Ιδιαίτερα επιφανειακές αποδεικνύονται οι προτάσεις της επιτροπής εθνικής στρατηγικής «για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+» που συγκροτήθηκε τον Μάρτιο, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να διαφημίζει τότε ότι «εργαζόμαστε όλοι για μία σύγχρονη και δίκαιη Ελλάδα και μία τέτοια χώρα δεν νοείται να αποκλείει ή να διαχωρίζει τους πολίτες της». Ωστόσο, βάσει αρκετών σημείων της τελικής έκθεσης με τίτλο «Εθνική Στρατηγική για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ+», που ήρθε στη δημοσιότητα το πρωί της Τρίτης, φαίνεται πως η εισήγηση της Επιτροπής συντηρεί εντέλει τους διαχωρισμούς που κλήθηκε να αναδείξει και να επιχειρήσει να εξαλείψει, με μετριοπαθείς διεκδικήσεις, ενώ όπως επισημαίνει ο νομικός Βασίλης Σωτηρόπουλος, παρά το γεγονός ότι η Επιτροπή επιχειρεί να ευθυγραμμιστεί με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό φορέα «το ελληνικό κείμενο έχει σοβαρές ελλείψεις σε σχέση με την ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα και έχει συνταχθεί με στοιχεία προχειρότητας και με ανακρίβειες μη αναμενόμενες, για το κύρος των μελών της Επιτροπής».
Αξίζει να σημειωθεί ότι από την έκθεση που ήρθε στη δημοσιότητα το πρωί της Τρίτης, προκύπτει πως η προσπάθεια της Επιτροπής για εξάλειψη των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας και χαρακτηριστικών φύλου μέσω της νομοθεσίας διακρίνεται από προχειρότητα, ενώ την ίδια ώρα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως επιφανειακές οι προτάσεις για τον εκσυγχρονισμό της προκειμένου να είναι συμπεριληπτική ως προς τα μη ετερόφυλα άτομα για την τεκνοθεσία και τον γάμο.
Σε ό,τι αφορά στο φλέγον ζήτημα της νομικής αναγνώρισης ταυτότητας φύλου, και της εκπροσώπησης των ανθρώπων που το φύλο τους δεν εντάσσεται στο κυρίαρχο δίπολο άνδρας – γυναίκα (μη δυαδικα/non binary), η Επιτροπή φαίνεται πως το έχει παραλείψει, αγνοώντας την αναγκαιότητα επίσημης θεσμοθέτησης της τρίτης μορφής καταχώρησης φύλου στα επίσημα έγγραφα, ενώ, όπως επισημαίνει ο Β. Σωτηρόπουλος, το νομοθετικό κενό έχει ήδη διαπιστωθεί ήδη από τα ελληνικά δικαστήρια.
Στην νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου (σελ. 48 – 51) η Εθνική Στρατηγική έχει ξεχάσει τελείως τα non-binary άτομα και την ανάγκη θεσμοθέτησης μιας τρίτης μορφής καταχώρησης φύλου (π.χ. “Χ” όπως έχει γίνει δεκτό σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ). Είναι μια σημαντική παράλειψη, δεδομένου ότι το κενό έχει ήδη διαπιστωθεί από την νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων ήδη από το 2018 και υπάρχουν τρεις δικαστικές αποφάσεις που το εντοπίζουν, καλώντας ουσιαστικά τον νομοθέτη να καλύψει το ζήτημα. Μια Επιτροπή ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας δεν επιτρέπεται να παραλείπει κάτι που ήδη η Ελληνική Δικαιοσύνη έχει εντοπίσει ως κενό δικαίου.
Σε ό,τι αφορά στον γάμο, ο Β. Σωτηρόπουλος επισημαίνει ότι η εισήγηση της Επιτροπής σχετικά με τον γάμο των μη ετερόφυλων ατόμων «εισάγει αθέμιτη και απαγορευμένη κατά το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο διάκριση που αν ψηφιστεί από τον νομοθέτη θα έχουμε συστημική παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων» καθώς περιορίζει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα μόνο στον πολιτικό γάμο, ενώ την ίδια ώρα, η πρόσφατη πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, «που επίσης εισηγείται μόνο τον πολιτικό γάμο» είναι πιο συμπεριληπτική καθώς ζητά την αναγνώριση όλων των τύπων γάμου, συμπεριλαμβανομένου του θρησκευτικού, που έχουν τελεστεί μεταξύ Ελλήνων σε χώρες του εξωτερικού.
Κατάπληξη προκαλεί ότι η Επιτροπή εισηγείται μόνο τον “πολιτικό γάμο” κι όχι την εφαρμογή του γάμου όπως αυτός προβλέπεται στον Αστικό Κώδικα ενιαία, είτε ως πολιτικός, είτε -για όσα δόγματα τον ευλογούν- με ιερολογία. Αυτή η διάκριση οδηγεί ήδη σε γάμο δύο ταχυτήτων, ευεπίφορο πεδίο για περαιτέρω “εκπτώσεις”: άλλος για τους straight, άλλος για τους ΛΟΑΤΚΙ+ με τις ευλογίες (κυριολεκτικά) της Πολιτείας. Όταν δηλαδή η Πρεσβυτεριανή Εκκλησία που ευλογεί γάμους ομοφύλων οργανώσει μια τέτοια τελετή στην Ελλάδα, εάν ψηφιστεί μόνο πολιτικός γάμος, οι ενδιαφερόμενοι αλλά και η ίδια η εκκλησία αυτή θα έχουν υποστεί μια αθέμιτη διάκριση λόγω θρησκεύματος, κατά παράβαση του άρθρου 12 σε συνδυασμό με το άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κατά παράβαση του άρθρου 12 σε συνδυασμό με το άρθρο 21 του Συντάγματος. Πραγματικά απορώ πώς γίνεται η συγκεκριμένη Επιτροπή να εισηγείται με τέτοια παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, δεδομένου ότι ο πρόεδρος της, ο καθηγητής κ. Σισιλιάνος επί 10 χρόνια δίκαζε ως δικαστής του ΕΔΔΑ τέτοιου είδου αποκλεισμούς. Απορώ επίσης, πώς είναι δυνατόν να συμφώνησαν σε μια τέτοια διάκριση και οι δύο καθηγήτριες νομικής που συνυπογράφουν την Εθνική Στρατηγική. Πάντως, εδώ έχουμε σύμπτωση απόψεων με το επίσης προβληματικό νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ που επίσης εισηγείται μόνο τον πολιτικό γάμο, αλλά κάνοντας ένα βήμα περαιτέρω (σε σχέση με την Εθνική Στρατηγική ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας) να αναγνωρίζει όλους τους γάμους (άρα και τους θρησκευτικούς) που έχουν τελέσει Έλληνες στο εξωτερικό. Σε αυτό το σημείο, η Εθνική Στρατηγική ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας εισάγει αθέμιτη και απαγορευμένη κατά το συνταγματικό και ευρωπαϊκό δίκαιο διάκριση που αν ψηφιστεί από τον νομοθέτη θα έχουμε συστημική παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Παράλληλα, στην τελική πρόταση της Επιτροπής γίνεται χρήση του παρωχημένου και πλέον αποφευκτέου όρου «υιοθεσία» αντί του πλέον δόκιμου και συμπεριληπτικού όρου «τεκνοθεσία», ενώ η Επιτροπή δεν εισηγείται την αναγνώριση της τεκνοθεσίας τα μη ετερόφυλα ζευγάρια. Όπως επισημαίνει ο Β. Σωτηρόπουλος, «σημαντικότατο κενό της Εθνικής Στρατηγικής είναι ότι δεν εισηγείται καθόλου την αναγνώριση της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, ως τέτοιας, δηλαδή ακόμη κι αν έχουν σύμφωνο συμβίωσης, εκτός βέβαια από τις αναφορές στην αναγνώριση γονεϊκών δικαιωμάτων στον μη βιολογικό γονέα και με σιωπή για το, αυτονόητο επακόλουθο δυνατότητας τεκνοθεσίας στην περίπτωση του “πολιτικού” γάμου. Το κενό που υπάρχει δηλαδή στο σύμφωνο συμβίωσης εξακολουθεί και διαιωνίζεται, ενώ το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα προβλήματά του, το έχει αντιμετωπίσει προτείνοντας την επέκταση της τεκνοθεσίας και σε ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης». Σημειώνεται ότι το κείμενο διέπεται από την εμπεδωμένη αντίληψη περί ύπαρξης ζευγαριού ως απαραίτητη προϋπόθεση για την τεκνοθεσία».
Μάλιστα, η Επιτροπή απέφυγε να πάρει θέση για το ζήτημα της Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής περιοριζόμενη σε μια διατύπωση ότι «μια πρόταση για ευρύτερη αναθεώρηση του πλαισίου που θα περιλάμβανε και ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια θα υπερέβαινε ενδεχομένως την εντολή που έχει λάβει η παρούσα επιτροπή», αντιμετωπίζοντας το ζήτημα των έμφυλων αποκλεισμών που θέτει ο αστικός κώδικας ως μη σχετικά με τον ρόλο της.
Οι έμφυλες διατυπώσεις στον Αστικό Κώδικα, όπως στο άρθρο 1456 που αναφέρει “αν η υποβοήθηση αφορά άγαμη γυναίκα, η συναίνεση αυτής και, εφόσον συντρέχει περίπτωση ελεύθερης ένωσης, του ά ν δ ρ α με τον οποίο συζεί παρέχεται με συμβολαιογραφικό έγγραφο” είναι κατ’ εξοχήν πρόβλημα ΛΟΑΤΚΙ+ ισότητας, αφού αυτή η διάταξη είναι μία από αυτές που εξαιρούν ρητά ομόφυλα ζευγάρια από την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή! Η “Στρατηγική” συνεχίζει φλυαρώντας για μια “διασταλτική ερμηνεία”, που θα επέτρεπε και σε ομόφυλα ζευγάρια, αλλά χωρίς να εισηγείται την απαραίτητη νομοθετική μεταβολή! Εδώ η Επιτροπή είναι σαφές ότι δεν έχει κάνει καθόλου καλά την δουλειά της. Αλοίμονο αν, έχοντας ως αποστολή την στρατηγική για ισότητα, θεωρούμε ότι τέτοιες διατάξεις δεν παραβιάζουν την ισότητα και ότι βρίσκονται εκτός της αποστολής της Επιτροπής ΛΟΑΤΚΙ+ Ισότητας! Το νομοσχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, με όλα τα αρνητικά του, έχει αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό.