του Δημήτρη Τσίρκα
Ήταν μια πρωτοφανής οργουελιανή εκστρατεία αντιστροφής της πραγματικότητας. Το άσπρο γινόταν μαύρο μπροστά στα μάτια μας, τα πιο προκλητικά ψέματα εμφανίζονταν ως αυταπόδεικτες αλήθειες, σε σημείο να αμφισβητεί κανείς τα λογικά του.
Και όταν το νομοσχέδιο ψηφίστηκε με λίγες κινητοποιήσεις, κυβέρνηση και ΜΜΕ πανηγύριζαν. Δημοσιολογούντες και επικοινωνιολόγοι έγραφαν ότι ο Χατζηδάκης κέρδισε τη «μητέρα όλων μαχών», γιατί έπεισε τους πολίτες.
Ωστόσο, η έρευνα της MRB που δημοσιεύτηκε σήμερα, διαλύει αυτή τη μαγική εικόνα. Ο κόσμος δεν έχαψε το παραμύθι τους:
Το εργασιακό του Χατζηδάκη συγκεντρώνει 55,6% αρνητικές αξιολογήσεις και μόλις 13,4% θετικές. Το 53,8% θεωρεί ότι ευνοεί τους εργοδότες και μόνο το 4,2% τους εργαζομένους.
Ούτε τους ψηφοφόρους της ΝΔ δεν έπεισαν, αφού το 30% το απορρίπτουν, σχεδόν όσοι το εγκρίνουν (30,3%).
Γιατί και η προπαγάνδα έχει τα όρια της. Όσοι έχουν δουλέψει έστω και μια μέρα στη ζωή τους, δηλαδή όχι ο Χατζηδάκης, ξέρουν ότι ο εργαζόμενος δεν διαπραγματεύεται επί ίσοις όροις με τον εργοδότη και ότι αν προσθέσεις δύο ώρες τζάμπα εργασίας στο οκτάωρο, παύει να είναι οκτάωρο και γίνεται δεκάωρο. Όση ζάχαρη και αν ρίξεις στα σκατά, κομπόστα δεν γίνονται.
Οι spin doctors όμως ερωτεύτηκαν τα ίδια τους τα εργαλεία, πίστεψαν ότι η πραγματικότητα είναι αυτή που κατασκευάζει η επικοινωνία. Η αλήθεια είναι ότι δύο χρόνια τώρα δεν είχαν λόγους να μην το πιστεύουν, όσα ψέματα και αν έλεγαν δεν φαινόταν να τους κοστίζουν.
Τα σκάνδαλα παρήλαυναν το ένα μετά το άλλο, αλλά τα ΜΜΕ εξήραν τα «κατορθώματα» του επιτελικού κράτους, ο Μητσοτάκης κατηγορούσε τους νέους ότι δεν τηρούν τα μέτρα και διασπείρουν τον ιό και την επόμενη μέρα τα παραβίαζε ο ίδιος και ανέβαζε τις εικόνες – πειστήρια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Πέθαιναν εκατό άνθρωποι την ημέρα από κόβιντ, οι περισσότεροι εκτός ΜΕΘ, αλλά η Λίστα Πέτσα υμνούσε την «επιτυχημένη» διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση. Ακόμα και όταν οι νεκροί ξεπέρασαν τις δέκα χιλιάδες και το ΕΣΥ είχε πρακτικά καταρρεύσει, δεν σταμάτησαν να θριαμβολογούν και να λένε, να δείτε το Βέλγιο, έχει περισσότερα θύματα.
Έρχεται ωστόσο η στιγμή που η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα – μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό. Οι αρνητικές επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών για όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού συσσωρεύονται διαρκώς, σε σημείο που η μηντιακή υπεροπλία και η προπαγάνδα να μην μπορούν να τα κρύψουν. Η επικοινωνιακή ασπίδα της κυβέρνησης εμφανίζει ρωγμές και η απόσταση ανάμεσα στη δύσκολη πραγματικότητα για την πλειονότητα του κόσμου και στη μαγική εικόνα που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ μεγαλώνει όλο και περισσότερο, προκαλώντας θυμό (το 45,3% δηλώνει ότι αισθάνεται οργή στην ίδια δημοσκόπηση της MRB).
Για αυτό και η κυβέρνηση αντιδρά σπασμωδικά, τη μία προσπαθεί να δωροδοκήσει τους νέους για να εμβολιαστούν, την άλλη βρίζει τους ανεμβολίαστους χαρακτηρίζοντάς τους συλλήβδην αντιεμβολιαστές και εξαγγέλλει περιορισμούς και πρόστιμα σε βάρος τους, δίνοντας το έναυσμα για μια νέα επιχείρηση κοινωνικού αυτοματισμού.
Και φυσικά, ο Μητσοτάκης τα βάζει για μία ακόμη φορά με τα social media, ως επικίνδυνα για τη δημοκρατία και προαναγγέλλει απόπειρες ελέγχου και λογοκρισίας τους, περισσότερες από όσες έχουμε δει μέχρι τώρα, με το αυθαίρετο κατέβασμα λογαριασμών όσων ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Βλέπετε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι τα μόνα που δεν ελέγχουν και μπορεί κανείς να διαβάσει και απόψεις που δεν εξαντλούνται στο λιβάνισμα της κυβέρνησης. Από αυτή την άποψη, είναι σίγουρα επικίνδυνα, όχι όμως για τη δημοκρατία, αλλά για τη… Νέα Δημοκρατία.