του Θάνου Καμήλαλη
«Είναι 23 χρόνια εδώ στην Ελλάδα, καθαρίστρια σε σχολεία του δήμου Αθηναίων, με βαρέα ένσημα. Πέρσι, δεν θέλανε να μας πάρουν στα σχολεία και βάλανε την ιθαγένεια και μετά την ελληνομάθεια. Εγώ ιθαγένεια είχα, αλλά ελληνομάθεια όχι, επομένως βρέθηκα εκτός. Μετά από μήνες, αφού παλέψαμε κι αγωνιστήκαμε, τελικά μας πήρανε στις θέσεις μας, στις 21 Δεκέμβρη» εξηγεί στο TPP η κ.Lindita Buzi, με καταγωγή από την Αλβανία.
Το περασμένο καλοκαίρι, η κυβέρνηση με σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση άλλαξε τον τρόπο πρόσληψης των εργαζομένων στην καθαριότητα στα σχολεία, με αποτέλεσμα, λόγω του «πιστοποιητικού ελληνικότητας» που απαιτείται πλέον, οι μετανάστριες/ες καθαρίστριες/ές να αποκλειστούν από την προκήρυξη. Μετά από έντονες αντιδράσεις και σειρά κινητοποιήσεων, οι 52 μετανάστριες καθαρίστριες στον δήμο Αθηναίων επαναπροσελήφθησαν τον Δεκέμβριο. Ωστόσο τα προβλήματα δεν σταμάτησαν εκεί. «Εμάς δεν μας βάλανε με σύμβαση ορισμένου χρόνου, όπως οι άλλες καθαρίστριες, να παίρνουμε 720 ευρώ. Μας βάλανε με σύμβαση έργου. Για παράδειγμα εγώ, έχω 15 αίθουσες και παίρνω 450 ευρώ» συνεχίζει η κ.Buzi.
Από την 1η Ιουλίου, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου των εργαζομένων στην καθαριότητα των σχολείων έχουν λήξει. Σύμφωνα με υπόμνημα που κατέθεσε στο Υπουργείο Εσωτερικών το Σωματείο Καθαριστριών/ών Δημοσίων Σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης Αθήνας, στα δημόσια σχολεία όλης της χώρας οι εργαζόμενοι/ες στην καθαριότητα είναι περίπου 12.000. Η συντριπτική πλειοψηφία τους, το 98,5%, είναι γυναίκες, ενώ το 70-80% είναι εργαζόμενες άνω των 50 ετών. Αρκετές από αυτές είναι μονογονεϊκές οικογένειες, ή μοναδικές εργαζόμενες στην οικογένειά τους. Οι περίπου 9.000 από αυτές είναι με μονοετείς πλέον συμβάσεις ορισμένου χρόνου, κάτι που σημαίνει ότι εργάζονται για 700 ευρώ επί 10 μήνες, θα βρεθούν με επίδομα ανεργίας το καλοκαίρι και ελπίζουν να είναι ξανά στις θέσεις τους τον Σεπτέμβριο.
Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο υπόμνημα «φέτος η χρονιά ήταν κάπως διαφορετική. Οι ανάγκες λόγω της πανδημίας ήταν τεράστιες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά σε πολλούς δήμους όταν έκλεισαν τα σχολεία, οι εργαζόμενες κλήθηκαν να καθαρίσουν όχι μόνο τα σχολικά κτίρια, αλλά και αίθουσες και αποθήκες που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί ποτέ από τα σχολεία, όπως επίσης και δομές των δήμων και δημοτικά κτίρια. Και σε ακραίες περιπτώσεις και δρόμους και πλατείες.»
Παρά το γεγονός ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, πάρα το γεγονός ότι το επάγγελμά τους είναι βαρύ και ανθυγιεινό, η επισφάλεια κυριαρχεί, ενώ ο ρατσιστικός διαχωρισμός συνεχίζεται. Οι 52 μετανάστριες καθαρίστριες βρίσκονται αυτήν τη στιγμή αποκλεισμένες και από το επίδομα ανεργίας. Ο λόγος είναι ότι επειδή προσελήφθησαν στα τέλη Δεκεμβρίου, οι συμβάσεις έργου τους ήταν μικρότερες από τους μήνες που απαιτούνται ώστε να πάρουν επίδομα ανεργίας το καλοκαίρι. Παράλληλα, δεν είναι ακόμα γνωστοί οι όροι με τους οποίους θα γίνουν οι προσλήψεις την επόμενη σχολική χρονιά, δηλαδή το αν θα ισχύσει ξανά η ρατσιστική διάκριση.
«Εμείς ζητάμε από το Υπουργείο να μας πουν τι σκοπεύουν να κάνουν με τις προσλήψεις από τον Σεπτέμβριο και τι θα κάνουν με τις μετανάστριες καθαρίστριες. Σε άλλους δήμους, που οι μετανάστριες ήταν μόνο 1-2, δεν προσελήφθησαν ποτέ ξανά, γιατί δεν μπορούσαν να αντιδράσουν, όπως στον δήμο της Αθήνας που ήταν δεκάδες. Κι επειδή είπαν ότι την επόμενη χρονιά θέλουν να μας προσλάβουν όλες, και αυτές με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και αυτές με τα τετράμηνα του ΟΑΕΔ, το ζήτημα είναι αν θα ισχύσει πάλι ο κανόνας της ελληνομάθειας, γιατί τότε αυτές οι κυρίες θα μείνουν εκτός, θα αποκλειστούν εντελώς» δηλώνει στο TPP η Λεμονιά Πασχαλίδου, Πρόεδρος του Σωματείου Καθαριστριών/ών Δημοσίων Σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας εκπαίδευσης Αθήνας.
«Εμείς απολυθήκαμε όλες τώρα κανονικότατα. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι θα γίνει. Ξέρουμε ότι σε γενικές γραμμές, με το νέο καθεστώς, αρχές Αυγούστου θα γίνεται η προκήρυξη και μέχρι μέσα Αυγούστου θα πρέπει να κάνουμε τα χαρτιά μας. Όλες στο ίδιο καζάνι είμαστε, απλά εμείς δουλέψαμε 10 μήνες και μπαίνουμε στο Ταμείο Ανεργίας, αλλά αυτές οι κυρίες αδυνατούν. Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος, να γίνει μια ρύθμιση ώστε οι κυρίες αυτές να μπορούν να μπουν στο Ταμείο» προσθέτει.
Για τους λόγους αυτούς έχουν ήδη πραγματοποιηθεί δύο κινητοποιήσεις έξω από το υπουργείο Εσωτερικών. Η δεύτερη ήταν την Πέμπτη, εν μέσω καύσωνα, με το Υπουργείο να υπόσχεται τελικά να δώσει μία απάντηση τη Δευτέρα, 5 Ιουλίου και μία καθαρίστρια να λιποθυμάει αναμένοντας να μάθει τι μέλλει γενέσθαι.
«Εγώ από σήμερα έχω απολυθεί και δεν μπορώ να πάρω το επίδομα. Πήγαμε στο Υπουργείο, μπήκα εγώ μέσα και τους ζητούσαμε μία απάντηση. Μας είπαν “από εβδομάδα” και τους απάντησα ότι η εβδομάδα είναι από Δευτέρα έως Παρασκευή. Εγώ όμως χάνω μέρες όσο δεν μπαίνει στο Ταμείο και δεν θα έχω να φάω. Τελικά μας είπαν για Δευτέρα» μεταφέρει η Lindita Βuzi.
«Το πιο χαρακτηριστικό που άκουσα, είναι η φράση ότι “μετά από 30 χρόνια στην Ελλάδα μου θυμίσανε ότι είμαι Αλβανός, όταν θέλανε να με διώξουνε από τη δουλειά μου”. Eίμαστε σε ένα σημείο που η κυβέρνηση σκληραίνει την επίθεση απέναντι στην εργατική τάξη. Αυτό ήταν το νόημα της θεσμοθέτησης των μέτρων Χατζηδάκη κατά των συνδικάτων, για να μπορεί να κλείνει το στόμα στις διεκδικήσεις. Είμαστε επίσης σε περίοδο που στρώνουν το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας, στα Υπουργεία, στα νοσοκομεία και στα σχολεία. Αυτός ο αγώνας είναι η αιχμή αυτής της προσπάθειας. Να γίνονται μαζικές προσλήψεις, να σπάσουμε τον ρατσιστικό αποκλεισμό και να γίνονται μονιμοποιήσεις. Γιατί είναι παράλογο, οι καθαρίστριες των δημοσίων σχολείων να απολύονται κάθε χρόνο και μετά να ξαναπροσλαμβάνονται, σε λιγότερες θέσεις» τονίζει ο Πέτρος Κωνσταντίνου δημοτικός σύμβουλος με την παράταξη «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» και συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ.
«Μιλάμε για γυναίκες, μετανάστριες, καθαρίστριες, για τις οποίες αξίζει 1000% το σύνθημα που λένε» συνεχίζει, αναφερόμενος στο μήνυμα που βάζουν στο πανό τους, βγαλμένο από τις κινητοποιήσεις γυναίκων στους δρόμους των ΗΠΑ, 8 Μαρτίου, στις αρχές του 20ου αιώνα. «Θέλουνε ψωμί, τριαντάφυλλα και μόνιμη δουλειά».