Μετατρέποντας το αγαθό της αληθινής πληροφόρησης σε μια εξαρτημένη σχέση δούναι και λαβείν απολύτα κατευθυνόμενη.
Μια σχέση χειραγώγησης της κοινής γνώμης που στο βάθος εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντα του βραχίονα της εξουσίας και των τριών αναπόσπαστων μπράτσων που στηρίζουν το βαθύ κράτος.
Πολιτικοί, δημοσιογράφοι και εκδότες στον κοινό παρανομαστή του ελληνικού μπερλουσκονισμού. Η τέταρτη εξουσία στα έδρανα της Βουλής, κάτω από τον νέο πυλώνα της πολιτικής μεταδημοσιογραφίας.
Η μεταδημοσιογραφια στην εξουσία…
Ο Κόλιν Κράουτς στη «Μεταδημοκρατία» διερευνά τα ελλειμματικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, ανεξαρτήτως επιθετικού προσδιορισμού.
Στηριζόμενος στην παρακμή των κοινωνικών τάξεων και τη φθορά που υπέστη η εργατική τάξη, μελετά τις βαθύτερες κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις που εξηγούν τη σύγχρονη καχεξία και μαζική απολιτικοποίηση των κοινωνιών.
Τον τρόπο, δηλαδή, που βρήκε να πατήσει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός δημιουργώντας ένα νέο είδος αυτοαναφορικής πολιτικής τάξης, «η οποία ασχολείται περισσότερο με την ανάπτυξη των δεσμών με τα πλούσια επιχειρηματικά συμφέροντα παρά με την εφαρμογή πολιτικών προγραμμάτων που ανταποκρίνονται στις ανησυχίες των απλών ανθρώπων».
Ο Κράουτς στη βασική επιλογή ανάμεσα στη φιλελεύθερη δημοκρατία ή τη δημοκρατία της «Καστοριαδικής» ισότητας, κλίνει ξεκάθαρα υπέρ της δεύτερης.
Γυρίζει πίσω, από ορισμένες απόψεις, στον κόσμο που ξέραμε πολύ πριν τις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν η πολιτική ήταν ένα παιχνίδι επιβολής ή νομής εξουσίας ανάμεσα σε πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχικές ομάδες.
Παιχνίδι επαναλαμβανόμενο σήμερα, με καθαρούς όρους νεοφιλελευθερισμού παγκόσμια, υπό την καθοδήγηση ή την χειραγώγηση των αγορών της οικονομικής ολιγαρχίας.
Γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια της δημοσιογραφικής ολιγαρχίας.
Δημοσιογραφική μεταπολίτευση της ολιγαρχίας…
Η ώρα της δημοσιογραφικής μεταπολίτευσης των ολιγαρχών εκδοτών, δημοσιογράφων, καναλαρχών, εφοπλιστών και εργολάβων του δημοσίου ως πυλώνας της πολιτικής εξουσίας μέσα και έξω από τα χαρακώματα των βουλευτικών εδράνων θα δίνει την ιδιότυπη μάχη για τη νομή της εξουσίας και των συμφερόντων του οικονομικού παρασκηνίου.
Η ώρα με κεφαλαίο το «Α» και το «Ω» της διαπλοκής στο προσκήνιο από το παρασκήνιο ενημέρωσης και επικοινωνίας.
Η ώρα που η ολιγαρχική μεταδημοσιογραφία μέσα από κατεξοχήν ζημιογόνες, εκδοτικές, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές επένδυσεις ετοιμάζεται να κερδοσκοπήσει χρησιμοποιώντας το πολιτικό σύστημα με άλλο προσωπείο.
Η τηλεοπτική, εκδοτική ραδιοφωνική και δημοσιογραφική Μεταπολίτευση της «Μεταδημοκρατίας» που θεμελιώνεται με την σφραγίδα και τη βούλα του πολιτικού συστήματος προς ίδιον όφελος.
Για να μπορέσει να παραμείνει κάθε μορφής εξουσία στηριζόμενη στη «νεομεταδημοκρατική δημοσιογραφική μεταπολίτευση» της διαπλοκής, συμβιβασμένη στους «κανόνες της ελεύθερης αγοράς».
Τους κανόνες δηλαδή, όπως τους ορίζει η ασυδοσία κάθε λογής, οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.
Το αγαθό της ενημέρωσης που μετατρέπεται σε «εμπόρευμα» διαρκούς διατίμησης και συναλλαγής μεταξύ πολιτικής, οικονομικής και τέταρτης εξουσίας με τους δημοσιογράφους σε διαμεσολαβητικό ρόλο μεγαλέμπορων – μεταπρατών υποψηφίων βουλευτών. Το μακρύ χέρι, δηλαδή, των ιδιοκτητών και του καθεστώτος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στα ΜΜΕ.
Αντί επιλόγου…
Η παλιά και νέα διαπλοκή, τα μιντιακά πολιτικοοικονομικά παιχνίδια συναλλαγής, η μετατροπή του αγαθού και του δικαιώματος της πληροφόρησης σε εργαλείο της επιχειρηματικής και πολιτικής εξουσίας με οδηγό το μεταδημοσιογραφικό κατεστημένο, όπως βρίσκει χώρο στα ψηφοδέλτια των κομματων και εντός της Βουλής. Όσο και αν το αφήγημα εμπεριέχει από μόνο του αντιφατικά στοιχεία, η συνολική ερμηνεία της μεταδημοσιογραφικής μεταπολίτευσης θέλει χρόνο και χώρο ώστε να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά της καθεστηκυίας τάξης, και η ίδια η διαπλοκή πρόθυμα θα δώσει και τα δύο.
Εξάλλου ο βασικός στόχος και σκοπός είναι να την υπηρετούν οι δημοσιογράφοι αυτού του τύπου εντός και εκτός Βουλής ασκώντας, έτσι, την εξουσία κατά παραγγελία των αφεντικών τους και όχι ελέγχοντάς την.