του Νίκου Μιχαλίτση
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ παρά μόνον με τους τρεις εξ αυτών (Λυκούδης, Ψαριανός, Μάρκου) που στην πολιτική τους σταδιοδρομία έχουν συμμετάσχει σε κόμματα που επικαλούνται τις αξίες της αριστεράς. Και οι τρεις τους είχαν εκλεγεί στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με την ΔΗΜΑΡ, από την οποία ανεξαρτητοποιήθηκαν.
Ξεκινώντας, θα διατυπώσω ένα δικαστικό στερεότυπο: Κάθε άνθρωπος είναι αθώος μέχρι τελεσίδικης δικαστικής αποδείξεως του αντιθέτου. Κάθε δημοκρατικός άνθρωπος το υποστηρίζει αυτό ως απόλυτο ανθρώπινο δικαίωμα, γιατί σε αντίθετη περίπτωση η κοινωνία μας θα ήταν μια ζούγκλα με πολυάριθμα αθώα θύματα. Αυτό ισχύει βεβαίως και για τους τρεις πρόθυμους «αριστερούς» βουλευτές μας. Ούτε δικαιούμεθα λοιπόν ούτε θέλουμε να αφήσουμε υπόνοια περί χρηματισμού τους.
Όμως…
Ο κόσμος δικαιούται να είναι καχύποπτος. Και έχει πολλούς λόγους γι' αυτό. Πρώτα απ' όλα βλέπει το ενοχικό θάψιμο της καταγγελίας Χαϊκάλη από την κυβέρνηση και τα συστημικά μέσα και καταλαβαίνει ότι κάτι τρέχει. Ο Πρωθυπουργός μηνύει τον Χαϊκάλη και δεν μηνύει τον Αποστολόπουλο που τον κατονομάζει ως εντολέα του. Τα ΜΜΕ (κανάλια και εφημερίδες) εξαφανίζουν το επίμαχο video και το ηχητικό, που όποιος το ακούσει δεν θα του μείνει καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για καραμπινάτη και οργανωμένη απόπειρα χρηματισμού. Προσπαθούν να θολώσουν τα νερά μιλώντας για μοντάζ «ξεχνώντας» σκοπίμως ότι στην Εισαγγελία έχουν δοθεί και τα πρωτότυπα. Παλεύουν να απαξιώσουν τον καταγγέλλοντα αντί να ασχοληθούν με την ουσία της καταγγελίας του, όταν παλαιότερα που βούιζε ο κόσμος (μέχρι και το ποσό είχαμε ακούσει) ωρύονταν ότι όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον Εισαγγελέα, πιστεύοντας ότι οι δουλειές αυτές γίνονται με ασφαλή τρόπο. Και τώρα που τα πήγε κάποιος, μας λένε ότι δεν πρέπει να ασχολούμαστε.
Ας μην γελιέται κανένας. Στην περίπτωση του Χαϊκάλη πιάστηκαν στα πράσα. Όσο κι αν προσπαθήσουν να συγκαλύψουν το έγκλημα δεν θα τα καταφέρουν. Ο κόσμος το 'χει ήδη τούμπανο… Και δεν σκέφτεται μόνον αυτό. Η προσπάθεια της (παρεμπιπτόντως πιο μισητής μετά τη μεταπολίτευση) κυβέρνησης ήταν να βρει 25 ακόμα βουλευτές που της έλειπαν για να συμπληρώσει τους 180 που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο. Θέλουν να πιστέψει ο κόσμος ότι μόνο το Χαϊκάλη πήγαν να χρηματίσουν; Είναι απολύτως λογικό να ψάχνει ο κόσμος αφορμές από άλλους “ανεξάρτητους” για να τους στοχοποιήσει. Και οι τρεις «αριστεροί» βουλευτές μας που προθυμοποιήθηκαν από την πρώτη κιόλας ψηφοφορία έδωσαν ουκ ολίγες αφορμές.
Πάμε πρώτα στους Λυκούδη και Ψαριανό. Δεν υπερψηφίζουν τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης που σημαίνει ότι καταδικάζουν την πολιτική της για το 2015. «Αριστερό» αυτό, για να αποφύγουν την κατακραυγή του κόσμου που υποφέρει από τα κατορθώματά της. Μετά, αναζητούν σανίδα σωτηρίας (δικαιολογία για την ανέκαθεν πολύποθη γι' αυτούς υποστήριξη της κυβέρνησης) συνυπογράφοντας με άλλους έξι μια πρόταση δήθεν διεξόδου με τρεις προϋποθέσεις (κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», έναρξη διαδικασίας αναθεώρησης του συντάγματος και ορισμός ημερομηνίας εκλογών εντός του 2015). Ο Σαμαράς απορρίπτει και τις τρεις προϋποθέσεις πριν την πρώτη ψηφοφορία. Και αυτοί ψηφίζουν το Δήμα, γυμνοί από κάθε δικαιολογία. Τί θέλουν δηλαδή να πιστέψει ο κόσμος;
Πάμε τώρα στην κ. Μάρκου. Αυτή, πιο συνεπής στη σταθερότητα των αναπηδήσεων από κόμμα σε κόμμα, αναλόγως των εποχιακών δυνατοτήτων να της προσφερθεί μια έδρα στη Βουλή, υπερψήφισε τον προϋπολογισμό μιας κυβέρνησης την οποία κατήγγελλε προεκλογικά το 2012 (τότε ήταν στη ΔΗΜΑΡ). Ας ξεπεράσουμε προσωρινά την εξαπάτηση των ψηφοφόρων της και ας δεχθούμε ότι πλέον θα ήταν λογικό να ψηφίσει τον κ. Δήμα. Έλα όμως που ακόμα και αυτή χρειαζόταν να καλύψει το όνειδος με κάποιες επί πλέον δικαιολογίες. Έτσι, πριν ανακοινωθεί το όνομα του κ. Δήμα, η ίδια, οκτώ ημέρες πριν τον υπερψηφίσει, στις 9 Δεκεμβρίου, δηλώνει δημοσίως στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει κομματικό πρόσωπο για Πρόεδρο. Είχε φαίνεται πληροφορίες για υπερκομματικό υποψήφιο. Οκτώ ημέρες μετά, συνεπέστατη στις αριστερές της αρχές, υπερψηφίζει ως μη κομματικό πρόσωπο τον … Αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας!
Ας μη χάνουν λοιπόν την ψυχραιμία τους όταν διαπιστώνουν ότι ο κόσμος τους θεωρεί τους κατ' εξοχήν ύποπτους για συνδιαλλαγή. Οι ίδιοι δίνουν τις αφορμές κατ' εξακολούθηση.
Και πρέπει να διδαχθούν κάτι από την ιστορία αυτής της δύσμοιρης χώρας. Ο λαός μας αντιπαθεί και καταδικάζει αυτούς που τυράννησαν τη χώρα του. Συνήθως όμως αντιπαθεί περισσότερο εκείνους που με ύπουλο τρόπο πρόσφεραν σωσίβιο στους τυράννους του, χρησιμοποιώντας δολίως τις δήθεν «αριστερές» ή «δημοκρατικές» καταβολές τους. Αυτή είναι η απεχθέστερη και πιο ύπουλη φάρα πολιτικών προσώπων.
Μην ξεχνάμε ότι κανένας από τους αποστάτες του 1965 δεν καταδικάστηκε από δικαστήρια. Η μεγάλη τους καταδίκη ήταν κοινωνική / πολιτική. Και αυτή είναι πολλές φορές χειρότερη από την ποινική.
Υ.Γ. Οι εξελίξεις τρέχουν γρήγορα. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος ανακοίνωσαν ότι υιοθετούν μια «υποπρόταση» της «πρότασης» των οκτώ προθύμων. Διευρυμένη κυβέρνηση (αντί εκείνης της «εθνικής ενότητας») που διατηρεί το καταστροφικό δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου στην ηγεσία και εκλογές το 2015, χωρίς εγγυήσεις και χωρίς ορισμό ημερομηνίας.
Ένας άλλος «αριστερός» από τους «οκτώ» (καλά αυτός σε μικρή δόση στη ΔΗΜΑΡ πριν ανεξαρτητοποιηθεί), ο Β. Οικονόμου, έτρεξε να δηλώσει ότι καλύπτονται πλήρως οι προϋποθέσεις που είχαν θέσει οι «οκτώ», μήπως παρασύρει και κανέναν ακόμα. Μετά θα του φταίει ο κόσμος που είναι καχύποπτος…