Αυτός είναι λόγος για να χαρούν και οι συριζαίοι και οι ηπίως κακομούτσουνοι σαν και του λόγου μου, που δεν τους ψηφίζουμε αλλά και δεν τους εχθρευόμαστε. Με τον καιρό εύχομαι να συνηθίσουν στην πρωτιά και να πάψουν να απολογούνται στην Όλγα Τρέμη που τα ποσοστά τους δεν είναι ακόμη μεγαλύτερα. Προς το παρόν φοβάμαι ότι και αυτοδυναμία στις εθνικές εκλογές να κερδίσουν, πάλι θα ζητάνε συγγνώμη.
Για το Ποτάμι: είναι, μαζί με την Ελιά, το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα των εκλογών. Είναι ακατανόητη η σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις, που έχει καθιερωθεί ως αυτονόητη. Σημασία έχει ότι κάποιος βάζει το δισάκι του στον ώμο, μαζεύει όποιον ναʼ ναι, λέει ό,τι να ʼναι, και παίρνει 369.000 ψήφους, 6,6%. Πρόκειται για επίδειξη της παντοδυναμίας του συστήματος, που την ίδια μέρα κιόλας αθροίζει τα ποσοστά του Ποταμιού με τα ποσοστά της υπόλοιπης «κεντροαριστεράς» – που είναι λέξη που πολύ γρήγορα έχει καταστεί κακόσημη, απέκτησε καθεστώς βρισιάς. Σημαίνει ότι κανείς απευθύνεται στον μέσο άσχετο κάνοντας τον προοδευτικό, ψηφίζοντας μνημόνια και συγκυβερνώντας με τον Δένδια.
Για την Ελιά: δεν έχω παρά να εκφράσω τον θαυμασμό μου για τον αθάνατο Έλληνα πασόκο, που είναι ένα είδος από το οποίο φαίνεται ότι δύσκολα θα απαλλαγούμε. Όσοι πιστεύουν ότι ο Έλληνας ψηφίζει με βάση το συμφέρον πλανώνται. Η ψήφος στον Βαγγέλη Βενιζέλο έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός άσβεστου πάθους, μιας εμμονής.
Για τη Χρυσή Αυγή: Έκπληξη μού προκαλεί μόνο η έκπληξη των υπολοίπων. Η Σουζάνα Μπυσόν, μέλος της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας τη δεκαετία του ʼ30, είχε πει για τους Ναζί: «Μικροί μου φίλοι, φωνάζοντας διαρκώς για τη φασιστική απειλή, θα την κάνετε στο τέλος να γεννηθεί!» Πέθανε από φρικτά βασανιστήρια στα χέρια της Γκεστάπο. Φαντάζομαι τους συμπολίτες μου ξυρισμένους γουλί, με ριγέ πιτζαμάκι να επιμένουν ότι δεν πρόκειται για φασίστες αλλά για παραπλανημένα λαϊκά παιδιά.