη και βούρκο τα αντιλαμβάνεται, θεωρώντας τα ανάξια λόγου. “Δεν είναι δυνατόν η ΥΠΠΟ να ασχολείται με τους μπουζουξήδες”. Εκεί όπου κάθε βράδυ δηλαδή, ζωντανεύει ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας, ο Θεοδωράκης, ο Βαμβακάρης και τόσοι άλλοι γίγαντες του τόπου μας. Εκεί όπου κάθε βράδυ νέα αγόρια και κορίτσια επιβιβάζονται στην συλλογική συνείδηση, με μοναδικό εισιτήριο το μεράκι και την λαχτάρα τους για αυτό που αγαπούν. Εκεί όπου η γλώσσα μας, η γλώσσα των ποιητών μας, σηκώνει γραμμή άμυνας για τον Ελληνισμό. Η ΥΠΠΟ δεν βλέπει απολύτως καμία αρμοδιότητα για το υπουργείο της. Αντίστοιχα η κ. Καραγιάννη ως αντιδήμαρχος τουρισμού – πολιτισμού (καταπληκτική σημειολογία) στον Δήμο Θεσσαλονίκης, εναρμονισμένη πλήρως στην ίδια αντίληψη, προτείνει την παραχώρηση του Παρθενώνα σε μεγάλο μόδιστρο, προκειμένου να διοργανώσει επίδειξη μόδας. Σκοπός της να γνωρίσει η οικουμένη την Ελλάδα!
Πριν λοιπόν αποφασίσετε να με μεμφθείτε ότι χρησιμοποιούμαι από «σκοτεινούς κύκλους» με σκοπό την άσκηση μικροπολιτικής, σας καλώ να αναλογισθείτε εσείς με την σειρά σας, που ακριβώς χρησιμοποιείστε, για ποιόν σκοπό και για ποια πολιτική. Πριν «καταργήσετε» ακόμη και τον Θουκιδίδη: «Μόνοι γὰρ τόν τε μηδὲν τῶν δε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ’ ἀχρεῖον.» (¨Οποιος αδιαφορεί για τα δημόσια πράγματα του τόπου του είναι όχι φιλήσυχος, αλλά άχρηστος, “αχρείος” πολίτης.) Πριν αποφασίσετε να με στηλιτεύσετε ότι ασκώ «πολιτική». Να σας προλάβω.

Ναι αυτό κάνω και μάλιστα με τους «συνοδοιπόρους» μου, μέσα στα πλαίσια της δημοκρατικής μας συλλογικότητας. Με την όποια οργανωμένη απολιτίκ προσέγγισή σας, του να διαχωρίζετε δηλαδή τεχνηέντως τον πολιτισμό από την πολιτική, δεν θα πετύχετε απολύτως καμία αλλαγή στην αντιπαράθεση των επιχειρημάτων. Πολύ δε μάλλον δεν πείθετε κανέναν εχέφρονα άνθρωπο-πολίτη. Σε ότι με αφορά προσωπικά, είμαι αιρετός. Εκλέχτηκα διά μέσου της ελεύθερης ψήφου των ομοτέχνων μου, στο πόστο του προέδρου, σε ένα εξαίρετο διοικητικό συμβούλιο, στο 100χρονο πλέον εργασιακό μας σωματείο. Σαφώς απολογούμαι και κρίνομαι. Αρχικά από το Διοικητικό μας Συμβούλιο, την Γενική μας συνέλευση και τέλος από τον νόμο. Εκπροσωπούμαστε νόμιμα στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Πρόσφατα δε εκπροσωπούμαστε πλέον και στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος με την εκλογή του συναδέλφου μας Δημήτρη Σφίγγου στην αντιπροεδρία του οργάνου.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός, τον οποίο επιμελώς επιχειρείτε να δημιουργήσετε, «κλείνοντας δουλίτσες» με κάποιους από εμάς, αποκλείοντας μεθοδικά την συντριπτική πλειοψηφία, αργά η γρήγορα, θα αποκαλυφθεί ως σάπια καθεστωτική αντίληψη. Το σίγουρο και αυταπόδεικτο πια γεγονός είναι πως η γνωστή λίστα Πέτσα η οποία αφορά σε τηλεοπτικά κανάλια, «εφημερίδες», ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης καθώς και φίλιους «δημοσιογράφους», προφανώς επεκτείνεται. Επεκτείνεται σε φίλιους «καλλιτέχνες» ακόμη και φίλιους διαχειριστές της νομής του πολιτιστικού προϊόντος. Λάβετε υπόψιν σας λοιπόν, πως το σωματείο μας ήδη γίνεται αποδέκτης μαζικών παραπόνων για “συμπεριφορές” και αναίτιους αδικαιολόγητους αποκλεισμούς.

Οι «χειροκροτητές», οι οποίοι συνωθούνται διαγκωνιζόμενοι έξω από τα γραφεία σας, αργά η γρήγορα, θα εξανεμιστούν από την ολοένα διογκούμενη δυσφορία. Η ανάγκη για έκφραση και ζωή υπερυψώνεται πάνω από την μικρόνοη στοχευμένη επιλεκτικότητά σας. Στα πλαίσια της ανθρωπιστικής κρίσης την οποία προκάλεσε η πανδημία χτυπώντας ανελέητα τον κλάδο μας, συμπεριφέρεστε σαν την Μαρία Αντουανέτα, κρατώντας μακριά τον κόσμο της εργασίας από την οργάνωση και ολοκλήρωση του Μητρώου Καλλιτεχνών. Έξω από τις εξελίξεις. Ωστόσο ήδη έγινε γνωστό πως ετοιμάζεται νομοσχέδιο για το εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς των Ελλήνων καλλιτεχνών και πάλι ερήμην μας. Σκόπιμα εννοείται. Η δημόσια διαβούλευση είναι άγνωστη έννοια για εσάς. Άραγε όλο αυτό, το βλέπετε απλά ως μια καλή ευκαιρία για “χαμηλά μεροκάματα” στις δράσεις σας. Πόσο κρίμα. Αυτό δεν είναι πολιτισμός. Είναι απλά βαρβαρότητα.

Ο Σύλλογος Μουσικών Βορείου Ελλάδος, έχει δώσει εδώ και 4 χρόνια το στίγμα του. Το μνημόνιο συνεργασίας το οποίο προτείναμε στην διοίκηση Μπουτάρη, ψηφίστηκε από σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Εννοείται και από τον κύριο Ζέρβα. Παρόλα αυτά μένει ανενεργό ακόμη από την νέα διοίκηση. Με το μνημόνιο συνεργασίας προτείνουμε έναν δημοκρατικό, διαφανή τρόπο αλληλεπίδρασης με τους θεσμούς. Προτείνουμε και διεκδικούμε, την ανακατεύθυνση ενός μέρους του παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος, σε αυτοδιαχειριζόμενες δράσεις, προς τις ιστορικές συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης, όπως ο ΣΜΒΕ. Διεκδικούμε δηλαδή την αναδιανομή στην διαχείριση του παραγόμενου πολιτιστικού προϊόντος, επ΄ωφελεία της προσπάθειας αναθέρμανσης της εργασίας μας.
Ζητάμε να ανοίξουν επιτέλους όλοι οι δημόσιοι χώροι με το καθεστώς της δωρεάν παραχώρησης προς τον ΣΜΒΕ. Άμεση και στιβαρή χρηματοδότηση, από την Περιφέρεια και τον Δήμο, όπως ακριβώς στην περίπτωση του «Secret concert», διοργάνωσης του Δήμου Θεσσαλονίκης (26.500 €) η με την αντίστοιχη πλουμιστή χρηματοδότηση, της Συναυλίας της 29/12 «Με επίσημο ένδημα» στο Μέγαρο Μουσικής (44.174€), διοργάνωσης του Κέντρου Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Με τα χρήματα που διαθέσατε αφειδώς για μόνον αυτές τις δύο παραγωγές σας, ο ΣΜΒΕ οργανώνει άνετα φεστιβάλ διαρκείας, φεστιβάλ τζαζ, διαδραστικές εκδηλώσεις αλληλεπίδρασης με άλλες μορφές τέχνης. Και βέβαια πολλά άλλα. Δράσεις οι οποίες θα στηρίξουν την διάχυση της ωφέλειας, στον αόρατο για εσάς, καλλιτεχνικό κόσμο της πόλης αλλά και της Βόρειας Ελλάδας, ευρύτερα.

Ζητάμε πρόσβαση: Στο Δημοτικό θέατρο ΑΝΕΤΟΝ για έναν μήνα κάθε χρόνο. Σκοπός μας να στήσουμε τις «Ημέρες Μουσικής». Πρόσβαση στο Επταπύργιο, την Ροτόντα, την Ρωμαϊκή αγορά, το Ναυαρίνο, το Βασιλικό θέατρο, το Λιμάνι, το Μέγαρο Μουσικής, στα Δημήτρια και φυσικά τα μεγάλα καλοκαιρινά θέατρα Δάσους και Γης. Πρόσβαση εξ ορισμού ΠΑΝΤΟΥ στην ιστορική μας πόλη.

Θεωρούμε πως οι θεσμικοί φορείς, οφείλουν να μας ανοίξουν τον δρόμο, όπως ακριβώς το κάνουν για τις δικές τους δράσεις, αυτορρυθμιζόμενοι, λύνοντας τα γραφειοκρατικά εμπόδια τα οποία χρησιμοποιούνται επιμελώς ως ανασταλτικός παράγοντας η φτηνή πια δικαιολογία. Είναι δυνατόν να τίθεται ως επιχείρημα, ότι οι φορείς και υπηρεσίες του Δημοσίου, δεν συνομιλούν καν μεταξύ τους το 2021;

Ζητάμε δημόσιες προσκλήσεις για εκδήλωση ενδιαφέροντος, όπως για παράδειγμα στις μουσικές επιμέλειες των θεατρικών παραγωγών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Να πάψει πια το καθεστώς των απευθείας αναθέσεων σε συγκεκριμένα πρόσωπα κάθε φορά.

Ζητάμε πάνω από όλα διαφάνεια στο καθεστώς των αξιολογήσεων από επιτροπές συγκροτημένες από προσωπικότητες ευρείας αποδοχής. Δικαιολόγηση των σκεπτικών αποδοχής η απόρριψης καθώς και δημοσίευσή τους.

Οι δράσεις των λιγοστών φορέων της πόλης μας, δυστυχώς δεν μας περιλαμβάνουν και δεν μας αφορούν. Δεν αξίζει πια η κοροϊδία του να στέλνουμε προτάσεις για αξιολόγηση εκ προοιμίου απορριπτόμενες. Μιλάμε για τις ζωές μας. Η διοίκηση δεν αποτελεί προνόμιο, αποκλειστικά των ψηφοφόρων της έτσι κι αλλιώς πλασματικά πλειοψηφούσας λόγω αποχής, κυρίαρχης πολιτικής παράταξης. Αποτελεί θεσμό όλων ανεξαιρέτως των πολιτών ανεξάρτητα από την ιδεολογική η πολιτική τους άποψη η τοποθέτηση. Εξαίρεση αποτελεί η ρητορική μίσους. Απαιτούμε ισονομία. Απαιτούμε σεβασμό, στο συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών στην εργασία.

Απαιτούμε σεβασμό στην Ζωή και την Τέχνη μας.