Ένα μήνα πριν τις εκλογές ο Ροχανί παραμένει φαβορί για να κερδίσει μια δεύτερη τετραετή θητεία. Το 2013 είχε θριαμβεύσει καταφέρνοντας να συγκεντρώσει λίγο περισσότερο από το 50% των ψήφων ήδη από τον πρώτο γύρο, χάρη στη μεγάλη κινητοποίηση των μετριοπαθών και των μεταρρυθμιστών, αλλά και χάρη στον διχασμό των συντηρητικών. Και σε αυτές τις εκλογές οι συντηρητικοί δεν έχουν καταφέρει προς το παρόν να συνταχθούν πίσω από έναν υποψήφιο.
Ο πρώην πρόεδρος Αχμαντινετζάντ δεν είναι μεταξύ των υποψηφίων, καθώς απορρίφθηκε από το Συμβούλιο των Φρουρών του Συντάγματος, κάτι που δεν αποτέλεσε έκπληξη αφού του είχε απαγορεύσει να είναι υποψήφιος ο ανώτατος πνευματικός ηγέτης του Ιράν, ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ.
Στη διάρκεια των τελευταίων ετών της προεδρίας του (2005-2013) ο Αχμαντινετζάντ είχε προκαλέσει τις επικρίσεις των συντηρητικών καθώς αψηφούσε το ιερατικό κατεστημένο.
Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και την αναμετάδοση του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το Συμβούλιο των Φρουρών του Συντάγματος περιόρισε σε έξι τον αριθμό των υποψηφίων: τρεις συντηρητικοί και τρεις μετριοπαθείς και μεταρρυθμιστές. Οι υπόλοιποι 1.630 υποψήφιοι, μεταξύ αυτών και 137 γυναίκες, απορρίφθηκαν. Το Συμβούλιο ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι ξεκινά ήδη από την επόμενη ημέρα η προεκλογική εκστρατεία, μία εβδομάδα νωρίτερα απ’ ό,τι ήταν προγραμματισμένο.
Η ακτινογραφία των έξι υποψηφίων
Ρεπορτάζ του Ιρανικού PressTV για τους υποψήφιους προέδρους του Ιράν
Ο Ροχανί θα πρέπει να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, καθώς δεν κατάφερε να τηρήσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις κυρίως σε ό,τι αφορά την οικονομία και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Οι προσπάθειές του να εξομαλύνει τις σχέσεις της Τεχεράνης με τη Δύση δεν μπόρεσαν να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη του Ιράν, που παραμένει πολύ ασθενική για να μειώσει το ποσοστό ανεργίας, που ξεπερνά το 12%.
Στο στρατόπεδο των συντηρητικών ο ιερωμένος Εμπραχίμ Ραϊσί, 56 ετών, φαίνεται να είναι μια ανερχόμενη προσωπικότητα. Δεν είναι ευρέως γνωστός, όμως πρόσκειται στον Αγιατολάχ Χαμενεΐ. Σημειώνεται πως το 2016, ο Χαμενεΐ τον έχρισε επικεφαλής του φιλανθρωπικού ιδρύματος Ιμάμ Ρεζά, το οποία διαχειρίζεται ένα τεράστιο συγκρότημα επιχειρήσεων και παροχών στο Ιράν. Ο Ραϊσί είναι σήμερα καθηγητής δικαίου, είχε προηγουμένως υπηρετήσεις ως γενικός εισαγγελέας και αναπληρωτής δικαστής, ενώ είναι μέλος της Συνέλευσης Εμπειρογνωμόνων, ένα σώμα που αποφασίζει για τον διάδοχο του Χαμενεΐ, καθώς και εισαγγελέας στο ειδικό δικαστήριο που δικάζει κληρικούς.
Με κυβερνητική προϋπηρεσία, αλλά μικρότερο έρεισμα από τους παραπάνω αντιπάλους του, ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ροχανί, Εσχάκ Τζαχανγκίρι, διεκδικεί εξίσου το χρίσμα του προέδρου. Υπήρξε υπουργός Βιομηχανίας και Ορυχείων από το 1997 έως το 2005, υπό τον μεταρρυθμιστή πρόεδρο, Μοχάμαντ Κατάμι. Ακόμη, βρέθηκε στο πλευρό του προέδρου Ραφσανχανί, καθώς και στον στρατηγό Σολεϊμανι, επικεφαλής της Επαναστατικής Φρουράς.
Βετεράνος πολέμου, ο συντηρητικός δήμαρχος της Τεχεράνης, Μοχαμάντ Μπαγέρ Γαλιμπάφ, θεωρείται ως προσωπικότητα που μπορεί να ενώσει τους συντηρητικούς. Πρώην διοικητής των Φρουρών της Επανάσταση, ενώ έχει διατελέσει και διοικητής της εθνικής αστυνομίας, ο Γαλιμπάφ ήταν δεύτερος στις εκλογές του 2013, πίσω από τον Ροχανί. Μάλιστα, σημειώνεται πως κάποιοι προβλέπουν ότι ο Ραϊσί ίσως αποσυρθεί από την κούρσα την τελευταία στιγμή υπέρ του συντηρητικού νυν δημάρχου της Τεχεράνης Μοχαμάντ Μπαγέρ Γαλιμπάφ, που ήταν δεύτερος μετά τον Ροχανί στις εκλογές του 2013.
Ο πέμπτης υποψήφιος για την προεδρία, Μουσταφά Χασεμιτάμπα, διετέλεσε υπουργός Βιομηχανίας τη δεκαετία του 1980, θεωρείται, σύμφωνα με το AP, φιλόδοξος μεταρρυθμιστής, έχοντας επίσης προηγούμενη εμπειρία διεκδίκησης της εξουσίας. Όπως αναφέρει το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων, Τζαχανγκίρι και Χασεμιτάμπα αναμένεται να προωθήσουν την υποψηφιότητα του Ροχανί, καθώς οι υποψηφιότητές τους φαίνεται ότι στοχεύουν στην επίτευξη ισορροπίας έναντι τριών σκληρών και συντηρητικών υποψηφίων.
Έκτος και τελευταίος υποψήφιος, ο Μουσταφά Μιρσαλίμ, που έχει χρηματίσει αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, καθώς και επικεφαλής της αστυνομίας. Επίσης, διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού για τέσσερα χρόνια υπό τον Ραφσανχανί.