Πρόσωπο της χρονιάς: Τζούλιαν Ασάνζ

Ο Εφήμερος ήταν πολύ υπερήφανος για τη συνεργασία με τα Wikileaks, μιλούσε σε μαθητές για τη δημοσιογραφία και τους έλεγε ότι θέλει μόνο να αναζητήσουν και να μάθουν ποιος είναι ο Ασάνζ.

Οι δύο πλευρές, οι δύο θέσεις που μπορεί να πάρει ο δημοσιογράφος, έχουν περιγραφεί αναλυτικά εδώ και έναν αιώνα περίπου.

Τη μία, τη θέτει ο φιλόσοφος Τζων Ντιούι. Βλέπει τον δημοσιογραφο ως τη γέφυρα μεταξύ εξουσίας και «απλοϊκών» και πολιτών, λαού που χρειάζεται ως  μασημένη τροφή τη θέση του εξουσιαστή του, για να την καταπιεί πιο εύκολα.

Τη δεύτερη τη θέτει ένας δημοσιογράφος, ο Ουώλτερ Λίπμαν. Ο δημοσιογράφος είναι ο υπερασπιστής του λαού. Είναι αυτός που πρέπει να φέρει στο φως τα παρασκήνια, να αναδείξει τη διαφθορά και το έγκλημα, να ελέγξει, για χάρη του πολίτη, του λαού, την εξουσία.
Το πρώτο είδος δημοσιογραφίας υπερεκπροσωπείται και χαίρει άκρας υγείας. Ελέγχεται, δε, με ορατούς και αόρατους τρόπους, από την εκάστοτε εξουσία, ή και όλες τις εξουσίες μαζί.

Το δεύτερο είδος, αυτό που, κατά τη γνώμη μας, οφείλει να είναι η δημοσιογραφία, σε έναν κόσμο βαλλόμενο από παντού, προσωποποιείται, εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, από τον Τζούλιαν Ασανζ.

Μέσα σε όλη την ανώφελη συζήτηση για το αν είναι ή όχι δημοσιογράφος, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: ο Ασάνζ είναι ο άνθρωπος που υφίσταται εδώ και χρόνια την ποινή της στέρησης της ελευθερίας του, και μαζί ωμή κακοποίηση και συστηματική σπίλωση, διότι δημοσιοποιεί αυτά που εκθέτουν ισχυρούς παράγοντες, που φροντίζουν να πληρώσει για τις πράξεις του. Αυτό δεν ανταποκρίνεται απλώς σε κάποιον ορισμό του λειτουργήματος της δημοσιογραφίας, είναι το πρότυπο και οι αξίες κάθε δημοσιογραφίας αξίας του ονόματος.

Η αντικατάσταση των κατηγοριών σεξουαλικής κακοποίησης με τις τωρινές κατηγορίες αποκαλύπτει τον πυρήνα αυτής της υπόθεσης, στην πραγματική του διάσταση. Όταν κατέθεσε το αρχικό κατηγορητήριο, ήρθαν στην επιφάνεια τα πραγματικά κίνητρα της πολυετούς δίωξης του Ασάνζ. Η υπόθεσή του αγορά το θάρρος της αποκάλυψης και το τίμημα που είναι κανείς διατεθειμένος να πληρώσει για αυτό.

Αυτή τη στιγμή ο Ασάνζ κινδυνεύει. Μπορεί να φτάσουμε σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή, όπου το παιχνίδι θα έχει χαθεί, και όσοι στο μέλλον διανοηθούν να αντισταθούν στους ισχυρούς θα ξέρουν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν πρώτα τη σπίλωση και μετά τη συντριβή. Για αυτόν τον λόγο χρειάζεται να μιλήσουμε για τον Ασάνζ τώρα.

Να μιλήσουμε όσο το δυνατόν πιο καθαρά για αυτό που συμβαίνει, για την απόπειρα τρομοκράτησης της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας.

Για αυτούς τους λόγους, την ώρα που κρίνεται όχι μόνο η δικαστική έκβαση της υπόθεσης του, αλλά η ίδια η ζωή του, θέλουμε να προτείνουμε αυτόν τον άνθρωπο ως πρόσωπο της χρονιάς για το ThePressProject. Διότι όταν όλοι φοβούνται, όχι μόνο για τη ζωή και την ελευθερία τους, αλλά ακόμη και για την δουλειά τους ή απλώς για την προαγωγή τους, ο Ασάνζ μάς υπενθυμίζει πώς είναι να μη φοβάσαι, να ασκείς αυτό το επάγγελμα με θυσίες, αντί για ανταλλάγματα.

Στο TPP, εκτός από τη δημοσιογραφική συνεργασία με τα Wikileaks, έχουμε δημοσιεύσει συνέντευξη από τον ίδιο τον Ασάνζ, από τον πατέρα του, έχουμε κάνει Ανασκόπηση για την ιστορία του, έχουμε δημοσιεύσει αποκλειστικό ρεπορτάζ για την κατάσταση του και έχουμε καλύψει συστηματικά την εξέλιξη της υπόθεσής του.

Οι άνθρωποι που στήριξαν ή δεν στήριξαν (φιλοσοφοι, πολιτικοι κλπ)

H γνώμη των απλών ανθρώπων για τον Ασανζ

Στο πλευρό του Ασανζ και οι Σίμπσονς, στο 500ο τους ιστορικό επεισόδιο, όπου ο Ασανζ «παίζει» τον εαυτό του

Ο Σλαβόι Ζίζεκ

Όπως και ο Νόαμ Τσόμσκυ, οι δύο δημοφιλέστερες διεθνώς μορφές της Αριστεράς πήραν ρητά και επανειλημμένα θέση υπέρ της Ελευθερίας του Ασανζ, ταυτίζοντάς την με την ελευθερία του Τύπου.

Και οι δύο έχουν μιλήσει πολλές φορές για τη σημασία των αποκαλύψεων των Wikileaks στην απόδοση ευθυνών αλλά και στην υποστήριξη πολιτικών.

Από τους υποψηφίους των Δημοκρατικών, η μόνη που σταθερά στήριξε τον Τζούλιαν Ασανζ και όχι μόνο μίλησε υπέρ του αλλά έκανε το ζήτημα και θέμα της προεκλογικής της εκστρατείας, είναι η Τάλσυ Γκάμπαρντ. Η γερουσιαστής από τη Χαβάη φέρνει το θέμα όποτε μπορεί στο προσκήνιο και έχει υπέρ της και το γεγονός ότι υπηρέτησε η ίδια στον αμερικάνικο στρατό, και χαρακτηρίζει απαραίτητη τη δημοσιοποίηση σχετικών πληροφοριών, όπως αυτές που έφεραν στο φως τα Wikileaks.

O Μπέρνυ Σάντερς και η Ελίζαμπεθ Γουώρεν δεν κράτησαν την ίδια στάση. Αρνήθηκαν να πάρουν θέση επί του ειδικού θέματος, και προτίμησαν να πάρουν θέση στην εφαρμογή του αμερικάνικου νόμου. Λιγότερο σκληρή η στάση του Σάντερς – είναι απλά σιωπηλός, τις περισσότερες φορές που τίθεται το ζήτημα Ασσάνζ-, και πλήρως στην αμερικάνικη κυβερνητική γραμμή η Γουωρεν.

https://www.youtube.com/watch?v=yQBZQnH49zo

Στη Βρετανία ο Τζωρτζ Γκάλογουέη, αριστερός πολιτικός, δημοσιογράφος και ευρωσκεπτικιστης, έχει ταχθεί στο πλευρό του Ασανζ τονίζοντας ότι δεν κάνει ή έκανε τίποτε διαφορετικό απ’ ό,τι κάνει κάθε δημοσιογράφος.

Ιστορικό

Η ιστορία των Wikileaks ξεκινάει με την πρώτη δημοσίευση, το Δεκέμβρη του 2006. Σκοπός, όπως περιγράφεται, να δώσει στη δημοσιότητα ειδήσεις και πληροφορίες, με όλο το αποδεικτικό υλικό τους, ώστε το κοινό να έχει στα χέρια του «τις αποδείξεις της αλήθειας». Με τον τρόπο αυτό, προστατεύει το δημοσιογραφικό κόσμο σε χώρες όπου μπορούν να υπάρξουν προβλήματα, μεταφέροντας όλο το νομικό βάρος πάνω στα Wikileaks και επιτρέποντας στους δημοσιογράφους να τα αναφέρουν ως πηγή. Ακόμη περισσότερο, δημοσιογράφοι ή ενεργοί πολίτες που θέλουν ανώνυμα να δώσουν σημαντικές πληροφορίες – γιατί κανείς άλλος δε θα τους προστατεύσει ή δε θα τις δημοσιεύσει- μπορούν να τις παραδίδουν ανώνυμα στα Wikileaks. Κατόπιν, μπορούν από κει να παρθούν από δημοσιογράφους ή από το ίδιο το κοινό, προστατεύοντας πλήρως την αρχική πηγή αλλά και επιβαρυνόμενοι με τη διασταύρωση, εάν και εφόσον χρειάζεται. Το σύστημα είναι απλό, μεγαλοφυές, δίνει νέα πνοή στην ερευνητική, ανεξάρτητη δημοσιογραφία και πολύ γρήγορα αποδεικνύεται ότι δουλεύει εξαιρετικά.

Μετά το 2016

Το 2017 τα Wikileaks έδωσαν στην δημοσιότητα χιλιάδες εσωτερικών εγγράφων της CIA, που αποκάλυπταν, μεταξύ άλλων, ύπαρξη μυστικού προγράμματος χάκινγκ και και κατασκευή ειδικού κατασκοπευτικού λογισμικού που μπορεί να δράσει σε κινητά, τηλεοράσεις, συσκευές αυτοκινήτου, γενικά οποιαδήποτε συσκευή συνδέεται στο ίντερνετ. Στα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, υπήρχαν και ενδείξεις ότι η Βρετανική κυβέρνηση βοήθησε τη CIA να χακάρει τις εξυπνες τηλεοράσεις της Samsung «μετατρέποντάς τες σε μικρόφωνα».

To 2019 ήταν η χρονιά αποκάλυψης των κατασκευασμένων κατηγοριών κατά της κυβέρνησης Άσαντ, για την υποτιθέμενη χρήση χημικών όπλων από τη Συρία στη Ντούμα. Τα Wikileaks έδωσαν σε τρεις δόσεις στη δημοσιότητα έγγραφα που αποδείκνυαν ότι, όχι μόνον ήταν κατασκευασμένες οι πληροφορίες, η τελική έκθεση περί αυτών, από τον Oργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW), γράφτηκε από επιτροπή που δεν επισκέφθηκε ποτέ τη Ντούμα.

ΩΣ ΤΟ 2016 – Η ΠΡΩΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ

Οι 10 μεγαλύτερες επιτυχίες του Wikileaks

• Τα Αρχεία του Γκουαντάναμο αποκάλυψαν συστηματικές και συνεχόμενες παραβιάσεις της Συνθήκης της Γενεύης και κακοποίηση  800 κρατουμένων ηλικίας 14 έως 89 ετών στη φυλακή του Γκουαντάναμο.
• Τα ημερολόγια πολέμου σε Ιράκ και Αφγανιστάν έδειξαν τον πραγματικό αριθμό νεκρών αμάχων στο Ιράκ και Αφγανιστάν και είναι το πιο λεπτομερές μητρώο πολέμου μέχρι σήμερα. Καταγράφουν λεπτομερώς την κακοποίηση και τον βασανισμό φυλακισμένων από την αστυνομία και τον στρατό, σε πλήρη γνώση των συμμαχικών δυνάμεων.
• Το «Minton Report» κατέγραψε πώς η ολλανδική πολυεθνική εταιρεία Trafigura έριξε τοξικά απόβλητα στην Ακτή Ελεφαντοστού, επηρεάζοντας 108.000 ανθρώπους. Η αναφορά είχε μείνει απόρρητη λόγω μιας δικαστικής διαταγής στην οποία υπάκουσαν ο Guardian και το BBC, αλλά το Wikileaks την αποκάλυψε.
• H Παράπλευρη Δολοφονία (The Collateral Murder): Αυτό το απόρρητο βίντεο του αμερικανικού στρατού δείχνει ένα ελικόπτερο να σκοτώνει 18 άτομα στα προάστια της Νέας Βαγδάτης στο Ιράκ, μεταξύ των οποίων δύο δημοσιογράφοι του Reuters και οι διασώστες τους και καταγράφει ένα έγκλημα πολέμου.
• Η «Δημόσια Βιβλιοθήκη της διπλωματίας των ΗΠΑ» (The Public Library of US Diplomacy, PLUSD) είναι μία ολοένα και μεγαλύτερη συλλογή 3.326.538 διπλωματικών εγγράφων από 274 προξενεία και πρεσβείες την περίοδο 1966 με 2010. Η PLUSD καταγράφει 50 χρόνια αμερικανικών διπλωματικών σχέσεων σε όλον τον πλανήτη, τις δραστηριότητες της, τις εξαρτημένες εταιρείες, τους φίλους και τους εχθρούς. Η συλλογή έχει μεγαλώσει πάρα πολύ από την αρχική δημοσίευση του Cablegate το 2010.
• Τα Αρχεία της Συρίας παρείχαν αποκαλυπτικές πληροφορίες για το καθεστώς Άσαντ την περίοδο από τον Αύγουστο του 2006 μέχρι τον Μάρτιο του 2012, μέσα από 2 εκατομμύρια emails από 680 Σύριους πολιτικούς αξιωματούχους, υπουργούς και συνεργαζόμενες εταιρείες και τις διεθνείς επαφές ασφαλείας του καθεστώτος. Το ThePressProject ήταν επίσημος συνεργάτης της αποκάλυψης.
• Τα Αρχεία Παγκόσμιας Υπηρεσίας Πληροφοριών (The Global Intelligence Files) αποκάλυψαν τις εσωτερικές διαδικασίες της ιδιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών Stratfor που είναι στην υπηρεσία της κυβέρνησης των ΗΠΑ και μεγάλων εταιρειών όπως η Dow Chemical Co της Bhopal, η Lockheed Martin, η Northrop Grumman, η Raytheon και κυβερνητικές υπηρεσίες, μεταξύ των οποίων το Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, το αμερικανικό ναυτικό και την Υπηρεσία Πληροφοριών Άμυνας των ΗΠΑ.
• TPP, TTIP και TISA, ή αλλιώς τα «Τρία μεγάλα T» είναι μεγάλες εμπορικές συμφωνίες που συντάσσονται και διαπραγματεύονται μυστικά χωρίς την απαραίτητη δημοκρατική επίβλεψη. Το Wikileaks έχει αποκαλύψει πολλά προσχέδια κεφαλαίων και διαπραγματευτικές θέσεις στο κοινό, που προκάλεσαν κινήματα κοινωνικής δικαιοσύνης και δίκαιου εμπορίου σε όλον τον κόσμο. Η TPP και η TTIP είναι πλέον στάσιμες. Η λιγότερο γνωστή Συμφωνία Εμπορίου Υπηρεσιών (Trade in Services Agreement, TISA) ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ε.Ε και 22 ακόμα χώρες αφορά τα δύο τρίτα του παγκόσμιου ΑΕΠ και θα παραμείνει απόρρητη όχι μόνο κατά τις διαπραγματεύσεις αλλά και πέντε χρόνια από την εφαρμογή της.
• Οι «Παγκόσμιοι Ηγέτες-στόχοι της NSA» (The NSA World Leaders Targets) είναι τα πιο υψηλά διαβαθμισμένα απόρρητα έγγραφα που δημοσιεύτηκαν ποτέ από ΜΜΕ. Τα έγγραφα αποκαλύπτουν υποκλοπές της Yπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA), μεταξύ των οποίων από συναντήσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν με αρχηγούς κρατών, των Πρωθυπουργών Μπερλουσκόνι και Νετανιάχου, του Προέδρου Ολάντ, του ιαπωνικού υπουργικού συμβουλίου και της αμερικανικής οικονομικής κατασκοπείας στην Ιαπωνία, τη Γαλλία και τη Βραζιλία, ξεχωρίζοντας μάλιστα για υποκλοπή την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και τον Επικεφαλής του Τμήματος Κανόνων του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου.
• Τη διαρροή της Εθνικής Επιτροπής των Δημοκρατικών (The Democratic National Committee Leaks) που αποτελείται από 19.252 emails και 8.034 συνημμένα έγγραφα από την Εθνική Επιτροπή του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και οδήγησε στην παραίτηση 5 ανώτατων αξιωματούχων που μεροληπτούσαν εναντίον ενός εκ των δύο υποψηφίων για το χρίσμα του κόμματος, του Μπέρνι Σάντερς και υπέρ της Χίλαρι Κλίντον, ασκώντας πίεση σε ΜΜΕ όπως το CNN, το MSNBC και μαύρες μεθόδους δημοσίων σχέσεων.

Οι 10 μεγαλύτερες επιτυχίες του Wikileaks σχετικά με τη Γερμανία

8 Ιουλίου 2015 – Οι υποκλοπές της γερμανίδας καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ, από την NSA: O Αμερικανός πρέσβης κλήθηκε από τον Διευθυντή του Γραφείου της Μέρκελ αφότου το Wikileaks δημοσίευσε λίστα παρακολουθήσεων της NSA που περιελάμβανε τους αριθμούς τηλεφώνων της καγκελαρίας, των ανώτατων αξιωματούχων, βοηθών, του διευθυντή του γραφείου, ακόμα και τον αριθμό του φαξ της. Οι υποκλοπές δείχνουν ότι τα ανώτατα επίπεδα της αμερικανικής διοίκησης παρακολουθούσαν προσεκτικά τα σχέδια της καγκελαρίου Μέρκελ για το πώς να αντιδράσει στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και στη διάσωση των τραπεζών της Ευρωζώνης. Οι απόψεις της για τις επαφές του Ομπάμα με το Ιράν υπεκλάπησαν επίσης όταν μιλούσε στον Πρίγκιπα των Η.Α.Ε., Shaykh Muhammad bin Zayid al-Nuhayyan.

20 Ιουλίου 2015 – Υποκλοπές του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών, Φρανκ – Βάλτερ Σταινμάγιερ από την NSA: Το Wikileaks δημοσίευσε αποδείξεις για την κατασκοπεία της NSA στον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Φρανκ – Βάλτερ Σταινμάγιερ μαζί με μία λίστα με 20 στόχους παρακολουθήσεων από το Υπουργείο Εξωτερικών. Η λίστα δίχνει ότι οι παρακολουθήσεις συμπεριλαμβάνουν και την περίοδο πριν την 11/9 με αριθμούς γραφείων στη Βόννη και με στόχο και τον Γιόσκα Φίσερ, Αντικαγκελάριο και Υπουργό Εξωτερικών από το 1998 μέχρι το 2005.

12 Μαίου 2015 – Η έρευνα της γερμανικής βουλής για την BND και την NSA: Μολονότι κάποιες συνεδριάσεις ήταν δημόσιες κατά την έρευνα του γερμανικού κοινοβουλίου για τις δραστηριότητες της NSA στη Γερμανία, τα πρακτικά έμειναν κρυφά, οι ηλεκτρονικές συσκευές απαγορεύονταν και οι ρεπόρτερ παρακολουθούνταν από την αστυνομία. Το Wikileaks αποκάλυψε 1.380 σελίδες με πρακτικά από τις μη απόρρητες συνεδριάσεις, που αφορούσαν την εξέταση 34 μαρτύρων – μεταξύ των οποίων 13 μάρτυρες από τη γερμανική υπηρεσία εξωτερικών πληροφοριών, την BND. Πολλά σημαντικά σκάνδαλα αναδείχθηκαν από τις καταθέσεις των μαρτύρων που δημοσίευσε το Wikileaks και η απουσία ολοκληρωμένης δημόσιας καταγραφής αποδείχτηκε ότι οδήγησε σε παραβιάση της διαδικασίας από τους μάρτυρες.

25 Απριλίου 2011 – Άνδρας γεννημένος στη Γερμανία φυλακίστηκε για 5 χρόνια στο Γκουαντάναμο: Όταν το Wikileaks δημοσίευσε τα «Gitmo Files», με πληροφορίες για 800 κρατούμενους  που είχαν περάσει από τη φυλακή του Γκουαντάναμο στην Κούβα, αποκαλύφθηκε ότι ο τούρκος Μουράτ Κουρνάζ, γεννημένος στη Γερμανία είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στο παγκόσμιο δίκτυο τρομοκρατίας της Αλ-Κάιντα παρά το γεγονός ότι δεν είχε επισκεφθεί ποτέ στρατόπεδο τρομοκρατών και δεν είχε κανέναν δεσμό με την Αλ-Κάιντα. Απελευθερώθηκε 5 χρόνια μετά, το 2006.

10 Δεκεμβρίου 2010 – Υπόθεση κατασκοπείας του FDP: Τα στοιχεία του Wikileaks αποκάλυψαν ότι αμέσως μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές στη Γερμανία το 2009, η αμερικανική πρεσβεία ενημερώθηκε και τροφοδοτήθηκε με έγγραφα που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στα κόμματα που διαπραγματεύονταν για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Ο Χέλμουτ Μέτζνερ, επικεφαλής του γραφείου του αρχηγού του μικρότερου εταίρου στον κυβερνητικό συνασπισμό και ο αντικαγκελάριος Γκουίντο Βεστερβέλε βρέθηκε ότι ήταν οι πληροφοριοδότες.

26 Μαρτίου 2010 – Αναφορά της CIA για την ενίσχυση της υποστήριξης Γαλλίας και Γερμανίας στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Αυτή η απόρρητη ανάλυση από τον Μάρτιο του 2010 υπογραμμίζει πιθανές στρατηγικές δημοσίων σχέσεων για να ανέβει η υποστήριξη της κοινής γνώμης σε Γερμανία και Γαλλία για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Αφού η ολλανδική κυβέρνηση δεν απέστειλε στρατιώτες στο Αφγανιστάν τον προηγούμενο μήνα, η CIA ανησύχησε ότι κάτι ανάλογο θα μπορούσε να συμβεί σε χώρες που αποτελούν τον τρίτη και τέταρτη στρατιωτική δύναμη στον συνασπισμό. Οι προτεινόμενες στρατηγικές δημοσίων σχέσεων εστιάζουν σε σημεία πίεσης σε αυτές τις δύο σημαντικές χώρες. Η πίεση της CIA στη Γερμανία εστίαζε στον φόβο για τις συνέπειες μιας ήττας (ναρκωτικά, περισσότεροι πρόσφυγες, τρομοκρατία) όπως επίσης και για τη θέση της Γερμανίας στο ΝΑΤΟ. Η αναφορά είναι μία συνταγή για την καθοδήγηση της κοινής γνώμης σε δύο χώρες μέλη του ΝΑΤΟ. Είναι καταγεγραμμένη ως απόρρητη.

26 Νοεμβρίου 2009 – Έσοδα διοδίων: Αυτά τα συμβόλαια διοδίων και τα λεπτομερή παραρτήματα δίνουν μία αναλυτική εικόνα για τη βάση του γερμανικού συστήματος διοδίων φορτηγών, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού, της ανάπτυξης και του κόστους συντήρησης. Τα έγγραφα ζητήθηκαν επανειλημμένα από την Πράξη Ελευθερίας της Πληροφορίας, αλλά κρατήθηκαν κρυφά από το γερμανικό κοινό και τα μέλη της Μπούντεσταγκ.

9 Δεκεμβρίου 2008 – Αναφορά της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για τη διαφθορά στο Κόσοβο: Αυτό το έγγραφο από τον Φεβρουάριο του 2005 παρουσιάζει μία ανάλυση της BND για κύκλωμα οργανωμένου εγκλήματος στα Βαλκάνια. Παρουσιάζει σύντομα την κατάσταση στο Κόσοβο, συμπεριλαμβανόμενων των διαδρομών των διακινητών, των πολιτικών στόχων του οργανωμένου εγκλήματος και των δυσκολιών για την αντιμετώπιση του.

Αναφέρονται βασικοί παίκτες του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο Πρωθυπουργός του Κοσόβου, Χασίμ Θάτσι και ο πρώην πρωθυπουργός, Ράμους Χαραντινάι. Παρουσιάζει επίσης ατομικές και εταιρικές δομές όπως επίσης και διασυνδέσεις μεταξύ οργανωμένου εγκλήματος και της υπηρεσίας πληροφοριών. Τον Νοέμβριο του 2008 πολλοί πράκτορες της BND συνελήφθησαν στο Κόσοβο, πιθανότητα λόγω του ρεπορτάζ.

11 Αυγούστου 2008 – Πώς η γερμανικές μυστικές υπηρεσίες εισχώρησαν στο περιοδικό Focus. Το Wikileaks αποκάλυψε τις χαμένες σελίδες από το πόρισμα του Σέφερ σχετικά με παράνομη κατασκοπεία των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών στον γερμανικό Τύπο. Το πόρισμα του 2006 συνετάχθη από τον πρώην ομοσπονδιακό δικαστή Καθηγητή Σέφερ ερεύνησε την κατασκοπεία σε δημοσιογράφους από την BND, που απαγορεύεται από τους νόμους. Οι χαμένες σελίδες περιείχαν λεπτομερείς περιγραφές για το συμβόλαιο της BND με τον δημοσιογράφο του Focus, Γιόζεφ Χιουφελσούλτε, με κωδικό όνομα «Γέρεζ»

4 Οκτωβρίου 2007 – Η Στάζι ακόμα υπεύθυνη για τα αρχεία της Στάζι: Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή για τα Αρχεία της Στάζι δημιουργήθηκε από την πρόσφατα ενωμένη Γερμανία για να διαχειριστεί πάνω από 6 εκατομμύρια αρχεία δημιουργημένα από τους 91.000 υπαλλήλους και τους 300.000 πληροφοριοδότες της Στάζι και να απαντάει σε αιτήσεις γερμανών πολιτών και δημοσιογράφων για τα αρχεία. Η Επιτροπή είχε στο δυναμικό της όμως 79 πρώην μέλη της Στάζι την στιγμή που διέρρευσε το έγγραφο (Μάιος 2007),56 παρέμειναν στην υπηρεσία της επιτροπής, μεταξύ των οποίων 54 πρώην μέλη της Στάζι και δύο «ανεπίσημα μέλη» (πληροφοριοδότες)

Απαντήσεις σε επιθέσεις στα Wikileaks

Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η επανάληψη των συκοφαντιών είναι η καθημερινή πρακτική. Αυτά είναι μερικά από τα διαστρεβλωμένα γεγονότα που έχουν παρουσιαστεί επίμονα, ιδίως λόγω των πρόσφατων διαρροών του Δημοκρατικού Κόμματος.

1. Είναι τα Wikileaks πράκτορας κάποιας ξένης κυβέρνησης, όπως της Ρωσίας; Όχι.

Τα Wikileaks δημοσιεύουν απόρρητα έγγραφα  τα οποία έχουν διπλωματική, ηθική, ιστορική σημασία και αποκαλύπτουν παράνομες ή ανήθικες συμπεριφορές. Δεν υπάρχει κυβέρνηση ή ιδιωτική επιχείρηση που να είναι απρόσβλητη. Τα Wikileaks χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τους αναγνώστες τους –ούτε από κρατικά κονδύλια, όπως το BBC, ούτε από ιδιωτικά ιδρύματα, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΚΟ. Τα Wikileaks δεν είναι «αντιδυτικά» ή «αντιαμερικανικά». Φέρνουν στη δημοσιότητα υλικό δημόσιου ενδιαφέροντος για κυβερνήσεις και εταιρείες –όποιες και αν είναι. Ο ισχυρισμός ότι τα Wikileaks εστιάζουν αποκλειστικά στη Δύση είναι εσφαλμένος. Έχουν δημοσιεύσει 650.000 σημαντικά έγγραφα που σχετίζονται με τη Ρωσία επί Βλαντιμιρ Πούτιν. Έχουν δημοσιεύσει τη μαύρη λίστα της λογοκρισίας για την Κίνα. Έχουν δημοσιεύσει 2,3 εκατομμύρια ημέιλ που εκθέτουν το καθεστώς του Ασάντ. Ο υπεύθυνος της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ, James Clapper, επιβεβαίωσε ο ίδιος πως εις ό,τι αφορά τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ότι η πηγή είναι η Ρωσία για τις διαρροές του Δημοκρατικού Κόμματος και ότι οι υποθέσεις των μήντια για το ότι μπορεί να βρίσκεται η Ρωσία πίσω από αυτές κατέληξε σε hyperventilation. Αυτός ο παροξυσμός, σε συνδυασμό και με μια απόπειρα επίθεσης στην ανεξαρτησία των Wikileaks, εξυπηρετεί τον αντιπερισπασμό από το αδίκημα που αποκαλύφθηκε στις  διαρροές του Δημοκρατικού Κόμματος – δηλαδή την ανατροπή της δημοκρατικής διαδικασίας κατά την απονομή του χρίσματος για τον υποψήφιο πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος. Είναι μια κακή πρακτική, που θυμίζει την εποχή του μακαρθισμού.

2. Σκοπεύουν τα Wikileaks να πάρουν το μέρος κάποιου υποψήφιου στις αμερικανικές εκλογές; Όχι.

Το WikiLeaks είναι εκδότης. Το WikiLeaks παρέχει ένα ασφαλές μέσο στους πληροφοριοδότες ώστε να αποκαλύπτουν στο κοινό τα κακώς κείμενα που διαπράχθηκαν από οποιαδήποτε κυβέρνηση ή ιδιωτική εταιρία. Αν έχουμε σημαντικές εμπιστευτικές πληροφορίες σχετικά με τον Ντόναλτ Τραμπ ή τη Χίλαρυ Κλίντον, θα τις δημοσιεύσουμε. Αν έχουμε στα χέρια μας πληροφορίες για οποιαδήποτε σημαντική παράταξη ισχύος (power faction) ή για κάποιον υποψήφιο σε μια παγκοσμίως σημαντική εκλογική αναμέτρηση, θα τις δημοσιεύσουμε.

3. Υπέστη οποιοσδήποτε σωματική βλάβη ως αποτέλεσμα κάποιας δημοσίευσης του WikiLeaks? Όχι.

Παρά την ακατάπαυστη επανάληψη της φράσης «έχει αίμα στα χέρια του», το Πεντάγωνο χρειάστηκε να παραδεχτεί, με ένορκη δήλωση στη δίκη Chelsea Manning στις Η.Π.Α το 2013, ότι δεν μπορούσαν να βρουν ούτε ένα άτομο που να υπέστη σωματική βλάβη ως αποτέλεσμα της διαρροής αμερικανικών διπλωματικών εγγράφων από το WikiLeaks.

Το Πεντάγωνο επένδυσε όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να βρει κάποιον που θα είχε υποστεί σωματική βλάβη για να διαβρώσει την πολιτική και ηθική υποστήριξη που χαίρει το WikiLeaks. Δεν μπορούσαν να βρουν ούτε μία τέτοια περίπτωση. Έχασαν κάποιοι τα πολιτικά τους γραφεία; Ναι. Εκτέθηκαν σε μεγάλο βαθμό κάποιοι αξιωματούχοι; Ναι. Μετατέθηκαν κάποιοι πρέσβεις σε άλλες χώρες; Ναι. Έχασαν κάποιοι τις δουλειές τους, ως μια άσκηση ανάληψης ευθυνών; Ναι. Ήταν πιο δύσκολο για κάποιες κυβερνήσεις να διεξάγουν συγκεκριμένες επιχειρήσεις που προκαλούν απώλειες αμάχων ή να δωροδοκήσουν δημοσιογράφους; Ναι. Αλλά υπέστη κανένας άνθρωπος σωματική βλάβη εξ αιτίας των δημοσιεύσεων του WikiLeaks; Όχι.

4. Δημοσίευσε το WikiLeaks τα προσωπικά δεδομένα Τούρκων γυναικών-ψηφοφόρων; Όχι.

Τα άρθρα που λένε ότι το WikiLeaks δημοσίευσε τα στοιχεία Τούρκων γυναικών είναι ψευδή. Το WikiLeaks δε δημοσίευσε τη βάση δεδομένων. Κάποιος άλλος το έκανε. Αυτό που αποκάλυψε ήταν email από το κυβερνών κόμμα της Τουρκίας, το Κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ή AKP), το οποίο είναι η πολιτική δύναμη πίσω από τον πρόεδρο της χώρας, Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν.

5. Άφησε το WikiLeaks πρόσφατα εκτεθειμένους τους επισκέπτες του website του σε κακόβουλο λογισμικό; Όχι.

Το WikiLeaks δημοσίευσε αποδεικτικά στοιχεία που έδειχναν ότι κακόβουλο λογισμικό χρησιμοποιήθηκε για επίθεση κατά της τουρκικής κυβέρνησης πριν από το πρόσφατο αποτυχημένο πραξικόπημα. Παρ ‘όλα αυτά, πρόκειται για κακόβουλο λογισμικό που προσβάλλει τα email και όχι τα website. Οι αναγνώστες του WikiLeaks δεν κινδυνεύουν, εκτός κι αν εκούσια κατέβασαν τα συνημμένα αρχεία και τα άνοιξαν στο desktop τους. Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει πάντα για τα περισσότερα αρχεία “.exe” ή “.doc” που κατεβάζουμε από οπουδήποτε στο ίντερνετ ή λαμβάνουμε μέσω email. Όσο περνάει ο καιρός, κάνουμε flag τα έγγραφα ώστε να προειδοποιήσουμε τους αναγνώστες.

6. Έθεσε το WikiLeaks πρόσφατα σε κίνδυνο γκέι πολίτες της Σαουδικής Αραβίας; Όχι.

Το υλικό για τη Σαουδική Αραβία ήρθε στη δημοσιότητα τον Ιούνιο του 2015 και αποτελούνταν από διαρροή πληροφοριών για την κυβέρνηση -αυτά είναι στοιχεία που η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας τα είχε ήδη, συμπεριλαμβανομένων και αποδεικτικών στοιχείων για διώξεις της κυβέρνησης. Η δημοσίευση αποκάλυψε εκτενείς δωροδοκίες των media, όπλα που συγκέντρωνε η κυβέρνηση, τις βίαιες επιθέσεις της σε πολίτες και στην Υεμένη, καθώς και τις συμφωνίες με τις Η.Π.Α και τη Μεγάλη Βρετανία προκειμένου να τοποθετήσουν τη Σαουδική Αραβία σε θέση-κλειδί στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών.

Μετά από τη διαρροή του WikiLeaks με τα email του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ (DNC) το 2016 -ένα χρόνο δηλαδή αφότου είχε δημοσιευτεί το υλικό για τη Σαουδική Αραβία- ένας δημοσιογράφος του AP προέβαλε αξιώσεις σχετικά με τις δημοσιεύσεις του 2015 αλλά αρνήθηκε να παρουσιάσει σχετικές αποδείξεις όταν του ζητήθηκε. Το WikiLeaks ακόμα δεν έχει βρει αποδεικτικά στοιχεία για τις αξιώσεις. Το WikiLeaks έχει υποβάλει μήνυση εναντίον του AP.

7. Παραβίασε το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ τις προϋποθέσεις για την καταγραφή του ιστορικού των πιστωτικών καρτών καθώς και νόμους που αφορούν την αποθήκευση του αριθμού κοινωνικής ασφάλισης, φυλώντας στοιχεία πιστωτικών καρτών και αριθμούς κοινωνικής ασφάλισης με απροσεξία; Ναι.

Το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ γνώριζε ότι τα συστήματά του ήταν ανεπαρκή από άποψη ασφάλειας και τα αρχεία τους είχαν ήδη τεθεί σε κίνδυνο από το 2015. Κι όμως, το Δημοκρατικό Κόμμα είπε ψέματα σε αυτούς που έκαναν δωρεές, λέγοντας ότι κανένα στοιχείο που αφορούσε τις πιστωτικές τους κάρτες δεν είχε κινδυνεύσει.

Αυτό το ψέμα σημαίνει ότι το Δημοκρατικό Κόμμα παραβίασε τους υποχρεωτικούς νόμους των ΗΠΑ για ζητήματα ασφάλειας και συγκεκριμένα αυτούς που αφορούν στην ειδοποίηση σε περίπτωση παραβίασης προσωπικών δεδομένων, κυρίως τον DC Code §28-3853. Τώρα όμως οι δωρητές τους γνωρίζουν τι συνέβη, χάρη στο DNC leak. Το WikiLeaks διαθέτει ένα ισχυρό ιστορικό στη δημοσίευση μη παραποιημένου υλικού, το οποίο είναι αποδεκτό στα δικαστήρια ως αποδεικτικό στοιχείο. Η διαρροή σχετικά με το DNC θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από συνδρομητές του Δημοκρατικού Κόμματος ως απόδειξη, ώστε να κινηθούν νομικά εναντίον του DNC για το γεγονός ότι απέτυχε να τους ενημερώσει για τη παραβίαση αυτή του 2015.

Μικρό χρονολόγιο

Αύγουστος 2010: Αίτηση του Ασάνζ για παραμονή και εργασία του στη Σουηδία, όπου ο νόμος προστατεύει τους ξένους, διωκόμενους δημοσιογράφους. Έκδοση εντάλματος έρευνας εις βάρος του Τζούλιαν Ασανζ, από τη Σουηδική Εισαγγελία, για σεξουαλικά εγκλήματα.

Οκτώβριος 2010: Η Σουηδία αρνείται την αίτηση παραμονής και εργασίας του Ασανζ.

Νοέμβριος 2010: Ο Ασανζ καταφεύγει στο Λονδίνο. Έκδοση διεθνούς εντάλματος σύλληψης εις βάρος του, από τη Σουηδία. Προσφέρεται να καταθέσει στη Σουηδική πρεσβεία του Λονδίνου. Το αίτημά του δε γίνεται δεκτό.

Δεκέμβριος 2010: Ο Ασανζ συλλαμβάνεται στο Λονδίνο και αφήνεται ελεύθερος με εγγύηση 240.000 λιρών, που πληρώνεται από χρήματα που έχουν μαζέψει οι υποστηρικτές του.

Φεβρουάριος 2011: πρώτη απόφαση Βρετανικού Δικαστηρίου για έκδοσή του στη Σουηδία. Ασκείται έφεση.

Μάιος 2012: απορρίπτεται η αίτηση για τη μη έκδοσή του στη Σουηδία.

Ιούνιος 2012: Ο Τζούλιαν Ασάνζ επισκέπτεται την πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. Η κυβέρνηση του Ισημερινού ανακοινώνει ότι ζήτησε άσυλο από τη χώρα. Θα εξέλθει τον Απρίλιο του 2019.

Αύγουστος 2012: Ο Ισημερινός παραχωρεί άσυλο στον Τζούλιαν Ασανζ, λόγω φόβων για καταπάτηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του, εάν εκδοθεί στη Σουηδία. Η βρετανική κυβέρνηση εκφράζει τη δυσαρέσκειά της.

Αύγουστος 2015: Η σουηδική εισαγγελία εγκαταλείπει δύο από τις τρεις εις βάρος του κατηγορίες, και περιορίζει το ένταλμα σύλληψης στην κατηγορία του βιασμού.

Οκτώβριος 2015: η αστυνομία του Λονδίνου ανακοινώνει ότι εγκαταλείπει την παρακολούθηση της πρεσβείας του Ισημερινού στην πόλη.

Φεβρουάριος 2016: Επιτροπή του ΟΗΕ χαρακτηρίζει αυθαίρετη την προηγηθείσα (2010) κράτηση του Ασάνζ από τη Βρετανία, λόγω του σουηδικού εντάλματος, και τονίζει ότι πρέπει να αφεθεί άμεσα ελεύθερος και να του καταβληθεί αποζημίωση, από τη Βρετανία, για όσα υπέστη. Ο ΥΠΕΞ της Βρετανίας, Φίλιπ Χάμμοντ, χαρακτηρίζει την απόφαση «γελοία».

Απρίλιος 2017: ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ χαρακτηρίζει «πρώτη προτεραιότητα» του υπουργείου του τη σύλληψη του Ασάνζ.

Μάιος 2017: Η Εισαγγελία της Σουηδίας ανακοινώνει ότι και η κατηγορία του βιασμού αποσύρεται. Νέα κυβέρνηση στον Ισημερινό, υπό τον Λενίν Μορένο.

Ιανουάριος 2018: Ο Ισημερινός δίνει διπλωματική ασυλία στον Ασανζ και ζητεί από τη Βρετανία να την αναγνωρίσει. Η Βρετανία αρνείται.

Μάρτιος 2018: Η πρεσβεία του Ισημερινού κόβει την πρόσβαση  στο ίντερνετ στον Ασανζ.

Ιούλιος 2018: Βρετανία και Ισημερινός συσκέπτονται για το μέλλον του Ασάνζ. Δήλωση Μορένο ότι «ποτέ δεν του άρεσαν αυτά που έκανε ο Ασανζ».

Οκτώβριος 2018: Η πρεσβεία του, υπό νέα κυβέρνηση, Ισημερινού παραδίδει στον Ασανζ μία λίστα «κανόνων» που πρέπει να ακολουθεί. Ο Ασανζ προχωρά σε καταγγελία παραβίασης των θεμελιωδών του δικαιωμάτων.

Νοέμβριος 2018: Ο Ισημερινός αρνείται να επιτρέψει συνάντηση του Ασανζ με επικεφαλής ανθρωπιστικών οργανώσεων που θέλουν να εξετάσουν τις συνθήκες κράτησης.

Δεκέμβριος 2018: Μέσω του δικηγόρου του, ο Τζούλιαν Ασανζ απορρίπτει την αποχώρησή του από την πρεσβεία του Ισημερινού, την οποία ανακοινώνει ο ίδιος ο πρόεδρος της χώρας, καθώς θεωρεί ότι θα οδηγήσει στην παράδοσή του στις ΗΠΑ.

Φεβρουάριος 2019: Δυναμώνουν οι ψίθυροι ότι ο Ισημερινός θα τον παραδώσει στις Βρετανικές αρχές. Ξεκινούν δημοσιεύματα με στόχο τη δολοφονία χαρακτήρα. Η πατρίδα του, Αυστραλία, του παραχωρεί νέο διαβατήριο.

Απρίλιος 2019: Είσοδος της βρετανικής αστυνομίας στην πρεσβεία του Ισημερινού και σύλληψη του Ασάνζ.

Μάιος 2019: ο Ασανζ καταδικάζεται σε φυλάκιση 50 εβδομάδων διότι παραβίασε τους όρους της εγγύησής του. Η Σουηδία ξεκινά εκ νέου έρευνα για σεξουαλικά εγκλήματα και οι ΗΠΑ καταθέτουν αίτημα έκδοσής του με ακόμη 17 κατηγορίες. Οι ποινές που προβλέπονται για αυτές από τον αμερικάνικο νόμο ξεπερνούν τα 175 χρόνια.

Ιούνιος 2019: Ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ, Νιλς Μέλτζερ, καταθέτει έκκληση προς τη Βρετανική Κυβέρνηση για την απελευθέρωση του Ασάνζ, καταγγέλλοντας ψυχολογικά βασανιστήρια. Ανησυχία για την υγεία του. Η Βρετανία υπογράφει την έκδοσή του στις ΗΠΑ.

Σεπτέμβριος 2019: Μετά το πέρας των 50 εβδομάδων της ποινής του, οι Βρετανοί αποφασίζουν να συνεχίσουν να κρατούν τον Ασάνζ διότι «υπάρχει κίνδυνος να δραπετεύσει».

Νοέμβριος 2019: Οι Σουηδικές αρχές εγκαταλείπουν εκ νέου την έρευνα για τα σεξουαλικά εγκλήματα που φέρεται ότι διέπραξε ο Ασανζ. Ομάδα 65 ιατρών καταγγέλλει ότι «δε θα βγει ζωντανός από τη φυλακή».

Δεκέμβριος 2019: οι δικηγόροι του καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πρόσβαση στο κατηγορητήριο των ΗΠΑ. Κορυφώνονται διεθνώς οι προσπάθειες για την απελευθέρωσή του ή την επιστροφή του στην πατρίδα του, Αυστραλία.