Καθώς οι ελάχιστοι εναπομείναντες εργαζόμενοι αυτής της πόλης ταλαιπωρούνται λίγο ακόμα (αναζητώντας ένας-ένας κι όλοι μαζί τα όριά τους) από τη συνεχιζόμενη, αέναη απεργία των εργαζομένων στο Μετρό, που δεν θέλουν να μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο μαζί με τους υπόλοιπους δημόσιους υπαλλήλους, ας αναρωτηθούμε:
Τι τρέχει με τους υπαλλήλους του Μετρό
Κυκλοφορούν διάφορα εξωφρενικά νούμερα για τις πλουσιοπάροχες αποδοχές τους και τις αξιοζήλευτες συνθήκες εργασίας τους αυτές τις ημέρες και η απορία είναι εύλογη. Γιατί είναι αυτοί τόσο ευνοημένοι; Η δουλειά που κάνουν δεν είναι τόσο δύσκολη ή επικίνδυνη. Δεν είναι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ας πούμε. Επίσης δεν είναι τιτάνιου μεγέθους βύσματα διορισμένα δίπλα στους βουλευτές, όπως οι υπάλληλοι της Βουλής. Οπότε γιατί χαίρουν τέτοιων προνομίων;
Από αυτά μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οι υπερβολές στις αποδοχές των υπαλλήλων του μετρό, αν ισχύουν, μάλλον δεν έχουν να κάνουν με τη χώρα και τη διαφθορά της. Έχουν να κάνουν με το ίδιο το μετρό, τη φύση της δουλειάς. Για να καταλήξει κάποιος σε ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να κάνει μια πολύ πιο τεκμηριωμένη έρευνα, βέβαια, και να δει και τι συμβαίνει στους αντίστοιχους κλάδους και άλλων χωρών, αλλά ένα εύκολο και γρήγορο -και πιθανότατα ακριβές- συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κανείς είναι ότι οι εργαζόμενοι στο μετρό έχουν μια δύναμη πολύ μεγαλύτερη από τους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους: Η δική τους απεργιακή κινητοποίηση επηρεάζει άμεσα τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων (στη δική μας περίπτωση) ή εκατομμυρίων (στην περίπτωση του Λονδίνου) πολιτών κι έτσι η διαπραγματευτική δύναμη των συνδικάτων τους είναι τεράστια.
Περισσότερα εδώ
(…)
Από αυτά μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι οι υπερβολές στις αποδοχές των υπαλλήλων του μετρό, αν ισχύουν, μάλλον δεν έχουν να κάνουν με τη χώρα και τη διαφθορά της. Έχουν να κάνουν με το ίδιο το μετρό, τη φύση της δουλειάς. Για να καταλήξει κάποιος σε ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να κάνει μια πολύ πιο τεκμηριωμένη έρευνα, βέβαια, και να δει και τι συμβαίνει στους αντίστοιχους κλάδους και άλλων χωρών, αλλά ένα εύκολο και γρήγορο -και πιθανότατα ακριβές- συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κανείς είναι ότι οι εργαζόμενοι στο μετρό έχουν μια δύναμη πολύ μεγαλύτερη από τους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους: Η δική τους απεργιακή κινητοποίηση επηρεάζει άμεσα τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων (στη δική μας περίπτωση) ή εκατομμυρίων (στην περίπτωση του Λονδίνου) πολιτών κι έτσι η διαπραγματευτική δύναμη των συνδικάτων τους είναι τεράστια.
Περισσότερα εδώ