«Πώς μπορεί κανείς να «μείνει σπίτι», εάν αυτό δεν έχει τουαλέτα, εάν είναι υπερσυνωστισμένο ή -χειρότερα- εάν πρόκειται για μια σκηνή;»

Ολόκληρη η επιστολή:

Η πανδημία του κορονοϊού είναι πλέον μια παγκόσμια πραγματικότητα. Ξέρουμε όμως -και βλέπουμε πιο ξεκάθαρα από ποτέ- ότι οι πανδημίες χτυπάνε χειρότερα, γρηγορότερα και μαζικότερα τους φτωχούς και τους αποστερημένους.

Από την πρώτη στιγμή, όσοι/όσες εργαζόμαστε στις Ανοιχτές Δομές «Φιλοξενίας» Προσφύγων επισημαίναμε το αυτονόητο. Kρούσμα σε οποιοδήποτε καμπ σημαίνει πάρα πολλούς νοσούντες από τον ιό, ανεξέλεγκτη διασπορά της νόσου και ποιός ξέρει πόσα θύματα. Δε χρειάζεται να είναι κανείς λοιμωξιολόγος για να προβεί σε αυτά τα συμπεράσματα, είναι αρκετό να διαθέτει κοινή λογική.

Στα περισσότερα καμπ στην ενδοχώρα (δε θέλουμε ούτε να φανταζόμαστε τι συμβαίνει στα νησιά – ειδικά με τους πρόσφυγες που κατέφθασαν μέσα στο Μάρτη και εξαναγκάζονται σε «καραντίνα» στις παραλίες, εκτεθειμένοι στο κρύο και τη βροχή, κάτω από σάπιες βάρκες και πλαστικά πάσης φύσεως), χιλιάδες άνθρωποι ζουν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλον, παστωμένοι σαν τις σαρδέλες. Ο κανόνας είναι στην καλύτερη περίπτωση 8 άνθρωποι σε κάθε οικίσκο (συνήθως αυτό είναι ένα container με δυο δωμάτια που φιλοξενεί δυο οικογένειες με μία τουαλέτα), ενώ σε πολλά καμπ οι τουαλέτες και οι κουζίνες είναι κοινόχρηστοι χώροι.

Εκατοντάδες οικογένειες παραμένουν ακόμα και αυτήν τη στιγμή σε σκηνές χωρίς πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό πόσο μάλλον σε είδη υγιεινής και καθαρισμού. Πρέπει να σημειώσουμε ότι ανάμεσα στους πρόσφυγες που καταφτάνουν στην ενδοχώρα υπάρχουν χιλιάδες ασυνόδευτα παιδιά, γυναίκες εγκυμονούσες, εκατοντάδες άνθρωποι με βαριές ασθένειες ή χρόνια νοσήματα, χιλιάδες άνθρωποι με πολλά και σημαντικά προβλήματα. Σε τέτοιες, λοιπόν, συνθήκες η  εφαρμογή των συνιστώμενων μέτρων και της καραντίνας για την αποτροπή της εξάπλωσης του ιού μόνο ως ειρωνικό σχόλιο μπορεί να εκληφθεί.

Ήταν θέμα χρόνου να βρεθεί κρούσμα και σε κάποιο καμπ. Την ημέρα εκείνη ο κος Τσιόδρας ενημέρωνε: «Σήμερα ανακοινώνουμε 27 νέα κρούσματα του ιού στη χώρα μας και επιπλέον 23 νέα θύματα από τη Δομή Φιλοξενίας Προσφύγων στη Ριτσώνα», λες και τα θύματα στη Ριτσώνα δεν είναι θύματα του ιού στη χώρα μας! Το κυβερνητικό επιτελείο με μια δήλωση φανέρωσε απροκάλυπτα πώς αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση αυτούς τους ανθρώπους: ως πολίτες τελευταίας κατηγορίας.

Όταν εμφανίστηκαν τα κρούσματα στη Ριτσώνα, η επιλογή ήταν να σταλούν αστυνομικές δυνάμεις καταστολής. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση της Μαλακάσας, λίγες μέρες αργότερα. Μόλις επιβεβαιώθηκαν τα πρώτα κρούσματα, ολόκληρο το καμπ μπήκε σε καραντίνα, χωρίς κάποια πρόβλεψη προστασίας του υγιούς πληθυσμού που συνωστίζεται σε containers και σε σκηνές, ασφυκτικά κοντά ο ένας με τον άλλον.

Σε περίπτωση κρουσμάτων στα καμπ υποτίθεται ότι υπάρχει προσαρμοσμένο σχέδιο παρέμβασης του ΕΟΔΥ, το οποίο προβλέπει συγκεκριμένα βήματα και χειρισμούς. Στην πράξη, ο βασικός χειρισμός είναι το ολικό lockdown του καμπ, ώστε να εξασφαλιστεί ότι δε θα συνεχιστεί η διασπορά του ιού εκτός. Φυσικά, κανείς δεν δείχνει το ανάλογο ενδιαφέρον  για τη διασπορά του ιού εντός της δομής. Με την κρατική ευθύνη να έχει πάει περίπατο για σωματική άσκηση, στους πρόσφυγες ισχύει με ανατριχιαστικούς όρους η λογική της ανοσίας της αγέλης.

Τις ίδιες μέρες που Τσιόδρας-Χαρδαλιάς ανακοίνωναν τα κρούσματα στα καμπ, βρέθηκαν κρούσματα και σε πλοίο στην Ελλάδα. Στην περίπτωση του πλοίου, η Κυβέρνηση δεν έδωσε εντολή καραντίνας όλου του πληθυσμού εντός του πλοίου… Βέβαια, αυτοί δεν ήταν πρόσφυγες!

Μέχρι και σήμερα ο ΕΟΔΥ σε πολλές δομές είναι ακόμα υποστελεχωμένος με βασικές ελλείψεις ειδικοτήτων σε γιατρούς και διερμηνείς, και με βασικά προβλήματα στην οργάνωση και αντιμετώπιση της κρίσης. Επιπλέον ανασφάλεια μας προκαλεί το γεγονός ότι πολλοί από τους διαμένοντες στα καμπ –μετά τα μέτρα της Κυβέρνησης για το προσφυγικό- έχουν μείνει χωρίς ΑΜΚΑ, με μεγάλη δυσκολία να κλείσουν ένα απλό ραντεβού, πόσο μάλλον να τύχουν νοσηλείας εν μέσω πανδημίας και κρίσης του συστήματος υγείας. Ακόμα, οι ίδιοι οι πρόσφυγες μας επισημαίνουν με αγωνία και ανησυχία ότι δεν διαθέτουν μάσκες, γάντια και τα απαραίτητα μέσα για να διατηρήσουν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Την ίδια στιγμή, τα παιδιά καταλήγουν ξανά στο εκπαιδευτικό περιθώριο καθώς κανένα προσφυγόπουλο δεν έχει αυτήν τη στιγμή απρόσκοπτη πρόσβαση στο διαδίκτυο, ούτε και τα κατάλληλα μέσα (laptops, tablets κτλ.)

Στο μεταξύ, για τη στοιχειώδη επιβίωση κατά το lockdown μοιράζονται κιβώτια με τρόφιμα μακράς διάρκειας για μια εβδομάδα με πολύ χαμηλή διατροφική αξία και κανένα φρέσκο φρούτο ή λαχανικό, ενώ ζημιές στα containers δεν διορθώνονται και χώροι ορισμένοι για «καραντίνα» δεν αερίζονται σωστά.

Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, ο Μηταράκης ανακοινώνει ότι σκοπεύουν τα πρόστιμα των παραβατών που θα τολμήσουν να βγουν εκτός καμπ για να αγοράσουν τα απαραίτητα τρόφιμα ή γάλα για τα παιδιά τους, να τα αφαιρέσουν από τα επιδόματά τους  τα οποία θα παγώσουν… μέχρι να τοποθετηθούν ΑΤΜ εντός δομών…

Η περίπτωση του ξενοδοχείου στο Πόρτο Χέλι έρχεται να φωτίσει ακριβώς την κατάσταση. Σε έναν χώρο ασφυκτικά γεμάτο, μέχρις στιγμής, έχουμε θετική διάγνωση για το ένα τρίτο του πληθυσμού. Αλλά δεν πειράζει, ας κολλήσουν όλοι, έχουμε απέξω σκηνές και στρατό για την διαχείριση της κατάστασης!

Αυτήν την στιγμή έχουμε χιλιάδες ανθρώπους σοβαρά εκτεθειμένους στον ιό. Ανάμεσά τους ασυνόδευτοι ανήλικοι, υπερήλικες, άνθρωποι με βαριά χρόνια νοσήματα, γυναίκες με προβλήματα στην εγκυμοσύνη τους.

Δε θέλουμε να σκεφτόμαστε τι πρόκειται να συμβεί αν νοσήσει ταυτόχρονα μεγάλος αριθμός προσφύγων!

Η κυβέρνηση οφείλει να αδειάσει άμεσα τα καμπ και να φροντίσει ιδιαίτερα ασυνόδευτους ανήλικους και τις ευπαθείς ομάδες. Διαφορετικά, παίρνει πολύ κυνικά και ξεδιάντροπα μια απόφαση που βάζει σε καραντίνα τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και εκθέτει σε σοβαρό κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Εργαζόμενοι/ες σε Δομές «Φιλοξενίας» Προσφύγων στην ενδοχώρα