Με αφορμή και την ενεργοποίηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος περί καταστάεως πολιορκίας στην Κρήτη από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, το παρόν κείμενο επιχειρεί την ανάδειξη της επικοινωνιακής πολιτικής της χειραγώγησης μέσα από διαφορετικά φαινομενικά ή και όχι γεγονότα, αλλά που το ένα συμπληρώνει το άλλο στο τέλος της ημέρας. Μία επικοινωνιακή στρατηγική που έχει ακολουθηθεί από την παρούσα κυβέρνηση αυτά τα 6 χρόνια, όταν σφίγγουν τα γάλατα, είναι το «δεν γνωρίζω». Υποκλοπές, Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, ακόμα και στο προσφυγικό, τόσο το 2020 στον Έβρο όσο και τώρα στην Κρήτη. «Ξαφνιαστήκαμε. Πιαστήκαμε στον ύπνο». Είναι όμως έτσι;

γράφει ο Δημήτρης Λιάπης

Όλο αυτό βέβαια, προκειμένου να στεφθεί με επιτυχία, προϋποθέτει μία Δικαιοσύνη που θεωρεί λογικό το επιχείρημα πως δεν γνωρίζεις τίποτα, ακόμα και όταν εμπλέκονται μέλη της οικογένειάς σου στα διάφορα σκάνδαλα ενώ, παράλληλα, είσαι αυτός που κατέχει το πρώτο πολιτειακό αξίωμα της χώρας! Όταν όμως «δικαιούσαι» βάσει Συντάγματος να διορίζεις και άρα να ορίζεις τους κανόνες του παιχνιδιού των ανωτάτων κλιμακίων της Δικαιοσύνης, που για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια πχ η κυβέρνηση δεν λειτουργεί βάσει του Συντάγματος, τότε το παιχνίδι της ισχύος, της επιβολής, της συγκάλυψης, της παραπλάνησης, της χειραγώγησης του κοινού, και στο βάθος της καλπονοθίας, μόλις αρχίζει.

Όλα τα παραπάνω αλλά και πολλά άλλα, ένα μήνυμα και μάλιστα ηχηρό στέλνουν στην κοινωνία: Ό,τι κι αν σου συμβεί, ό,τι κι αν γίνει, ή είσαι μαζί μου ψηφή τε και σώματι για να περνάς εσύ καλά κι εγώ καλύτερα ή ΔΕΝ θα βρεις το δίκιο σου ποτέ. Οι τραμπουκισμοί, οι απειλές και οι εκβιασμοί απέναντι σε πολίτες αλλά και δημοσιογράφους από βήματος βουλής & ΜΜΕ γνωστοί, τόσο από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό όσο κι από τους Υπουργούς του.

Για να επιστρέψω όμως στο θέμα που θίγει και ο τίτλος, σαν πρώτη σκέψη θα πω το προφανές. Τι κοινό έχει ο ΟΠΕΚΕΠΕ και η νέα έξαρση, όπως παρουσιάζεται, του προσφυγικού; Το νησί της Κρήτης είναι η σωστή απάντηση.

Όταν μετά από τις συνεχείς αποκαλύψεις της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για το φαγοπότι στον ΟΠΕΚΕΠΕ, άρχισε να γίνεται αντιληπτό από την κυβέρνηση ότι η επικοινωνιακή διαχείριση του σκανδάλου δυσκολεύει, έπρεπε με κάποιο τρόπο να αλλάξει η επικαιρότητα και να περάσουμε σε γνώριμα χωράφια. Μίσος, διχόνοια, υποκινούμενη βία και γενικά δυσοσμία!

Όλως τυχαίως άρχισαν να κυκλοφορούν δημοσιεύματα για την αποφυλάκιση Κασιδιάρη και άλλων Χρυσαυγιτών που προτείνει η εισαγγελέας Εφετών. Ξάφνου, εκεί που «δεν το περιμέναμε», φτάνουν καραβιές προσφύγων από τη Λιβύη. Μία Λιβύη που μετά τη δολοφονία Καντάφι και τον εμφύλιο που υποκινείσαι σύσσωμη η Δύση, έχει μετατραπεί από την πρώτη μέρα σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο. Άλλη μία «έξαρση» του προσφυγικού ήταν θέμα χρόνου. Γνωστά αυτά ή μήπως όχι;

Το 2016 με αφορμή την προσφυγική κρίση που προκαλεί ο διαρκής εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, όπου για άλλη μια φορά υποκινεί σύσσωμη η Δύση (βλ. Τζιχαντιστές επικηρυγμένους ως τρομοκράτες που σήμερα η Δύση νομιμοποιεί και με την παρουσία του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Γεραπετρίτη), υπογράφεται η μαύρη αυτή συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που η τότε κυβέρνηση Τσίπρα είχε στηρίξει. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε τη χρηματοδότηση της Τουρκίας με πολλά δισεκατομμύρια, προκειμένου να φυλακίζει τους πρόσφυγες στο δικό της έδαφος και να μην τους επιτρέπει να μπουν σε ευρωπαϊκό. Με άλλα λόγια, βούτυρο στο ψωμί των ακροδεξιών της συγκυβέρνησης του Ερντογάν για να εκβιάζει την ΕΕ μέσω Ελλάδας με προσφυγικές ροές κατά το δοκούν για περισσότερα δισεκατομμύρια. Γνωστά κι αυτά ή μήπως όχι;

Τα παραπάνω γεγονότα δημιουργούν δυσάρεστα προηγούμενα τα οποία η Ελλάδα θα έπρεπε να λάβει υπόψιν για να ξέρει τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει ή μάλλον να ξανακάνει στο μέλλον σε παρόμοιες καταστάσεις. Τίποτα όμως δεν έγινε. Ίσα ίσα που βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές κι αυτό ακριβώς σημαίνει πως κάποιοι βολεύονται σε μία τέτοια επαναλαμβανόμενη συνθήκη. Μέσω αυτής μπορούν να αλλάζουν την ατζέντα όποτε θέλουν κι εκεί που φαίνονται χαμένοι λόγω των συνεχιζόμενων σκανδάλων, να συσπειρώνουν γύρω τους ακροδεξιά κοινά έτοιμα να κάνουν την επικοινωνιακή και όχι μόνο δουλίτσα. Να σπείρουν φόβο και τρομοκρατία!

Όταν λοιπόν κατ’ επανάληψη συμβαίνουν τα ίδια και τα ίδια, κανένας δεν δικαιούται να λέει ότι δεν γνώριζε.

Τον Οκτώβριο του 2022, ως εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25 στο Υπουργείο Εξωτερικών και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, είχα πάει στο υπουργείο στο πλαίσιο ενημέρωσης για την επικαιρότητα, από τον τότε Υπ. Εξωτερικών, Νίκο Δένδια. Μετά από σχετική τοποθέτηση-ερώτηση για το πώς προχωράνε τα πράγματα στη Λιβύη, ο κ. Δένδιας μού απαντάει αποστομωτικά το εξής:

«Όσον αφορά τη Λιβύη, αντιθέτως με την Τουρκία, η Ελλάδα δεν έχει πλέον κανένα έρεισμα στην περιοχή. Ακόμα και ο Χαφτάρ μιλάει με τον Ερντογάν».

Άρα δεν γνώριζαν ότι τουλάχιστον από το 2022 η κυβέρνηση της Βεγγάζης δεν είναι πλέον φίλος της Ελλάδας; Όσον αφορά τη νόμιμη, βάσει ΟΗΕ, κυβέρνηση της Τρίπολης, εξαρχής δεν μπορούσε να είναι φίλος αφού η Ελλάδα, σε αντίθεση με την Τουρκία, είχε στηρίξει την πλευρά Χαφτάρ και όχι τη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση. Θα θυμάστε την επίσκεψη Χαφτάρ στην Αθήνα το 2020 και την θριαμβευτική υποδοχή του Νίκου Δένδια έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία στο Σύνταγμα.

Γι’ αυτό το συμβάν είχα γράψει τον Οκτώβριο του 2023 αλλά βλέπετε, τα ΜΜΕ αυτές τις τελευταίες εβδομάδες ήταν η κατάλληλη στιγμή να το «ανακαλύψουν». Απόρροια όλων των παραπάνω υποθέτω περί διαπλοκής και εξουσίας.

Η Ανατολική Λιβύη του Χαφτάρ, λοιπόν, κατά τα πρότυπα της Τουρκίας την περίοδο 2016-2020, εκμεταλλεύεται ανθρώπους που βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση (βλ. εμφύλιο στο Σουδάν αλλά και άλλους) και υπόσχεται τη γη της επαγγελίας. Κάπως έτσι τους παγιδεύει και τους χρησιμοποιεί προκειμένου να εκβιάζει.

Η Ελλάδα του Κ. Μητσοτάκη αντί να πιέσει την ηγεσία της ΕΕ απειλώντας ακόμα και με βέτο, με σκοπό την ανθρωπιστική βοήθεια σε όλους τους κατατρεγμένους αυτούς ανθρώπους και την τήρηση του Διεθνούς Δικαίου, ανακοινώνει από το βήμα της βουλής την παραβίαση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου με την 3μηνη αναστολή εξέτασης ασύλου για πρόσφυγες που έρχονται από τη Λιβύη. Ουσιαστικά αυτό σημαίνει την ντε φάκτο δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Κρήτη, σπέρνοντας τον φόβο και την ανασφάλεια στην τοπική κοινωνία. Ύστερα έρχεται επικοινωνιακά ο Θάνος Πλεύρης να δείξει την πυγμή του. Να λύσει το «πρόβλημα».

Μόλις λίγες μέρες πριν, παρέα με άλλους δύο Υπουργούς Μετανάστευσης και τον Ευρωπαίο Επίτροπο, δεν πρόλαβαν καν να δουν πώς είναι από κοντά ο Χαφτάρ, καθώς κηρύχθηκαν ανεπιθύμητοι και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς. Ο Θ. Πλεύρης αισθανόμενος βαριά την ανάγκη να ενημερώσει το πανελλήνιο για τις εξελίξεις σχετικά με το χαρτοφυλάκιό του και τα όσα συμβαίνουν στην Κρήτη, βγήκε στο γνωστό τηλεοπτικό κανάλι και μας μίλησε για τη λύση στο πρόβλημα που δεν είναι άλλο από τα ξενοδοχειακού τύπου, όπως είπε, γεύματα και προνόμια που απολαμβάνουν οι πρόσφυγες και τα οποία πρέπει να κοπούν. Όλα αυτά για να αποθαρρυνθούν οι επόμενοι και να μην έρχονται.

Φάε ξαναζεσταμένο φαγητό…

Εν τω μεταξύ, στο πρόσφατο παράδειγμα με το ναυάγιο της Πύλου όπου η Ελλάδα, με πολιτική εντολή, άφησε 700 ζωές να πνιγούν, το ίδιο αφήγημα μας είχαν σερβίρει προηγουμένως. Πως πρέπει να είμαστε αυστηροί και να σκοτώνουμε αν χρειάζεται για να μην έρχονται άλλοι πρόσφυγες και έτσι θα καταπολεμήσουμε τους δουλέμπορους. Δηλαδή, με άλλα λόγια, αν θες να καταπολεμήσεις το εμπόριο ναρκωτικών, δεν πρέπει να κυνηγήσεις τον ναρκέμπορο αλλά να σκοτώσεις τον ναρκομανή για να αποθαρρύνεις τους επόμενους που θα “θελήσουν” να γίνουν ναρκομανείς.

Ο κ. Πλεύρης είναι ένας φασίστας Υπουργός Μετανάστευσης και…Ασύλου (το οποίο έχει ανασταλεί), διαδεχόμενος τον ομοϊδεάτη του Μάκη Βορίδη, ο οποίος παραιτήθηκε με το που είδε το όνομά του στη δικογραφία για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ μαζί με αυτό του Λευτέρη Αυγενάκη.

Τελευταία πράξη του δράματος; Ο Μητσοτάκης ενεργοποίησε το σχετικό άρθρο του Συντάγματος περί καταστάσεως πολιορκίας στην Κρήτη λόγω προσφυγικού. Ένας αδίστακτος και ανίκανος Πρωθυπουργός, που αυτό τον καθιστά άκρως επικίνδυνο και ο οποίος, προκειμένου να μη χάσει την εξουσία, δείχνει σαν έτοιμος από καιρό να σκηνοθετήσει τη νέα «Μάχη της Κρήτης» απέναντι σε πεινασμένους μετά το “ΕΠΟΣ” όπως έχει λεχθεί του Έβρου!

 

 Ο Δημήτρης Λιάπης είναι διεθνολόγος. Υπήρξε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, ως εκπρόσωπος του ΜέΡΑ25.