Η απάντηση του Ροδόλφου Μορώνη είναι η ακόλουθη: «Η EBU επιφυλάσσει καταστατικά δι' εαυτήν ρόλο προστάτη της δημοκρατικής λειτουργίας των ραδιοτηλεοπτικών φορέων-μελών της. Ο ρόλος αυτός στην πράξη εξαντλείται σε επίπεδο διακήρυξης, αφού η EBU δεν διανοήθηκε, για παράδειγμα, να αποβάλει από τους κόλπους της την ΕΡΤ όταν λειτουργούσε υπό το καθεστώς της χούντας, ούτε, βεβαίως, ενοχλείται από τη “δημοκρατικότητα” των καθεστώτων κάτω από τα οποία λειτουργούν και σήμερα κάποια “ενεργά μέλη” της – για να μη μιλήσω για την αναγνώριση εκ μέρους της EBU ότι η ΕΡΤ (ενόσω ήταν μέλος της) αντιπροσωπεύει the old regime of political affiliation by infiltration. (σ.σ. το παλιό καθεστώς των πολιτικών πεποιθήσεων με διείσδυση). Αποτελεί προσβολή προς το ελληνικό Κοινοβούλιο η εμμέσως εκφραζόμενη άποψη ότι η επιλογή των μελών του Εποπτικού Συμβουλίου από τη Διάσκεψη των Προέδρων είναι λιγότερο δημοκρατική από το προηγούμενο δαιδαλώδες σύστημα, όταν, μάλιστα, σε άλλες χώρες-μέλη η επιλογή γίνεται από τη Βασίλισσα ή τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ή, τέλος, όπως συμβαίνει στην πατρίδα του κ. Φιλιπό, “par la Conseil de la Communaute.”» (σ.σ. από το Συμβούλιο της Κοινότητας).
Γνώρισα τον Ροδόλφο Μορώνη σε μια συζήτηση για την ΕΡΤ που διοργανώθηκε πριν αναλάβει τη ΝΕΡΙΤ. Με ρώτησε με ειλικρινές ενδιαφέρον για το ThePressProject και ήξερα ότι δεν το έκανε απλά από ευγένεια αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε εμπλακεί μέσω σχολίων. Σε εκείνη τη συζήτηση ο κύριος Μορώνης είχε κρατήσει μια εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στην ΕΡΤ, την EBU και την κυβέρνηση.
Αισθάνθηκα λοιπόν μεγάλη απογοήτευση όταν είδα ότι από όλους τους «κυβερνητικούς» αυτός ένιωσε την ανάγκη περισσότερο από τους άλλους να απαντήσει στην εύλογη διαμαρτυρία της EBU. Η απογοήτευσή μου μάλιστα έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν διάβασα την απάντηση που λέει πολλά και εντυπωσιακά αλλά για την ταμπακέρα τίποτα απολύτως.
Ο κύριος Μορώνης ισχυρίζεται ότι η EBU καλά θα κάνει να κάτσει στα αυγά της γιατί στο παρελθόν δεν είχε αποπέμψει την ΕΡΤ, όταν λειτουργούσε ως υποχείριο των κυβερνήσεων ή ακόμα και στην περίοδο της Χούντας.
Αυτό που δεν λέει ο κύριος Μορώνης είναι ότι ο ίδιος ήταν επί πολλά χρόνια υπεύθυνος προγράμματος και μέλος της διοίκησης, τα χρόνια αυτά που λειτουργούσε ως υποχείριο των κυβερνήσεων. Δεν λέει ότι ο ίδιος ήταν επίσης μέλος επιτροπής και επί χρόνια συνεργάτης της EBU.
Παρακάτω ο Ροδόλφος Μορώνης ισχυρίζεται ότι κακώς η EBU κατακρίνει την τροπολογία που δίνει το δικαίωμα διορισμού του Εποπτικού Συμβουλίου στην απόλυτα ελεγχόμενη Διάσκεψη των Προέδρων και αναφέρει ότι σε άλλες χώρες την διοίκηση της κρατικής τηλεόρασης την κάνει η Βασίλισσα.
Είναι μάλλον όμως αστείο να συγκρίνουμε τις κρατικές τηλεοράσεις της Μεγάλης Βρετανίας με της Ελλάδας. Νόμιζα μάλιστα ότι το BBC ήταν το πρότυπό μας. Ο κύριος Μορώνης αποφεύγει να μας πει αν κατά τη γνώμη του οι διοικήσεις της ΕΡΤ ήταν στο παρελθόν αμερόληπτες και συμφέρουσες. Ο κύριος Μορώνης δεν λέει δηλαδή το προφανές, αυτό που είχε υποστηρίξει άλλωστε πριν από λίγους μήνες, μαζί με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Ο Ροδόλφος Μορώνης αν θέλει να πάρει θέση στον δημόσιο διάλογο θα πρέπει να απαντήσει ουσιαστικά και όχι πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα. Είναι η ΝΕΡΙΤ διαφανής; Υπηρετεί τις δημοσιογραφικές δεοντολογικές αρχές; Είναι οι προσλήψεις της πεντακάθαρες; Είναι οι δαπάνες δόκιμες και υπέρ του δημοσίου συμφέροντος; Τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα;
Γιατί αν πρόκειται να συζητήσουμε ποιος έχει το δικαίωμα να ομιλεί και ποιός όχι θα μπορούσαμε και εμείς να ρωτήσουμε τον κύριο Μορώνη ποια είναι η γνώμη του για την τηλεοπτική κάρτα «οι καθαρίστριες κινούνται επιθετικά προς τα ΜΑΤ» που βγήκε στον αέρα όταν ο ίδιος ήταν υπεύθυνος ενημέρωσης στη ΝΕΡΙΤ.