της Μαρίας Απατζίδη, Βουλευτή Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25
Μια δεύτερη απόφαση της συνεδρίας αφορά στο υπαρκτό πρόβλημα της ανάγκης να αποσυμφορηθούν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Προβλέπεται, όμως, οι πρόσφυγες και μετανάστες να μεταφέρονται σε «ήδη υφιστάμενες δομές της ενδοχώρας». Προκύπτει το εύλογο ερώτημα αν ως «ήδη» υφιστάμενες δομές εννοούνται τα διαβόητα κλειστά κέντρα που εγκλωβίζουν με ασφυκτικό τρόπο ανθρώπινες ζωές. Όσο δεν υπάρχει μέριμνα για δημιουργία νέων πολλών μικρών και ανθρώπινων υποδομών σε όλη την επικράτεια, όπως προτείνει το ΜέΡΑ25, τότε έχουμε απλώς μεταφορές επικοινωνιακού τύπου, που προκαλούν ερωτηματικά για τη σκοπιμότητά τους, όπως λ.χ. συνέβη με την πρόσφατη μεταφορά προσφύγων και μεταναστών από τα Εξάρχεια στο Μενίδι, χωρίς να εξηγηθούν οι λόγοι αυτής της επιλογής.
Η παρόμοια αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών συνδέεται με την προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να συσπειρώσει ένα ορισμένο κοινό της με το να στοχοποιεί τους πιο αδύναμους. Η απόλυτη προτεραιότητα που έχει αυτό το θέαμα φάνηκε από το γεγονός ότι η πρώτη μέρα της δημαρχίας Μπακογιάννη στην Αθήνα επιλέχθηκε να «πανηγυριστεί» με ένα θέαμα «απελευθέρωσης» των Εξαρχείων στο οποίο συμμετείχαν ΜΑΤ, κλούβες και ελικόπτερα. Η Νέα Δημοκρατία έχει τη θλιβερή πρωτοτυπία να θεωρεί ότι η απελευθέρωση ταιριάζει σε τόπους, ενώ σε ανθρώπους αρμόζει η στέρηση της ελευθερίας και η φρούρηση. Το καθαρά συμβολικό της χτύπημα στο θεωρούμενο ως «άβατο» των Εξαρχείων αφορούσε μόνο τους ευάλωτους και εύκολους στόχους, αφήνοντας απολύτως άθικτο το οργανωμένο έγκλημα και το εμπόριο ναρκωτικών που λυμαίνεται την ίδια περιοχή.
Με τον τρόπο αυτό η Νέα Δημοκρατία προτείνει ως ιδανικό την επίθεση αποκλειστικά στον αδύναμο και καλλιεργεί τη θρασυδειλία στους πολίτες. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο είδος «μνημονιακού λαϊκισμού», με την έννοια ότι χαϊδεύει τα κατώτερα ένστικτα του λαού, όπως η θρασυδειλία, αλλά και η εθελοδουλεία, καθώς βλέπουμε στην εξωτερική πολιτική της, και προσκαλεί τον λαό να είναι υπερήφανος για αυτά τα πάθη. Η πολιτική υποκαθίσταται έτσι από την αρένα, καθώς το πολιτικό υποκείμενο στο οποίο απευθύνεται η Νέα Δημοκρατία είναι ο ασφαλής «νοικοκυραίος» που «προστατεύεται» από τον στοχοποιούμενο εξωτερικό εχθρό. Μετά την ολέθρια αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να δώσει περιεχόμενο στη λέξη «αξιοπρέπεια» στην οποία βάσισε τον πολιτικό του λόγο, η Νέα Δημοκρατία δρέπει τους ώριμους καρπούς με το να θεμελιώνει τη δική της πρόσκληση προς τους ψηφοφόρους της σε μια βαθιά αναξιοπρέπεια: Το να ορίζεται το πολιτικό σώμα μέσα από τη στοχοποίηση των αδυνάμων και την εθελοδουλεία απέναντι στους ισχυρούς. Ανθρώπινες ζωές θεωρούνται ως «σκουπίδια» που θα τα καθαρίσει η «σκούπα» της κυβέρνησης κατά τον αντιπρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, Σταύρο Μπαλάσκα. Είναι, λοιπόν, δυνατό να αποστερούνται οι άνθρωποι την ανθρώπινη ιδιότητά τους, να θεωρούνται ως αντικείμενα για απόρριψη από τους υπόλοιπους που είναι δήθεν οι καθαροί.
Σημειωτέον ότι το πνεύμα αυτό είναι απόλυτα ταιριαστό με την εξαγγελία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ότι οι αρμοδιότητες των φυλακών και της αντιεγκληματικής πολιτικής θα μεταφερθούν στο άκρως υπερτροφικό πλέον Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το οποίο έχει ήδη απορροφήσει τη μεταναστευτική πολιτική. Το μήνυμα είναι σαφές: Οι εξουσίες δεν είναι πια διακριτές. Τα πάντα από τον σωφρονισμό μέχρι τη μετανάστευση είναι ζήτημα δημόσιας τάξης και προστασίας του φιλοθεάμονος κοινού, που προσπαθεί να κατασκευάσει η Νέα Δημοκρατία, από ανθρώπους που τους στερείται συμβολικά η ανθρώπινη υπόσταση.