Η τελευταία ημέρα της εβδομάδας μας βρίσκει να αρχίζουμε να συνηθίζουμε τα μούτρα του τέρατος που σκορπάει θάνατο, φτώχεια και αγανάκτηση, την ώρα που το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να βάλει στην πρίζα τα γιορτινά λαμπάκια και να ανοίξει μερικά μαγαζιά ώστε να μπορεί μετά να τους ζητάει και τα ρέστα, αντί στήριξης. Βλέπουμε την επέκταση της ατομικής ευθύνης να καλύπτει τις φωνές των υγειονομικών και να τους τιμωρεί εκδικητικά, παρακολουθούμε την συνεχή επέλαση της καταστολής, και προσπαθούμε να τραβήξουμε την κουρτίνα για τη θεραπεία του κορονοϊού, που συνεχίζει να βρίσκεται στη σκιά του εμβολίου.
