Ποτίζουμε τα δεντράκια!

70.000 παιχνίδια για τα άπορα παιδάκια,  240.000 φαρμακευτικά σκευάσματα γιʼ αυτούς που τα έχουν ανάγκη, 1.500 τόνοι τροφίμων μακράς διάρκειας για τους άπορους που σιτίζει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, δεκάδες χιλιάδες αναδασωμένα καμένα δάση… Ο ΣΚΑΪ κοντεύει να λύσει το πρόβλημα της κρίσης με τη βοήθεια των ακροατών του.  Κάθε Σαββατοκύριακο κόσμος συρρέει στις δράσεις που οργανώνει το πιο φιλεύσπλαχνο μέσο μαζικής ενημέρωσης σε συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα, τη Philips, αλυσίδες σούπερ μάρκετ και άλλα ευαίσθητα ιδρύματα προσθέτοντας τον εαυτό του στα μεγάλα νούμερα που ανακοινώνονται.

 

Και τα νούμερα είναι πραγματικά μεγάλα. Το δελτίο Τύπου του ΣΚΑΪ αναφέρει 70.000 παιχνίδια που μοιράστηκαν σε άπορα παιδάκια -μιλάμε για πολλά παιχνίδια ανά παιδάκι- σε συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα. Η ίδια η τράπεζα μάλιστα δώρισε και κάποιο ποσό που δεν πρέπει να ήταν και τίποτα σοβαρό γιατί δεν αναφέρεται. Οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ (οι ίδιες που απολύουν τους εργαζόμενους κατά δεκάδες και δίνουν μισθούς πείνας σε ταμίες και αποθηκάριους) συγκινούνται βαθύτατα από τη φτώχεια και τη μάχη για την επιβίωση γιʼ αυτό και βάζουν ένα καρότσι πίσω από τα ταμεία για να μπορούμε όλοι εμείς να αγοράσουμε (από αυτούς) τα προϊόντα και να τα δωρίσουμε. Οι εκπρόσωποι των αλυσίδων έχουν καθημερινή πρόσβαση στην πρωινή ζώνη του ραδιοσταθμού και τα λένε με τον Άρη τον Πορτοσάλτε που είναι πολύ καλό παιδί και του αρέσει να μας λέει πόσο καλοί και αλτρουιστές είμαστε και εμείς που ελαφρύναμε τη συνείδησή μας κατά 1.500 τόνους τροφίμων (τι κέρδος άραγε έχουν οι αλυσίδες από ενάμισι εκατομμύριο κιλά αγορασμένων τροφίμων;). 

 

Κι όταν η συμμετοχή στα κοινά περνάει από τη φιλανθρωπία στην οικολογία τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο διασκεδαστικά. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα κάθε χρόνο αναδασώνονται ξανά και ξανά με τη συνδρομή των ευαίσθητων ακροατών που ξοδεύουν την αλληλεγγύη, αυτή τη φορά χωρίς πολυεθνικές χορηγούς. Ο πολίτης που δεν θα ήθελε να συνδέσει την οικολογική του συνείδηση με τη Philips που χαρίζει λάμπες, ανεβαίνει στα βουνά με μια τσάπα στα χέρια και φυτεύει βολβούς ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο. 

 

Κι όμως, περιβαλλοντικές οργανώσεις και ομάδες εθελοντών κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: Μιλούν για αναδασώσεις που γίνονται βιαστικά, χωρίς περιβαλλοντικές μελέτες, χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει η απαραίτητη υλοποίηση των αρδευτικών έργων που θα εξασφάλιζαν τη βιωσιμότητα της αναδάσωσης. Επισημαίνουν ότι οι ιδιώτες που αναδασώνουν δεν έχουν δικαίωμα να μπουν σε περιφραγμένες περιοχές ξεκάθαρα δασικές, ενώ οι υπηρεσίες (που θα έπρεπε να εκτελούν τέτοια έργα) γνωρίζουν ότι ο Νόμος είναι ξεκάθαρος και αναφέρει ότι αναδασωτέες είναι όλες οι δασικές περιοχές ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος.  Και το σημαντικότερο: Τα προγράμματα αναδάσωσης του ΥΠΕΚΑ που βρίσκονται σε εξέλιξη ξεπερνούν σε χρηματοδότηση τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Η οικολογική συνείδηση είναι απαραίτητη και το έργο του ραδιοσταθμού μπορεί να είναι πιο καθαρό και από το γάργαρο νερό του Ιλισσού (στην κοίτη του οποίου έχει κτιστεί το κτίριο του σταθμού σύμφωνα με δημοσιεύματα του 2009). Αυτό που εξετάζουμε όμως εδώ είναι το κατά πόσο το περιβάλλον επωφελείται από ιδιωτικά προγράμματα πολυεθνικών, ΜΜΕ και φοροαπαλλαγμένων εφοπλιστών και μήπως θα ήταν καλύτερα να απαιτούσαμε από τους θεσμούς να αναλάβουν το έργο για το οποίο ιδρύθηκαν. Μήπως τα εκατοντάδες εκατομμύρια που εκταμιεύονται για την προστασία του περιβάλλοντος π.χ. γίνονταν ολοκληρωμένα αρδευτικά έργα για την Πεντέλη και τον Υμηττό, αντί να χρειάζεται να συμμετέχουμε στις δράσεις του ΣΚΑΪ «ποτίζουμε δεντράκια!»