Προς ιδιωτικοποίηση και ο Λιμένας Λαυρίου – «Κανένας επενδυτής δεν τοποθετεί κεφάλαια για να λύσει ανάγκες του λαού»

Το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Του Δημοσίου), εταιρεία που αποτελεί μέλος του Υπερταμείου, στις 30 Μαΐου ανακοίνωσε οχτώ υποψήφιους επενδυτές στο πλαίσιο του διαγωνισμού για την αξιοποίηση του Οργανισμού Λιμένος Λαυρίου Α.Ε. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο μοναδικός μέτοχος της «Οργανισμός Λιμένος Λαυρίου Α.Ε.», δυνάμει της απόφασης 222/05.11.2012 της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιάρθρωσης και Αποκρατικοποιήσεων (ΦΕΚ 2996/Β/2012), με την οποία μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ μετοχές που αντιστοιχούν στο 100% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας.

Το TPP επικοινώνησε με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, Μεντή Δαμασκηνό, ο οποίος καταγγέλλει πως «ο διαγωνισμός του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Του Δημοσίου), για τον Οργανισμό Λιμένος Λαυρίου (Ο.Λ.Λ.) Α.Ε. έληξε στις 30/05 με την αποσφράγιση οχτώ προσφορών και αφορά το 50% συν μία μετοχή, με την δυνατότητα εξαγοράς μέχρι ποσοστού 67% στο άμεσο μέλλον».

«Αυτή τη στιγμή ο λιμένας είναι 100% κρατικός, το 100% του μετοχικού κεφαλαίου ανήκει στο ΤΑΙΠΕΔ. Άρα μιλάμε για την πώληση ενός πλειοψηφικού ποσοστού το οποίοι θα είναι 50% συν μία μετοχή τουλάχιστον, σε πρώτη φάση, δεν θα πάει απαραίτητα στο 67% και βέβαια το ελληνικό δημόσιο παραμένει μέτοχος. Ο στόχος είναι να δοθεί πλειοψηφικό ποσοστό σε έναν ιδιώτη επενδυτή» εξηγεί το ΤΑΙΠΕΔ.

ΤΑΙΠΕΔ: «Εμείς προτιμάμε να το λέμε “αξιοποίηση” και όχι “ιδιωτικοποίηση”» – «όλα τα περιουσιακά στοιχεία που έχει το ΤΑΙΠΕΔ στο χαρτοφυλάκιο του πρέπει να αξιοποιηθούν»

Σε ερώτηση του TPP σχετικά με το τωρινό καθεστώς του λιμένα Λαυρίου, ο κ. Δαμασκηνός απαντάει: «Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο μοναδικός μέτοχος του Ο.Λ.Λ. μέχρι σήμερα και ουσιαστικά λειτουργεί υπό καθεστώς ιδιωτικής εταιρείας, ως Α.Ε. Το Λιμάνι του Λαυρίου και η χερσαία του ζώνη που εκτείνεται σε αρκετά μεγάλη έκταση παραχωρήθηκε προς “αξιοποίηση” στο ΤΑΙΠΕΔ με τους γνωστούς νόμους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και τα 3 μνημόνια που υπέγραψαν τα χρόνια της κρίσης μέχρι το 2062!».

Οι πηγές του ΤΑΙΠΕΔ επιβεβαιώνουν στο TPP τις ευθύνες και των προηγούμενων κυβερνήσεων, δηλώνοντας ότι «η πώληση γίνεται διότι όλα τα περιουσιακά στοιχεία που έχει το ΤΑΙΠΕΔ στο χαρτοφυλάκιο του πρέπει να αξιοποιηθούν. Η αξιοποίηση που έχει αποφασιστεί από την κυβέρνηση όχι από την τωρινή της ΝΔ, αλλά από όλες τις προηγούμενες είναι ότι θα γίνει μέσω της συνεργασίας με έναν ιδιώτη επενδυτή.».

«Δεν πουλάμε τις υποδομές αλλά τις μετοχές, μέρος των μετοχών της εταιρείας που διαχειρίζεται το λιμάνι. Το ελληνικό δημόσιο παραμένει μέτοχος, άρα δεν μιλάμε για πώληση ή ιδιωτικοποίηση 100% αλλά για μια αξιοποίηση μέσω της συνεργασίας με ιδιώτες επενδυτές. Η διαχείριση όλων των χώρων του λιμανιού έχει παραχωρηθεί στους οργανισμούς λιμένων άρα οι ιδιώτες επενδυτές θα έχουν δικαίωμα αξιοποίησης όλων των χώρων» τονίζει το ΤΑΙΠΕΔ. Συνεχίζει πως «ο οργανισμός έχει σύμβαση με το ελληνικό δημόσιο για την διαχείριση του λιμένος Λαυρίου μέχρι το 2062», όπως αναφέρει παραπάνω και ο κ. Δαμασκηνός, «όταν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία του διαγωνισμού το 50% συν μια μετοχή θα πάει σε έναν από τους μεγάλους ομίλους και το δημόσιο θα κρατήσει ένα 49%».

«Τα κέρδη των εφοπλιστικών ομίλων βασίζονται στους χαμηλούς μισθούς και την εντατικοποίηση».

Ο κ. Δαμασκηνός αναφέρει ότι το λιμάνι «σημειώνει πολύ υψηλή κερδοφορία τα τελευταία χρόνια με την αύξηση της κίνησης στα σκάφη, στον Σ.ΕΜΠΟ. (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων) και με την είσοδο στην κρουαζιέρα. Φυσικά, τα κέρδη των εφοπλιστικών ομίλων, των μεγάλων τουριστικών γραφείων και του Ο.Λ.Λ. βασίζονται στους πολύ χαμηλούς μισθούς των εργαζομένων, στην εντατικοποίηση της δουλειάς και την διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, κύρια για τους εργαζόμενους στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων. Η διοίκηση του Ο.Λ.Λ. εκμεταλλευόμενη όλους τους αντιλαϊκούς νόμους των προηγούμενων και της τωρινής κυβέρνησης και στο όνομα του ότι “ανεβαίνει η δουλειά” επιβάλλει συνεχόμενη εργασία μέσα στην εβδομάδα, αυξημένα ωράρια και υπερεργασία για τους λιμενεργάτες χωρίς ουσιαστικά μέτρα Υγείας και Ασφάλειας, ενώ και στους υπαλλήλους κυριαρχεί το “μπλοκάκι” και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μια κατάσταση “ομηρίας” δεκάδων εργαζόμενων”»

Επίσης, συμπληρώνει ότι «την ίδια ώρα, η τωρινή διοίκηση αξιοποιεί την χερσαία ζώνη, ακόμα και εντός του λιμανιού, για την ενοικίαση και παραχώρηση σε εταιρείες με ανεμογεννήτριες μέχρι αυτοκίνητα που στάθμευαν στην περιοχή για μήνες».

«Αυτό ορίζει και την “ανάπτυξη” που την κλίνουν σε όλες τις πτώσεις στο Λαύριο οι άνθρωποι των επενδυτών».

Εξηγώντας τη διαδικασία που ακολουθείται το ΤΑΙΠΕΔ λέει ότι «όταν ξεκινάει ένας διαγωνισμός γίνεται σε δύο φάσεις, καμιά φορά και τρεις, ανάλογα με το πως είναι δομημένος. Για να πάμε από τη μία φάση στην άλλη χρειάζεται ένα εύλογο χρονικό διάστημα που είναι αρκετές βδομάδες επί το πλείστον. Εδώ ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση που είναι η υποβολή της εκδήλωσης ενδιαφέροντος».

Ενδιαφέρον εκδήλωσαν τα εξής επενδυτικά σχήματα (με αλφαβητική σειρά):

-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Α.Ε.
– ΙΝΤΕΡΚΑΤ Α.Ε.
– Κοινοπραξία ΈΝΩΣΗ ΠΡΟΣΏΠΩΝ JET PLAN SHIPPING Co LTD – ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ Α.Ε.
– Κοινοπραξία GPH CRUISE PORT FINANCE LTD – PROMARINE S.A.
– Κοινοπραξία OLYMPIC MARINE S.A. – MSC CRUISES S.A.
– GULFTAINER COMPANY LTD
– IOTC INVESTMENTS S.C.S.
– ISRAEL SHIPYARDS INDUSTRIES LTD

Σχετικά με το χρονικό λήξης του διαγωνισμού, το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει «σ’ ένα μήνα περίπου από τώρα θα έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των φακέλων για να δούμε ότι πράγματι τα στοιχεία που έχουν συμπεριλάβει τα σχήματα στους φακέλους τους είναι όντως σωστά και μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου αναμένεται να συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο του ταμείου για να αποφασίσει ποιοι από εκείνους που εκδήλωσαν ενδιαφέρον (τα 8 σχήματα) μπορούν να περάσουν στην επόμενη φάση που θα είναι η επιβολή δεσμευτικών προσφορών. Για να γίνει η υποβολή δεσμευτικών προσφορών πρέπει η υποψήφιοι να αποκτήσουν πρόσβαση σε διάφορα οικονομικά ως επί το πλείστον στοιχεία που αφορούν στον οργανισμό λιμένος Λαυρίου, άρα θα πάρει μερικούς μήνες και θα πάμε προς το τέλος του έτους για την υποβολή προσφορών οικονομικών και εν τέλη την έγκριση και την υπογραφή σύμβασης».

Το κύριο αφήγημα για την έναρξη των διαδικασιών αυτών είναι η βελτιστοποίηση των υπηρεσιών, όπως υποστηρίζει και το ΤΑΙΠΕΔ λέγοντας στο TPP ότι: «Οι ιδιώτες επενδυτές έχουν πολύ μεγάλη εμπειρία και υψηλή τεχνογνωσία στη διαχείριση λιμενικών υποδομών εν προκειμένω και μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά κάνοντας επενδύσεις, όπως έχουν γίνει και σε άλλα λιμάνια προκειμένου ν’ αναπτυχθούν περεταίρω τα λιμάνια». Ο Μεντής Δαμασκηνός από την άλλη, υπογραμμίζει ότι «κανένας «επενδυτής», κανένας μονοπωλιακός όμιλος δεν τοποθετεί κεφάλαια για να λύσει ανάγκες του λαού και να βελτιώσει τις υπηρεσίες. Το πού, το πώς και το πότε θα γίνουν οι «μεγάλες» επενδύσεις εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το περιθώριο κέρδους του κεφαλαίου».

Τονίζει, ακόμα ότι «αυτό ορίζει και την «ανάπτυξη» που την κλίνουν σε όλες τις πτώσεις στο Λαύριο οι άνθρωποι των επενδυτών, η κυβέρνηση και οι βουλευτές της ΝΔ, η περιφερειακή και δημοτική αρχή, οι μεγαλομεσίτες κτλ».

Ως προς την στόχευση αυτής της αλλαγής ο κ. Δαμασκηνός εξηγεί πως «δεν είναι η κερδοφορία του Ο.Λ.Λ. Α.Ε. το πρόβλημα για την πώλησή του, αλλά το πώς θα γίνει πιο “ευέλικτος”, πως θα έχει λυμένα τα χέρια να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει σε μία τεράστια έκταση και σε μία λιμενική υποδομή με μεγάλες δυνατότητες». Στη συνέχεια, προσθέτει πως «φυσικά, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου και Ανατ. Αττικής και τα Σωματεία του από την πρώτη στιγμή τοποθετηθήκαμε ενάντια σε αυτή την εξέλιξη, κρίνοντας ότι συνολικά θα επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις σε όλη την περιοχή, στα εργασιακά, στην περιβαλλοντική ρύπανση, στην καθημερινότητα των κατοίκων κ.α. Οι κύριες δραστηριότητες που θα περιλαμβάνει η αξιοποίηση του λιμένα είναι υπηρεσίες επιβατών, διακίνησης και αποθήκευσης συμβατικών φορτίων, εξυπηρέτησης σκαφών αναψυχής καθώς και δραστηριότητες κρουαζιέρας».

«Καλέσαμε τον λαό της περιοχής να αντιδράσει και να αντιταχθεί στις εξελίξεις και στο ξεπούλημα του λιμανιού» – Αρνητικές επιδράσεις της ιδιωτικοποίησης

Σχετικά με τις πρωτοβουλίες που έχουν λάβει ως εργατικό κέντρο Λαυρίου, ο κ. Δαμασκηνός δηλώνει: «Καλέσαμε τον λαό της περιοχής να αντιδράσει και να αντιταχθεί στις εξελίξεις και στο ξεπούλημα του λιμανιού. Όχι γιατί υπερασπιζόμαστε την τωρινή λειτουργία του Ο.Λ.Λ., αλλά γιατί όλα τα παραπάνω θα επιδεινωθούν. Δεν πρόκειται ο λαός του Λαυρίου, ακόμα και οι επισκέπτες που έρχονται για μια ανάσα ξεκούρασης τα Σαββατοκύριακα να επωφεληθούν σε κάτι» και εξηγεί:

«Τα μικρομάγαζα σταδιακά θα χάνουν πελατεία από τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και τις άλλες υποδομές που θα εξυπηρετήσουν τις επενδύσεις στο λιμάνι, τα ενοίκια στην χερσαία ζώνη και πέριξ θα εκτοξευθούν ακόμα περισσότερο, η περιοχή θα γίνει κυριολεκτικά απρόσιτη για τις λαϊκές οικογένειες και για τους αυτοαπασχολούμενους που θα δουν το κόστος της επαγγελματικής στέγης να πηγαίνει στα ύψη και τους άδικους φόρους που τη συνοδεύουν».

«Η μόνη πρόσβαση» σημειώνει «θα είναι σε όσους θα δουλεύουν ήλιο με ήλιο στο Σ.ΕΜΠΟ., στις εταιρείες σκαφών στον επισιτισμό – τουρισμό για την εξυπηρέτηση τουριστών- επισκεπτών με μεγάλα πορτοφόλια και στα εμπορικά κέντρα».

«Οι ιδιωτικοποιήσεις υποδομών δεν είναι άσχετες με την εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ» – «Θέση μας αποτελεί τα λιμάνια, όλες οι υποδομές να λειτουργούν προς όφελος του λαού και των σύγχρονων αναγκών του»

Ο ίδιος, μάλιστα, συσχετίζει τις περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις υποδομών με την εμπλοκή της χώρας στην νατοϊκή συμμαχία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας ότι «δεν μπορούμε να μην βάλουμε στην κουβέντα επίσης, ότι το βάθεμα της εμπλοκής της χώρας μας σε πολέμους και ανταγωνισμούς, η πλήρης στοίχιση όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής της ΝΔ, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος Βελόπουλου κτλ. για την γεωπολιτική και στρατηγική αναβάθμιση της χώρας μας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. περνάει μέσα και από την αξιοποίηση τέτοιων λιμενικών υποδομών».

Αιτήματα τους, όπως δηλώνει, αποτελούν «οι φθηνές υπηρεσίες για τον λαό, τα πλήρη εργασιακά δικαιώματα και η προστασία των εργαζομένων,η σταθερή δουλειά,η πενθήμερη και οκτάωρη εργασία». Ο κ. Δαμασκηνός, έτσι, συνιστά: «Όσα καθησυχαστικά κι αν ακούμε τώρα, τα παραδείγματα της Αλεξανδρούπολης, της Σύρου, των Ναυπηγείων κτλ. δείχνουν ότι και η περιοχή μας και ο εργαζόμενος λαός της πρέπει να επαγρυπνά για τις αρνητικές εξελίξεις».

Η περίπτωση της COSCO και του Λιμένα του Πειραιά

Ο εκπρόσωπος του ΤΑΙΠΕΔ επικαλείται σαν παράδειγμα «την περίπτωση του οργανισμού λιμένος Πειραιώς που είχε το ελληνικό δημόσιο 74% των μετοχών (το υπόλοιπο ήταν σε ελεύθερη διασπορά στο χρηματιστήριο) μέχρι το 2016. Από τότε που πωλήθηκε στην COSCO το 67%, το ελληνικό δημόσιο παρέμεινε με 7%. Η COSCO έχει έρθει κι έχει κάνει διάφορες επενδύσεις οι οποίες προβλέπονταν από την σύμβαση παραχώρησης και θα ανέλθουν σε 650 εκατομμύρια ευρώ, αυτό είχε πολύ σημαντικά οφέλη για το λιμάνι και το ελληνικό δημόσιο τα χρήματα που έπαιρνε ως μέρισμα όταν είχε το 74% ήταν λιγότερα από αυτά που παίρνει τώρα ως μέρισμα που έχει το 7% συν ότι έχουν προχωρήσει και διάφορες επενδύσεις στο λιμάνι. Άρα ο στόχος είναι σε συνεργασία με ιδιώτες επενδυτές να αναβαθμιστούν οι υποδομές, να αναβαθμιστεί κι επιχειρησιακά το κάθε λιμάνι, να έχει μεγαλύτερα οφέλη το δημόσιο και μεγαλύτερη τεχνογνωσία. Όταν μιλάμε για ιδιωτικοποίηση δε μιλάμε για πώληση 100% η σωστή έννοια για μας είναι αξιοποίηση με τη συνεργασία με ιδιώτες επενδυτές.»

Λεπτομέρειες για την συμφωνία ιδιωτικοποίησης του λιμένα του Πειραιά, όπως είχε ανακοινωθεί από το ΤΑΙΠΕΔ το 2016, διαβάστε εδώ.

Σε σχετική ερώτηση του TPP για το πως κρίνει την αγορά του 67% του λιμένα του Πειραιά από την κινεζική εταιρεία Cosco, ο πρόεδρος του εργατικού κέντρου Λαυρίου απαντάει: «Σε μία άλλη περίοδο που δεν είχε ενταθεί η αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ με την Κίνα, το κινεζικό μονοπώλιο της COSCO εξαγόρασε τον Ο.Λ.Π. (Οργανισμό Λιμένα του Πειραιά) Α.Ε. από το ελληνικό δημόσιο και αμέσως εγκατέστησε ένα πραγματικό “γκέτο” εργασιακών συνθηκών μεσαίωνα στις προβλήτες της, χωρίς καμία αναγνώριση Συμβάσεων, μέτρων Υγείας και Ασφάλειας, με τα γνωστά αποτελέσματα: νεκρούς και σακατεμένους εργάτες και τα ατυχήματα σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση».

Υπενθυμίζει, επίσης, ότι «έδωσε κι εκεί αυτή την περιβόητη “ευελιξία” στο όνομα της ίδιας “ανάπτυξης”: όλα για τα κέρδη των λίγων και οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού “στον Καιάδα”. Όλα αυτά με την στήριξη όλων όσων κυβέρνησαν την χώρα, της Περιφέρειας Αττικής, του Δήμου Πειραιά στο όνομα της “ανάπτυξης” και του “να έχουμε δουλειά”».

Προσθέτοντας και ένα θετικό στοιχείο, λέει ότι «το ελπιδοφόρο για τους εργάτες στην COSCO είναι η αδιάκοπη παρέμβαση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, το στήσιμο του Σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες που κι εμείς στηρίξαμε έμπρακτα. Οι εργάτες εκεί τα έβαλαν με ένα παγκόσμιο μονοπώλιο, στάθηκαν συσπειρωμένοι γύρω από τις αποφάσεις τους, έκαναν μαζικές διαδικασίες όπου άνθισε η εργατική, η γνήσια ταξική αλληλεγγύη».

Καταλήγει, λοιπόν, ότι «γι’ αυτό και βγήκαν νικητές, γιατί έδιναν αγώνα για όλους μας και δεν λύγισαν απέναντι στο κράτος και την εργοδοσία. Έτσι, κατάφεραν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους, να αναγκάσουν σε υπογραφή ΣΣΕ (Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας) στο ΣΕΜΠΟ, που πριν μερικά χρόνια ακουγόταν σαν ανέκδοτο στους εργάτες, να αποσπάσουν δεσμεύσεις για την ένταξη όλων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα και συνεχίζουν τον αγώνα για να γίνουν αυτές πράξη».

Αντιδράσεις Σωματείου και Τοπικής κοινωνίας – «Η μόνη σημαία που πρέπει να κρατήσουμε είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας»

Σε τελική ερώτηση του TPP για τις αντιδράσεις από το σωματείο και την τοπική κοινωνία, ο κ. Δαμασκηνός ενημερώνει: «Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου εξ’ αρχής πήρε θέση ενάντια στα σχέδια του ξεπουλήματος, με ευρύ κάλεσμα στους κατοίκους της περιοχής, στα υπόλοιπα σωματεία και συνδικάτα το σωματείο λιμενεργατών, τον Σύλλογο των ΕΒΕ, στο Δημοτικό Συμβούλιο και αλλού» και καταλήγει:

«Καλούμε τους εργαζόμενους στο λιμάνι, στις λάτζες και σε όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες να οργανώσουμε τον αγώνα μας απέναντι στα σχέδια του όποιου επενδυτή τελικά επιλεγεί. Το επόμενο διάστημα θα πάρουμε πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχουν αντιδράσεις, ο κόσμος στέκεται απέναντι, αναγνωρίζει τις παρεμβάσεις μας, έχει συγκεντρώσει πολλή πείρα από την ίδια του τη ζωή. Αλλά στην κοινωνία, και σε τοπικό επίπεδο, δεν δρούμε μόνοι».

Συνεχίζει λέγοντας ότι «υπάρχουν πολλές δυνάμεις που πανηγυρίζουν για τις εξελίξεις υπολογίζοντας ότι “θα πέσει χρήμα” στην περιοχή και θα έρθουν δουλειές, αλλά αυτό θα αφορά χρήμα για λίγους και δουλειά- κάτεργο για όσους απασχοληθούν. Άλλοι διαφημίζουν τους επενδυτές με ψευτοδιλήμματα του τύπου: “μικρά σκάφη και γιοτ εναντίον της κρουαζιέρας”, “κρουαζιέρα εναντίον της ανάπτυξης του ΣΕΜΠΟ”, κ.α., είτε προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν από τα κύρια λέγοντας ότι πρέπει να υπερασπιστούμε να παραμείνει το λιμάνι στο ΤΑΙΠΕΔ, βγάζοντας από την κουβέντα την σημερινή απαράδεκτη κατάσταση που περιγράψαμε παραπάνω».

Τέλος, προτρέπει σε αντίδραση και αγώνα: «Όλες αυτές οι φωνές καλούν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους να επιλέξουν μια “ξένη” σημαία και να υπερασπιστούν την μία ή την άλλη μερίδα του κεφαλαίου στο μεγάλο φαγοπότι που στήνεται στο λιμάνι του Λαυρίου. Εμείς λέμε ότι η μόνη “σημαία” που πρέπει να κρατήσουμε είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας, η αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων προς όφελος του λαού και όχι για να κερδίζουν μια χούφτα κηφήνες από τον ιδρώτα των εργατών».