Για ένα «γινάτι», όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε στο εξαιρετικό κομμάτι της η Έφη Μαρίνου, στην Εφημερίδα των Συντακτών, που κάθε άλλο παρά αντιπολιτευόμενη εφημερίδα τη λες, ο αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού κος Ξυδάκης κατάφερε τελικά να διώξει τον κο Χατζάκη από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου. Στην ουσία μόνο για ένα γινάτι. Ένα γινάτι της κατηγορίας «ποιός είναι αυτός που δε θα κάνει αυτό που θέλω εγώ, από τη στιγμή που είμαι υπουργός;».

Η εξουσία και φθείρει και διαφθείρει και πολλά άλλα. Ειδικά άμα σου έρθει απότομα. Και επί τρεις μήνες ο κος Ξυδάκης, και τον τελευταίο καιρό εν αγαστή συνεργασία με τον κο Μπαλτά, μέσα στο εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν εδώ και πολλά χρόνια κτίριο της Μπουμπουλίνας, δεν έκαναν τίποτε μα τίποτε άλλο παρά να ψάχνουν να βρουν τρόπο για να διώξουν το Χατζάκη από το Εθνικό. Εν τω μεταξύ, αρχαία κλεμμένα από την Ελλάδα πουλιόντουσαν σε δημοπρασίες στο Λονδίνο και άλλα πολλά, αλλά ο κος Ξυδάκης είχε το δικό του παιγνιδάκι για να παίζει. Στο τέλος άρχισαν να βγάζουν πως υπάρχουν και οικονομικά ή άλλα σκάνδαλα. Δεν έχει αποδειχθεί ακόμη τίποτε αλλά όπως μου είπε κι ένας έγκριτος δικηγόρος και μάλιστα προσκείμενος στο ΣΥΡΙΖΑ, “είναι  ντροπή και μάλιστα για μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή να φτιάχνει ένα νόμο ο οποίος εμπεριέχει κατηγορίες”.

Με τον ένα και με τον άλλο τρόπο πάντως, ο κος Ξυδάκης με τον κο Μπαλτά έπαψαν τον κο Χατζάκη και το ΔΣ του Εθνικού από τις θέσεις τους, απλώς για να περάσει το δικό τους. Πολύ έγκυρες πηγές μου μετέφεραν πως η θέση του κου Τσίπρα στον κο Ξυδάκη ήταν πως, ένας χρόνος έμεινε, άστον να τελειώσει κι ύστερα βάζεις άλλον στη θέση του. Αλλά προφανώς ο κος Ξυδάκης είχε τους δικούς του εγωισμούς να σκεφτεί, ενώ γύρω η Ελλάδα ζει όντως δραματικές ώρες.

Και ενώ δεν έκανε καμμία δήλωση για ποιό λόγο θέλει να τον διώξει στις απανωτές κρούσεις δημοσιογράφων, έστειλε τον κο Νικολούδη, την επομένη της παύσης του κου Χατζάκη, να κάνει έλεγχο για σκάνδαλα στο Εθνικό.

Αλήθεια, αν ο κος Νικολούδης κι οι άνθρωποί του δε βρουν κανένα σκάνδαλο ή τίποτε το σημαντικό στη διαχείριση του Εθνικού αυτά τα δύο χρόνια, τι θα γίνει; ο κος Χατζάκης και το ΔΣ του Εθνικού θα επανέλθουν στις θέσεις τους; ο κος Ξυδάκης θα ζητήσει δημοσίως συγγνώμη; Αυτό θα ήταν ενδιαφέρον να το βλέπαμε. Πολύ περισσότερο που το Εθνικό αυτή τη στιγμή λόγω ακριβώς της διαχείρισης του Χατζάκη έχει στον ταμείο του τρία εκατομμύρια ευρώ, όταν όλοι σχεδόν οι ανάλογοι κρατικοί οργανισμοί είναι υπερχρεωμένοι. Αυτό βέβαια δε δικαιώνει έναν οργανισμό σαν το Εθνικό, γιατί το Εθνικό δεν είναι Δελφινάριο, αλλά σε τέτοιες εποχές να τα κοιτάμε και κάτι τέτοια.

Συγχρόνως, ο κος Ξυδάκης και ο κος Μπαλτάς έκαναν κάτι πραγματικά απίστευτο, που δεν επιτρέπεται με κανέναν νόμο. Απέλυσαν όχι μόνον τον πρόεδρο του Εθνικού, που είναι ο έγκριτος νομικός Γιώργος Στεφανάκης- δικηγόρος του Ελύτη, του Γκάτσου και του Χατζιδάκι, μεταξύ των άλλων – και θα προσφύγει, από ότι έμαθα, στο ΣτΕ, αλλά απέλυσαν και τα μέλη του ΔΣ που είναι οι αντιπρόσωποι των συνδικαλιστικών φορέων!!!

Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει. Και το ωραίο είναι πως και στο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την όλη εξέλιξη του θέματος. Αυτό είναι που λένε πραγματικά Πύρρειος Νίκη του κου Ξυδάκη.

Όσο για τις καλλιτεχνικές διαφορές που κάποια στιγμή πήγε να προτάξει ο κος Ξυδάκης στη σχέση του με τον κο Χατζάκη, σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις κάποια στιγμή, όταν πιέστηκε πολύ, δήλωσε πως ο ίδιος δεν είναι ούτε ο Ροντήρης ούτε ο Χουρμούζιος να έχει καλλιτεχνικό όραμα για το Εθνικό. Αλλά αν αυτός δεν έχει καλλιτεχνικό όραμα για το Εθνικό, τότε πως αντιδρά στο όραμα του Χατζάκη;

Και μη νομίζετε πως αυτή τη στιγμή υπερασπίζομαι τη θητεία του κου Χατζάκη. Ή πως προφητεύω κακά μαντάτα για τη θητεία του κου Λιβαθηνού που τον αντικατέστησε. Κάθε άλλο. Για τη μεθόδευση μιλάω μόνο. Ο κος Χατζάκης έκανε αυτά που ήταν να κάνει, τώρα παίρνει κάποιος άλλος τη σκυτάλη. Μια όμως κυβέρνηση που ευαγγελίζεται μια καινούρια προοπτική δε μπορεί να εκτίθεται έτσι από έναν υπουργό της και μάλιστα τον υπουργό του Πολιτισμού, έστω και αναπληρωτή. Πολύ περισσότερο που, όπως λένε κάποιες κακές γλώσσες και εύχομαι να μην έχουν δίκηο, η τοποθέτηση του κου Λιβαθηνού σε αυτή τη θέση έχει να κάνει με την πολύ καλή σχέση της συντρόφου του με τον ΣΥΡΙΖΑ… Διότι, και γι’ αυτή τη θέση υπήρχαν ως υποψήφιοι δύο πολύ πιο σημαντικά πρόσωπα από τον κο Λιβαθηνό, ο Γιώργος Κιμούλης και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.

Εδώ θα μπορούσε βέβαια κάποιος να επισημάνει, σχετικά με τον «κρατικοδίαιτο» παρελθόν του κου Χατζάκη, όπως τον είχε κατηγορήσει ο κος Ξυδάκης, ότι και ο κος Λιβαθηνός κάπως έτσι υπάρχει πολύ περισσότερα χρόνια από τον κο Χατζάκη. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε εδώ γιατί ενδεχομένως ο κος Λιβαθηνός να αποδειχθεί ένας εξαιρετικός διευθυντής στο Εθνικό.

Προς το παρόν πάντως απ ότι ξέρω, μέσα στο Εθνικό όλοι βρισκονται σε αναβρασμό, και σκηνοθέτες, ηθοποιοί και άλλοι συντελεστές παραστάσεων που έχουν κλείσει για τον ερχόμενο χειμώνα βρίσκονται στην κυριολεξία στον αέρα, μια και φοβούνται πως ο νέος διευθυντής δε θα σεβαστεί συμβάσεις και συμφωνίες. Εύχομαι να μη γίνει αυτό.

Και επ’ ευκαιρία, για να κλείσουμε ευχάριστα, αφού ο κος Ξυδάκης είναι τόσο ευαίσθητος στα οικονομικά πεπραγμένα τέτοιου είδους οργανισμών, τι έχει να πει και να κάνει για τον κο Λούκο που εδώ και δέκα χρόνια, οπότε τοποθετήθηκε στη διεύθυνση του Ελληνικού φεστιβάλ από τον κο Καραμανλή, αρνείται να δεχθεί οικονομικό υπεύθυνο από όσες κυβερνήσεις πέρασαν και δε δίνει ούτε λογαριασμό ούτε απολογισμό για τα οικονομικά του; για το τελευταίο θα επανέλθω…