Σε τι συνίσταται όμως αυτή η περιβόητη αξία; Όχι φυσικά στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος του νησιού – υπάρχουν άλλα πιο όμορφα που κοστίζουν πολύ λιγότερο – ούτε στο υψηλό επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχει. Συνίσταται στο ότι εδώ και δεκαετίες είναι το νησί που επιλέγουν οι πλούσιοι, οι επιτυχημένες τηλεπερσόνες και άλλες φιγούρες της show biz, για τις διακοπές τους. Γι αυτό είναι διάσημη η Μύκονος και εκεί οφείλει την μεγάλη ελκυστικότητατης ως τουριστικός προορισμός. Αντλεί απ' το στάτους και την αίγλη των επισκεπτών της. Μία βασική και αναγκαία μορφή εκδήλωσης αυτού του στάτους είναι η επίδειξη πλούτου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν πολλά χρήματα και το προβάλλουν σε κάθε τους βήμα και δραστηριότητα. Και σε μία κοινωνία πλήρως ενσωματωμένη στο καπιταλιστικό κύκλωμα η αξία κάθε πράγματος ταυτίζεται σχεδόν πάντα και πλήρως με τη χρηματική του αποτίμηση.
 
Κατόπιν τούτων, προκύπτει το εξής κύκλωμα. Η Μύκονος έγινε το νησί των πλουσίων και των διάσημων. Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτών των ομάδων και μέσο που τους διαφοροποιεί απ' τους υπόλοιπους είναι η επίδειξη πλούτου. Το στάτους των πλουσίων και τα πολλά χρήματα που ξοδεύουν για να το επιβεβαιώσουν επιτελεστικά ενσωματώνονται στις υπηρεσίες που προσφέρει το νησί και η αξία τους εκτοξεύεται. Η υψηλή αξία των υπηρεσιών του νησιού επικυρώνει με τη σειρά της το στάτους των επισκεπτών της (τόσο ακριβές που μόνο λίγοι και “εκλεκτοί” μπορούν να τις απολαύσουν). Έτσι το κύκλωμα γίνεται κλειστό και αυτοτροφοδοτούμενο. Στην ξαπλώστρα της Μυκόνου των 20 ευρώ υπάρχει ενσωματωμένη λίγη απ' τη συμβολική αξία του Κωστόπουλου και της Μενεγάκη και αυτή είναι που πληρώνει πρωτίστως ο καταναλωτής, όχι βέβαια τη λειτουργική της χρησιμότητα – να ξαπλώνει το κορμί του μετά το μπάνιο.
 
Όποιος λοιπόν ανέβασε το τιμολόγιο στο διαδίκτυο και όσοι μαζί του εξανίστανται για τις “ληστρικές” τιμές δεν έχουν δίκιο. Συστατικό στοιχείο του “προϊόντος” Μυκόνου που το καθιστά περιζήτητο είναι και αυτές οι υψηλές τιμές. Χωρίς αυτές και το κύκλωμα που περιγράφεται παραπάνω θα ήταν ένα ακόμη συνηθισμένο νησί των Κυκλάδων. Αυτός που επισκέφτηκε τη Μύκονο και βρήκε τις τιμές εξωφρενικές βρίσκεται σε αντίφαση. Από τη μία επέλεξε το νησί λόγω της “ιδιαιτερότητας” του (νησί των πλουσίων και των διάσημων). Από την άλλη διαμαρτύρεται γιατί κλήθηκε να πληρώσει το (υψηλό) κόστος αυτής της ιδιαιτερότητας που τον έκανε να θέλει εξαρχής να το επισκεφτεί.
 
Απ' ότι φαίνεται ο συγκεκριμένος ήθελε ν' απολαύσει Μύκονο χωρίς “μυκονίνη”, όλα τα ευχάριστα δηλαδή, στοιχεία του προϊόντος χωρίς κανένα απ' τα δυσάρεστα. Κάτι σαν μπύρα χωρίς αλκοόλ. Οι πάντες όμως γνωρίζουν πως τέτοιου είδους υποκατάστατα δεν προσφέρουν την εμπειρία των πρωτότυπων. Για τους μόνιμους θαμώνες της Μυκόνου ο διαμαρτυρόμενος επισκέπτης δεν είναι παρά ένας “φτωχομπινές” που ρίχνει το επίπεδο του αγαπημένου τους προορισμού. Για όλους τους υπόλοιπους, που δεν μας δελεάζουν οι κούφιες υποσχέσεις του νησιού των πλουσίων, δεν είναι παρά μία ακόμη απόδειξη του πως ο καπιταλισμός μπορεί, την ίδια στιγμή που απαξιώνει μέχρι και την ανθρώπινη ζωή όταν δεν παράγει κέρδος, να υπεραξιώνει το τίποτα, όπως οι ξαπλώστρες της Μυκόνου και οι θαμώνες της.