Λίγο πριν στρίψει στην Ηπείρου, ένας άντρας που καθόταν ακουμπισμένος σε έναν στύλο την έπιασε απο το χέρι και την ρώτησε που πάει έτσι τόσο όμορφη. Εκείνη σοκαρισμένη από την επαφή, προσπάθησε να φύγει απλά,αλλά εκείνος δεν την άφηνε. Επέμενε να την κρατάει σφιχτά από τον καρπό και να της λέει πόσο όμορφη είναι. Δύο γυναίκες απέναντι έπιασαν το σοκαρισμένο μου βλέμμα και απλά έφυγαν. Πώς; Γιατί;
Παρόλα αυτα, κατάφερα να τραβήξω απότομα το χέρι μου, με τον πόνο που αυτό έφερε και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έφτασα στο πάρτυ καταϊδρωμένη και προσπαθώντας να με πείσω ότι δεν είχε γίνει τίποτα. Μη τυχόν και ανησυχήσω κανέναν.Αργότερα, είχα κανονίσει με έναν φίλο να έρθει να με πάρει να πάμε μια βόλτα και όταν με ρώτησε που να έρθει να με πάρει εγώ του είπα Ομόνοια. Ακόμα και αν χρειαζόταν να τρέξω, ακόμα και αν η ανάγκη μου ηταν να έρθει ακριβώς κάτω από το σπίτι, δεν θα δεχόμουν να δει πως ήμουν, πριν κατάφερνα να ελέγξω τα συναισθήματα μου.
Ήμουν θυμωμένη, εξοργισμένη θα μπορούσε να πει κανείς. Όχι με το κακοποιητικό πράγμα που τόλμησε να με αγγίξει. Αλλά με όλους τους υπόλοιπους. Και ιδίως τις γυναίκες.
Οι περισσότερες, αν όχι όλες μας, έχουμε βιώσει catcalling, σεξουαλικές επιθέσεις, κακοποίηση, τοξικές σχέσεις με αρρενωπότητες που ήθελαν να ελέγχουν τα σώματα μας και οτιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο νους σας.
Το περιστατικό αυτό έμεινε λίγο πολύ ανάμνηση, όταν ανακοινώθηκαν οι δολοφονίες της Δημήτρης, της Caroline, ο βιασμός και η εκμετάλλευση χρόνων της κοπέλας στην Ηλιούπολη καθώς και ο πολύ πρόσφατος θάνατος της Γαρυφαλλιάς.
Και είδα πόσο επιλεκτικά ασχολήθηκαν κάποια άτομα με τα δύο γεγονότα.
Γιατί;
Γιατί ζούμε σε μια χώρα που τα ΜΜΕ δεν έδειξαν τον σεβασμό που έπρεπε για κανένα από αυτά τα άτομα. Αντίθετα, ασχολήθηκαν ελάχιστα με τον χαμό της Δημήτρης και με αρκετά κακοποιητικό λόγο.
Για την Caroline, όλη η τοξικότητα του πατριαρχικού λόγου πήρε το βήμα μέσω των ΜΜΕ και την παρουσίασε με το χειρότερο πρόσωπο και όχι ώς θύμα.
Και πατριαρχικό λόγο, δεν χρησιμοποιούν μόνο οι άνδρες. Αλλά και οι περισσότερες γυναίκες που έβριζαν και κατηγορούσαν την Caroline για το ότι δεν έφυγε πιο νωρίς, ή για το ότι εκείνη έφταιγε που τον έφτασε στα όρια του.
Όσο για την δολοφονία της Δημήτρης, οι ‘’αδελφές’’ μου χρησιμοποίησαν τον ίδιο πατριαρχικό λόγο που τρώμε όλες στη μούρη απο γεννησιμιού μας για να την ξεχωρίσουν από την ταυτότητα φύλου της. Να μην ασχοληθούν με το ότι δολοφονήθηκε άλλη μια θηλυκότητα.
Μέσα στην άγνοια μας και τις αυταπάτες μας, γινόμαστε και εμείς θύματα, της πολιτικής ορθότητας, της άνεσης και του προνομίου μας.
Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που οι περισσότερες cis γυναίκες θεωρούν μόνο τον θάνατο της Caroline γυναικοκτονία.
Γιατί δεν κλαίγατε για την ‘’αδερφή σας’’ Vanessa Campos όταν δολοφονούνταν άγρια από 9 άνδρες στο δάσος της Βουλώνης;
Γιατί δεν οδύρεστε για τις εκατοντάδες τρανς ‘’αδερφές’’ σας που δολοφονούνται με τον πιο άγριο τρόπο ασταμάτητα και καθημερινά;
Γιατί δεν οδύρεστε για την δολοφονία της Zackie που ακόμη δεν έχει βρει δικαίωση;
Γιατί δεν μπορείτε να ταυτιστείτε. Γιατί στο πολύ στενό πλαίσιο του μυαλού σας είτε δεν είναι γυναίκες είτε δεν είναι ‘’αρκετά’’ γυναίκες για να τις θεωρήσετε ‘’αδερφές’’ σας. Δεν είναι αυτές ικανοποιητικές αντιπρόσωποι της θηλυκότητας όπως το έχετε χτίσει στο μυαλό σας.
Αλλά θα πω το εξής : όσες θηλυκότητες χάνονται και δολοφονούνται είναι αδερφές σας.
Όλες οι τρανς γυναίκες που δολοφονούνται καθημερινά είναι αδερφές σας. Άλλο αν επιλέγετε πολύ συνειδητά να γυρνάτε αλλού το βλέμμα σας.
Δεν μπορεί ο φεμινισμός μας να στηρίζεται σε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Να θρηνεί επιλεκτικά θύματα γυναικοκτονιών και άλλων ειδεχθών εγκλημάτων. Να αξιολογεί ποια θύματα αξίζει να θρηνήσει και ποια απλά να τα ξεχάσει στη μέση της ασφάλτου.
Αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, αν θέλουμε να παλέψουμε για κάτι ουσιαστικό και που αξίζει, τότε δεν μπορούμε να ζητάμε από τους άνδρες γύρω μας να σιωπήσουν. Υπάρχουν και αυτοί που μας στηρίζουν, που ενδιαφέρονται, που αυτή την στιγμή κλαίνε και ντρέπονται για αυτό που έγινε στα Γλυκά Νερά.
Δεν θα μας σώσει η σιωπή τους.
Όπως δεν θα μας σώσει και η δική μας σιωπή.
Εσάς που θρηνείτε για την χαμένη αδερφή σας,που ήσασταν όταν σας χρειάστηκα και μου γυρίσατε την πλάτη;
Ας αφήσουμε τα λόγια λοιπόν και την άνεση της άγνοιας και ας περάσουμε στην πράξη.
Ας βοηθήσουμε τις αρρενωπότητες που μας στηρίζουν να καταλάβουν, να μάθουν. Η στήριξη τους είναι σημαντική τώρα και όχι η σιωπή τους.
Ας έχουμε στο νου μας ότι κάθε μέρα χάνονται αδερφές μας. Κάθε μέρα. Και με τρόπους που δεν μπορείτε καν να φανταστείτε.
Δολοφονούνται αδερφές μας είτε είναι τρανς είτε είναι cis.
Ας μην κακοποιούμε όλες τις υπόλοιπες με το να αξιολογούμε ποια απώλεια είναι αρκετά σημαντική για να ποστάρουμε στο feed μας και ποια να ξεχαστεί μέσα σε δύο εβδομάδες.
Ας είμαστε εκεί η μια για την άλλη. Και ας μην προσφέρουμε βολικές συμβουλές στις φίλες μας, όπως το ‘’φύγε’’..
Δεν είναι τόσο εύκολο. Η δουλειά μας είναι να είμαστε εκεί για τις αδερφές μας. Να μην κατηγορούμε. Να μην κρίνουμε επειδή θεωρούμε ότι ξέρουμε καλύτερα.
Γιατι θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα.
Και δεν θέλω να σκέφτομαι ότι η επόμενη μπορεί να είμαι εγώ,η αδερφή μου, η ξαδέρφη μου, η καλύτερη μου φίλη,ή η κοπέλα που δουλεύει στο σεξ στο δρομο στην Ομόνοια και με χαιρετάει κάθε Τετάρτη.
οι τρανς φιλες μου που γυρνούν αργά το βράδυ σπίτι, μόνες τους.
Ανησυχώ και για σένα, αδελφή μου.
ας είμαστε εκεί η μια για την άλλη. με την λύσσα και την οργή που μας βγαίνει ναι και όχι με την πλάτη μας γυρισμένη.
ας προσέχουμε η μια την άλλη.
τώρα περισσότερο από ποτέ.