Με ρώτησες, ακροατή μου: τι μουζικούλες ακούω προσωπικώς όταν έρχεται η ώρα που κοιτάω την πόρτα επίμονα, κι είμαι έτοιμη να σαλτάρω; Eπ! Επ! Απαντάω: όχι, δε σαλτάρω ποτέ, πρώτον διότι έπεσα στη μαρμίτα με τη χαρά μικρή και δεύτερον διότι έχω εσένα, βρε! Ε, την πόρτα την κοιτάω, πότε πότε, ναι, και τότε ακούω Blues, Blues και Blues. Και, φυσικά, Blues! Άντε, λοιπόν, να τα ακούσουμε παρέα και να σου πω όσα περάσαμε μαζί, εγώ κι αυτά, από τότε που γνωριστήκαμε και αγαπηθήκαμε για πάντα!
