Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου
Το κείμενο αναδημοσιεύεται από το Facebook με την άδεια του συγγραφέα.
Τελευταίο χτύπημα της Σώτης, η πρόταση προληπτικής κατάργησης της «επετείου» της 6ης Δεκέμβρη: γιατί μπορεί να γίνει βίαιη, γιατί η βία καταλήγει στην τρομοκρατία, γιατί βίαιοι είναι κι οι ναζί — γιατί τελικά η εξέγερση δεν διαφέρει από τον ναζισμό. Αυτές οι αθλιότητες, που μέχρι προ δεκαετίας ευδοκιμούσαν σε περιθωριακά ακροδεξιά έντυπα, λέχθηκαν και γράφτηκαν κατά κόρον τις μέρες του Δεκέμβρη. Σήμερα είναι κοινός τόπος του μιντιακού πολιτικού φιλελευθερισμού: γεμίζουν τηλεοπτικό χρόνο κι εφημεριδικό χώρο, βιβλία, περιοδικά, ραδιόφωνα, προκάτ ομιλίες ενός διακομματικού πολιτικού προσωπικού. Η εξέγερση είναι ναζισμός: δεν είναι αποτέλεσμα κακής ναρκοχημείας ή αποτυχημένου χανγκόβερ. Είναι το μόνιμο κεντρώο ξέπλυμα του ναζισμού, η παρακμή των φιλελεύθερων (πολιτική και ηθική μαζί). Είναι το σήμα-κατατεθέν της –διόλου ουδέτερης, απολύτως “μαχόμενης”– Δημοκρατίας ως καθεστώτος: της δημοκρατίας που, πριν απ' οτιδήποτε, είναι αστική — αλλιώς ας μην υπάρχει.
Η Δεξιά, λέμε συχνά, δεν είχε δικούς της διανοούμενους: στρατολόγησε κυρίως μεταξύ των πρώην αριστερών. Το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, συμβαίνει σήμερα με την Ακροδεξιά και το Κέντρο: η ατζέντα της πρώτης δεν γίνεται κοινός τόπος από την Α1, τα έντυπα της Χρυσής Αυγής, τα περιθωριακά φασιστοκάναλα. Έχει εγκατασταθεί στο σαλόνι χάρη σε κυνικούς αχυρανθρώπους που δεν ανέχονται τη διακινδύνεση στη δημοκρατία, εξού και πιθηκίζουν συνταγματικούς μικροφασισμούς. Οι ιδέες της Ακροδεξιάς πιάσαν σαλόνι χάρη στον ΔΟΛ και στον ΔΟΜ, την Καθημερινή και τον ΣΚΑΪ. Ναι, και τον ΣΚΑΪ: ας αφήσουμε τον φαρισαϊσμό για τους φαρισαίους.
Ο σύνδεσμος για το κείμενο της Σ. Τριανταφύλλου στα Νέα.
Ο Δημοσθένης Παπαδάτος είναι συγγραφέας του βιβλίου Ο Μαυροκόκκινος Δεκέμβρης, που έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Τόπος.