Πώς από μαρξιστική οργάνωση να καταντήσετε καλτ: η ιστορία της ΜΕΚ

«Πατήστε τους Κούρδους με τα τανκς. Τις σφαίρες κρατήστε τες για τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης»

To 2019, η Αμέρικαν Χέραλντ Τρίμπιουν αφιέρωνε μια σελίδα στην ένταξη ή μη της Αλβανίας στην ΕΕ. Το μεγαλύτερο μέρος του άρθρου, παραδόξως, δεν είχε να κάνει με την κατάσταση της ίδιας της χώρας, αλλά με τους Μουτζαχεντίν ε Χαλκ  (Mujahedin-e Khalq) ή ΜΕΚ ή PMOI (People’s Mujahedin Organisation of iran), μια ομάδα Ιρανών αντιφρονούντων που έχουν βρει εκεί καταφύγιο – γιατί κανείς άλλος δεν τους ήθελε, ας σημειωθεί. 

Η παρουσία των Ιρανών που, όπως σημείωνε η εφημερίδα «πολλοί θεωρούν τρομοκρατική καλτ», που μάλιστα μπαινοβγαίνει στις σχετικές δυτικές κρατικές λίστες – δημιουργούσε προβλήματα στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Η Αλβανία είχε δεχθεί, με πιέσεις των ΗΠΑ, να επιτρέψει να εγκατασταθούν εκεί οι ΜΕΚ, με την εκδίωξή τους από το Ιράκ, όπου είχαν βρεθεί ως σύμμαχοι του Σαντάμ, ενεργοί στην εξόντωση Ιρανών, Κούρδων και αντιφρονούντων στον Σαντάμ γενικώς.

«Στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων για 17 χρόνια από ΗΠΑ και ΕΕ, με δεκάδες εκθέσεις για τις καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενέργειες βίας και τρομοκρατίας» οι ΜΕΚ είχαν βρει σύμμαχο στον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Έντι Ράμα, λόγω των «γενναίων δωρεών προς την αστυνομία, προς πολιτικούς, μέλη του κοινοβουλίου, μέλη της κυβέρνησης Ράμα και δημοσιογράφους». Όλοι οι καλοί χωρούσαν… 

Η Αλβανία, έγραφε η εφημερίδα «θα έπρεπε εξαρχής να καταλάβει γιατί καμία άλλη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του μεγάλου χορηγού των ΜΕΚ, ΗΠΑ, δεν τους ήθελε στο έδαφός της… Το σκοτεινό παρελθόν της ομάδας και η τεράστια λίστα των καταγγελιών, μεταξύ των οποίων και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκατοντάδων μελών της στην Αλβανία, μόνο προβλήματα φαίνεται να επιφυλάσσουν για τα Τίρανα στο άμεσο μέλλον. Μετά από πέντε χρόνια στην Αλβανία, οι ΜΕΚ έχουν γίνει τμήμα της διαφθοράς στη χώρα και σύνδεσμος με διεφθαρμένες αρχές. Δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε τους ΜΕΚ να προωθούν το κυβερνών κόμμα, με το οποίο μοιράζεται κοινές σκέψεις και συμφέροντα, στις επικείμενες αλβανικές εκλογές [σσ. του 2017]. Οι εμπειρίες των πολυάριθμων φανερών και συγκεκαλυμμένων παρεμβάσεων της ΜΕΚ στις ιρακινές βουλευτικές εκλογές υπέρ συγκεκριμένων ανθρώπων μέσω τεράστιων χρηματικών δαπανών, θα μπορούσαν εύκολα να επαναληφθούν στην Αλβανία.». 

Και, ήταν πολλά τα λεφτά. Πάντα. Ο Αλβανός δημοσιογράφος Γκέργκι Τανάσι βρήκε πως οι ΜΕΚ «πληρώνουν πάντα με μετρητά», ακόμη και τις αγοραπωλησίες γης, με την πρώτη, 200 στρεμμάτων, να κοστίζει 11 εκατομμύρια ευρώ. «Πληρώνουν τα πάντα με τεράστια ποσά μετρητών, κάποτε με στοίβες του ντόπιου νομίσματος, που παίρνουν από μικρούς εμπόρους κι όχι από τράπεζες ή ανταλλακτήρια, ώστε να μην αφήνουν τραπεζικά ίχνη». Το ίδιο κάνουν και όταν κατεβαίνουν να ψωνίσουν στα Γιάννενα, οι ντόπιοι τους ξεχωρίζουν αμέσως. Οι χρηματοδότες τους δεν ήταν γνωστοί, όμως οι υποψίες για ΗΠΑ, Εμιράτα, Σαουδική Αραβία έδιναν και έπαιρναν… Αυτά, όμως, μετά το 2012, έτος κατά το οποίο οι ΜΕΚ βγήκαν από την αμερικάνικη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. 

Από τότε, το 2012, ο αμοραλισμός της, κατ ουσίαν παραθρησκευτικής οργάνωσης,  ΜΕΚ βρήκε αδελφό πνεύμα στους πιο πολεμοχαρείς των Ρεπουμπλικάνων – τους οποίους χρημάτιζαν βασιλικά. 

Το 2012, το Ατλάντικ, έριχνε φως στις οι σχέσεις Αμερικανών ρεπουμπλικάνων με την οργάνωση του τρόμου, σε άρθρο με τίτλο “Here’s the Video of Newt Gingrich Bowing to the Leader of an Iranian Terrorist Group”, «Ιδού Βίντεο του Νιούτ Γκίνγκριτζ Υποκλινόμενου Εμπρός στην Ηγέτιδα Ιρανικής Τρομοκρατικής Οργάνωσης». Όμως τα πράγματα ξέφυγαν ακόμη περισσότερο όταν ο Τραμπ ανέλαβε την προεδρία και ο Τζων Μπόλτον ανέλαβε σύμβουλός του σε θέματα ασφαλείας. Οι ΜΕΚ βγήκαν στο προσκήνιο, διοργανώνοντας εκδηλώσεις όπως η «Ελεύθερο Ιράν 2018 – η Εναλλακτική», όπου μίλησαν Μπόλτον και Τζουλιάνι.  «Υπάρχει βιώσιμη αντιπολίτευση στην κυριαρχία των αγιατολάχ και αυτή η αντιπολίτευση έχει κέντρο αυτή την αίθουσα σήμερα», είχε πει ο, πληρωμένος για την ομιλία του εκεί, Μπόλτον. «Η συμπεριφορά και οι στόχοι του καθεστώτος δεν πρόκειται να αλλάξουν, και επομένως η μόνη λύση είναι να αλλάξει το ίδιο το καθεστώς». 

Επί προεδρίας Τραμπ, το MSNBC έκανε ρεπορτάζ για το χρήμα που μοιράζουν αβέρτα, από όπου και αν προέρχεται. «Πως μια περιθωριακή γκρούπα της ιρανικής αντιπολίτευσης, που έχει δολοφονήσει Αμερικανούς στο παρελθόν, έχει τέτοιες θερμές σχέσεις με τύπους σαν τον Τζων Μπόλτον, το Τζων Μακέιν και το Ρούντυ Τζουλιάνι; Πληρώνοντάς τους χιλιάδες δολάρια για να μιλούν σε εκδηλώσεις του, όπου υποστηρίζουν την αντικατάσταση της κυβέρνησης του Ιράν με τους ΜΕΚ». 

Και όταν ο Μάικλ Ρούμπιν του Ινστιτούτου Αμερικανικών Επιχειρήσεων έγραφε για τους Μουτζαχεντίν αλ χαλκ έκανε λόγο για μία καραμπινάτη cult χωρίς καμμία επίδραση στην κοινωνία του Ιράν, η οποία σύσσωμη την μισεί. Μια οργάνωση που προσποριζόταν από κάθε εχθρό της κάποτε πατρίδας του. 

Η καλτ 

Αν δεν κάνω λάθος, οι πρώτοι που έκαναν λόγο για cult ήταν οι Νιου Γιορκ Τάιμς, στο άρθρο «Η καλτ των Ρατζαβί», του 2003.  Έγραφαν πως «για περισσότερα από 30 χρόνια, οι Μουτζαχεντίν ε Χαλκ ή Μουτζαχεντίν του Λαού, λειτουργούσαν στο περιθώριο της ιστορίας, στη γη που τους προσέφεραν ο Σαντάμ Χουσεΐν και οι γαλλικές κυβερνήσεις. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ενώ ήταν ακόμα ένα υπόγειο ιρανικό πολιτικό κίνημα, μπορούσες να συναντήσεις μέλη του στους δρόμους της Νέας Υόρκης, να ανεμίζουν φωτογραφίες θυμάτων βασανιστηρίων του καθεστώτος του σάχη. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, μετά την φυγή των ηγετών τους από το Ιράν, μπορούσες να τους δεις να συγκεντρώνουν χρήματα σε πανεπιστημιουπόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, κραδαίνοντας φωτογραφίες γυναικών που βασανίστηκαν από το ισλαμικό καθεστώς στην Τεχεράνη. … Με επικεφαλής ένα χαρισματικό δίδυμο συζύγων, τη Μαριάμ και το Μασούντ Ρατζαβί … μέχρι να εισβάλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράκ επιβίωναν υπό την αιγίδα του Σαντάμ Χουσεΐν. Τους έδωσε χρήματα, όπλα, τζιπ και στρατιωτικές βάσεις κατά μήκος των συνόρων Ιράν-Ιράκ – ένα βολικό τόπο για την διενέργεια επιθέσεων εναντίον στελεχών της ιρανικής κυβέρνησης». Και όχι μόνο στελεχών…  

Το 2008, σε μελέτη για λογαριασμό της CIA, ο ειδικός στην ανάλυση κινδύνου Κρις Ζαμπέλις, έγραφε πως το ΜΕΚ «έχει καλλιεργήσει ένα δίκτυο με πιστούς ακολούθους στις ΗΠΑ, πολιτικούς, πρώην και νυν αξιωματούχους κυβερνήσεων, μέλη του αμυντικού κατεστημένου, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς που υποστηρίζουν τη βίαιη αλλαγή καθεστώτος στην Τεχεράνη. Το ΜΕΚ πιστώνεται ακόμη, σε ορισμένους από αυτούς τους κύκλους, με την αποκάλυψη περί ιρανικού πυρηνικού προγράμματος. Όμως, παράλληλα, κατηγορείται για κατασκευή πληροφοριών με στόχο την ενίσχυση του προφίλ της στις Ηνωμένες Πολιτείες… Οι ΜΕΚ έχουν επίσης αποκτήσει την εικόνα φιλελεύθερης και δημοκρατικής δύναμης που μπορεί να φέρει θετική αλλαγή στο Ιράν, παρότι οι αποδείξεις δείχνουν το αντίθετο». Επίσης, «Η ΜΕΚ θα συνεχίσει να κεφαλαιοποιεί τη συνεχιζόμενη ένταση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ιράν με τη στρατολόγηση ή υποστήριξη στοιχείων στην Ουάσιγκτον, που επιδιώκουν να έχουν κάποιο διαπραγματευτικό χαρτί κατά της Τεχεράνης. Είναι σημαντικό, ωστόσο, να δούμε αυτή την παράξενη οργάνωση για αυτό που είναι, πέρα από την πρόσοψη του φιλελευθερισμού, της δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, σύμφωνα με την προπαγάνδα. Οι πολύ καλά τεκμηριωμένες εμπειρίες δεκάδων πρώην μελών της ΜΕΚ, είναι από μόνες τους αρκετός λόγος για να εξετάζεται αυτή η ομάδα και όλοι της οι ισχυρισμοί με μια υγιή δόση σκεπτικισμού».

Τα προπαγανδιστικά στοιχεία και οι αλλοιώσεις της πραγματικότητας που προσφέρει η διασύνδεση με τα λόμπυ της Ουάσιγκτον δημιουργούν μια ψεύτικη εικόνα, όντως. Όπως είχε γράψει και το Ρώυτερς, επικαλούμενο διπλωμάτες και αναλυτές. η “δημοφιλία” που υποστηρίζουν οι ίδιοι του ΜΕΚ ότι έχουν εντός Ιράν, είναι ανύπαρκτη. Κι αυτό γιατί στο Ιράν κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει ότι όχι μόνο πολέμησαν στο πλευρό του Σαντάμ, στον πολύνεκρο πόλεμο Ιράκ- Ιράν, αλλά και ότι δολοφόνησαν ολόκληρα χωριά αμάχων: οι ζωές αμάχων που αφαίρεσαν υπολογίζονται από 12 ως 17 χιλιάδες. Όπως και στο Ιράκ δεν πρόκειται να ξεχάσουν ότι όποτε ο Σαντάμ ήθελε να καταπνίξει λαϊκή ή κούρδικη εξέγερση, φώναζε το ΜΕΚ που δρούσε ως ένοπλη δύναμη καταστολής «από ευγνωμοσύνη σε κείνον»… ακόμη παραπέρα, είναι τόσο συντηρητικοί που, είναι οι μόνοι που προσπάθησαν να δολοφονήσουν την προοδευτική ελπίδα του Ιράν, τον τότε πρόεδρο Μωχάμεντ Χαταμί*, εκλεγμένο με 70% και αγαπητό παγκοσμίως, το 2000. Η ρήση της “ηγέτιδος” Ρατζαβί, «Πατήστε τους Κούρδους με τα τανκς. Τις σφαίρες κρατήστε τες για τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης», δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Ειδικά λόγω του αλάθητου που θεωρούν ότι έχει η Ρατζαβί οι ίδιοι οι οπαδοί της, τέτοιες φράσεις αποτελούν ακόμη ιερή μάντρα. Όπως αναφερόταν σε  έκθεση του 2023, του Αμερικανικού Επιχειρηματικού Ινστιτούτου, η υπακοή εντός των κόλπων της οργάνωσης οφείλει να είναι απόλυτη. «Οι ανώτεροι ηγέτες της ΜΕΚ δεν είναι σε θέση να αναφέρουν ούτε μία περίπτωση διαφωνίας με την ηγέτιδα Μαριάμ Ρατζαβί, σε τρεις δεκαετίες και βάλε… Η Ρατζαβί βρίσκεται στην κορυφή του MEK για σχεδόν 30 χρόνια. Ζει μια ζωή πολυτέλειας, ενώ πολλά μέλη της ομάδας ζουν σε σπίτια ομαδόν. Στα 69 της, είναι νεότερη από τον αγιατολάχ που επιδιώκει να αντικαταστήσει, αλλά και σε μια ηλικία όπου η υγεία μπορεί να είναι μια αυξανόμενη ανησυχία, ειδικά δεδομένης της μυστικότητας που την περιβάλλει. Οι χειριστές της ΜΕΚ διαχειρίζονται παρασκηνιακά όλες της τις εμφανίσεις…». Και ετοιμάζονται για το αύριο, με έναν αέρα σαϊεντολογίας. Ο Αλί Αφονέχ, θα πει πως «όπως η Σαηεντολογία επέζησε από τον θάνατο του [ιδρυτή της, Λ. Ρον] Χάμπαρντ, έτσι και οι ΜΕΚ μπορούν να επιβιώσουν… Η συλλογική ηγεσία της καλτ θα αποφασίσει εάν χρειάζεται ένα δημόσιο πρόσωπο και [θα] χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια τους για να στρατολογήσει δημόσια πρόσωπα υψηλού προφίλ (τους Tom Cruise του Ιράν) προκειμένου να εξασφαλίσει τη ροή νέων μελών». 

Ξεφεύγοντας από την καλτ

Και πάλι το Σεπτέμβριο του 2012, το Στέητ Ντηπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι η ΜΕΚ δε θεωρούνταν πια τρομοκρατική οργάνωση, και να παραβλέψει, παρά την «ανησυχία» του «καταγγελίες για όσα διαπράχθηκαν σε βάρος των μελών της». Από τότε, οι καταγγελίες ήταν πολλές και σοβαρές, αλλά αντιμετωπίζονταν ως μεμονωμένες περιπτώσεις. 

Το 2020 το Intercept δημοσίευσε μια σειρά μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από την καλτ. Μαρτυρίες που οδηγούσαν το έντυπο να τους χαρακτηρίζει «ισλαμικό αντίστοιχο της σαϊεντολογίας». Αυτοί που ξεκίνησαν σαν επαναστατικό κίνημα μέσα σε σαράντα χρόνια είχαν μετατραπεί σε οργάνωση λατρείας των Ρατζαβί, με θύματα όχι πια Αμερικάνους και αξιωματούχους του σάχη, αλλά τα ίδια τους τα μέλη. Οι καταγγελίες ήταν συγκλονιστικές: υποχρέωση των γυναικών – μελών να κάνουν σεξ με τον Ρατζαβί, υποχρέωσή τους σε στείρωση ώστε «να αφιερωθούν στην ηγεσία και το σκοπό», βασανιστήρια όσων μελών «ξέφευγαν» από τη γραμμή. Ο Ίσα Αζαντέχ, που έφυγε μετά από 34 χρόνια είχε χαρακτηριστικά πει πως, κατάλαβε πως βρίσκεται σε καλτ όταν απέκτησε ίντερνετ.. 

Στο άρθρο του γνωστού ιστότοπου, πρώην μέλη περιέγραψαν έναν εφιάλτη ψυχολογικών και σωματικών βασανιστηρίων, παράνοιας, βίας, αποχωρισμού από την οικογένεια και ιδεολογικής κατήχησης. Οι ακρότητες αγγίζουν την παράνοια. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στους κόλπους της για δεκαετίες κρατήθηκαν σε κατάσταση σωματικής και ψυχολογικής σκλαβιάς, και υποχρεώθηκαν να υπακούσουν σε αυτή την παράνοια απολύτως. 

Η περίπτωση του Ίσα Αζαντέχ, όμως, ξεχωρίζει, αφού υπηρέτησε ως ένα από τα πιο υψηλόβαθμα μέλη της καλτ, ως στρατιωτικός και ως αξιωματούχος των υπηρεσιών πληροφοριών που συντηρούν, σε συνεργασία με CIA και Μοσάντ. 

Εγκατέλειψε την οργάνωση του τρόμου το 2014. «Μετά μια ζωή θυσιών για το κίνημα, συνειδητοποίησε τελικά ότι είχε πέσει στα χέρια μιας ολοκληρωτικής οργάνωσης χωρίς προφανή πρόθεση να φέρει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στο Ιράν», θα γράψει το Ιντερσεπτ. Για κείνον και τα υπόλοιπα μέλη, «ο Ρατζάβι ήταν αμέσως μετά τον Θεό. Αυτό είναι κάτι που μας έβαλαν στο μυαλό. Με τα χρόνια, λεπτό προς λεπτό, μήνα με τον μήνα, χρόνο με το χρόνο, το έβαλαν στο μυαλό μας. Αν αμφισβητεις τον Ρατζάβι, αμφισβητείς τον Θεό», θα πει ο ίδιος. 

Ανήκε σε αυτήν από την εποχή της Ιρανικής Επανάστασης και την υπηρέτησε χωρίς ερωτήσεις, ακόμη και όταν η ηγεσία της έκλεισε τη συμφωνία με τον Σαντάμ και οργάνωσε 7.000 οπαδούς να πολεμήσουν στην ιρακινή πλευρά, ενάντια στον ίδιο το λαό τους. Ο Αζαντέχ ήταν ένας από τους 7.000.  Το 1988, πήρε μέρος στην Επιχείρηση Μερσάντ, μια από τις τελευταίες μεγάλες επιθέσεις του πολέμου. Με άρματα μάχης, βαρύ οπλισμό και αεροπορική υποστήριξη που παρείχε ο Σαντάμ, οι μονάδες της ΜΕΚ μπήκαν κάπου 200 χιλιόμετρα μέσα στο Ιράν, πριν καταλάβουν οι Φρουροί της Επανάστασης (Ιράν) τους είχε στήσει ενέδρα, στην οποία αποδεκατίστηκαν, στους ανοιχτούς αυτοκινητόδρομους κοντά στην ιρανική πόλη Κερμανσάχ.

Ο ίδιος επέζησε, αλλά χιλιάδες σύντροφοί του βρήκαν το θάνατο και οι ελπίδες της οργάνωσης για κατάληψη της εξουσίας στο Ιράν βούλιαξαν. Ήταν το τέλος για το επαναστατικό προφίλ και η αρχή της λειτουργίας της οργάνωσης με παραθρησκευτικά, απολυταρχικά χαρακτηριστικά.  «Ο Ρατζάβι μας είπε ότι πρέπει να πάρουμε ολοκληρωτικό διαζύγιο από την οικογένειά μας», θα πει στο Ιντερσεπτ. «Η οικογένεια είναι το κύριο δηλητήριο για εσάς» ήταν η φράση του Ρατζαβί. Και, προσέθεσε πως,  αν τα αδέρφια τους ή άλλοι συγγενείς τους, που δεν ανήκαν στην οργάνωση, εμφανίζονταν στο στρατόπεδο για να τους …αποπροσανατολίσουν, τα μέλη των ΜΕΚ όφειλαν να τους σκοτώσουν. Και, επίσης, να χωρίσουν τις συζύγους τους. «Ήμουν το 38ο άτομο από το οποίο ο Μασούντ Ρατζαβι έβγαλε προσωπικά το [γαμήλιο] δαχτυλίδι του.. Είπε: Να μη σκέφτεστε τις γυναίκες. Δεν είναι αυτή η ζωή σας. Έχετε ένα στόχο και μόνον ένα στόχο: να υπακούετε σε όλα όσα λέω και να ανατρέψετε την ιρανική κυβέρνηση». Όλα τα μέλη έλαβαν εντολή να παρακολουθούν το ένα το άλλο. Οι συνεδρίες αυτοκριτικής ήταν συνεδρίες εξευτελισμού. Τα στελέχη της MEK δεν είχαν πια δικαίωμα να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο ή ακόμα και να μετακινηθούν χωρίς την άδεια του ηγέτη. Κάποιοι πέρασαν δύο δεκαετίες στη βάση του Ιράκ χωρίς καν να την δουν αυτή ολόκληρη, μες στο διάστημα της άτυπης και ηθελημένης φυλάκισής τους εκεί. Σύντροφοί τους άρχισαν να εξαφανίζονται, όσοι κατηγορούνταν για απιστία στον Ρατζάβι, και δεν μπορούσαν καν να ρωτήσουν ή τους αναζητήσουν. Όταν ο Αζαντέχ ρώτησε τον ηγέτη για κάποιους εξ αυτών, βρέθηκε ο ίδιος μεταξύ των εξαφανισθέντων. «Ήρθαν και μου έδεσαν τα μάτια μες στη νύχτα, μου φόρεσαν χειροπέδες και με έβαλαν στη φυλακή». Ανακρίθηκε, ξυλοκοπήθηκε, βασανίστηκε. Μετά από τέσσερις μήνες στην απομόνωση, τον έβγαλαν από το σκοτεινό κελί του για να συναντήσει τον Ρατζάβι, που απέδωσε την “περιπέτεια” σε Ιρανούς πράκτορες πληροφοριών: είχαν διεισδύσει στο MEK και είχε διατάξει τις εκκαθαρίσεις…. 

Στην Γκάρντιαν, το 2018, στο πορτραίτο της cult, υπάρχει εκτενής αναφορά στην περίπτωση της οικογένειας Μοχαμεντί, που θυμίζει αμερικάνικο ντοκυμανταίρ για την διάσωση από θρησκευτική καλπ. Η θυγατέρα της οικογένειας. Σομαγιέ, ζούσε στη βάση της Αλβανίας, μαζί με τα ακόμη 2.300 εναπομείναντα μέλη των ΜΕΚ. Οι γονείς της, που κάποτε ήταν υποστηρικτές της ομάδας, μίλησαν στην εφημερίδα για το δράμα τους:  λίγο πριν την αυγή του νέου αιώνα, η Σομαγιέ πέταξε στο Ιράκ για να παρακολουθήσει μια καλοκαιρινή κατασκήνωση και να επισκεφτεί τον τάφο της θείας της. Δεν γύρισε ποτέ. Το ζευγάρι, που έχει εγκατασταθεί στον Καναδά, πέρασε τις τελευταίες δύο δεκαετίες προσπαθώντας να βγάλει την κόρη του από το ΜΕΚ, ταξιδεύοντας όπου άκουγαν ότι μπορεί να είναι: στο Παρίσι, την Ιορδανία, το Ιράκ και τώρα την Αλβανία. «Δεν είμαστε ενάντια σε καμία ομάδα ή καμία χώρα», είπε ο πατέρας της, Μουσταφά. «Θέλουμε απλώς να δούμε την κόρη μας έξω από το στρατόπεδο και χωρίς τους διοικητές της. Μπορεί να επιλέξει να μείνει ή μπορεί να επιλέξει να έρθει σπίτι μαζί μας». Η MEK επιμένει ότι η Σομαγιέ δεν επιθυμεί να φύγει από το στρατόπεδο και κατηγορεί τον πατέρα της για πράκτορα της κυβέρνησης του Ιράν. Οι επισκέψεις τους στην Αλβανία, όπου εκπροσωπούνται από δικηγόρο, ήταν τόσο ενοχλητικές για το ΜΕΚ, που τέσσερις εξ αυτών επιτέθηκαν και κακοποίησαν τον Μουσταφά, στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο. Οι επιτιθέμενοι, που τον χτυπούσαν αποκαλώντας τον «τρομοκράτη» προσήχθησαν από την αλβανική αστυνομία, για να αφεθούν ελεύθεροι, μετά από διαδήλωση των μελών του ΜΕΚ έξω από το αστυνομικό τμήμα… Έχουν το απυρόβλητο λόγω του “ιερού” τους έργου ως ιντερνετικών “πολεμιστών” στην υπηρεσία των δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με τον Μαρκ Οοουεν Τζόουνς, ακαδημαϊκό που μελετά τα πολιτικά μπότ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «χιλιάδες» ύποπτοι λογαριασμοί εμφανίστηκαν στο τουίτερ, στις αρχές του 2016, με το «Iran» ως τοποθεσία και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στην περιγραφή ή το όνομα λογαριασμού τους, οι δημοσιεύσεις των οποίων έρχονταν προς υποστήριξη του Τραμπ και του ΜΕΚ. Αυτοί οι λογαριασμοί, λέει ο Τζόουνς, δημιουργήθηκαν ομαδικά και προωθούσαν τη ρητορική του Τραμπ κατά του Ιράν χρησιμοποιώντας τα χασταγκς #IranRegimeChange, #FreeIran και #IstandwithMaryamRajavi. 

Την δεκαετία του 1990, όταν οι οικογένειες κρίθηκαν απορριπτέες, οι ηγέτες του ΜΕΚ είχαν μία ακόμη σατανική ιδέα: την ανατροφή μιας γενιάς παιδιών ως ΜΕΚ μακρυά από τους γονείς τους. Η Ατεφέχ Σεμπντανί, ένα από αυτά τα παιδιά, έχει καταγράψει την ιστορία της στην αυτοβιογραφία της, «Το χέρι μου είναι δικό μου». Εκεί λέει τι περίμενε τα περίπου 700 παιδιά του ΜΕΚ που χωρίστηκαν από τους γονείς τους, με εντολή των Ρατζαβί, για να μεταφερθούν απο το στρατόπεδο Ασραφ στη Ευρώπη, και να δοθούν σε οικογένειες υποστηρικτών του ΜΕΚ, τους «θείους» και τις «θείες», ώστε οι γονείς τους να συνεχίσουν απερίσπαστοι τον ..αγώνα. Μόνο που, πολλά από αυτά τα παιδιά βρέθηκαν τελικά σε ορφανοτροφεία. Η οργάνωση αλληλοβοήθειας που οργάνωσαν τα παιδιά της καλτ, κάνει, μάλιστα συγκριση μεταξύ αυτών και των ιθαγενών παιδιών του Καναδά που «αποϊθαγενοποιήθηκαν» μέσα από την πλύση εγκεφάλου. 

Οι δημοσιογράφοι που αγωνίστηκαν να φέρουν στο φως όλες αυτές τις φρικιαστικές ιστορίες, από τις ΗΠΑ μέχρι τη Γαλλία και τη Γερμανία, είχαν να αντιμετωπίσουν το άφθονο χρήμα που έρεε στην οργάνωση: λόμπυ, δικηγόρους και μηνύσεις. Το Μάρτη του 2019 γερμανικό δικαστήριο υποχρέωσε το Ντερ Σπήγκελ να διαγράψει παραγράφους του από σχετικό άρθρο, ώστε να μην περιλαμβάνονται καταγγελίες για «βασανιστήρια» και «ψυχολογική τρομοκρατία» στις εγκαταστάσεις της Αλβανίας. Η μόνη που κέρδισε σχετική δίκη ήταν η Ντιε Ζάιτ (Die Zeit), που το 2021 δημοσίευσε άρθρο για την “επιστράτευση” ανηλίκων της οργάνωσης κατά του Ιράν, καταγράφοντας τους τρόπους με τους οποίους γινόταν η πλύση εγκεφάλου…