του Κώστα Εφήμερου
Η Ελληνική αντιπροσωπεία που αποτελείται από τους Δραγασάκη, Τσακαλώτο και Παππά ξεκίνησε από το απόγευμα του Σαββάτου τη συνάντηση στις Βρυξέλλες, χωρίς τη συμμετοχή όμως του ΔΝΤ ή της ΕΚΤ. Η συζήτηση με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται ότι περιστράφηκε γύρω από προτάσεις ισοδύναμων για την κάλυψη των διαφορών. Η ελληνική κυβέρνηση φέρεται να συζητάει την διατήρηση του ΕΝΦΙΑ στα ίδια επίπεδα εισπραξιμότητας (ανεξάρτητα δηλαδή από τη μείωση των αντικειμενικών αξιών) και την μεταφορά περισσότερων προϊόντων στην μεγάλη κατηγορία του ΦΠΑ, ενώ ακούγεται ότι πιθανώς να χρειαστεί να δεχτεί μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα και προκαταβολή φόρου 100% σε ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις.
Τα παραπάνω μέτρα είναι ξεκάθαρα υφεσιακά και ο Αλέξης Τσίπρας, αν υποθέσουμε ότι τα αποδέχεται, θα δυσκολευτεί να τα περάσει από την κοινοβουλευτική του ομάδα χωρίς απώλειες. Ιδίως αν στο συνολικό πακέτο δεν υπάρχει τουλάχιστον μια πρόβλεψη για την συνολική ρύθμιση του χρέους μέσω αναδιάρθρωσης ή άλλου συστήματος.
Το ζήτημα όμως δεν έχει να κάνει τόσο με την ελληνική θέση και τον τρόπο της διαπραγμάτευσης. Μέχρι σήμερα έχει γίνει σαφές ότι η Ευρώπη διοικείται από τεχνοκράτες που αντιμετωπίζουν την πολιτική ως μεταβλητή του ίδιου αληθινού συστήματος. Αν οι προσομοιώσεις δείξουν κάποια στιγμή ότι μια έξοδος της Ελλάδας από το Ευρώ θα προκαλέσει λιγότερα προβλήματα από ότι η παραμονή της, μην έχετε καμία αμφιβολία: Θα βρεθούμε εκτός της σε λίγα εικοσιτετράωρα.
Σε αυτό το πλαίσιο η επιθυμία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να βρεθεί λύση εντός της ημέρας και πριν το άνοιγμα των αγορών καθώς και η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα σχετικά με το «μεγάλο όχι» που μπορεί να πει η Ελλάδα αν η Ευρώπη συνεχίσει να ζητάει την υποταγή της έχει δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση και έχει καθηλώσει τα διεθνή ΜΜΕ.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα η συζήτηση ακόμα δεν έχει ξεκινήσει. Με την δικαιολογία της αιματηρής διαπραγμάτευσης, η κυβέρνηση δεν αποφασίζει να ανοίξει τα χαρτιά της και να μιλήσει με ειλικρίνεια για τα δύσκολα που έχουμε μπροστά μας. Η «συμφωνία» είναι στην πραγματικότητα ένα επώδυνο υφεσιακό (αλλά λίγο αναδιανεμητικό) μνημόνιο και οι «βελτιώσεις» που γίνονται αυτές τις ώρες στις Βρυξέλλες έχουν αρνητικό πρόσημο για την επόμενή μας ημέρα. Αν πιστωτές και Ελλάδα τα βρούνε και εφόσον το πρόγραμμα περάσει από τη Βουλή χωρίς πολιτικές αναταράξεις κανένας αριστερός δεν θα πρέπει να πανηγυρίσει.
Αν η συμφωνία δεν έρθει και οδηγηθούμε σε «ατύχημα», τότε θα πρέπει η κυβέρνηση της Αριστεράς να δείξει ξαφνικά μεγάλες ικανότητες διαχείρισης κρίσης και να προχωρήσει αποφασιστικά προκειμένου να διασφαλίσει το καλύτερο δυνατό μέλλον για τους πολίτες της (δύσκολο έργο σε κάθε περίπτωση έτσι και αλλιώς). Και αν κρίνουμε από την μέχρι στιγμής παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσαμε να εκφράσουμε από τώρα τις ανησυχίες μας.
Αυτές τις ώρες κάποιοι τεχνοκράτες και πολιτικοί θα περάσουν τις ώρες τους κάνοντας υπολογισμούς, πράξεις και συμβιβασμούς. Πίσω στην Ελλάδα οι πολίτες της θα συνεχίσουν να προετοιμάζονται για ένα δύσκολο και δυσοίωνο μέλλον, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, όποιο και αν είναι το τελικό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.